Mushroomkit slaakte een verloren kreetje toen een harde windvlaag het veertje waar ze mee aan het spelen was met zich meenam.
"Neen!" piepte ze droevig terwijl haar speeltje door het kamp waaide. Zo snel als haar kleine pootjes haar konden dragen sprong ze achter het veertje aan. Haar ene blauwe oogje gefixeerd op het ding. De windvlaag zakte langzaam weg waardoor de witte veer ook langzaam naar beneden dwarrelde. Uiteindelijk belande het in de doornstruiken aan de rand van het kamp. Snel sprinte de kitten achter haar speeltje aan. Maar al snel kwam ze er achter dat het een verloren hoop was. Het veertje lag best hoog in de bramenstruiken. Mushroom wist uit ervaring dat het zeer deed als je te dichtbij kwam en de scherpe stekels aanraakte. Aarzelend leunde ze op haar achterpoten en met haar voorpoten zwiepte ze omhoog. Maar ze kwam niet eens in de puurt. Verloren liet ze zich weer zakken. Met traantjes in haar ogen staarde ze naar het veertje dat zo dichtbij maar zo ver weg was.
@Scarlethaze