You Did it in the Dark

Hawkpaw had een geurspoor opgevangen en geprobeerd die te volgen. Echter kwam hij soms ook andere geuren tegen waardoor hij uiteindelijk achter meerdere geuren was aangegaan. Hij was zelfs zo ver gegaan dat hij helemaal bij de fourtrees was aangekomen. Het was enorm zonde van de tijd, maar om nu nou weer moeilijk te gaan doen, was ook onnodig. Op een afstandje van hem vandaan stond uiteindelijk wel iets waar hij naar zocht: een prooi. Een duif om precies te zijn. De donkerbruine tabby zakte in de sluiphouding en sloop in de richting van de pikkende vogel. Echter klonk er ineens een hoop lawaai. De kater spitste zijn oren, maar moest helaas ook toekijken hoe zijn prooi zich rot schrok en weg vloog. Chagrijnig stapte hij uit een struikje waar hij achter verstopt had gezeten. Balen dit weer.

Whitefur liep op haar dooie gemak richting de Fourtrees. Daar was altijd wel iets te beleven niet? Het koste de kattin toch wat meer moeite dan ze eerst voor ogen had om helemaal naar de andere kant van het territorium te lopen. Poeh. Ze was ook niet de jongste meer zeg. Maar ach, ze had het gehaald. Dat was al iets. Ze liep tussen de 4 grote eiken rond. Verbaasd keek ze om zich heen. Waar was iedereen? Haar ogen bleven hangen op een jonge kat. Ze wankelde op hem af. Ze was nog steeds buiten adem van haar trip hier naar toe. "Waarom zo rustig?" vroeg ze verbaasd aan hem. Normaal waren hier tientallen katten! Waren er problemen in de andere clans? Het was nooit zo rustig tijdens een bijeenkomst.

Met zijn blauwe ogen keek hij naar een witte poes die op hem af kwam. Hawkpaw gokte dat ze bij de WindClan hoorde, want hij had heus wel eens kennis gemaakt met de geur. Hij had dan misschien nog geen mentor, maar het was wel belangrijk dat hij de geuren een beetje kende. De kater deed zijn best om de poes neutraal aan te kijken toen ze verbaasd vroeg waarom het zo rustig was. Dat was toch logisch? Iedereen was met de dagelijkse Clandingen bezig. Of was ze in de war? Dacht ze misschien dat het tijd was voor een Gathering? WindClan heeft zijn zaken blijkbaar niet in orde. Dat ze zo'n poes rond laten lopen of niet in de gaten houden. Nu was hij zeker weer degene die hier mee moest dealen. "Waar zijn je Clangenoten?" vroeg Hawkpaw kalmpjes in plaats van gelijk te zeggen dat ze gek was in haar kop. Hij zou nooit weten wat er in iemands anders kop rondging, dus was het ook niet aan hem om daarop te reageren zonder precies te weten waar iemand aan dacht.

Waar waren haar clangenoten? Hmn. Whitefur keek de leerling schaapachtig aan. Verbaasd keek ze om zich heen. Verrek. Er was hier helemaal niemand. Wellicht dat haar clan later hier na toe zou komen? Wellicht was ze gewoon vroeg. Ja, dat was het. "Komen later," mauwde ze naar de leerling. Ze wiebelde met haar oortjes terwijl ze. hem even van kop tot teen bekeek. "Jij geen windclan?" vroeg ze aan hem. Ze herkende hem in iedergeval niet. Maar hij zag er vriendelijk uit dus ze voelde zich op haar gemak. Ze was nog steeds best wel buiten adem van haar wandeling. Ze ging rustig liggen en gaf zichzelf een paar korte likken over haar voorpoten, volledig op haar gemak.

Mhm. De witte poes voor hem leek toch wat in de war. Haar Clangenoten zouden echt niet zo komen. Naja, misschien om haar op te halen als ze haar misten. Hawkpaw draaide wat ongemakkelijk met zijn oor. Wat moest hij hiermee? Hij had geen idee hoe hij met dit soort poezen moest dealen. En daar had hij eigenlijk ook geen zin in. Bij de vraag van de witte poes trok de donkerbuine tabby zijn wenkbrauw op. Kon ze niet ruiken ofzo? En naast dat wist hij zeker dat er geen precieze kopie van hem in WindClan rondliep. Kreun. "Nah, ik hoor bij ThunderClan," besloot hij haar vraag maar te beantwoorden. "Mijn naam is Hawkpaw," Hij zou moeten proberen het aan de poes uit te leggen dat het hier zo rustig was, omdat er geen Gathering was. Maar dan zou hij haar eerst een beetje moeten leren kennen. De kater keek even snel om zich heen. Please... Please... Pleaseeee laat er een warrior aankomen ofzo. Dit was echt geen geschikte taak voor hem.

Whitefur wiebelde geïnteresseerd met haar oortjes. "T-thunderclan?" herhaalde ze de leerling. Een lachje liep over haar lippen. "Nooit gehoord van," mauwde ze. Haha wat een grappenmaker was deze kat zeg. Thunderclan. Wie bedenkt zoiets? Daar had ze echt nog nooit van gehoord. "Ik Whitestar," zei ze trots met een nadruk op star. Tja, de witte kattin was immers de knappe leider van haar clan. Ja ja, ze zou er wel voor zorgen dat de andere katten trilde in hun velletjes wanneer ze de naam van haar clan uitspraken. Ze zou de beste leider zijn die haar clan ooit gekend had. Ze keek de zogenaamde 'thunderclan' leerling met opgeheven kin aan. Hij moest maar eens uitkijken!

Hoe bedoelde ze 'nog nooit van gehoord'? Het was toch logisch? Hij droeg de geur, leefde in het territorium en er was altijd al een ThunderClan geweest. "Euh, je weet wel? Die Clan met de bomen... Eveningstar als leider?" probeerde Hawkpaw onzeker. Hij wist nou niet of de poes een grap maakte of dat ze doodserieus was. Maar toen stelde de poes zich voor als Whitestar. Doordat de witte WindClanner zo zeker was, wist de apprentice zeker dat het niet helemaal goed ging in haar koppie. "En van welke Clan ben jij de leader dan?" miauwde Hawkpaw terwijl hij wiebelde met zijn oortjes. Als ze geen WindClan zou zeggen, was ze zeker van haar padje af.

Whitefur trok met haar snorharen. Wat was dit muizenbrein nou allemaal weer voor een onzin aan het uitkraaien? Thunderclan. Ze had die naam nog nooit eerder horen vallen. Wat was dat nou weer voor een muizenstront verhaal. Een giechel verliet Whitefur haar lippen. "Thunderclan niet bestaan." mauwde ze tenslotte. Gekke vogel was die Hawkpaw zeg. Volgens haar was ie niet helemaal 100 meer. Ze wiebelde met haar oortjes. Misschien moest ze hem maar even terugbegleiden naar waar hij vandaan kwam. "Windclan!" mauwde ze trots. Natuurlijk. De superieure clan. Welke clan anders? Thunderclan? Ze begon hardop te lachen vanwege het grapje dat ze in zichzelf had gemaakt.

Oh StarClan alsjeblieft! Waarom moest hij nou weer precies zo'n figuur tegenkomen? Hij had geen idee hoe hij hier op moest reageren. Moest hij haar helpen? Of zou hij zich gewoon omdraaien? Nee. Hij kon zo'n verwarde WindClanner hier niet laten zitten. Hoe stom het ook was, Hawkpaw was niet van plan om op te geven. Naja, nog niet. Toen de witte poes dan ook zei dat ThunderClan niet bestond, hield de kater zijn mond. Hij wist nu al dat hij toch niet door zou dringen. Kreun. Gelukkig leek de poes wel te weten in welke Clan ze zat. Maar ff serieus, waarom zou WindClan wel bestaan en ThunderClan niet? Dat is toch wel een kleine belediging. "Ik begrijp het niet. Volgens mij is Blazestar de leader van WindClan." deed Hawkpaw als poging om haar koppie er weer bij te krijgen. StarClan, please! "Hoe dan ook, welke Clans zijn er volgens jou dan in het woud?" vroeg Hawkpaw met wiebelde oortjes.

Whitestar moest wederom weer lachen. Blazestar! Pff. Van die vreemde knaap had ze nog nooit gehoord. "Wie Blazestar?" vroeg ze vragend. Deze zogenaamde 'Thunderclan' leerling was duidelijk van het padje af. "Blazestar niet leader, IK leader." mauwde ze firm en ze hief haar kin. De volgende vraag van de leerling deed haar brein toch even kraken. Clans. Meervoud. Waar had hij het in Starclans naam over. "Windclan," mauwde ze tenslotte simpel. En ze haalde haar schouders op. De witte she-cat keek de leerling even kort aan. Hij was zeker niet moeders slimste. Hij praten over vreemde dingen waar de kattin echt nog nooit van gehoord had. Waarom moest nou net zij weer met zo'n muizenbrein te maken krijgen? "Jij dom" zei ze tenslotte en moest weer om zichzelf giechelen. "Muizenbrein" zei ze weer en likte kort over haar borst heen.

Hoe in StarClans name kende ze Blazestar niet? Wow. Als hij de WindClan leader nu was... Echt jemig. Maar dat was nog niet eens het aller ergste. Haar antwoord op zijn vraag was dat alleen WindClan er was. Als je dat zelfs zo erg fout had, dan wist de kater het ook niet meer. "Hm, maar ik kom volgens mij niet uit WindClan, maar ben wel in een Clan geboren." miauwde Hawkpaw waarna hij zijn ogen vernauwde. "Uit welke Clan moet ik dan komen? Ik kan je verzekeren dat ik geen rogue ben en ook geen mousebrain." Hij was zekers niet dom. In tegen deel zelfs. Hawkpaw was hartstikke slim, kalm en een erg snelle leerling. Helaas wilde dit niet zeggen dat hij wist hoe hij met dit soort katten om moest gaan. De neiging om zich om te draaien en weg te lopen werd steeds groter. Maar hij zou haar hier onmogelijk achter kunnen laten... Hmmm.

De witte she-cat keek hem schaapachtig aan. "Thunderclan zeker?" giechelde ze. Ze haalde haar schouders op. "Geen idee." mauwde ze. Zag het er uit alsof het haar iets uitmaakte? Nee. Al kwam deze leerling rechtstreeks uit Starclan. Hij was nog steeds zo dom als een moederloos konijn. Arme ziel wist niet eens meer waar hij geboren was. De kattin had bijna medelijden met hem. Ze keek hem koppig aan. "Jij wel muizenbrein," zei ze eigenwijs als een kitten die niet naar haar mama wou luisteren. En ze trok haar kop weg. "Jij niet eens weten dat ik leider ben van machtigste clan," mauwde ze. "Jij dom" besloot ze. Iedereen kende de gevreesde Windclan en zij was leader. Dus iedereen moest haar automatisch ook kennen.

Hij gaf het op. Hij had hier helemaal geen zin meer in. Hij leek niet eens een beetje door te dringen. De poes bleef zich maar gedragen alsof hij een kitten was die voor het eerst zijn oogjes geopend had. Hij was alles behalve dom en volgens hem waren de rollen eerder omgedraaid. De kater zuchtte zachtjes. Hawkpaw kon haar hier niet achterlaten. Hij was misschien geduldig en vriendelijk, maar een rogue zou dat bijvoorbeeld niet zo snel zijn. Maar hoe moest hij haar in StarClans naam nou weer terug naar WindClan krijgen? Hmm, hij had wel een ideetje. Kom op, Hawkie, even je acteer skills gebruiken. De kater schudde zijn kop. "Nou ik eh..." probeerde de apprentice waarna hij zuchtte. "Misschien hebt u gelijk. Volgens mij ben ik gewoon in de war," De kater schudde nogmaals zijn kop. "Zou ik misschien met u mee mogen naar WindClan? Misschien dat ik dan weer helder kan denken," Please laat dit werken! "Want op deze manier kan ik het niet overleven, vrees ik,"

Whitefur trok met haar oortjes bij het voorstel van de tabby. "Windclan altijd welkom voor krachtige krijgers" mauwde ze tenslotte met een knikje. Misschien was deze leerling niet veel soeps. Maar hij had een zeer goed punt. Wellicht dat hij weer helder kon denken als hij bij de windclan zou zitten. Het was het proberen waard. En ach, al zou het falen. Dan hadden ze een extra avondmaal. Opnieuw moest Whitefur luid giechelen om haar het grapje dat ze in haar hoofd had gemaakt. Ze keek de leerling even van top tot teen aan. Ze trok met haar snorharen. "Mee komen" mauwde ze besloten. Ze stond al wankelend op. En liep vastberaden weg richting de Shadowclan. Al had de machtige Whitestar weinig idee dat ze zomaar totaal de verkeerde kan opliep.

Hawkpaw knipperde eventjes toen White... aangaf dat WindClan altijd welkom was voor krachtige krijgers. Dat zouden Clans nooit doen! Ze wilden puur bloed om zeker te zijn van de loyaliteiten van een kat. Niet dat katten binnen de Clan altijd loyaal waren, maar goed. Gewoon meewerken, Hawkpaw... Daarna kan je gewoon lekker terug naar huis en doen alsof dit nooit gebeurd was... Ja... Gelukkig was het begin van zijn plannetje al gelukt. Hij hoefde enkel naar het kamp gaan en Blazestar alles uit te leggen... Hawkpaw had totaal geen zin in problemen. Zeker niet omdat er eigenlijk weinig aan de hand was. Het was puur het goede hartje van de apprentice die anderen wilde helpen. De kater negeerde hij gegiechel waarna hij rustig wachtte totdat de poes was opgestaan... En richting ShadowClan liep. StarClan verd*mme. "Euh, Whitestar... Een WindClanner zei ooit tegen mij dat het kamp die kant op was," miauwde Hawkpaw waarna hij in de richting van de heiden knikte. Als dit niet ging werken, zou hij zich regelrecht omdraaien en naar huis rennen. Hij was geen babysitter en daar had hij ook geen tijd en zin voor.

Whitefur giechelde om de fout die ze gemaakt al. Al zou ze zelf niet toegeven dat het een fout was geweest. "Goe denkwerk ehh jij" mauwde ze. Ze was de naam van de kat voor haar al weer volledig vergeten om heel eerlijk te zijn. Ze draaide zich om. Nog steeds een beetje wankelend liep ze nu wel de goede kant op. Haar staart zwaaide door de lucht heen. En ze begon een deuntje te neuriën en bewoog een beetje mee op de beat die alleen zij in haar hoofd kon horen. Ze zat helemaal in haar eigen wereldje en besteedde verder weinig aandacht aan de tabby apprentice. Al was ze wel erg trots dat ze weer een nieuwe krijger had geworven. Al snel veranderde het bos weer in de heide. Ze waren bijna thuis!

- Topic uit
(Ik zal een nieuw topic aanmaken in WC kamp)

Gelukkig werkte White...? mee en koos ze de goede richting. Ze gaf natuurlijk niet toe dat ze de foute kant opliep, ze had behoorlijk zelfverzekerd geleken, maar daar ging het niet om. De kater nam een diepe zucht. Okay, Hawkie, nog eventjes... De kater sloot zijn ogen voor een paar secondes waarna hij ze opende en achter de witte poes aanliep in de richting van het WindClan kamp. De kater voelde kriebels in zijn buik aangezien hij geen idee had van waar hij nu weer in beland was. Met lichte twijfel in zijn ogen volgde hij de poes terwijl de bos veranderde in heide.