[zelf verzonnen Verhaal] Het verhaal van Thunderheart

Dit verhaal gaat over een kat genaamd Thunderheart. Hij zal jullie zijn verhaal vertellen over zijn leven. ''Hallo! Ik ben Thunderheart! Ik ben een Healer wat voor jullie een medicine cat is. Ik zal beginnen met mijn verhaal bij mijn geboorte:
Een kat lag in de Nursery bij de Thunderclan. De poes kreunde. ''Haal Cinderpelt!'' Riep ze en zag de kat wegsprinten. Niet lang daarna kwam Cinderpelt binnen. ''Hoe gaat het Loveflight?'' zei ze. '' Het gaat wel.'' Kreunde Loveflight. De eerste kit kwam naar buiten. Cinderpelt keek ernaar en schudde haar hoofd. ''Die is dood..'' fluisterde ze tegen Loveflight. Loveflight keek even bedroeft naar het kleintje en had niet door dat het tweede kleintje in de tussentijd was geboren. Cinderpelt snorde. ''Hij leeft'' zei ze. ik opende mijn mondje en piepte. Ik hoorde mezelf niet en piepte dus nog harder. ''Jij mijn kleine wonder heet Thunderkit.'' Zei Loveflight. Cinderpelt schudde weer haar hoofd. ''Wat is er?'' Vroeg Loveflight. ''Je kitten is halfdoof Loveflight..'' vertelde Cinderpelt haar. ''Dat boeit me niet!'' snauwde Loveflight. ''Hij leeft dat is wat me boeit!'' vervolgde ze. Loveflight was uitgeput en sliep al snel samen met haar kitten.

Ik opende mijn ogen. Het was morgen. ''Mam! Mam! Word wakker! Ik wil spelen!'' schreeuwde ik. ik was te opgewonden en liep al naar buiten. Ik zag Jaykit en sprong bovenop hem. ''Buig voor Thunderstar!'' riep ik. Jaykit zei speels terug. ''Buig jij maar voor Jaystar!'' en Jaykit wierp me van zich af en sprong op mij. ik ging in de verdediging en hapte speels naar de oren van Jaykit. Toen schoot een andere kat hem te hulp en stoote mij weer van Jaykit af.''Dat is niet eerlijk! Jullie zijn met twee en ik met een!'' riep ik pieperig. Zijn moeder kwam het hol uitgelopen en ik schaamde me een beetje. Ik sprintte weg en botste tegen Firestar aan. ''S-s-sorry F-f-firestar'' stamelde ik. Wachtend op mijn preek van Firestar. ''Thunderkit! Zag je me niet?'' Begon hij. Ik wou net een excuus verzinnen toen er een roofvogel naar beneden dook en mij pakte. ''Help!'' Riep ik zo hard als ik kon en Firestar aarzelde geen moment en sprong in de lucht om mij te pakken. De roofvogel liet me los doordat hij schrok en ik viel op de grond. De roofvogel deed nog een poging en dook weer naar beneden en zijn klauw kwam in mijn oog. Ik piepte van de pijn en beet in de klauw waardoor ik weer op de grond viel. Ik viel op de grond met een bloedend oog. Ik voelde de grond trillen met als teken dat Cinderpelt eraan kwam.

Ik werd wakker. ''Au'' dacht ik bij mezelf. Hij voelde zijn oog bonken en zag Cinderpelt. ''Cinderpelt? Wat is er gebeurd?''vroeg ik zwakjes. ''Je bent aangevallen door een Roofvogel.'' Antwoorde ze. ''Je bent daardoor gewond geraakt aan je oog.'' Ik voelde mijn oog bonken. ''Komt het goed met mijn oog?'' vroeg ik angstig. ik zag Cinderpelt schudden met haar hoofd en antwoorde ''Nee.... Het spijt me Thunderkit.'' Het begon me een beetje te duizelen en ik kon al niet goed zien. ''Hier neem wat papaverzaadjes'' zei Cinderpelt. Ik at ze rustig op. ''Kan ik nu nooit een Warrior worden?'' vroeg ik zuchtend. ik zag haar weer haar hoofd schudden en mijn moed zakte naar beneden. Ik was gebroken. Helemaal gebroken. Niet aan de nuitenkant maar aan de binnenkant. Toen rook ik mijn moeder. ''Mama?'' zei ik zachtjes. ''Oh! Thunderkit je bent wakker!'' zei mijn moeder van geluk en begon me zachtjes te likken. Ik zag dat Cinderpelt me aanspoorde om het te vertellen. ''Mam?'' vroeg ik aarzelend. ''Wat is er schat?'' antwoorde ze. ''ik.... ik heb net van Cinderpelt gehoord..... dat ..... dat mijn oog nooit meer goed komt.....'' Mijn moeder keek me verschrikt aan. ik zuchtte. ''Wat moet ik nu doen?'' ging er door mijn hoofd heen. Ik ging liggen en viel rustig in slaap.

Ik bleef weken in de medicine cats den bij Cinderpelt. ''Cinderpelt? Wat kan ik later dan wel doen?'' vroeg ik. ''Je kan later een Medicine Cat worden..'' ''Echt! Dus ik kan niet nutteloos zijn!'' Zei ik opgewekt. ''Maar dan moet de clan je goed genoeg vertrouwen.'' ging ze verder. ik zuchtte. ''Hoe weet ik of de clan me genoeg vertrouwt Cinderpelt?'' Vroeg ik weer moedeloos. ''Nou gewoon wachten tot de nieuwe ceremonie als je 6 manen bent Thunderkit'' antwoorde ze. Ik zuchtte. Ik had geen zin meer in spelen of rennen. ''Zo Thunderkit. Je mag weg uit de Medicine Cats den.'' Zei Cinderpelt. Ik liep naar buiten en mijn moeder stoof op me af. ''Thunderkit! Je mag weer in de Nursery slapen!'' riep ze enthousiast. Ik zuchtte. ''Wat is er?'' vroeg mijn moeder. ''Ik kan NOOIT meer iets voor de clan doen!'' Riep ik en barstte in huilen uit en sprintte weg. ik was een paar dagen weg en toen ik terug kwam negeerde iedereen me en keek me boos aan. Toen kwam Firestar naar de open plek. ''Alle katten van de clan verzamelen!'' Schreeuwde hij. Ik liep erheen. ''Dit is geen Ceremonie maar er is zojuist de moordenaar terug gekeerd.'' Zei Firestar. Ik keek om me heen. ''Waar ging dit over?'' Toen zag ik een lijk liggen. het was een kater. een kater van onze clan. Vermoord door iemand met kleine nagels en kleine tanden. ''Thunderkit!'' Schreeuwde Firestar. ''Hij?! Wat heb ik gedaan dan? Behalve dat ik was weggelopen was wist ik verder niets'' ''Thunderkit! Hoe durf jij je hier te vertonen na wat je gedaan hebt!'' Zei Firestar. ''Ik heb niks gedaan!'' Riep ik huilend. Hoe kon mijn grote voorbeeld dit doen! Firestar ging verder. ''Jij hebt een kater van onze clan vermoord! Nog wel een Elder!'' Ik krimpte ineen en snikte heel hard. Mijn moeder liep naar me toe. ''Firestar! Hoe durf je mijn zoon te verdenken op moord!'' Zei ze ook huilend. Maar Firestar keek boos en vervolgde ''Thunderkit! Je bent verbannen! Je mag hier nog 1 avond blijven om afscheid te nemen van je moeder! Daarna moet je vertrekken en nooit meer terug komen!'' Zei hij. Ik hoorde mijn moeder huilen en ik huilde mee. Cinderpelt liep naar me toe. ''Ik geloof je''Fluisterde ze. ''Maar het is beter als je hier weg gaat morgen.'' zei ze. Ik knikte en ik bleef dicht bij mijn moeder liggen. De avond ging snel voorbij en Firestar kwam naar buiten. ''Thunderkit! Het is tijd dat je gaat en nooit meer terug komt!'' Ik wou niet en protesteerde. ''Maar ik heb niets gedaan!'' Huilde ik. ''Hij heeft niets gedaan Firestar! Laat hem hier!'' huilde mijn moeder. ''Loveflight! Ga weg daar!'' Ik werd weggeduwt en ik sprintte weg. Ik stopte toen ik buiten het kamp was en hoorde mijn moeder roepen ''Nee! Waarom!'' ik sprintte weg en stopte niet.

Het was alweer een paar dagen geleden toen Thunderkit verbannen werd. De tranen stonden in zijn ogen. Waarom moest hij dit allemaal meemaken? de Woorden van Firestar bleven nog door zijn hoofd galmen. ''Thunderkit! Het is tijd dat je gaat en nooit meer terug komt!''. ''Hij heeft niets gedaan Firestar! Laat hem hier!'' hoorde ik mijn moeder nog huilen. Toen ik de Thunderclan territory uit was toen stopte ik pas. ik was al een keer gestruikeld en gevallen. toen hoorde hij een stem. ''Hallo? Wat doet zo'n kleine kitten als jij hier?'' ik draaide mij om en zag een kat met een band om. een poesiepoes... ik liep naar de kat toe en zei niets. ''Wat doe je hier?'' vroeg de kater. Toen hij dat eenmaal vroeg ging ik huilen. De kater die probeerde mij te troosten door mij te likken. Toen ik eenmaal was opgehouden begon ik te praten. ''i-i-ik ben een wilde kat. Nou ja dat was ik... Ze verdenken mij op moord...'' zei ik al snikkend. ''en heb je dat gedaan?'' vroeg de kater. ''NEE!'' riep ik. ''Ik werd verbannen uit mijn clan..'' Zei ik zachtjes... ''Weet je wat? Waarom kom je niet bij mij wonen?'' vroeg de kater. ik knikte en liep mee het poesiepoes huis in. gelijk kwam een tweebeen die mij oppakte en mijn vacht ging borstelen. Ik vond het wel lekker en snorde. ''Mijn nieuwe thuis.'' fluisterde hij zacht.