ja, nee, misschien, toch wel, of niet?

<sub>Starclan, hij had dit gesprek de afgelopen paar dagen, of waren het al weken? In zijn hoofd gevoerd dat hij soms niet zeker meer wist of het nou al echt gebeurd was of niet. Soms was zijn hoofd zo'n warboel vol met ideeën en plannetjes en conversaties die nog moesten gebeuren (of nooit zouden gebeuren) dat hij echt niet meer wist waar ze waren gebleven. Waarschijnlijk bij het stukje waar de kater bloedend en dood in de sneeuw lag. Bah. Er liep een rilling door zijn lichaam toen zijn blik op de kater viel en al snel viel alles even op zijn plek. Ze hadden dus nog niet gesproken, ge-wel-dig. Not. Met enige -een hele hoop- tegenzin liep hij langzaam op de leader af. "Blazestar..?" Peepte hij zachtjes toen hij dichtbij genoeg was. Niet dichtbij genoeg om hem ineens te vermoorden tho. Nee. duidelijke afstand tussen hun leek hem een goed idee. Een heel goed idee. Eén van zijn beste ideeën tot nu toe.

+blaze</sub>

_{Het was bijna voelbaar in de lucht hoe nerveus hij was. Hij kon het proeven op zijn tong en zijn andere zintuigen tintelde. Het voelde alsof er elektriciteit door zijn zenuwen stroomde bij elke slag die zijn hart maakte. Alleen was het niet de goede elektriciteit die op dat moment doorzijn lichaam stroomde. Nee. Het voelde alsof hij ieder moment kon ontploffen van de zenuwen. "Het spijt me." Miauwde hij met een traan die over zijn wang liep. Hij miste de oude Plover die hij was voordat hij zijn beste vriend was kwijtgeraakt, voordat zijn moeder niet meer met hem sprak, voordat hij wist wie zijn echte vader was, voordat hij apprentice was geworden. Daarna leek alles verkeerd te zijn gegaan. "Het spijt me" piepte hij weer zacht. Hij wist niet zeker meer wat hij wilde zeggen. Alles wat hij had voorbereid was verdwenen als sneeuw voor de zon en nu was hij veranderd in een platenspeler die vastliep bij dezelfde drie woorden.}

_{"Dat is oprecht van je Plover" Ploverpeep trok zijn neus op en snoof. Zijn hele 'emotionele' moment was ineens verdwenen als sneeuw voor de zon. Het was alsof zijn brein op een andere manier leek te werken wanneer hij zich zo voelde. Wanneer hij emotioneel was en hij voelde alsof hij het recht niet had om zijn eigen emoties te voelen in plaats van zich te focussen op die van andere. "Goh, dat was ik nou nét niet van plan. Ik wilde er helemaal niks van leren, Blazestar." Snoof de kater naar de leader naast hem met een vuur in zijn groene ogen die sinds de sneeuwstorm was verdwenen.}