Community gardens

Een warm licht filterde zwakjes door het kers verse bladerdak heen. Gloeiende vlekken lagen als lakens over de doffe vloer onder zijn poten heen. De wallen onder zijn ogen, de gedichte wond op zijn kop, het waren nog duidelijke herinneringen aan daar waar hij geweest was. Aan de keuzes die hij had moeten maken en de tijden waar echte schaarste prevalent was geweest. Het voelde nu bijna als een privilege om hier met gerust hart stil te staan. Om hier tussen de drie grote eiken te staan met de wetenschap dat alles thuis wel goed zat. Want zo lang had hij zich moeten bekommeren om alles en iedereen, het zat bijna in hem gegraveerd. Wat één Foxdung leafbare wel niet met een ziel kon doen.

+Settledstar

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settledstar, soms vergat hij het zelf nog wel eens. Zijn nieuwe naam klonk natuurlijk herkenbaar, hij droeg al dezelfde prefix heel zijn leven. En dan zo nu en dan kwam dat -star nog binnen als een sloopkogel. Het had hem waarschijnlijk tot de dag van vandaag meer slecht dan goed gedaan. Maar Newleaf was binnen geslopen en het gaf hem tijd om bij te komen, te helen. Al nam de kersverse leider niet veel tijd om uit te rusten. Iedere dag leek er wel een nieuw probleem zijn territorium binnen te komen.
Maar voor nu hield hij Fourtrees in de gaten. Er waren een aantal katten die hij wel wilde zien, en misschien zou hij ze wel treffen. Blazestar stond hoog bovenaan dat lijstje. Het leek alsof zijn gebeden geantwoord werden, want de kleine WindClan leider zat tussen de eiken. Hij haalde opgelucht adem, en snelde naar de open plek.
‘Blazestar!’ miauwde hij opgewekt toen hij bij de kater aankwam. ‘Wat een genoegen. Ik wilde eigenlijk al graag met je praten.’ Hij nam plaats bij de kater, en pas toen kon hij hem goed aankijken. Het viel hem direct op dat hij er doorleefd uitzag. Een kleine frons ontstond op zijn gezicht en zijn goedgemutste uitdrukking verdween een beetje. ‘Zware dagen gehad?’

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Oh, Blazestar kon niet perfecter beginnen. Hij kon niet laten dat hij er wel van hield om een beetje te pronken hier en daar. De kleine kater leek echter niet in een fantastisch humeur en Settledstar wist dat hij dat niet zou verbeteren. Blazestar was een moeilijke man om mee te onderhandelen. Maar onderhandelen zou hij desalniettemin. ‘Het is Settledstar nu,’ miauwde hij, de trots glom stiekem in zijn groene ogen. En de nieuwe leider hoefde niet eens toneel te spelen. Misschien zou hij wat rouwiger moeten kijken. Maar tijd was kostbaar en Blazestar haalde de woorden uit zijn mond toen hij begon dat hij tot de orde van de dag moest komen. ‘Ah kom op, Blazestar. We weten allemaal dat StarClan leiders haat.’ Dat was het. "Het gift van negen levens". Het was eens kunst als hij met zichzelf zou kunnen leven voor negen levens. ‘Maar het klopt. Ik wilde spreken over meer dringendere zaken. En dat zijn onze buurvrouwen.’ Hij keek de kleine kater met een glimlachje aan. ‘Eveningstar heeft mij aangevallen nadat ik terugkwam van de Moonstone, bij Highstones nog. Ze.. wilde niet geloven dat StarClan mij negen levens had gegeven en wel, we hebben dat liedje eerder gehoord.’ En de gevolgen daarvan gezien.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Blazestar wenste hem nog plechtig succes. Alhoewel, op de manier dat enkel Blazestar dat kon. Hij leek nu al levensmoe om zijn leven als leider, en Settledstar vroeg zich stiekem af of hij niet jaloers was op zijn vorige leider. Dus boog hij enkel dankbaar zijn hoofd, richtte zijn ogen kort op de grond. ‘Dankjewel, Blazestar. Ik ga mijn uiterste best doen.’ Dat had hij ShadowClan beloofd. Dat had hij StarClan beloofd. Dat had hij zichzelf beloofd. Geen afleidingen meer. Geen fouten meer. Zijn loyaliteit lach maar bij één ding, en dat was zijn clan. Als StarClan hem leider zou maken, zou hij het doen met iedere gram passie die zijn lijf bezat. Hij zou de geschiedenis ingaan en al zijn voorgangers verbleken.

De kater maakte vervolgens iets wat leek op een grap, dus Settledstar zijn snorharen trilden geamuseerd. De zwaarste lasten vielen op de breedste schouders, en hun leiders mochten maar hopen dat ze sterk genoeg mochten zijn. Dus toen hij sprak over Eveningstar, en Blazestar ook maar de kleinste hint van interesse leek te tonen, greep hij die strohalmen gretig. ‘Lef en stommiteit ligt dicht bij elkaar,’ miauwde hij spottend. En dus begon hij te vragen waarom hij onwaardig leek te zijn. ‘Newtsparks ontijdige dood. Ze is gestorven toen ze beviel van vier, gezonde kittens.’ Hij keek Blazestar recht aan. Hij vertelde hem direct dat zijn vorige medicine cat een codebreker was. Misschien een punt van zwakte, maar beter dan de waarheid. De gehele waarheid. ‘Ze zoekt gewoon een slechte reden om ShadowClan uit te dagen. Ze denkt dat Newtspark niet zomaar is overleden. Maar de simpele waarheid is dat Newtspark de code heeft gebroken en dat heeft betaald met haar leven.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Het is spijtig. Maar Eveningstar heeft geen poot om op te staan. Eerst beschuldigd ze Newtspark als spion, om vervolgens diezelfde spion te gebruiken als verantwoording om mijn reputatie onderuit te halen.’ Hij keek de kleine kater aan. ‘De waarheid is dat Eveningstars eigen reputatie beschadigd is. Ze is ontvoerd geweest door BloodClan en kittens verloren, en de valse leider - herinner je Stagtine? - nadien geëxecuteerd. Ze wil haar eigen huid redden, en waarschijnlijk denkt ze dat een overwinning op ShadowClan de manier is.’ Settledstar had Eveningstar de kans gegeven om al haar vieze geheimpjes onder hen te houden. Maar ze was de lijn over gegaan, dus iedereen die wilde luisteren, zou het te horen krijgen. ‘Ik waarschuw je enkel, Blazestar.’

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Gecondoleerd. Bij StarClan, hij zou eens moeten weten. Hoe cru en macaber de gedachten waren als het om Newtspark ging, en het totale gebrek aan rouw of spijt. Het speet hem enkel dat ze voor meer problemen had gezorgd. Maar hij kon een monster niet in een kooi stoppen, niet na alles wat er was gebeurd. Oh, wellicht waren hij en Eveningstar verschillende zijden van hetzelfde blad, dat zou hem niets verbazen, maar hij was niet stom genoeg om het in het openbaar te doen.
‘Dankjewel,’ miauwde de ShadowClan leider met een kleine knik, en een droevige glimlach. Hij kon zichzelf wel verdommen, hij had veel te pragmatisch al gesproken. Al wist hij niet echt hoeveel gevoel zou doen bij de kleine leider voor hem. Als iemand een man van staal was, was hij het wel. Hij wist niet of hij Blazestar ooit blij had getroffen.
Zijn wantrouwen was dan ook geen verrassing. Maar Settledstar zou zichzelf in zijn eigen voeten schieten als hij nu zou opgeven. En eerlijkheid werkte het beste. Eén leugen op tien waarheden, en dan werd de leugen eenvoudiger geloofd. ‘Ik pik zo nu en dan wat op aan de grenzen. BloodClans bezetting heb ik te horen gekregen van ThunderClans deputy zelf. Oh en wat de rest betreft, niemand van ons is volledig heilig. Ik geef het direct toe.’ Hij keek naar de kleine leider. ‘Newtspark ging niet op een prettige manier weg bij ThunderClan. Ze vertelde enkel over haar tijd in ThunderClan om haar eigen clan en familie te beschermen.’ ThunderClan was gevaarlijk, dat was gewoon het einde van het verhaal. Helemaal hoe hij was behandeld door de leidster na zijn ceremonie. ‘Ik denk ook wel waarom je begrijpt waarom ik dit nu aan je vertel.’ Want na alles, Blazestar was niet dom, wat zijn scherpe opmerkingen wel bewezen. Hij moest alleen de koppige kater van zijn plek los proberen te wrikken.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Blazestar bewees met zijn woorden precies wat hij al van hem had gedacht. En de ShadowClan leider wist dat hij om veel, heel veel vroeg. En dat WindClan en ShadowClan in het verleden maar weinig op één lijn hadden gezeten. Maar dat was het verleden. Oude leiders, oude problemen. Dit was een nieuwe dag. En de ShadowClan leider wist ook maar al te best dat hij opportunistisch was, dat Blazestar zijn beste en wellicht ook enige kans was. De twee dames aan de top in Thunder- en RiverClan zagen hem al als uitschot. Maar deze kleine man stelde zich maar al te graag op als neutraal Zwitserland, maar hij zou hem wel aanleren dat wegrennen van problemen je niet voor altijd zou helpen. Vroeg of laat zouden ze je inhalen. Settledstar knikte en toen had hij vragen. Natuurlijk. Hij zou niet liegen. Niet meer dan nodig was, tenminste. ‘Eveningstar heeft Stagtine geëxecuteerd, voor de ogen van heel haar clan. Ik bedoel, dat zegt al genoeg over degene die daar aan het hoofd staan,’ miauwde hij grimmig. ‘Ze heeft mij al aangevallen op Highstones. Het spel is al begonnen.’ Hij moest alleen meedoen. Eén extra speler op het veld zou alle kansen kunnen kantelen.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Oh, kom op Blaze, hij kon hetzelfde antwoord wel drie keer herhalen, maar daar werd het niet anders van. Maar hij bleef geduldig, knikte standvastig. ‘Zoals ik zei, ze wilde weten of ik wel een ware leider was.’ Hij vertelde er niet bij dat het was gelukt, dat ze beide daar een leven hadden verloren. Iedereen moest denken dat hij er veilig negen had. Dus keek hij Blazestar even aan. ‘Een laffe actie. Mijn leiderceremonie was nogal een beproeving, ik heb geen idee hoe jij je voelde na de Moonstone. Gelukkig had ik één van mijn beste warriors mee.’ Hij keek neer op de kleine leider en haalde vervolgens zijn schouders kort op. ‘Dat is alles wat ik weet, Blazestar. Ik vraag enkel of je even wilt overwegen wat ik vraag. En wie weet, hopelijk is het wel nooit nodig.’ Er was nu nog niets gaande. Enkel een pril.. misschien was er iets, misschien had de leider meer tijd nodig. Hij moest enkel de feiten weten wat er was gebeurd. ‘Ik zou je wat te verschuldigen hebben. En denk na over de consequenties voor jouw clan mocht ShadowClan er niet meer zijn.’ Hij knikte met zijn kop, en keerde zich om, om weer terug in zijn vertrouwde schaduwen te verdwijnen. Hopelijk had hij de leider wat breinvoer kunnen geven.