|
| | [THG FanFic] Tale of District 1 |  |
| FiredanceWarrior Goddess Lightning
![[THG FanFic] Tale of District 1 Fireda11](https://i.servimg.com/u/f66/15/66/46/79/fireda11.png)
WazBeer
12040
Actief
Burning like embers, falling, tender, Longing for the days of no surrender, years ago.
| CAT'S PROFILEAge: 108 Moons OldGender: She-cat ♀Rank: Senior warrior |
|  Onderwerp: [THG FanFic] Tale of District 1 ![[THG FanFic] Tale of District 1 Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif) zo 29 apr 2012 - 21:14 | |
| THE HUNGER GAMES
TALE OF DISTRICT 1
FANFICTION BY WAZ
Heey leden die dit lezen. Gezien de meesten van jullie weten dat ik niet zo lekker in mijn fel zit de laatste tijd, hoef ik daar niet al te veel over uit te leggen. Ik heb het redelijk zwaar in real life, dus wat afleiding is heel handig. Nu zei Babs me dat ik misschien een verhaal kon gaan schrijven zodat ik mijn emotie daar een beetje in kwijt zou kunnen enzo. Dit leek me een goed idee en sinds ik zo fan ben van The Hunger Games, dacht ik daar een Fanfiction van te maken.
Ik heb de drie boeken gelezen, heb wat dingen opgezocht, maar ben echt geen geleerde die er alles van weet. Dus kloppen er dingen niet in jouw ogen? Pech, het is mijn fanfic en de dingen die onduidelijk zijn gebleven of die ik ben vergeten vul ik zelf in met mijn eigen fantasie. Dus gelieve niet te commenten met 'dit klopt niet en dat is fout', want eerlijk, daar heb ik niets aan. Ik hoop dat jullie het leuk vinden, niet dat het zo goed is hoor, maar ik hoop net goed genoeg dat mensen het nog wel leuk vinden om door te lezen.
PROLOGUE Een koele bries streek door het landschap, eentje die de bladeren in de wildernis deed ritselen. Dit was echter niet het enige wat de luchtstroom teweeg bracht. Een enorme hovercraft daalde vanuit de blauwe hemel neer. De takken onder het gevaarte zwiepten gevaarlijk heen en weer. Met snelle, maar geruisloze passen gleed ik door het naaldbos, richting één van de dichtbegroeide delen. Omhoog kijken durfde ik haast niet, bang dat ze mijn blik zouden vangen en ik voortaan zou moeten leven als Avox, lieden wiens tong was afgesneden als straf voor hun misdaden. Bij een mooi begroeid stuk gooide in mijn lichaam tussen de bladeren en hield me zo stil als ik kon. Het vaartuig leek boven mij stil te hangen en even had ik het idee dat ze me hadden gezien en dat het wilde kloppen van mijn hart mijn schuilplaats nu verraadde. Tot mijn grote opluchting verliet het schip zijn positie na enkele seconden en snelde verder in westelijke richting. Met een lichte zucht drukte ik me met mijn armen omhoog, zodat ik weer op beide benen stond. De dorre bladeren streek ik van mijn kleding, een simpele broek met shirt en daarover een bruine leren jas. Mijn haar vastgebonden in een rommelige staart die langs mijn rug viel, aan mijn voeten een stel stevige laarzen met lange veters. Bij het geluid van haastige voetstappen die door het bos galmde, keek ik meteen alert op van mijn kleding. Groene ogen speurde mijn omgeving haastig af, zoekend naar de persoon die zo onzorgvuldig door het woud raasde. Net voor ik kon bukken en weer tussen de begroeiing kon kruipen, kwam er een gedaante tussen het groen vandaan. De jongen leek me te laat op te merken, want het volgende moment knalde hij met een vaart tegen mij aan, waardoor we beide tegen de grond smakte. Met een kwade uitdrukking op mijn gezicht duwde ik hem van me af en keek hem strak aan. Ik hoefde slechts één blik op hem te werpen om te zien dat hij niet van mijn district kwam. Zijn bijna zwarte haar, zo donker bruin en donkere ogen, zijn kleding.. Ik zelf had ook niet het gebruikelijke blonde haar, maar meer iets dat richting bruin ging, dit kwam echter wel eens voor. Zo donker als dat van hem was niet iets dat bekend stond in ons district. Al met al, hij hoorde hier niet thuis. Tijd om te bedenken wat ik nu zou doen was me alleen niet gegund. De harde wind die de hovercraft had veroorzaakt keerde terug. Vanaf dat punt handelde ik enkel nog vanuit instinct. Met een ruk trok ik de verdwaasde jongen op zijn benen en sleurde hem in noodtempo mee richting de voet van de bergen. Ik durfde niet om te kijken, niet omhoog, het enige wat ik bleef doen was rennen. De jongen moest beseft hebben dat hij geen andere keus had, want hij holde gewillig mee. Voor me begon het bos al uit te dunnen en maakte langzaam plaats voor ruw terrein. De massieve rotswand was nu duidelijk te zien tussen de begroeiing door. Een plaats die ik maar al te goed kende en dus wist ik ook wat mijn bestemming zou zijn. Mijn groene ogen bleven even op de donkere opening van de grot hangen, voor we beide verdwenen in de duisternis van de berg.
 ![[THG FanFic] Tale of District 1 RBnHiY7](https://i.imgur.com/rBnHiY7.png) Moonkit || Skyteller || Firedance || Runeshade || Ghosteyes- Other:
Laatst aangepast door Fireheart op do 3 mei 2012 - 19:57; in totaal 1 keer bewerkt |
| | | | FiredanceWarrior Goddess Lightning
WazBeer
12040
Actief
Burning like embers, falling, tender, Longing for the days of no surrender, years ago.
| CAT'S PROFILEAge: 108 Moons OldGender: She-cat ♀Rank: Senior warrior |
| | Onderwerp: Re: [THG FanFic] Tale of District 1 zo 29 apr 2012 - 21:29 | |
| - PROGOLUE:
PROLOGUE Een koele bries streek door het landschap, eentje die de bladeren in de wildernis deed ritselen. Dit was echter niet het enige wat de luchtstroom teweeg bracht. Een enorme hovercraft daalde vanuit de blauwe hemel neer. De takken onder het gevaarte zwiepten gevaarlijk heen en weer. Met snelle, maar geruisloze passen gleed ik door het naaldbos, richting één van de dichtbegroeide delen. Omhoog kijken durfde ik haast niet, bang dat ze mijn blik zouden vangen en ik voortaan zou moeten leven als Avox, lieden wiens tong was afgesneden als straf voor hun misdaden. Bij een mooi begroeid stuk gooide in mijn lichaam tussen de bladeren en hield me zo stil als ik kon. Het vaartuig leek boven mij stil te hangen en even had ik het idee dat ze me hadden gezien en dat het wilde kloppen van mijn hart mijn schuilplaats nu verraadde. Tot mijn grote opluchting verliet het schip zijn positie na enkele seconden en snelde verder in westelijke richting. Met een lichte zucht drukte ik me met mijn armen omhoog, zodat ik weer op beide benen stond. De dorre bladeren streek ik van mijn kleding, een simpele broek met shirt en daarover een bruine leren jas. Mijn haar vastgebonden in een rommelige staart die langs mijn rug viel, aan mijn voeten een stel stevige laarzen met lange veters. Bij het geluid van haastige voetstappen die door het bos galmde, keek ik meteen alert op van mijn kleding. Groene ogen speurde mijn omgeving haastig af, zoekend naar de persoon die zo onzorgvuldig door het woud raasde. Net voor ik kon bukken en weer tussen de begroeiing kon kruipen, kwam er een gedaante tussen het groen vandaan. De jongen leek me te laat op te merken, want het volgende moment knalde hij met een vaart tegen mij aan, waardoor we beide tegen de grond smakte. Met een kwade uitdrukking op mijn gezicht duwde ik hem van me af en keek hem strak aan. Ik hoefde slechts één blik op hem te werpen om te zien dat hij niet van mijn district kwam. Zijn bijna zwarte haar, zo donker bruin en donkere ogen, zijn kleding.. Ik zelf had ook niet het gebruikelijke blonde haar, maar meer iets dat richting bruin ging, dit kwam echter wel eens voor. Zo donker als dat van hem was niet iets dat bekend stond in ons district. Al met al, hij hoorde hier niet thuis. Tijd om te bedenken wat ik nu zou doen was me alleen niet gegund. De harde wind die de hovercraft had veroorzaakt keerde terug. Vanaf dat punt handelde ik enkel nog vanuit instinct. Met een ruk trok ik de verdwaasde jongen op zijn benen en sleurde hem in noodtempo mee richting de voet van de bergen. Ik durfde niet om te kijken, niet omhoog, het enige wat ik bleef doen was rennen. De jongen moest beseft hebben dat hij geen andere keus had, want hij holde gewillig mee. Voor me begon het bos al uit te dunnen en maakte langzaam plaats voor ruw terrein. De massieve rotswand was nu duidelijk te zien tussen de begroeiing door. Een plaats die ik maar al te goed kende en dus wist ik ook wat mijn bestemming zou zijn. Mijn groene ogen bleven even op de donkere opening van de grot hangen, voor we beide verdwenen in de duisternis van de berg.
- CHAPTER 1:
CHAPTER 1 Iedereen verwacht dat de mensen uit district 1 een makkelijker leven hebben. Het district bekend om zijn luxe producten zoals juwelen. In werkelijkheid is niets minder waar. Er mogen wel meer welvarende gezinnen leven dan in een district zoals 12, maar dit is dan ook een kleine elite. Deze elite traint onze Careers, de jongeren die zichzelf bij de Games opgeven, omdat ze al de skills al hebben opgedaan bij de trainingen en het een eer is om de games te mogen spelen. Niet iedereen is het daarmee eens natuurlijk, maar ik kan niet zeggen dat ik het erg vind. Zo hebben zij ons al meerdere malen de overwinning gebracht en door hun offer, hoeven wij 'normale kinderen' ons geen zorgen meer te maken over een deelname. Wat vreselijk om te bedenken hoe anderen tegenover de trekking staan, als je weet dat jouw naam elk moment getrokken kan worden en dat er niemand is die deze plaats voor je over komt nemen. In al die afgelopen Hunger Games is het nog maar een enkele keer voorgekomen dat er hier niemand voor vrijwilliger speelde. Ik en mijn broertje staan op 'safe' wat dat betreft. Het neemt echter niet weg dat iedereen zich toch wel een beetje gespannen voelt, een week voor de trekking zal plaatsvinden.
Op een rustig tempo stapte ik langs de huizen en de winkels uit de buurt. Het leven hier in district 1 verliep zoals het altijd al gedaan had, althans, voor anderen. Om die reden voelde ik me soms buiten de maat lopen. Alles wat ik ooit voor lief had genomen was nu anders. Vandaar ook dat ik met een boog om mijn huis heen wandelde en richting de velden liep. Misschien de enige plaats waar ik me legaal op mijn gemak kon voelen. In het oosten van District 1, waar ik ben opgegroeid en nog altijd woon, zijn er enkele velden waar de burgers toegang toe hebben. De bossen, velden en bergen die achter de hekken liggen zijn verboden terrein. Niet dat er nooit mensen heen gaan, dat gebeurd zo nu en dan. De meeste worden echter gepakt en wat er dan gebeurd is niet erg aangenaam. Om ons een beetje natuur te geven heeft het Capitool ons de velden geboden. Een geschenk dat het volk toch net een tikkeltje vrolijker heeft gemaakt. Al met al is dit één van de plekken waar ik kan wegdromen. In de verte, aan het eind van de straat, kon ik het groene gras al zien staan. Met een kleine sprint overbrugde ik de laatste meters die mij scheidde van de velden. Eenmaal op het gras, wandelde ik met rustige passen door, tot ik de oude boom had bereikt waar ik zo graag kwam. Naast de stam zakte ik neer op het groene tapijt, mijn rug tegen de ruwe schors leunend. Even nam ik de tijd om mijn omgeving te bekijken, de bloemen, de helderblauwe lucht en de vogels die vrolijk tsjirpte, het was eindelijk lente. Daarna sloot ik mijn ogen. De velden maakte plaats voor duisternis. Me afsluiten van alles wat echt was, dat wilde ik. Alleen kreeg ik enkel pijnlijke beelden voor ogen. Mijn familie aan diggelen, mijn broertje in de games.. Geschrokken schoot ik recht overeind en keek met wijd opengesperde ogen naar de horizon. Dit was wel het laatste waar ik aan wilde denken, maar jammer genoeg kon ik me steeds minder goed afsluiten voor de ellende die deze wereld met zich mee bracht. Er bestonden momenten waarop ik leek te verdrinken in mijn eigen wanhoop. Het enige wapen wat ik nog achter de hand had, was het wegdromen, het fantaseren over werelden die niet bestonden, waarin ik eindelijk wat rust kon vinden. Alleen om daarna de realiteit weer op mezelf te voelen neerdrukken. En soms plette die druk me, werd ik vastgeklemd tot op een punt waar ik mezelf niet meer kon bewegen. Enkel toekijken hoe alles waarvan ik hield in rook op ging. Als zelfs de velden mij niet meer aan iets anders konden laten denken, wat dan wel? Met een ietwat verslagen uitdrukking stond ik op. Het had geen zin hier nog te blijven, de dag kwam toch al bijna aan zijn einde.
Het duurde niet lang voor ik voor mijn huis stond, de deur open deed en naar binnen liep. Onplezierig geluid bereikte mijn oren, waardoor ik met een noodvaart richting de trap liep. Net toen ik naar boven wilde stappen, kwam mijn vader de keuken uit gelopen. Zijn gezicht was nat van de tranen die nog altijd uit zijn ogen stroomde. Ik wilde hem zo niet zien, dus draaide ik mijn hoofd zo snel mogelijk weg om vervolgens naar boven te rennen. Mijn kamerdeur viel met een klap achter me dicht. Het was ooit geen gewoonte om zo thuis te komen. Terug in de dagen dat mijn vader enkel huilde als er iets heel ergs was gebeurd. Nu was het haast een wonder als hij niet emotioneel werd van wat dan ook. Ik associeerde dit echter nog wél met nare dingen, waardoor het ondragelijk werd hem zo te moeten zien. Vermoeid plofte ik neer op mijn bed. Na wat korte overpeinzingen trok ik mijn jas en schoenen uit, waarna ik ging liggen. Wonder boven wonder duurde het niet lang voor ik weg zonk. Eten was er toch niet vanavond, het was dinsdag. Sinds mijn vader aan de alcohol raakte en in zijn depressie weggezakte, hebben we het veel moeilijker. Op dinsdag eten we meestal wat brood, maar zelfs dat is niet zeker.
Mijn slaap kwam snel, maar niet nachtmerrieloos. Toen ik de volgende ochtend met tranen in mijn ogen wakker werd en rechtop ging zitten, voelde ik me nog minder uitgerust als eerst. Al het wakker worden 's nachts werkte vermoeiend. Ook iets waar ik geen last van had gehad vóór al het gedoe met mijn vader. Ik weet niet precies wat het zo erg heeft gemaakt, of er iets is geweest wat wij fout deden, maar hij is zichzelf niet meer. Het ergste is nog dat hij zijn baan kwijt is. Alleen mijn moeder werkt nog. Geen idee wat voor illegale dingen zij uithaalt om ons nog in leven te houden, maar van een normaal baantje zou een familie van 4 personen omkomen van de honger. Soms lijkt het alsof hij dood is. Zo in zichzelf gekeerd, je ziet er de man die hij vroeger was nauwelijks in terug. Ik mis hem, ik mis hem heel erg. Maar ik kan zelf niet gaan lopen huilen, dat zou mijn familie enkel vernietigen. Nee, ik doe zelf wat klusjes in huis bij enkele van de careers die op mijn school zitten. Van enkelen zou ik het best erg vinden als zij naar de games zouden gaan, maar de meesten zijn zo arrogant als wat. De games... Wie zouden er dit jaar gaan?
Moonkit || Skyteller || Firedance || Runeshade || Ghosteyes- Other:
Laatst aangepast door Fireheart op do 3 mei 2012 - 18:41; in totaal 2 keer bewerkt |
| | | | ![[THG FanFic] Tale of District 1 DPKsfdL](https://i.imgur.com/dPKsfdL.png)
116
| |
| | | | |
Berry-chan
589
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: [THG FanFic] Tale of District 1 zo 29 apr 2012 - 22:08 | |
| |
| | | | FiredanceWarrior Goddess Lightning
WazBeer
12040
Actief
Burning like embers, falling, tender, Longing for the days of no surrender, years ago.
| CAT'S PROFILEAge: 108 Moons OldGender: She-cat ♀Rank: Senior warrior |
| | | | |
Linn
46
| |
| | Onderwerp: Re: [THG FanFic] Tale of District 1 zo 29 apr 2012 - 22:11 | |
| Waz, Mooi geschreven echt waar.
I can't wait until the next chapter (: I'm not here to make you happy -- |
| | | |
222
| |
| | Onderwerp: Re: [THG FanFic] Tale of District 1 ma 30 apr 2012 - 0:31 | |
| Wauw, mooi geschreven =D
Can't wait for more n.n
|
| | | | ![[THG FanFic] Tale of District 1 FJeftj2](https://i.imgur.com/fJeftj2.gif)
C.
2472
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: [THG FanFic] Tale of District 1 ma 30 apr 2012 - 10:34 | |
| Echt heel leuk =D
Keep going Girl! |
| | | | FiredanceWarrior Goddess Lightning
WazBeer
12040
Actief
Burning like embers, falling, tender, Longing for the days of no surrender, years ago.
| CAT'S PROFILEAge: 108 Moons OldGender: She-cat ♀Rank: Senior warrior |
| | Onderwerp: Re: [THG FanFic] Tale of District 1 do 3 mei 2012 - 18:43 | |
| Thanks iedereen <3 Chapter 1 hier voor jullie. - CHAPTER 1:
CHAPTER 1 Iedereen verwacht dat de mensen uit district 1 een makkelijker leven hebben. Het district bekend om zijn luxe producten zoals juwelen. In werkelijkheid is niets minder waar. Er mogen wel meer welvarende gezinnen leven dan in een district zoals 12, maar dit is dan ook een kleine elite. Deze elite traint onze Careers, de jongeren die zichzelf bij de Games opgeven, omdat ze al de skills al hebben opgedaan bij de trainingen en het een eer is om de games te mogen spelen. Niet iedereen is het daarmee eens natuurlijk, maar ik kan niet zeggen dat ik het erg vind. Zo hebben zij ons al meerdere malen de overwinning gebracht en door hun offer, hoeven wij 'normale kinderen' ons geen zorgen meer te maken over een deelname. Wat vreselijk om te bedenken hoe anderen tegenover de trekking staan, als je weet dat jouw naam elk moment getrokken kan worden en dat er niemand is die deze plaats voor je over komt nemen. In al die afgelopen Hunger Games is het nog maar een enkele keer voorgekomen dat er hier niemand voor vrijwilliger speelde. Ik en mijn broertje staan op 'safe' wat dat betreft. Het neemt echter niet weg dat iedereen zich toch wel een beetje gespannen voelt, een week voor de trekking zal plaatsvinden.
Op een rustig tempo stapte ik langs de huizen en de winkels uit de buurt. Het leven hier in district 1 verliep zoals het altijd al gedaan had, althans, voor anderen. Om die reden voelde ik me soms buiten de maat lopen. Alles wat ik ooit voor lief had genomen was nu anders. Vandaar ook dat ik met een boog om mijn huis heen wandelde en richting de velden liep. Misschien de enige plaats waar ik me legaal op mijn gemak kon voelen. In het oosten van District 1, waar ik ben opgegroeid en nog altijd woon, zijn er enkele velden waar de burgers toegang toe hebben. De bossen, velden en bergen die achter de hekken liggen zijn verboden terrein. Niet dat er nooit mensen heen gaan, dat gebeurd zo nu en dan. De meeste worden echter gepakt en wat er dan gebeurd is niet erg aangenaam. Om ons een beetje natuur te geven heeft het Capitool ons de velden geboden. Een geschenk dat het volk toch net een tikkeltje vrolijker heeft gemaakt. Al met al is dit één van de plekken waar ik kan wegdromen. In de verte, aan het eind van de straat, kon ik het groene gras al zien staan. Met een kleine sprint overbrugde ik de laatste meters die mij scheidde van de velden. Eenmaal op het gras, wandelde ik met rustige passen door, tot ik de oude boom had bereikt waar ik zo graag kwam. Naast de stam zakte ik neer op het groene tapijt, mijn rug tegen de ruwe schors leunend. Even nam ik de tijd om mijn omgeving te bekijken, de bloemen, de helderblauwe lucht en de vogels die vrolijk tsjirpte, het was eindelijk lente. Daarna sloot ik mijn ogen. De velden maakte plaats voor duisternis. Me afsluiten van alles wat echt was, dat wilde ik. Alleen kreeg ik enkel pijnlijke beelden voor ogen. Mijn familie aan diggelen, mijn broertje in de games.. Geschrokken schoot ik recht overeind en keek met wijd opengesperde ogen naar de horizon. Dit was wel het laatste waar ik aan wilde denken, maar jammer genoeg kon ik me steeds minder goed afsluiten voor de ellende die deze wereld met zich mee bracht. Er bestonden momenten waarop ik leek te verdrinken in mijn eigen wanhoop. Het enige wapen wat ik nog achter de hand had, was het wegdromen, het fantaseren over werelden die niet bestonden, waarin ik eindelijk wat rust kon vinden. Alleen om daarna de realiteit weer op mezelf te voelen neerdrukken. En soms plette die druk me, werd ik vastgeklemd tot op een punt waar ik mezelf niet meer kon bewegen. Enkel toekijken hoe alles waarvan ik hield in rook op ging. Als zelfs de velden mij niet meer aan iets anders konden laten denken, wat dan wel? Met een ietwat verslagen uitdrukking stond ik op. Het had geen zin hier nog te blijven, de dag kwam toch al bijna aan zijn einde.
Het duurde niet lang voor ik voor mijn huis stond, de deur open deed en naar binnen liep. Onplezierig geluid bereikte mijn oren, waardoor ik met een noodvaart richting de trap liep. Net toen ik naar boven wilde stappen, kwam mijn vader de keuken uit gelopen. Zijn gezicht was nat van de tranen die nog altijd uit zijn ogen stroomde. Ik wilde hem zo niet zien, dus draaide ik mijn hoofd zo snel mogelijk weg om vervolgens naar boven te rennen. Mijn kamerdeur viel met een klap achter me dicht. Het was ooit geen gewoonte om zo thuis te komen. Terug in de dagen dat mijn vader enkel huilde als er iets heel ergs was gebeurd. Nu was het haast een wonder als hij niet emotioneel werd van wat dan ook. Ik associeerde dit echter nog wél met nare dingen, waardoor het ondragelijk werd hem zo te moeten zien. Vermoeid plofte ik neer op mijn bed. Na wat korte overpeinzingen trok ik mijn jas en schoenen uit, waarna ik ging liggen. Wonder boven wonder duurde het niet lang voor ik weg zonk. Eten was er toch niet vanavond, het was dinsdag. Sinds mijn vader aan de alcohol raakte en in zijn depressie weggezakte, hebben we het veel moeilijker. Op dinsdag eten we meestal wat brood, maar zelfs dat is niet zeker.
Mijn slaap kwam snel, maar niet nachtmerrieloos. Toen ik de volgende ochtend met tranen in mijn ogen wakker werd en rechtop ging zitten, voelde ik me nog minder uitgerust als eerst. Al het wakker worden 's nachts werkte vermoeiend. Ook iets waar ik geen last van had gehad vóór al het gedoe met mijn vader. Ik weet niet precies wat het zo erg heeft gemaakt, of er iets is geweest wat wij fout deden, maar hij is zichzelf niet meer. Het ergste is nog dat hij zijn baan kwijt is. Alleen mijn moeder werkt nog. Geen idee wat voor illegale dingen zij uithaalt om ons nog in leven te houden, maar van een normaal baantje zou een familie van 4 personen omkomen van de honger. Soms lijkt het alsof hij dood is. Zo in zichzelf gekeerd, je ziet er de man die hij vroeger was nauwelijks in terug. Ik mis hem, ik mis hem heel erg. Maar ik kan zelf niet gaan lopen huilen, dat zou mijn familie enkel vernietigen. Nee, ik doe zelf wat klusjes in huis bij enkele van de careers die op mijn school zitten. Van enkelen zou ik het best erg vinden als zij naar de games zouden gaan, maar de meesten zijn zo arrogant als wat. De games... Wie zouden er dit jaar gaan?
Moonkit || Skyteller || Firedance || Runeshade || Ghosteyes- Other:
|
| | | |
Linn
3301
Actief
| |
| | | | | FiredanceWarrior Goddess Lightning
WazBeer
12040
Actief
Burning like embers, falling, tender, Longing for the days of no surrender, years ago.
| CAT'S PROFILEAge: 108 Moons OldGender: She-cat ♀Rank: Senior warrior |
| | | | | | | | Onderwerp: Re: [THG FanFic] Tale of District 1 | |
| |
| | | | |
| | Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |
![[THG FanFic] Tale of District 1 K3eFp1](https://2img.net/h/pctf.pitapata.com/k3eFp1.png)
![[THG FanFic] Tale of District 1 7iLZ7FI](https://i.imgur.com/7iLZ7FI.png)
![[THG FanFic] Tale of District 1 PS18GM0](https://i.imgur.com/PS18GM0.gif)
![[THG FanFic] Tale of District 1 UiNJ5qE](https://i.imgur.com/uiNJ5qE.png)
![[THG FanFic] Tale of District 1 O2Ptxjn](https://i.imgur.com/O2Ptxjn.png)
![[THG FanFic] Tale of District 1 O6ApbH3](https://i.imgur.com/O6ApbH3.png)
![[THG FanFic] Tale of District 1 Acornpawsignature](https://2img.net/h/i1110.photobucket.com/albums/h450/Minnowleaf/Acornpawsignature.png)
![[THG FanFic] Tale of District 1 UjcDg8q](https://i.imgur.com/UjcDg8q.png)
![[THG FanFic] Tale of District 1 Mintpaw](https://2img.net/r/ihimizer/img542/6236/mintpaw.png)
![[THG FanFic] Tale of District 1 Blacksoul1](https://2img.net/h/s1.postimage.org/ota76qqyn/Blacksoul1.gif)
![[THG FanFic] Tale of District 1 34e3mf5](https://2img.net/h/oi45.tinypic.com/34e3mf5.png)