A mysterious night

Je wordt wakker in een bos, aan de rand van een klein meertje. Zodra je overeind gaat zitten zie je twee gouden ogen naar je kijken. Uit de schaduwen stapt een lichtrode kat tevoorschijn, er is iets vreemds met het dier, iets vertrouwds. “Welkom” Hoor je een stem zeggen, de stem kwam uit de richting van de kat. De stem klonk als de stem van Sarah, je beste vriendin. De kat stapte naar voren en begon te veranderen. Het dier begon op twee poten te staan en te groeien, de meeste vacht verdween en de overige vacht veranderde in... Kleding. Was dit een droom ofzo? “Dit is geen droom.” Het vreemde wezen dat voor je staat, het lijkt op een mens met een halve kattenstaart en op verschillende plekken nog wat vacht, lijkt je gedachten te kunnen lezen “Ik kan dit allemaal uitleggen, zolang je belooft dit nooit door te vertellen, of je zult te maken krijgen met de krachten van de Mystic Tribe.” Nu staat Sarah voor je zoals je haar kent, haar lichtrode haar en witte jurk lijken op te lichten in het licht van de bijna volle maan, maar het enige aan haar dat werkelijk licht geeft zijn haar gouden ogen. “M... M... Mystic Tribe?” Stotter je, waar had Sarah het over? “Beloof je niet door te vertellen wat ik je zo ga vertellen en laten zien?” Vroeg Sarah. Je knikt, je bent benieuwd, maar ook bang. Met kleine pasjes volg je je vriendin, ze loopt op haar blote voeten over de bosgrond en lijkt nergens last van te hebben. Ineens bedenk je je of ze in dit bos zou wonen? Dat zou raar zijn, maar de laatste jaren gebeurden er meerdere rare dingen in het dorp. Zo zei iemand dat hij UFO´s en aliens had gezien en sinds dien werd hij verklaard voor dorpsgek. Je komt aan bij een open plek en krijgt het gevoel dat je bekeken word. Als je rondkijkt, merk je erg genoeg dat je gelijk hebt. Tussen de struiken en tussen de takken van de omgevallen boom in het midden van de open plek glimmen allerlei ogen. “Rustig maar.” Fluistert Sarah naar je “Maak geen harde geluiden en zeker geen beledigende opmerkingen, dan vinden mijn Tribeleden je vast aardig.” “Tribeleden?” Je houd je hoofd scheef en kijkt nog eens naar de ogen die vanuit de struiken naar je gluren. Daarna kijk je terug naar Sarah, ze gaat op een rots staan en spreekt iets in een onbekende taal die nog het meest op het gemiauw van een kat lijkt, maar met meer menselijke klanken. Uit de struiken komen katten tevoorschijn in alle denkbare kleuren. Nog raarder is dat deze zodra ze in het maanlicht stappen, ze in mensen veranderen. Je merkt het zelf niet, maar je gilt het bijna uit van angst. Wat zijn dit voor wezens, het zijn geen mensen, dat was zeker. “Goed,” Je hoort Sarah’s stem weer, maar weet niet waar het vandaan komt. “Zoals je al gemerkt hebt ben ik geen normaal mens. Eigenlijk ben ik niet eens een mens. Ik ben één van de leerlingen van de Mystic Tribe, één van de drie groepen Catensen die in deze bossen leven. Catensen zijn wonderlijke wezens die voor een groot gedeelte kat zijn, voor een klein gedeelte mens en voor een minuscuul gedeelte alien.” Je ziet Sarah weer tussen de menigte Catensen die zich om je heen hebben verzameld. Elke Catens ziet er uit als een normaal mens, alleen de ogen zien er een beetje vreemd uit. “Wat je nu van me ziet is niet mijn echte uiterlijk en Sarah is niet mijn echte naam. Mijn echte naam is Shining Star en in het echt zie ik er zo uit…” Shining Star stapt naar je toe en begint weer te veranderen. Ze krijgt weer een vacht, maar dit keer een sneeuwwitte met felgroene strepen. Uit haar haar komen twee witte, pluizige oren tevoorschijn en onder haar jurk komt een groen gestreepte staart vandaan. “Dit is mijn echte uiterlijk” Vervolgde het katachtige wezen. Ze leek op een kat met menselijke proporties en een onmogelijke vachtkleur en wat nog het meeste opviel is een vreemd teken dat tussen de ogen van de Catens bevond. Het teken leek op een omgekeerde, gele V met een rode S erdoorheen. “ Er leven drie Catens Tribes in deze bossen,” Vervolgde Shining Star “Deze heet de Mystic Tribe, er is ook nog een Elemental Tribe en een Twilight Tribe. Elke Tribe heeft een eigen kracht, zo heeft onze Tribe de kracht om van vorm te kunnen veranderen in alles dat we ooit hebben aangeraakt, zoals planten of dieren, maar ook levenloze voorwerpen zoals lampen en stenen. We kunnen die kracht niet lang volhouden, dus gebruiken we hem alleen in noodgevallen. De Twilight Tribe kan in schaduwen veranderen en zich dan zonder geluid te maken voortbewegen via elke schaduw. De Elemental Tribe kan, zoals de naam al zegt, de elementen beheersen. Elke Catens heeft de kracht van de Tribe waar hij of zij in geboren wordt en als je geboren wordt met de kracht van een andere Tribe zit je diep in de nesten. Hoewel alle drie de Tribes verschillend zijn, moeten ze zich aan de regels houden die in het vroege verleden, nog voordat de mens bestond, zijn samengesteld door de Moon Tribe.” De Catens stopte met praten en keek omhoog, naar de miljoenen sterren aan de wolkloze hemel. Daarna kijkt ze opzij, in een boom beginnen twee blauwgroene ogen te glimmen en een stem zegt iets in de rare Catensentaal. Uit de boom komt een duif tevoorschijn en landt vlak voor je. Er is iets raars met de duif, de ogen ware te groot om van een vogel te zijn en waarom zou een duif überhaupt midden in de nacht in een meute vreemde wezens landen? De duif maakte een vreemd geluid, het klonk een beetje als geschreeuw, maar zachter. Je ziet dat de duif begint te groeien en de veren veranderen in kleding of haar. Bang stap je achteruit, wat was dit voor een rare wereld? Waar eerst de duif stond, staat nu een jonge vrouw met zwart haar met een blauwe glans, het enige dat niet veranderd is aan het uiterlijk zijn de ogen, twee heldere, blauwgroene ogen. “Mijn naam is Silver Sunlight, ik leid deze Tribe.” De vrouw maakte een kleine buiging. Ze was nog jong, maar leek tegelijk eeuwenoud op een onnatuurlijke manier. Silver Sunlight keek rond, haar lange, blauwzwarte haar golfde heen en weer terwijl ze haar hoofd bewoog. Ze draaide zich om, naar Shining Star en miauwde iets tegen haar. Shining Star knikte even en zei: “Ik heb Silver Sunlight verteld over je speciale gave, jij kunt ons zien door de magische muur die de Tribeterritoria beschermd. Deze muur zorgt ervoor dat niemand ons kan zien en dat niemand ons territorium binnenkomt zonder toestemming. Normale mensen zien Mystic Tribe Catensen als vogels als ze ons territorium binnenkijken en als ze proberen om ons territorium binnen te komen lopen ze er zonder reden bijna meteen weer uit, dat is de kracht die de Moon Tribe ons gaf om ons te beschermen tegen gevaren.” Nu je er over nadenkt heb je toen je nog klein was en samen met je grote broer in het bos ging spelen wel eens een wezen gezien dat leek op een Catens en dat tegen je broer en ouders verteld. Maar zij zeiden dat het alleen maar fantasie was. “Ze waren dus echt…” Zeg je zacht tegen jezelf en ineens schiet het je te binnen waarom je sommige Catensen die hier staan herkend. Dat zijn de Catensen die je vroeger een paar keer hebt gezien door de zogenaamde muur. “Waarom vertellen jullie me dit allemaal?” Vraag je aan Shining Star. “Omdat jij een van ons bent, jij bent vroeger de Tribe uitgezet omdat ze dachten dat je een Catens was zonder krachten, die bestaan ook, maar worden meestal de Tribe uitgezet. Ze hebben je aan een pleeggezin gegeven, zodat je zou denken dat je een gewoon mens bent. Maar je bent geen gewoon mens, integendeel, je bent een van de Uitverkorenen!” “Uitverkorenen?” Je herhaalt Shining Stars woorden zacht. Silver Sunlight loopt naar je toe en raakt je voorhoofd aan met haar rechterhand, het valt je nu pas op hoe lang en scherp Catensnagels eigenlijk zijn. Terwijl de Catensleider haar pluizige hand tegen je voorhoofd houd voel je een vreemde kracht door je lichaam stromen, het voelt warm aan en doet een beetje pijn. Je klemt je kaken op elkaar terwijl je kijkt naar je handen, er begint een felpaarse vacht op te groeien en je nagels worden langer en puntiger. Verland van angst blijf je naar je handen staren, dit is een beetje te veel voor je en je begint te gillen. Heel even hoor je niets, maar daarna hoor je beter dan ooit. Je rent weg, in de richting van het meer, als je het meertje hebt bereikt kijk je in het donkere water. Je ziet een katachtig wezen met een felpaarse vacht, een Catens. “Wat gebeurd er me…” Voordat je je zin kunt afmaken gaat er een steek door je schouders. Je krimpt ineen op de bosgrond en wacht tot de stekende pijn weg is, wie had ooit gedacht dat een transformatie naar Catens zo pijnlijk kon zijn? Als de pijn verdwijnt sta je op en kijk je in het water, van het spiegelbeeld schrik je nu nog meer dan in het begin, je ziet dezelfde Catens als daarnet, maar dit keer zie je twee sneeuwwitte, vogelachtige vleugels op je rug. “Wat? Hoe? A…” Zo snel als je kunt ren je terug naar de plek waar daarnet alle Catensen waren, ze staan er nog steeds en kijken naar je. Je voelt hoe minstens honderd ogen op je gericht zijn terwijl je naar Silver Sunlight toeloopt. “Wat is dit allemaal?” Vraag je. Om een of andere reden voel je je minder verlegen dan voor de transformatie. “Je bent een van de Uitverkorenen, Catensen met vleugels.” Meer dan dat zegt ze niet voordat er een luid gepiep klikt en alles vervaagt. Het laatste dat je hoort is: “Onthoud je belofte!”
Je word wakker in je eigen bed en meteen weet je waar het luide gepiep vandaan komt. Slaperig kijk je op je wekker, het is zeven uur, de tijd waarop de wekker afgaat. Langzaam kom je uit bed en kleed je je om, half verzonken in gedachten over de droom. Als je je ongekleed hebt ga je naar beneden en kijkt rond, je ouders zijn al naar hun werk en er ligt een briefje voor je klaar op tafel, er staat dat je na school de huissleutel op de gebruikelijke plaats kunt vinden. Rustig eet je een boterham met pure hagelslag en drink je een beker melk, daarna fiets je naar school. Op school zoek je Sarah, al weet je niet precies waarom. Je vindt haar op het schoolplein, ze staat tegen een boom en luistert muziek op haar MP4-speler. “Ik moet even met je praten.” Zeg je als ze haar oordopjes uit heeft gedaan “Ik heb vannacht een rare droom gehad, jij kwam er in voor en was een Catens, een of andere soort reuzekat!” Je vergeet totaal wat Sarah in het begin van de droom tegen je heeft gezegd, ook al was het maar een droom, en verteld je vriendin de hele droom. Sarah knippert even en loopt daarna weg. “Verrader” Hoor je een stem zeggen, maar je weet niet zeker of het wel echt is. De rest van de schooldag is normaal en, zoals gewoonlijk, saai. Als je thuis bent ligt de sleutel niet waar hij zou moeten liggen en kun je hem ook nergens vinden. “Zoek je dit?” Je kijkt om en ziet Sarah staan met de sleutel in haar hand. “Ja, bedankt!” Je loopt naar je vriendin toe en wil de sleutel pakken, maar ze gooit hem weg voordat je hem kunt pakken. “Waarom doe je dat?!” Schreeuw je tegen haar. “Fijn, nu kan ik niet meer naar binnen.” Mompel je er achteraan. “Waarom ik dat doe?” Zegt Sarah, in haar stem zit een klank alsof je iets heel erg fout gedaan hebt “Je hebt ons verraden!” “Waar heb je he…” Je stopt midden in je zin omdat je beseft dat het misschien geen droom was, maar waarom zou het dan een probleem zijn als je het tegen haar zou vertellen? Sarah komt op je af en begint te transformeren tot Catens. Geen droom dus, denk je en je merkt dat je begint te zweten. “Je hebt denk ik al gezien dat Catensen lange klauwen hebben, nu zul je er ook achter komen waar ze voor zijn.” Gromt Sarah, haar transformatie is compleet en ze was bijna twee keer zo groot als normaal. Met een luide grom maakte de Catens een sprong naar voren en het laatste dat je ziet voor dat ze haar klauwen en tanden in je huid zet is een duif met katachtige ogen…