Wrecking Ball

De jonge leerling liep al huppelend door de Tallpines heen. Uit haar bek bungelde een klein muisje. Het was misschien niet veel, maar het was iets. En het was de eerste prooi die ze helemaal alleen had gevangen zonder haar mentor of een andere clan genoot die aan haar zijde stond en haar tips toefluisterde. Nee, deze had ze helemaal zelf gevangen. En daar was ze trots op. Helemaal in gedachte verzonken had Asterpaw weinig oog voor haar omgeving en met een klap liep ze zo tegen een boom aan. Haar kleine prooi viel zo uit haar bek. Oef. Ze wreef met haar poot kort over haar koppie heen. "Muizenbrein" siste zichzelf toe.

@Beetlepaw.

Ondanks dat ze geen Skyclan bloed had, leek Beetlepaw een sterke affiniteit te hebben ontwikkeld voor de bomen in hun territorium. Eerlijk, het waren de beste plekken van het gebied. Meer zon dan de ondergrond, en de meeste katten keken toch niet verder dan hun neus lang was. Het was simpelweg de perfecte plek om uit het zicht te blijven en zich bezig te houden met haar favoriete activiteit, absoluut niets doen. Beetle was dan ook hard bezig met loungen toen een zachte bonk haar uit haar gedoezel ontwaakte. Haar oortjes draaiden naar voren en nieuwsgierig boog ze zich over de tak om naar beneden te kijken, waardoor ze het bruine figuur van Asterpaw herkende. Haar verdwaasde blik en gevloek vertelde Beetle genoeg, en ze barste in lachen uit. "Hey fun fact, er staat hier een boom," plaagde ze grinnikend, waarna ze de ander goedgehumeurd aan keek vanaf de tak waar ze op lag. "Ben je oké?" het had immers als een vrij harde knal geklonken, en hoe humoristisch Beetle deze situatie ook vond, ze hoopte niet dat haar dengenootje zichzelf een hersenschudding had gestoten.

Asterpaw keek verbaasd omhoog toen ze daar een stem vandaan hoorde komen. Ze wiebelde met haar oortjes toen ze Beetlepaw hoog in de boom zag zitten. Ze grinnikte kort om haar eigen afgang. "Ik ben ok denk ik," mauwde ze. En schudde nog even kort met haar kop. "Beetje hoofdpijn, dat is alles," zei ze met een glimlach naar Beetlepaw. Een beetje hoofdpijn zou ze wel overleven. En anders kon ze altijd even naar de medicine cat voor een van die zaadjes tegen de pijn. Asterpaw was de officiele naam even vergeten. Het zal wel. Ze ging op haar achterwerk zitten en sloeg haar staart over haar voorpootjes heen. "Hoe gaat het met jou Beetlepaw?" vroeg ze terwijl ze omhoog keek.