What is this leaking affecting my eye

_{Verdomme, hij had ze te lang met rust gelaten allemaal. Zo leek het nog alsof hij zwak begon te worden, een oude gekke man waar men zich geen zorgen over hoefde te maken. Hij was nog redelijk jong ten eerste, middelbare leeftijd hooguit. En ten tweede hadden ze pech want het was niet waar allemaal. Oh, elke dag mijmerde hij over alle gruwelijke daden om uit te kunnen voeren en elke nacht waren zijn dromen gevuld met de resultaten. Zijn lichaam, van elke teen tot zijn oren vloeide de woede door hem heen. Nooit zou het weggaan en hij had een dorst te lessen. De inmiddels al een tijdje Rogue zijnde slenterde door een meer bosrijk gebied heen, een klein bosje behorend tot een boerderij wat verderop. Hij zocht vaker naar schuilplaatsen naast zijn molen, want als je zo iemand als hem was betekende het niet dat iedereen je graag levend zag. Op het moment dat hij weer toe ging slaan moest hij rekening houden met de mogelijkheden. Niet dat het zou geven, graag zag hij ze komen. Katten wie dachten dat ze het konden eindigen en dan als helden ontvangen ging worden in hun clans. Hij zou ze verscheuren, kapot rijten en hun lichamen dumpen bij hun clans. Dat was de enige thuiskomst die ze zouden meemaken. Alleen, natuurlijk moest hij ze het niet te gemakkelijk maken. Momenteel beleefde hij een rustige dag, wat betekende dat hij minder kwaad was dan gewoonlijk. Het was zo'n dag om plannen te maken. Misschien moest hij rustig beginnen, gewoon wat prooi stelen. Nee, zodra hij dat bedacht afschuwde hij zijn eigen slapheid. Het was Newleaf, dat zou nu weinig uitmaken voor de clans. Daarmee zouden ze niks voelen. Nee, ze moesten het voelen. Ze moesten begrijpen dat hij terug was. Zijn gedachtes werden verstoord door een zachte geur een eindje weg. Een poes en een rogue zo te ruiken. Alleen, zodra hij zijn mond even opende om het beter te kunnen ruiken kon hij zweren er iets van Riverclan in te merken. Heel klein enkel, alsof ze er eventjes geweest was. Riverclan rook altijd wel wat sterk, dus die geur ging bij een bezoekje wel in je vacht hangen. Grimestripe fronste, zoekend naar de drager van de geuren. Het duurde niet lang voordat hij een gekleurde vacht verderop tussen de boomstammen zag. Hij had geen zin om er naar toe te gaan en wou zich eigenlijk alweer omdraaien, toen de gedaante wat meer te voorschijn kwam. Een oude herinnering kwam naar boven, eentje die hij niet kon plaatsen. Maar het had met deze poes te maken. Alsof hij haar ooit gekend had. Een Apprentice toen nog. Verdwenen, samen met de ontvoering van die twee kittens. Grimestripe hield zich nooit bezig met Apprentices, maar haar naam was toen wel gevallen. Niet dat hij die nog wist nu, maar goed. Blijkbaar leefde dat wicht nog en was ze niet zo lang geleden nog in Riverclan geweest. Ze was nu een volwassene poes, zou ze nog bij haar oude naam gaan? Niet dat het hem veel kon schelen. Maar wie weet kon dit nog eens bruikbaar zijn. "Hey''sprak hij met een zware stem, haar aandacht proberen te trekken. Zou ze hem nog kennen? Wel, dat zou hij snel genoeg meemaken.

-Sentis}

He who dares not grasp the thorn, should never crave the Rose.

Sentis liep door het rogue territory heen. Ze was op pad gestuurd door haar nieuwe mentor en den genoot Glint om te gaan jagen. Hij had haar het een en ander geleerd en tot haar grote trots en vreugde was ze er in geslaagd een klein spitsmuisje te vangen. Glint zou het vast en zeker een klein waardeloos ding vinden, maar de she-cat was maar als te blij met haar eerste echte vangst. In haar voorgaande manen had ze wel eens een oude muis gevangen die te mager was om nog te vluchten, of een ander arme ziel die amper nog voor had kunnen vluchten. Dat had ze nooit kunnen beschouwen als een vangst. Nee, deze muis had ze beslopen en besprongen en gedood. Helemaal zelf. Ze werd ruw uit haar gedachten gestoord door een nieuwe geur die de prooi geur overheerste. Sentis vernauwde haar ogen en ze staarde tussen de struiken door. Al snel vielen haar ogen op een oudere tabby kater die haar blijkbaar ook in het oog had. Haar hart begon sneller te kloppen. Oh vossenstront. De eerste gedachte die in haar opkwam was naar Glint rennen, maar daar was het nu al te laat voor. Ze zou zichzelf moeten verdedigen als de vreemdeling zou aanvallen. Hij sprak haar aan met een lage stem. Ze zetten enkele stappen achteruit. Het muisje liet ze uit haar bek vallen. Haar rugharen stonden recht overeind, klaar voor de aanval. "Wat doe je hier?" siste ze fel, ze deed haar stinkende best haar onzekerheid niet naar boven te laten komen. Ze keek de kater strak aan. Waar herkende ze hem van? Ze vernauwde haar ogen. "Wie ben je?" vroeg ze vervolgens op dezelfde toon zonder haar houding ook maar iets te veranderen.

eve's codes

Ze was bang voor hem, hoe erg ze het ook probeerde het te verbergen met haar toneelspel. Het deerde allemaal niet, want hij voelde het aan. Diep in haar ogen kijkend zag hij hoe haar pupillen haar angst weergaven. Het deed hem goed, een gevoel van macht door trok door zijn lichaam heen. Heerlijk was die emotie, graag wou hij er langer van kunnen genieten. Ze waagde hem te vragen wat hij hier deed. In dit vrije land moest ze begrijpen was hij de baas waar hij zijn poot stapte en een jonge poes zoals haar kon daar niks tegen doen. "Lopen''beantwoorde hij enkel kortaf. Intussen groef hij diep in zijn geheugen om de naam van de poes weer omhoog te kunnen halen. Voor een kort moment leek er ook een bepaald soort herkenning te zijn bij haar, ze vroeg plots naar zijn naam. Natuurlijk moest ze hem herinneren, hoe kon het ook anders. In zijn tijd bij Riverclan was hij berucht geweest, de kater wie iedereen haatte. Dus zij vast ook. "Grimestripe''gaf hij zijn naam vrij. Sommige katten veranderden hun namen als ze het clanleven achter zich moest laten. Hij had dat nooit gedaan, want hij wou dat ze de naam vreesde die aan hem geschonken was. "Blijkbaar ben je niet dood'' merkte hij op, nu ze moest weten wie hij was. Weten dat ze ooit samen in dezelfde clan geleefd hadden.

Got no self-control
It's the root of my evil

Δ

He who dares not grasp the thorn, should never crave the Rose.

Sentis vernauwde haar ogen naar de kater. De regels in het rogue territorium waren anders. Ze zou daar nog steeds aan moeten wennen. Vooral het feit dat ze nu een thuis had zorgde ervoor dat ze deze omgeving als haar territorium begon te zien. In theorie, was het ook hun gebied. Als ze wouden konden ze het met al het gemak verdedigen. Zij en Glint. Powercouple. Ze trok ongemakkelijk met haar snorharen toen ze zijn naam hoorde. Die naam kwam haar veelste bekend voor. Haar ogen vergrootte zich. "Je komt uit Riverclan," murmelde ze onder haar adem door. Ze kende de kater nog van toen ze kitten was! Ze was nog te jong geweest om hem goed te kennen. Maar zijn naam had ze zeker horen vallen. Ze groef haar nagels in de grond. "Nee" mauwde ze droogjes. Ze verborg haar onzekerheid en angst onder een grote bult van carelessness en woede. "Natuurlijk niet," haar stem werd wat zachter. Met de dag kwam de realisatie. In wat voor staat ze haar clan had achter gelaten. Niet dat ze daardoor plots wel medelijden met ze kreeg of zoiets. Nee. De clan die ze achter gelaten bestond niet meer. Het was overgenomen door onredelijke katten die geen enkel begrip voor redelijkheid en gerechtigheid meer hadden.

eve's codes

Onderwerp: Re: What is this leaking affecting my eye