[Announcement] Dark Tides

Onderwerp: [Announcement] Dark Tides vr 24 jun 2022 - 14:26

Het was tijd om Riverclan te laten zien dat Crystalstar niet zwak was, en dat ze geen verraad zou tolereren binnen haar eigen clan. "Rosepaw is ontsnapt," begon ze, op duistere toon, toen de clan zich om haar heen had verzameld na de gebruikelijke oproep. "Ik had haar mijn belofte van gerechtigheid gegeven, en zij heeft die genade in mijn gezicht gegooid, dat zal ik niet vergeten, dat zal ik niet vergeven." Haar zeegroene ogen zochten de menigte af, op zoek naar haar zoon en de anderen die de verrader hun help hadden geboden. "Ik verplicht iedereen met enige aanwijzing naar haar locatie of bezigheden om het bij mij persoonlijk te melden. Deze informatie achterhouden zal worden gezien als verraad," vervolgde Crystalstar waarschuwend. "Mocht iemand Rosepaw zien, dan is zij vogelvrij. Ze valt niet meer onder Starclan's bescherming." Ze mochten zelf invullen wat 'vogelvrij' hier betekende, maar Crystalstar dacht niet dat de meeste het heel moeilijk zouden vinden.

Ze liet een korte stilte vallen, en liet iedereen haar woorden eens overdenken. "Rosepaw is geholpen in haar ontsnapping." Er lag vergif in die woorden. "Blossomhail én Icecream, kom naar voren." Een publiekelijke schandemaking zou het beste voor de twee zijn. Het was genadiger dan de dood of verbanning, wat straffen waren die ook niet misplaatst waren. Crystalstar wist dat ze haar eigen zoon niet tot zo'n lot kon veroordelen, en ze moest consistent zijn. "Blossomhail, jij hebt je tegen je clangenoten gekeerd en bevelen van je leader genegeerd. Je zult corrigerende training krijgen, van mij." Eigenlijk wilde ze niks met de kattin te maken hebben, maar persoonlijke aandacht zou het beste werken. "Iemand in training kan natuurlijk geen eigen apprentice hebben. Berrypaw is niet langer jouw apprentice, en zal in plaats daarvan door Stormbriar getraind worden." Natuurlijk zou Blossomhail het een onterechte straf vinden, maar ze kwam er eigenlijk nog licht mee weg. "Icecream. Jij stond wacht toen Rosepaw ontsnapte.. en deed niets," mauwde ze, terwijl ze met een ziedende blik om hem neer keek. "Je zult een moon lang elke nacht de kampingang bewaken, om te leren niemand meer langs je heen te laten glippen." Natuurlijk zou ze er nog een wacht bijzetten, voor het geval hij ideeën kreeg. "Geen gatherings voor jullie beiden voor zolang als jullie straffen duren. Prijs jezelf gelukkig dat ik zo genadig ben." En met die woorden liet ze hen achter.

Met een ongemakkelijk, vermengd gevoel luisterde de kater naar zijn leader, mentor en oma. Een verbanning was in deze situatie niet misplaatst, dus hij was het eens met dat de twee er makkelijk vanaf waren gekomen. Ieder ander had hij een zwaardere straf toegewenst, maar Icecream bleef zijn vader.. En Hermitshell wist niet wat hij hiervan moest vinden. Zijn blik gleed langs Serpentguise, die hem duidelijk had gemaakt wraak te willen nemen op de vogelvrij verklaarde poes, waarna een overduidelijk, maar geniaal idee hem binnenschoot. Toen de open plek na Crystals aankondiging weer rumoerig begon te worden stapte hij op zijn oude apprentice af. "Denk jij wat ik denk?" Fluisterde hij haar toe, zodat de moraalridders hem niet konden horen.

Tag: @Serpentgaise

Bell

De verhalen over Rosepaw en wat ze had gedaan hadden zich als een vuurtje in de nursery verspreid. Niet in redelijke mate, maar in uitvergrote proportie. Volledig uit balans van wat de realiteit bracht. Hij had zich niet gemengd, had niet geaasd naar informatie. Immers was het niet in zijn aard om zo te zijn. Hij zou echter wel liegen als hij niet zei dat hij ietwat nieuwsgierig was over de situatie. Hij had gehoord dat de kat verantwoordelijk was voor het meenemen van twee kittens. Wat er vervolgens met hen was gebeurd had Bell nooit gehoord, te bang om de rest van het verhaal aan te horen. Hoe dan ook zou hij liegen als hij niet een beetje nieuwsgierig was. Zoals elke jonge knap was nieuwe informatie aantrekkelijk. Maar hij zou ook fout zijn als hij zei dat hij er naar hunkerde. In realiteit vond hij het ook heel eng. Immers was informatie de basis waarop routine doorbroken kon worden, dat had hij eigenhandig kunnen zien met zijn eigen leven. En als hij eerlijk was, was de gedachte aan een nieuw iets in zijn al zo fragiele omgeving, beangstigend.

De stem van Crystalstar was dan ook stevig toen het door het kamp galmde. Rosepaw was ontsnapt. Hij trok even met zijn grote oren en bracht zijn bovenlichaam wat naar voren. Hij had stil plaats genomen voor de nursery, waar hij als een of andere waakhond een stille wake hield. Het was echter zo dat hij niks zou waken of niks zou afschrikken. Bell verschoot van zijn eigen schaduw, dus veel zou je niet aan hem hebben als het een echte opdracht was. De stem van de grijze leader ging echter verder en kaartte aan hoe Icecream en Blossomhail verraad hadden gepleegd. Hij voelde een golf van misselijkheid over hem heen trekken en klapte zijn oren in zijn nek. Blossom kreeg een straf, waarbij ze door Crystalstar zelf gecorrigeerd zou worden. Haar apprentice, Berrypaw, werd haar ontnomen en ander kreeg de taak opzich om haar nu verder op te leiden. Bell spitste nerveus zijn oren. Hij had geen idee wie zijn mentor was, had het hele deel van de ceremonie letterlijk gemist dankzij zijn paniekaanval. En hij hoopte zo erg, dat wie het ook was, hij of zij niet van hem ontnomen werd. Want zonder een mentor die achter zijn botten zou zitten, zou hij ook geen verandering moeten brengen. Dan kon hij blijven doen wat hij deed, zonder de gevolgen ervan te moeten dragen.

Ook Icecream kreeg straf. Hij moest de kampingang bewaken voor een maand. Een veel mildere straf dan die van Blossom als je het aan hem vroeg. Was het opdat de ander haar acties minder correct waren? Of was het omdat favoritisme een rol speelde hier? Hij schudde al snel die gedachte van hem af en streek zijn voorpoten naar voren om langzaam te gaan liggen. Hij bewoog zijn flank lichtjes en plaatste zijn poten onder hem, zijn lange staart om zich heen draperende. Zolang niemand hem zou aanspreken dat hij vandaag nog niks had gedaan, was hij safe. En zolang hij niks zei, zouden er ook geen gevolgen zijn.

Tag: No-one specific

she was destined to burn in Hell Hermitshell

The Serpent in the Garden of Eden

Serpentguise keek met toegeknepen ogen naar de grijze gestalte dat zich naar de verhoging bewoog. Nog maar kort geleden had Carrioncough daar gestaan om haar nieuwe naam te geven. Nu was het weer Crystalstar die haar plaats nam op de verhoging. Ze kon wel ruiken wat er kwam maar persoonlijk vond ze dat het al veel te lang had geduurd. In de tussentijd dat Rose was ontsnapt had zij al verschillende acties ondernomen. Maargoed. Dat ging er nu even niet om. Serpentguise was maar al te nieuwsgierig wat er met de verraders zou gaan gebeuren. Aan het water voelde ze al dat ze er met een appelschilletje van afkwamen. De doodstraffen waar Crystalstar mee slingerde waren gewoonweg bangmakerij. De Leader was toch niet zo sterk zoals ze zich voordeed. Wellicht kon dat handig uitspelen voor haar later, maar het lag haar op dit moment niet goed in de keel. Ze wou Blossomhail en Icecream zien verdwijnen. Des te beter voor haar, en de clan. Door dit soort katten brachten altijd andere in gevaar, omdat ze dachten wat ze deden goed was. Ooit zouden ze wel spijt krijgen van hun keus. Wanneer er bloed zal vloeien door hun ´heldendaadje´. Crystalstar begon te spreken en met nog dezelfde toegeknepen ogen luisterde de jonge Warrior. Het was zoals verwacht tijd om de straffen van beide katten bekend te maken. En ook zoals verwacht kwamen ze met kinderspel van af. Walgelijk. Het enige positieve aan dit hele verhaaltje was dat Rose vogelvrij verklaard werd. Al betwijfelde ze als Riverclan er iets mee zouden doen. Tenslotte had niemand een poot uitgestoken toen de rogue ontsnapte. Enkel zij. Terwijl ze niet eens om haar verdomme clan gaf. Zíj, Serpentguise, die meer deed dan de zogenaamde Warriors. Het begon een omgekeerde wereld te worden. Crystalstar noemde zich genadig maar Serpentguise vond het een lachertje. Wat een neppe poppenspeelkast was het toch weer. De gitzwarte she-cat wou al weer vertrekken van de open plek toen ze beweging haar kant opzag komen. Het was haar oude mentor, Hermitshell. Serpentguise bracht haar lichaam terug in de zit positie en wachtte af wat de tom kwam doen. Al kon ze eigenlijk wel raden waarom. Het voelde raar dat enkel haar mentor met wie zo altijd zo gebost had ineens op dezelfde lijn leek als haar. "Denk jij wat ik denk?" Fluisterde hij. Een slimme zet, voor er straks een Blossomhail 2.0 zedenmeester kwam spelen. Serpentguise keek even zijlings, om te checken als niemand nieuwsgierig zat mee te luisteren, daarna gaf ze haar oude mentor een knik. Ze zou Rose haar gespleten kop persoonlijk uitleveren.

MONTY

De geruchten van de diefstal van 2 kittens was al oud voor haar. Dat was gebeurd voor zij überhaupt geboren was, maar toch hadden ze Rosepaw te pakken gehad en was ze weer ontglipt aan haar clan. Aurorastream keurde de diefstal natuurlijk niet goed, maar waarom vluchten, als je zoveel nog kon vertellen of kon rechtzetten. Zeker als het ging om de plaatst waar de twee kittens naar toe gebracht waren... Aurora was er wel bij gaan zitten en snapte niet waarom haar pleegvader hier een deel aan had. Wat had Rosepaw om hem te kunnen overhalen haar te laten gaan? De straffen voor beide katten waren gelukkig mild, maar des ondanks was het nog steeds niet verklaarbaar. Toch wilde ze er meer van weten. Ze zou haar pleegvader straks wel even spreken hopelijk. En ook in diezelfde hoop dat hij met haar wilde praten, uitleggen??? Toen alles voorbij was voelde de ongemakkelijk knoop nog steeds in haar maag, maar ze wist dat ze het moest doen. Dus stond ze op en liep weg. Voor nu moest ze eerst kalmeren voor ze een gesprek aan zou gaan met Icecream. Dat zou even moeten wachten.

[Announcement] Dark Tides Dai4whc-9feb4360-f3ae-4107-b310-511f06a500f0.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOjdlMGQxODg5ODIyNjQzNzNhNWYwZDQxNWVhMGQyNmUwIiwiaXNzIjoidXJuOmFwcDo3ZTBkMTg4OTgyMjY0MzczYTVmMGQ0MTVlYTBkMjZlMCIsIm9iaiI6W1t7InBhdGgiOiJcL2ZcLzBjYmZiZTQ0LTdhMmUtNGQ4ZS05NDdjLTA5YmY4M2E5MzQyNlwvZGFpNHdoYy05ZmViNDM2MC1mM2FlLTQxMDctYjMxMC01MTFmMDZhNTAwZjAuZ2lmIn1dXSwiYXVkIjpbInVybjpzZXJ2aWNlOmZpbGUuZG93bmxvYWQiXX0

Stormbriar zat wederom aan de rand van de menigte toe te kijken hoe de leader de clan toesprak. Net zoals ze had gedaan toen ze warrior werd gemaakt. Alleen vandaag was er geen naam ceremonie. Niet voor haar. Niet voor haar nieuwe mentor. Nee, ze kreeg een apprentice van een andere warrior. Oeh zoete zoete wraak dat het was. Ze mocht Blossomhail voor geen meter. Dat had ze nooit gedaan. Maar sinds de kattin Rosepaw had helpen te ontsnappen was het alleen maar erger geworden. Ze zat met opgeheven kin terwijl ze luisterde naar wat Crystalstar te vertellen had. Een grijns speelde over haar lippen heen toen de twee verraders gestraft werden. Storm vond dat ze nog zacht behandelt werden. Als zij leader was geweest dan had ze die twee de clan uitgeknikkerd met een prijs op hun kop. Of ze had ze hier ter plekke van kant gemaakt. Whatever haar het beste zou schikken. Maar ze was geen leader. Nog niet in ieder geval. Mocht dat ooit gebeuren dan zou ze de nodige veranderingen brengen. Ze zou de clan filteren van hun verraders, halfbloedjes en zwakkelingen. Iets waar Crystalstar te zwak voor was. Ze keek de menigte rond zoekend naar het nichtje van Carriorcough toen hun naam genoemd werd. Ze zou dat varkentje wel even wassen. Ze zouden die zelfde dag nog beginnen met trainingen. En daar zullen de nodige drastische veranderingen in komen.

[Announcement] Dark Tides Dbitr8r-a9e704e0-05d9-4c69-9fe7-aaa8db4ede6e.gif?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOiIsImlzcyI6InVybjphcHA6Iiwib2JqIjpbW3sicGF0aCI6IlwvZlwvYjcxODAxYzAtODk5NS00MDA3LTk5ZTUtZmYyZTUyNzg1M2I4XC9kYml0cjhyLWE5ZTcwNGUwLTA1ZDktNGM2OS05ZmU3LWFhYThkYjRlZGU2ZS5naWYifV1dLCJhdWQiOlsidXJuOnNlcnZpY2U6ZmlsZS5kb3dubG9hZCJdfQ

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Clanpolitiek was iets waar ze haar oortjes wel voor open hield. Maar het hele Rosepaw gebeuren, voelde ze zich toch een beetje anders over. Hermitshell gedroeg zich vreemd sinds de poes weer gesignaleerd was en ze merkte dat het hem onder zijn huid was gaan zitten. Ze had er nog weinig over gehad met hem, wat ze zouden moeten doen, maar haar vriendje kon soms zo ontzettend koppig zijn. En ergens was ze bang dat ze dan weer ruzie zouden maken. En in iedere andere situatie zou ze die confrontatie aangaan, maar ze had wel geleerd dat ze alles eruit flapte als ze kwaad werd. En nu Crystalstar weer begon over de clans laatste delinquent, gleden haar ogen naar Hermitshell. Ze zag iets in hem veranderen toen Crystalstar het woord "vogelvrij" uitsprak. Ze beet op haar lip. Tof.

Maar de straffen die uitgedeeld werden, deden haar ogen weer verplaatsten naar haar leidster, om vervolgens weer naar de twee desbetreffende criminelen te gaan. Eerst was Blossomhail aan de beurt, die echt grappig gezien weer in training moest gaan. Oh, ze zou het bijna niet haar vijand wensen om weer bij Crystalstar te moeten trainen. Het was echt haar voorstelling hoe de Dark Forest zou zijn. En och, ze had ook niets tegen de flamepoint poes, ze vond haar een beetje een goedzakje. Dus het was maar al te grappig dat zij zich van alle katten zo in de nesten had gewerkt. ‘Veel plezier, Blossompaw!’ miauwde ze zoetjes op van achterin de menigte. Ze had geen medelijden met haar. En kom op, ze verdiende wel een beetje publieke schaamte na hoe ze zichzelf op de kaart had gezet. Verder bleef het dodelijk stil, niemand leek wat te zeggen hoe Crystalstar vervolgens haar zoon strafte. Ze trok een wenkbrauw op. 's Werelds bewezen slechte bewaker, moest nu het kamp voor een moon bewaken? Het klonk een beetje... krom. Alsof de leider de deur open zette voor indringers en monsters. En ergens voelde het alsof Icecream er wel een beetje makkelijk vanaf kwam. Ergens wilde ze haar bek weer open trekken, maar ze sloot hem weer toen ze bedacht dat het de pa van Hermit was. Oh, haar klauwen jeukten echt om Crystalstar een softie te noemen, bevooroordeeld omdat het haar zoon was. Maar voordat ze de kans kreeg om nog iets te zeggen, noemde Crystalstar zichzelf nog genadig, wat een schampere snuif bij Cottonflower opbracht. Maar niemand zei er iets van, dus Cottonflower hield ook laf haar bek.

Toen de menigte opbrak, wilde ze direct met Hermitshell praten over wat er was gebeurd. Dus ze slingerde tussen de katten door, maar hij was al vlugger bij dat wicht van een Agate, nee, Serpent-nogwattes geëindigd. Als het aan haar had gelegen, had ze Carrioncough dood mogen laten gaan aan die slang. Direct dat vuilnis ook opgeruimd. Ze was ook zeker niet vergeten hoe Agate, nee, kak, Serpent, haar quality time met Hermitshell had verneukt. Dus ze zou met liefde hetzelfde terugdoen, want het stond haar maar niets aan dat de twee met de koppen bij elkaar stonden. ‘Hey, jij,’ miauwde ze zoetjes toen ze bij het tweetal aankwam. Direct duwde ze haar kop onder zijn kin door en wierp de zwarte poes een vieze blik toe. Ze moest bij hem wegblijven. Hij was van haar. En na Ambersand, vertrouwde ze niemand meer bij hem. ‘Kan ik je even spreken?’ Ze keek op naar Hermitshell, maar achter haar glimlach schuilde een blik dat hij maar beter niet tegen kon stribbelen. Als ze hierdoor ruzie zou krijgen, vond ze het nu wel waard, want ze wilde gewoon niet dat zo zat te smoezen met een ander. Ze wierp kort weer een blik op Serpentguise. ‘Je begrijpt wel dat ik hem even kom stelen, hm?’ miauwde ze onschuldig.

Tag: Hermit & Serpent}

_{Het was natuurlijk geen verassing of geheim dat Shrimpnose dit soort mededelingen niet prettig vond. Het was ook ontstaan uit iets waar ze het absoluut niet mee eens was geweest, en dat had ze ook duidelijk laten merken aan Crystalstar, en de katten die er bij waren geweest. Toch, ze kon er moeilijk om heen om het feit dat Rose alsnog weggerend was en nu dus écht verbannen was uit de Clan. Shrimpnose zuchtte, wetende dat ze daar verder ook geen mening over wilde formuleren. Toch wiebelde haar oortjes wat afkeurend toen ze de term vogelvrij hoorde. Dat was een term die ze bij BloodClan gebruikte, wist ze. Ze vreesde dat RiverClan soms moordlustiger was dan ze had gehoopt, en misschien dat de beslissingen en daden van hun Leader dat ook niet tegen hield. Ze ging ongemakkelijk verzitten toen twee Warriors, waaronder haar vader, straf kregen door mee te helpen met Rose's ontsnapping. Shrimpnose snapte hun motief, maar ze waren wel tegen een order van hun Leader in gegaan. Haar blik gleed even naar Hermitshell. De twee praatte niet veel meer met elkaar, en het was duidelijk dat hun meningen enorm verschilden van elkaar. Dat vond ze jammer. Helaas was er weinig aan te doen wist ze. Met een zuchtje liep ze weg van de menigte toen Crystalstar klaar was met spreken.}

Ze wist dat er een straf aan zat te komen. Natuurlijk. Crystalstar ging het hier echt niet bij laten zitten. Een kat die ze tot de dood had willen veroordelen en die dankzij twee van haar warriors ontsnapt was…? Dat ging er natuurlijk niet bij haar binnen. Blossomhail voelde dat aan dat het een publiekelijke vernedering zou worden zodra Crystalstar hun naar voren riep, maar ze hield haar blik neutraal. Ze had veel op met haar Clanmates en zou dat hierna nog steeds hebben voor zij die wilden, maar ze was niet bang om vernederd te worden. Ze had gedaan wat dat haar hart dacht dat juist was en ze bleef bij haar standpunt dat ze niet verkeerd had gehandeld. Alsof ze apprentices waren die gestraft werden, werden ze naar voren geroepen. Zij én Icecream. Dat was misschien nog het enige lichtpuntje: dat ze niet alleen gestraft werd. En dat Icecream de zoon was van Crystalstar. Blossomhail had het vermoeden dat dat haar zwakte was en ergens ook de reden dat ze waarschijnlijk niet uit de Clan zouden worden gegooid. Als ze dat bij Icecream niet zou doen, dan zou ze dat bij Blossomhail ook niet doen. De straf die haar op werd gelegd, deed haar niet heel veel. Ze wist niet zo goed wat Crystalstar bedoelde met corrigerende training, maar ze wist één ding wel zeker: ze zou niet buigen voor de wil van haar leader. De kant die ze had gezien tijdens Rosepaw’s veroordeling beviel haar niet en ergens spookten de woorden van Settledstar nog rond in haar achterhoofd. Het afnemen van Berrypaw kwam wel wat harder aan, al hield ze haar blik alsnog neutraal. Ze stelde zich vragen bij het feit dat Berrypaw werd gegeven aan een jonge, onervaren mentor en ze hoopte dat Stormbriar in zich had wat nodig was om Berrypaw de juiste training te geven. Ze dacht niet dat de karakters zouden matchen, maar wie was zij om daarover te spreken? Dus gaf ze weer een knikje. Ze hield steeds de blik van haar leader vast, haar kop omhoog. Nee, ze had niks verkeerds gedaan. En ze weigerde zich onderuit te laten halen door een publiekelijke vernedering, ook al was dat wat haar leader wilde bereiken. Ze zou wel zien wat die corrigerende training in zou houden, maar ze zou zichzelf en haar eigen idealen niet verliezen omdat Crystalstar dat wilde. Dat zeker niet.

Hij zat in de menigte katten. Zijn helderblauwe ogen ernstig. Hij keek naar hoe ze daar stond. Zij die hem altijd had beschermd tegen de grote boze wereld. Waar was die kattin gebleven? Zijn moeder die zielsveel van hem hield en hij die dat met liefde teruggaf. Hij zag het even niet meer. Ja, er waren dingen veranderd sinds ze leader was geworden. Maar nooit had hij dat zo sterk gevoeld als nu. Nooit had het zo’n impact gehad. Hij had een keuze gemaakt, daar moest hij de consequenties van voelen. Dat vond hij niet erg, dat was redelijk. Alleen de houding die ze had aangenomen ten opzichte van hem, die had hem diep geraakt. Voor de Clan interesseerde hem dat niet, dat had het nooit gedaan. Ze deed het nu ook als ze met zijn tweeën waren en dat deed hem wel enorm veel pijn. Crystalstar riep hen naar voren. Dus kwam hij overeind. Hij hoorde zijn straf aan. Een moon lang elke nacht de kampingang bewaken. Hij zei niks. Wat moest hij ook zeggen? Het was niet de straf die hem dwarszat. Die had hij immers verdiend. Het was het feit dat zijn moeder zo ver van hem afstond, dat hij niet meer aan haar zag dat ze van hem hield. Dus was dat dan wel zo? Wat deed hij hier nog als zelfs zijn moeder niet meer van hem kon houden. Nadat hij straf had gekregen stond hij weer op en liep wat bij de groep katten vandaan. Voor het eerst in zijn leven wankelde zijn loyaliteit jegens RiverClan.

she was destined to burn in Hell Hermitshell

The Serpent in the Garden of Eden

Hoewel ze al niet van plan was veel woorden te spreken was er nou ook niet veel ruimte om het te doen. Vrijwel meteen kwam er een derde lid aangeschoven die direct het toneel pakte om haar schel stem door de mic heen te blèren. Dat zoetsappige wijverige gedrag dat ze aannam maakte haar kotsmisselijk. Toch hield ze haar gezicht even vlak als daarnet en keek strak naar voor. Ze hoefde die matingsdans niet aan te zien. Het was dat ze Hermit´s partner was anders had ze letterlijk over hun heen gebarfd. Jaloers ding kon het zeker niet hebben dat haar mannetje eerst naar zijn voormalige Apprentice liep dan direct haar poezenkont. Ze kreeg nog een vieze blik toegeworpen die haar theorie bevestigde. Jup, strontjaloers. Cottonflower vroeg als ze het begreep dat ze Hermit even kwam ´stelen´. Serpent maakte een verveeld kauwbeweging en kwam overeind. ¨Prima, maar hou je krolsheid volgende even wat ingedimpt ja. Dat gerollebol kan je lekker in de struiken doen. We zijn hier in het openbaar.¨ Mauwde ze. Ze stapte van hun weg maar nog voor ze de twee alleen liet mauwde ze nog even snel iets naar haar mentor. ¨Ik zie je straks Hermit.¨ Ze keek van de creme kleurige tom naar Cottonflower. Dat hoorde je inderdaad goed meid. Nu liep de zwarte she-cat op haar gemakje weg naar het kampuitgang. Hermit wist haar wel te vinden als hij klaar was met die rotsblok aan zijn poot.

- uit

MONTY

De crèmekleurige kater kreeg niet eens de kans om iets tegen zijn vriendin te zeggen voordat Aga-Serpent weer onnodig ruzie zocht. Ze ging echter snel weer weg en leek zijn suggestie te hebben begrepen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij haar na. Die zou hij later vandaag nog wel opzoeken. Zijn blik verschoof naar Cotton, die hij argwanend aankeek. "Wat was dat?"

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Die gore bitch. Waar haalde ze het lef vandaan? Ze mocht haar al niet, en nu had ze zichzelf bewezen om niets meer dan een takkewijf te zijn. Ze snoof woest bij haar opmerking. Ze kon d'r wel wurgen. Maar zoals ze zei, ze waren in het openbaar. Maar ze liep direct al weg, ze had tenminste die hint begrepen. ‘Nah, het bevalt me prima,’ miauwde ze haar zoetjes achterna. Het jaagde haar in ieder geval weg. Haar doel was bereikt. Maar haar staart sloeg pissig toen ze nog even zei dat ze zo Hermit zou zijn. Zijn blik ging van het wicht naar haar vriend, en ze keek hem aan met een blik die zei "oh no, you don't". Maar toen hij weer sprak, jeukten haar klauwen. Pardon? Dat vroeg ze aan hem? Was hij dom ofzo? Oké, ze moest ademhalen. Niet ontploffen. Eén.. twee. ‘Wat was dat?!’ echode ze verontwaardigd. Mislukt. Begreep hij nou echt niet dat.. Ze kon zichzelf al niet vertrouwen met een ander, hoe moest ze dat bij hem doen? Ze schoof de gedachte snel weg. ‘Waar in vredesnaam moest je met haar over smoezen.’ Ze probeerde echt haar stemgeluid laag te houden om niet drama te schoppen midden in het kamp.}

Verontwaardigd keek hij haar aan. Detecteerde hij daar nou jaloezie? Afschuw tekende zijn gezicht. "Ze is mijn apprentice. Wat denk je zelf?" Nee, hij ging zijn verwachtingen hier niet over uitspreken. Daar kende hij zijn vriendin te goed voor. Eén verkeerd woord en ze zou het ook echt gaan geloven.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{En hij had het lef om pissig te kijken? Hij moest sorry zeggen, verdomme! Maar ze hield haar koel aan de oppervlakte, haar gezicht in een plooi, maar niet meer haar lieve snoetje. En toen hij zichzelf verdedigde door te zeggen dat "het zijn apprentice" was in plaats gewoon antwoord te geven, werd ze nog kwader. ‘Was,’ corrigeerde ze hem fel. Ze had juist zo gehoopt nu hij niet meer met een apprentice hoefde te trainen, dat zij wat meer tijd voor elkaar zouden krijgen, maar in plaats daarvan leek hij juist achter haar aan te lopen. ‘Waarom mag ik het niet gewoon weten?’ miauwde ze vervolgens zo beheerst als ze maar kon. Ergens hoorde ze zichzelf kinderachtig zijn, maar alsjeblieft, hoe geheimzinniger hij bleef doen, hoe meer ze wantrouwig werd.}

Rimepaw

Rimepaw wist dat papa en en Blossomhail straf zouden krijgen om de ontsnapping van Rosepaw. Iets dat ze niet helemaal snapte. Papa had niets gedaan als Blossomhail niet zo stom was geweest om een slechte Rogue mee te nemen. Het leven buiten het kamp was blijkbaar nog enger en slechter dan ze had gehoopt. Rimepaw volgde dan ook met een half oor en angstige blik de woorden van Crystalstar. Voordat ze het wist zag ze het bekende gestalte van haar beste vriend, wellicht ook wel een van haar enige vrienden waardoor ze met een snelle pas naast Bellpaw plaats nam en haar kop schuin hield. Papa leek een betere straf te krijgen dan Blossomhail. Wellicht omdat oma door had dat Blossomhail inderdaad degene was geweest die de meest slechte keuze ooit had gemaakt. Traantjes sprongen echter wel in haar ogen met het besef dat ook papa niet meer vertrouwd zou worden door iedereen. Ze slikte moeizaam, papa was stil en liep weg, in dezelfde stilte. Kon ze hem wel helpen? Wat als ze hem zou helpen... zou oma dan ook boos worden op haar? Hij had al niet altijd tijd voor haar en haar broers gehad, in ieder geval te weinig tijd naar haar mening. Wellicht kwam het ook wel omdat ze een zwaantje was naar haar papa toe. De enige kater waar ze net zo'n zwaan naar was, was de kat waar ze naast was gaan zitten. 'Bellpaw?' Fluisterde ze zachtjes terwijl ze hem met grote tweekleurige ogen aan keek. Het leven bleef maar veranderen en zonder haar papa om haar te troosten, had ze wellicht Bellpaw nog. 'Denk je dat...dat...' Ze kon haar zin niet afmaken.

@Bellpaw @Icecream

Infos here

Gefrustreerd schudde hij met zijn kop. Dacht ze nou echt dat hij.. met Aga-Serpent? Ze was niet veel jonger dan Cotton, maar kom op.. De kater nam een diepe zucht en besloot haar te geven wat ze wilde. "Dat mag, maar niet hier," fluisterde hij, waarna hij met een knik naar de kampuitgang gebaarde.

Onderwerp: Re: [Announcement] Dark Tides