Who took the Ram from the Ramalamading dong?

Ze stapte voorzichtig tussen de tweebeen nesten door. Ze was hier nog nooit geweest, maar toch wilde ze eens weten of het waar was. Dat er vissen tussen de tweebenen te vinden zouden zijn en zo ja dan kon ze het eens voorstellen om als ze geen vissen ooit konden vangen hier hun prooien te vangen. Aurorapaw sloop van schaduw naar schaduw. Ze kwam dan wel weinig tegen, maar bij elk monster dat over de zwarte rivier langs kwam dook ze telkens even strak langs de stenen tweebenen nesten. De ruwe stenen schuurde dan langs haar vacht, al het voelde het vreemd, toch had het iets veiligs. De geur werd zo door de monsters overstemd dan de grijze leerling bijna de geuren van moeder natuur had gemist. De geur van bloemen was erg zwak, maar het trok toch haar aandacht. Het kwam aan de overkant. Maar er kwamen zo veel monsters voorbij dat ze zich pijnlijk verslagen voelde. Maar opeens was er een grote pauze tussen de monsters. Nieuwsgierig keek ze rond en zag dat een groepje tweebenen over een stel grote witte strepen liepen. Maar er waren nu weer monsters aan. Ze wilde niet dichterbij de tweebenen komen, maar ze moest wel om aan de overkant te geraken. Dus moest ze doen was moest enkel alleen om bij het stukje natuur te komen waar ze zoveel over had gehoord en wilde het voor zichzelf ontdekken. Dus hield ze zich een beetje afzijdig tot er genoeg tweebenen waren die over wilde steken. Dus sprong ze op en volgde hen tot aan de overkant van de zwarte rivier. Gelukkig was dit spul hard en kon ze er gemakkelijk overheen lopen, maar prettig voelde anders. Het gras over haar kussentjes voelde harder dan dat ze gewend was. Maar het voelde prettiger dan de harde ondergrond van waar ze eerst op gelopen had. Met een paar snelle sprongen was Aurorapaw ver weg bij de tweebenen zodat ze haar eventueel niets meer konden aandoen. Toen de grijze leerling onder een struik door geschoten was begon ze rustiger te lopen en zag Aurora in de verte iets glinsteren. Dat moest de plek zijn waarvan ze gehoord had. Ondanks dat dit stukje natuur prachtig was, was het toch anders en rook het niet zoals ze thuis gewend was. Het stonk er te veel naar monsters en tweebenen. In de verte zag Aurorapaw ook een rossige kat liggen. Ze was ergens mee bezig, maar de leerling kon nog net niet zien wat. Met rustige voorzichtige pasjes kwam Aurora dichterbij.

Het beste was natuurlijk als de andere kat vriendelijk,ou zijn, maar met die Blood clanners die overal er zich nergens wat van aantrokken was het nooit zeker welke kat je buiten je eigen clan kon vertrouwen. Het draaien van het oor was haar dan ook niet ontgaan, maar Aurorapaw was te nieuwsgierig om te weten wat de ander kat aan het doen was. Toen de rossige kat de kop omdraaide en haar aankeek schrok ze toch eventjes en meteen stond Aurora stil. De andere kat begroeten haar wel. Hoewel zachtjes. Eventjes slikte ze. Haar verdedigende houding was hier volkomen misplaatst, ook omdat de leerling juist zo ver van huis was en niet binnen haar territorium stond om te verdedigen. Wel was haar verstarde houding niet helemaal verdedigend te noemen. Het hing net tussen een geschrokken en verdedigende houding in. Wat moest ze doen? Weg rennen was ook weer niet warrior waardig! Even schudden ze de eerste schrik uit haar kop en pels. Dit was haar eigen vrije tijd en ze had de verhalen van een paar oudste na willen trekken door tussen de tweebeen nesten naar de zilveren poel wilde gaan waar vissen in zouden zwemmen. De meeste tweebenen wist ze dat die graag alles sloopten, dus kon ze eigenlijk niet geloven dat ze daar een stukje groen zouden hebben met water waar de vissen in zouden zwemmen. Nu stond ze hier omringd met het groen hoewel het gras hier vele malen harder was dan in het rivier territorium. Maar haar reis werd geblokkeerd door een kat die ze niet kende. Hoewel deze vriendelijk leek moest Aurorapaw toch nog even op haar hoede zijn. 'Euhm, ook hallo.' Aurora vond het nog altijd lastig om met vreemde te praten, maar hier moest ze toch zelf wat aan doen. Ze zou binnenkort afstuderen en dan tot de rang van de warriors komen. Met voorzichtige pasjes kwam ze dichterbij, maar zorgde voor genoeg ruimte om weg te kunnen springen mocht de rossige poes rook ze nu op haar af zou komen springen. 'Wat ben je aan het doen?' vroeg ze uit nieuwsgierigheid, al probeerde het niet zo te laten klinken, maar of haar dit lukte?

Even leek de poes naar de plek waar ze mee bezig was en weer naar Aurorapaw voor ze wat opzij ging liggen met haar vollere lichaam. Ze rook ook naar tweebenen dus dit was een Kittypet die een grote bos bloemen ook naast zich had liggen met iets van vervlochten bloemen. De uitleg kwam al snel. Ze was bezig met een bloemenkrans. De andere kat legde nog meer uit en hoewel ze niet direct merkte dat ze het deed en kwam toch dichterbij dan ze normaal zou hebben gedaan. Ze wilde zien wat de Kittypet deed. Hoewel Aurora niet direct naast de vreemde kat ging liggen, was de leerling toch half opzij van de rossige poes gaan liggen en voor 3 kwart dichtbij gekomen. Aurorapaw keek geïnteresseerd toe. En hoe de Kittypet het steeltje verborg door er nog een bloem erbij te doen was prachtig. Zelf had ze zoiets nog nooit gemaakt. Daar hadden ze eigenlijk niets aan. Want wat moest je nu met een bloemenkrans? Dit kon je niet eten nog gebruiken in een gevecht. Ze zag wel dat er een paar planten tussen zaten die Aurora wel eens in de medicijn kat den had gezien. Dus het was zonde van de kruiden die medicinale werking hadden. Maar voor een Kittypet was het enkel prachtig om er een kunstwerkje van te maken. 'Zonde, al is het bij elkaar wel prachtig. Er zitten een paar kruiden bij die wij gebruiken voor medicijnen.' miauwde Aurorapaw en nu pas had ze door hoe dichtbij ze zat. Maar weg springen zou laten lijken dat ze bang was. Dus dwong de leerling zichzelf om te blijven liggen al wipte het puntje van haar staart heen en weer wat aangaf hoe ongemakkelijk ze zichzelf voelde. Hoewel de stem van de rossige poes meer moederlijk klonk. Zou ze al kittens hebben gehad? Ze leek wel ouder dan haarzelf. ' W... waar gebruik je dit straks voor?' het antwoord wist ze misschien wel, maar toch wilde Aurora uit de mond van de Kittypet horen.

De verbazing van de rossige kat naast haar. Was niet direct nieuw voor de leerling. Ze had het wel eens eerder gezien toen ze mee was gegaan om kruiden te zoeken dat ze eens een vreemde kat hadden gezien die langs de grens liep en vroeg wat ze met e planten in hun bek deden. Maar toch bleef Aurorapaw zich verbazen dat de meeste katten buiten de clans niet wisten dat de meeste planten mediale werking hadden. Maar dat ging ze nu niet uitleggen, maar het meeste kon ze niet eens uitleggen, ze was geen medicijnkat. Maar een paar wist ze wel. Vooral van de lavendel. 'De lavendel wordt gebruikt bij katten die geen rust kunnen vinden.' miauwde ze en luisterde naar de rossige kat die zoals ze verwacht had dat wat de Kittypet deed met de bloemen puur decoratief waren. Dus knikte Aurora en luisterde naar de naam van de rossige poes. 'Mijn naam is Aurorapaw. Ik kwam hier eigenlijk voor het water daar.' zei Aurora en wees met haar staart richting de vijver. Maar wat de ander niet wist was dat ze eigenlijk hier was om te zien of er werkelijk vissen tussen de tweebenen leefde. De warme zon prikte langzamerhand in haar rug acht. Dus even afkoelen was wel zo lekker. Zeker als je je halve leven al door het water heen moest. Aurorapaw was eindelijk over haar angst voor water heen wat ze zich haar kitten tijd had opgelopen.