Mushroom dance, mushroom dance, whatever could it mean?

Opluchting lag op haar gelaat te lezen toen ze eindelijk weer kon zitten. Na die lange periode alleen in haar nest te liggen, waren al haar spieren zoveel zwakker geworden. Dat, en lopen op 3 poten was iets wat haar nog volledig onbekend was. Het kostte haar fysieke inspanning, maar misschien nog wel meer mentale inspanning. Want ze wist het. Ze wist dat ooit haar spieren terug zouden komen. Dat ooit deze manier van lopen makkelijker zou worden. Maar bovenalles wist ze dat ze nooit meer zou rennen, en dat het nooit meer zoals vroeger zou zijn. Dat was een gedachte die zich als ongewenst ongedierte had genesteld in haar maag, en iedere dag een grijs randje gaf. Ze probeerde het dag per dag te nemen, de toekomst nog iets meer uit te stellen. Voor nu was ze blij dat uit de Medicine cats den was weten te komen, en daar vlak naast een klein beetje zon kon vangen dat door het dikke bladerdek heen drong.

&Mushroomkit

Mushroom dance, mushroom dance, whatever could it mean? D2azpbs-ff944cb5-0647-41c5-aef7-ceb77531dc27.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcL2E1OTc2MGVkLTZmZjctNGUxYy04NDRhLWE2MmQ3ZDU4MWZjZlwvZDJhenBicy1mZjk0NGNiNS0wNjQ3LTQxYzUtYWVmNy1jZWI3NzUzMWRjMjcuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Mushroomkit stak haar hoofdje buiten de nursery. Met haar ene oogje keek ze het kamp rond zoals ze al vele malen eerder had gedaan. Ze vond het maar veelste interessant om toe te kijken wat iedereen constant aan het doen was. Op die manier had ze een groot deel van de clan leren kennen. Wellicht niet bij naam. Namen onthouden was niet haar sterkste kant. Maar ze herkende de meeste katten wel van uiterlijk. Alleen vandaag zag ze een kat die ze nog niet eerder had gezien. Ze zag er verminkt uit en het leek erop alsof ze moeite had met lopen. Mushroom hield haar koppie schuin terwijl ze naar de onbekende she-cat keek. Aarzelend kwam ze wat dichterbij. Ze rook raar. Niet zoals de andere katten. De kit wiebelde met haar oortjes terwijl ze haar goed ziende oogje gefixeerd hield op de kattin. "Wie jij?" durfde ze uiteindelijk aan te brengen. Ze hield haar staartje laag. Ze zou niet ontkennen dat ze het spannend vond de vreemdeling te benaderen. Ze was anders dan de andere katten. Iets was Mushroom niet helemaal beviel. Maar haar nieuwsgierigheid had het van haar gewonnen waardoor ze toch dichterbij had durven komen.

Ze was hier al eerder een tijd geweest natuurlijk, maar ze bleef het gek vinden dat er altijd zo een dik bladerdek boven haar hoofd hing. Vergeleken het windclan kamp was Shadowclan zo donker, alsof ze zich probeerden te verstoppen van de sterren. Natuurlijk was dat niet zo, maar het bleef haar vreemd. De kleine poes probeerde de wolken te spotten door de gaten in het bladerdek, maar werd afgeleid door een piepstemmetje. Verrast keek ze voor zich in het oogje van een kitten. Een warme glimlach kroop over haar gelaat. Het was nog een piepklein meisje, geboren lang nadat ze hier was geweest. Ze vroeg zich af of ze haar ouders zou kennen. "Oh, hallo daar," snorde ze warm en haar blik viel even op het glazige oogje van de ander. "Ik ben Routnose... Ik, uh, ik ben niet helemaal van hier,"

Toen de ander haar eenmaal een warme glimlach schonk begon de kleine kit te ontspannen. Ze glimlachte breed terug naar de ander. Van wat dichterbij was ze helemaal niet zo spannend. Aandachtig luisterde ze naar de uitleg van de vreemdeling. "Rwout n-nwose" herhaalde ze de naam van de she-cat. Hmn, die naam had ze nog niet eerder gehoord. Ze hield haar koppie schuin en keek Routnose aan. Duizenden vragen staken door haar hoofd heen. Ze snapte het niet. Verward trok ze met haar snorhaartjes. "Waa dwan?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze had nog nooit gehoord dat er katten waren die niet van hier waren maar toch hier waren. Natuurlijk had ze verhaaltjes gehoord over andere clans. Maar nog nooit had ze een kat uit een van die andere clans gezien. Eigenlijk was het allemaal nog wat te veel om goed te kunnen begrijpen voor de kleine kit.

Haar glimlach rijkte tot haar oren toen de ander haar naam brabbelde. Oh, ze hield zo van ze. Die pluizige hoofdjes, die oogjes vol pret. Het vertederde haar altijd. "Ja! Heel goed, Rout-nose" moedigde ze het kleine meisje aan en ging wat stroef liggen, zodat ze meer op ooghoogte zat en niet op de ander neer hoefde te kijken. Het was toen al heel snel dat ze spijt kreeg van haar eerdere woorden. Hoe moest ze dit ooit op een simpele, kindvriendelijke manier uitleggen? Even ging haar gedachten uit naar Gorsekit en dat liet haar maag omdraaien, waardoor ze snel die gedachte weg probeerde te duwen. "Uhm n-nuja, dat is een beetje ingewikkeld," ze lachte ongemakkelijk. "Ik ben zeg maar een... Een gast, ik mag hier blijven totdat ik beter ben," het deed te veel pijn om te zeggen dat ze een rogue was, en geen Windclanner meer. "Hoe heet jij, kleine meid?"

Een grote glimlach verscheen op het mondje van Mushroomkit toen de kattin haar prees. Dat was iets wat ze niet vaak te horen kreeg. Haar mama zei dat in ieder geval bijna nooit. En het was fijn om het eens horen van een andere kat. Ze keek toe hoe de ander stroef ging liggen. Ze drukte haar oortjes wat naar achter. Het was duidelijk dat de ander pijn had. En toen ze vertelde dat ze moest wachten tot ze weer beter was kon Mushroom het niet laten om het te vragen. "auw?" vroeg ze toen met een schuin hoofd en vragende oogjes. Ze wist niet goed hoe ze moest vragen wat er gebeurt was. Daar was haar vocabulair nog niet groot genoeg voor. Dus ze hoopte op goed geluk dat de ander haar begreep. Ze besloot niet verder te vragen over de ingewikkelde geschiedenis van de ander. Dat ging haar allemaal ver boven haar pet. Ikke "Mwushrwoomkit" mauwde ze trots met een opgeheven kin. Haar naam uitspreken was niet makkelijk. Maar na lang oefenen lukte het toch een beetje.