Social Climb

Zijn poten brachten hem zoals altijd weer naar de border van RiverClan, maar misschien was zijn motief nu niet helemaal de RiverClan medicine cat’s apprentice die hem om het leven had proberen te brengen. Nee, er was nog één kat die zijn aandacht had getrokken, een tijdje geleden. Hij moest moeite doen om het merendeel van RiverClan niet verantwoordelijk te houden voor wat er met hem was gebeurd, maar hij wist ergens dat het haar fout niet was. En hij vroeg zich af of ze hem zou geloven als hij haar zou vertellen wat er was gebeurd, hoe stom dat dan ook klonk. De kater liep langs de border af en alsof StarClan hem goedgezind was, rook hij de geur van de poes die zijn aandacht eerder al had getrokken. Hij bewoog met zijn oortjes toen hij haar zag en een grijns verscheen om zijn lippen. Ze zocht met haar ogen duidelijk zijn grens af en Foulplay vroeg zich af of het hém was die dat ze zocht. De gedachte dat ze misschien op een andere ShadowClanner zat te wachten, een andere tom cat, irriteerde hem meer dan dat hij toe wilde geven en die gedachte verraste hem ergens wel, ook al wist hij dat ze zijn aandacht bij hun eerste ontmoeting had getrokken. Als dat niet zo was geweest, dan was hij nu niet naar haar opzoek gegaan. ”Zoek je mij soms?” vroeg hij op een arrogante toon aan haar, geen moeite doende om haar op een nette manier te begroeten. Een smalende grijns lag om zijn lippen en zijn amberkleurige ogen waren op haar gefixeerd. No way dat hij de eerste zou zijn die in zijn kaarten liet zien. Zeker niet.

Hij wist al meteen hoe ze ging reageren voordat ze dat effectief ook deed. Zijn grijns werd alleen maar breder toen dat ze boos op hem reageerde. Zo’n snauw zou elke andere kater wel twee keer doen nadenken alvorens nog iets provocerends te zeggen, maar hem niet. Het was het soort gesnauw wat zijn aandacht eerder had getrokken en wat het nu ook weer moeiteloos deed. Wat kon hij zeggen? Misschien was hij wel het type kater dat op moeilijke, asociale poezen viel. Maar hij ving andere signalen op. Of misschien wílde hij wel andere signalen opvangen. Zoals het feit dat ze hem kort aankeek en vervolgens snel de andere richting opkeek. En plotseling kreeg hij zin om haar te plagen. Om met haar te flirten zoals zij dat bij hem had gedaan. Om zijn stem te verzachten en te zien wat voor effect het op haar zou hebben. Het begon te kriebelen in zijn buik en zijn hormonen leken op hol te slaan, maar hij sloeg er geen acht op. Dit was niet iets puur hormonaal. Dit was omdat hij het zelf ook wílde. ”Oh, schatje,” zei hij op een zachte toon, zijn stem hees klinkend. ”Je kunt zeggen wat je wilt, maar je woorden en je acties spreken elkaar zo dik tegen.” En een licht geamuseerd, totaal niet gepland gesnor ontsnapte kort zijn keel. Toch liet hij dat niet van zijn act brengen en een haast gevaarlijke fonkeling was in zijn blik te vinden terwijl hij haar aankeek. Dit kon nog leuk worden.

Goed. Nu had hij haar aandacht. Foulplay hield ongemerkt zijn adem in toen haar groene kijkers op hem rustten. Ze was aantrekkelijk, merkte hij niet voor de eerste keer op. Met haar gevlekte pels in een patroon die hij nog niet eerder had gezien. Ze was kleiner dan hem, maar dat school niet heel erg veel en in gedachten stelde Foulplay zich voor hoe het was om haar onder zich te hebben. Om haar speels tegen de grond te duwen en haar pels dicht tegen de zijne te duwen. Het beeld zorgde ervoor dat zijn hart sneller ging slaan, iets wat niet onopgemerkt bleef en met een stomme grijns haalde Foulplay zijn schouders op toen ze haar opmerking maakte. ”Wat kan ik zeggen? Dat effect heb je op katers,” zei hij plagerig tegen haar, al verdween het zwevende gevoel wat hij vanbinnen had heel even toen dat hij zich voorstelde dat er andere katers waren die op deze manier interesse in haar hadden. Nee! Dat wilde hij niet! Hij wilde dat al haar aandacht voor hem en voor hem alleen was. ”Ik besef me net dat ik je naam nog niet eens ken,” zei hij op een zachte toon tegen haar. Ze was enkel als een beeld achtergebleven in zijn kopje, maar hij had er nooit een naam op kunnen plakken. Hij dacht ook niet dat ze hem dat gezegd had tijdens hun eerste ontmoeting. Of misschien kon hij zich dat niet meer herinneren. Hij wist het niet zeker.