omg! And they said i'm crazy?!

Langzaam gingen de twee ogen open, twee heldere geel/amberkleurige ogen. Ze keken even verbaasd om zich heen. Het gevlekte katertje stond langzaam op en rekte zich uit, toen wist hij weer dat hij nu in de warriorden sliep. Spotlight was nu zijn naam, hij moest er nog aan wennen want hij had best lang Spotpaw geheten. Toch was zijn naam mooi en paste het bij hem, vond hij. Hij liep voorzichtig naar buiten, veel waren al wakker maar hij wou diegene die nog sliepen laten slapen. toen hij zijn kop naar buiten stak genoot hij meteen van de zon. Met ogen dicht liet hij zijn kopje warm worden. Toen die opgewarmd was door de heldere zonnestralen liep hij helemaal naar buiten. Zijn maag knorde maar hij had nog geen zin om naar de prooistapel te lopen. Hij liep juist de andere kant op, naar een stil plekje dat nog net in de zon lag. Hij strekte zich er even uit met een grote gaap. Toen ging hij liggen om nog even verder te dromen. twee mooie ogen keken hem aan, ze veranderden van kleur... van blauw naar geel en terug. Langzaam zag hij meer, vacht, oren, kop en uiteindelijk het hele lichaam. opeens besefte hij wat hij zag: Goldenshadow, Magicpaw, tailstorm en daarna .... hij zuchtte even in zijn slaap Scratch, de mooie poes met haar prachtige haar en mooie ogen... maar toen zag hij tailstorm naast haar staan, boos en jaloers. En ook Goldenshadow voegde zich naast haar, ook al zo boos. En uiteindelijk Magicpaw, sip en teleurgesteld. Hij deinsde achteruit, bang, doodsbang. Zou deze reden genoeg zijn om hun geliefde te vermoorden? Hij botste tegen iets hards aan en de poezen kwamen dichterbij. Alleen Scratch niet, die rende weg. Tailstorm zei kwaad " Verader! hoe kon je? gek die je bent! sukkel!" Goldenshadow haalde uit en... Spotlight opende meteen zijn ogen en hijgde diep. het was een droom... rustig.. hij komt niet uit... heus niet... dromen komen zeer zelden uit en die van jonge warriors al helemaal amper. Hij haalde nog een paar keer diep adem en ging staan. Hij schudde zijn kop in de hoop de gedachten weg te krijgen maar het hielp niets. Vol in gedachten liep hij naar de prooistapel en pakte een vis. Hij liep terug naar de plek waar hij net was en begon te eten. Opeens werd hij zich bewust van twee ogen die in zijn rug staarden. Hij luisterde goed en hoorde zachtjes het ademhalen van een kater. Hij snoof en rook dat het een riverclan kater was. Hij draaide zich om en keek recht in de ogen van Weaselsoul, de ietwat vreemde warrior. "W..wat is er? " vroeg hij vragend aan de kater. Hij was geschrokken van het vreemde bezoek, had hij iets verkeerds gedaan? mocht hij hier niet zijn? Of zocht deze kater ruzie bij hem? Of kwam hij gewoon om een hapje mee te eten? Hij keek de kater vragend aan, hopend op een antwoord.

kort, flut maar alleen Weaselsoul mag reageren.

_{Met zijn nagel tikte hij een en hetzelfde ritme op de grond van de Warrior Den, Dum dum da dum. Telkens weer hetzelfde ritme. Zijn groene ogen waren op de ingang van de den gericht, maar toch zag hij niets. Diep in gedachten verzonken bleef hij staren, het ritme tikkend. Het ritme dat de drum in zijn kop visualiseerde.
Al sinds de vroege ochtend glorie was Weaselsoul wakker, nadenkend over zijn leven. Well, nadenkend. Eigenlijk luisterde hij naar de eeuwige beat in zijn hoofd, het enige wat de andere katten niet van hem wisten. De meeste warriors kenden zijn verhaal, buiten het gedeelte met Wolfhowl die hij had laten creperen van de pijn. Een grijns verscheen op zijn gezicht, terwijl hij zichzelf overeind hees en naar buiten liep.

Het kamp was al in alle vroegte bezig, zoals gewoonlijk. Weaselsoul zou later wel eens op jacht gaan, voordat de andere gingen denken dat hij niets voor zijn clan deed. Sommige katten vonden hem vreemd, vrij logisch als je zijn doen en laten kon, maar hij was wel loyaal aan zijn clan en liet dat meer dan genoeg zijn.
Zijn groene ogen vielen op de jongen, net nieuwe, warrior Spotlight. De jonge kater was met de afgelopen ceremonie warrior geworden. Weaselsoul had geen apprentice onder zijn hoede gekregen, waar hij ergens ook wel blij mee was. Ergens had hij zo'n idee dat hij zijn leerling dan net zo'n lessen zou geven als dat Wolfhowl bij hem had gedaan, al kon hij het natuurlijk nooit met zekerheid zeggen. "W..wat is er?" werd er onzeker aan hem gevraagd. Ah, de jonge warrior had doorgehad dat hij in de gate werd gehouden. Hij had dus een goede training gehad. Mooi zo. Weaselsoul's ogen stonden weer half op dromen, zoals gewoonlijk als hij er niet helemaal bij was. "Can you hear them? The drums, they are coming... coming closer," mompelde hij met een wat zwaardere stem. "I can hear them, in my head. The drums, the drums of war."

[Meer wilde niet lukken, I'm sorry xD]}

De Warrior keek hem met half dromende ogen aan. Ergens begreep Spotlight dat dit bij deze kater hoorde maar het bleef wat griezelig. Misschien was het dat de warrior al veel ouder was, misschien ook wel omdat hij zo vreemd was in Spotlight's ogen maar de jonge warrior had vel respect voor de kater en vond hem daarom wat eng. Het voelde net als wanneer Stormstar zijn naam zei, dan kreeg hij altijd zo'n trots en vreemd gevoel. Nu ook weer ook al was deze krijger geen leader. Opeens gaf de kater antwoord, hij sprak met een lage stem die diep tot Spotlight doordrong. " Can you hear them? The drums, they are coming... coming closer," zei de kater. Het duurde even tot Spotlight het een beetje snapte, drums? komen ze dichterbij? Maar wat bedoelde hij daarmee? Hij rilde even toen de zware stem verder ging "I can hear them, in my head. The drums, the drums of war." Meer was Spotlight geschokt, war? komt er oorlog tussen de clans? Of.. alleen in zijn hoofd? " I...ik hoor ze niet.... i..ik snap je ook niet helemaal..." stammelde hij terwijl hij de kater aankeek. Wat bedoelde hij allemaal? Was hij slecht? Kwamen er slechte tijden aan? Of was hij gewoon gek in zijn kop en zei hij maar wat? Spotlight had geen idee, het kon van alles zijn. Hij had wel eens verhalen gehoord van vreemde dingen over deze kater. Dat hij stemmen hoorde of dat hij puur kwaad was. Maar Spotlight geloofde deze verhalen niet, hij had het nooit gedaan en had altijd gezegd dat het onzin moest zijn. Deze kater was vast niet gek, want ergens in zijn ogen was pure wijsheid te zien. Gekken zouden dat niet hebben, toch? " kan je me over die drums vertellen Weaselsoul? Ik zou er graag meer over willen weten..." hij was nieuwsgierig naar de kater en wou meer weten over zijn vage woorden. De Gevlekte kater ging rustig zitten en wachtte met vragende ogen op antwoord. Wat zou er achter die ogen van die kater allemaal gebeuren? Dacht hij ook zoveel na als hijzelf? of was hij de enige die zoveel dacht en zo weinig deed? Hij wist het niet, en hij hoopte de de geheimzinnige kater antwoord op zijn vragen zou geven... Maar zou hij dat wel doen?

bleh... ik ben pas kort Sad

Onderwerp: Re: omg! And they said i'm crazy?!