Twiddlin' their thumbs

Het regende pijpenstelen, maar dat kon Beef eigenlijk niet zo veel schelen. Zijn dikke vacht hield het grootste deel van de regen tegen, en het spoelde het bloed van zijn laatste prooi mooi van zijn halsband af. Beef was niet zo goed met hygiëne, dus dit was ook weer een goede reden om vanavond zich niet te moeten wassen. Niet dat hij daar nu al aan dacht, nee; op dit moment probeerde hij zo veel mogelijk waterdruppels in zijn mond te vangen. Zijn hoofd was in zijn nek geslagen en zijn bek wagenwijd open, tong uitgestoken; een beetje zoals een hond. Hij genoot van de verse smaak van de vallende regen en alles was goed in de wereld.

+ Cassandra eerst

Cassandra was totaal niet voorbereidt op de regen, waardoor ze nu met grote haast vaart maakte richting huis. Haar lange stelten voor poten droegen haar de kant op van haar warme huis, terwijl de regen om haar heen op de stoep tikte. Ze was werkelijk van plan geweest om in een keer thuis te komen, zodat ze schade van een natte vacht minimaal kon houden, maar een vreemd beeld liet haar stoppen. Verderop zat een grote kater. Dat was dan niet zo raar op zich, meer opvallend was dat hij duidelijk van Bloodclan was, al was dat natuurlijk ook niet zeldzaam hier. Nee, het raarste aan hem was hoe hij erbij zat. Kop omhoog, bek stond op en zijn tong hing wat naar buiten. Probeerde hij zichzelf te verzuipen in de regen? Cassandra wist dat ze gestoord waren bij die bloeddorstige katten, maar dit was een ernstig gevalletje van gek. De kou van de regen drong door en Cassandra herinnerde zich haar oorspronkelijk doel. De poes wou weer verder rennen en de Bloodclanner alleen laten zodat hij in alle vrede verder kon gaan met wat hij precies aan het doen was, toen ze besefte dat haar huis achter hem lag. Oftewel, ze moest er langs. Of ze kon omlopen, was misschien de veiligste keuze en nat was ze toch al. Urgh, dit was nogal irritant. Bloodclanners waren onvoorspelbaar, soms lieten ze je redelijk met rust. Een minachtende blik was dan het meeste wat je kon krijgen. Maar soms waren ze niet zo goed gezind en dan moest je niet de arme kittypet zijn die ze dan net tegenkomt. Ze kon eventueel door de tuinen doorsteken en hopen dat de andere haar niet direct zag. Met dat noodplan in haar kop sprong ze de eerste tuin en rende ze door naar de volgende. Net zolang totdat ze ongeveer achter hem stond, stilletjes stond ze stil en staarde ze naar hem. Onverzorgd en flink gespierd, wat goed te zien was dankzij zijn doorweekte vacht. Een gevaarlijk type.