Remember when?

well behaved women
seldom make history

<sub>Sunningrocks voelde extra goed in de zomer. En de perfecte plek om ramptoerist te zien. Het water had alleen de onderkant van de warme stenen gelikt, maar vanaf hier kon ze zien hoe rampzalig het Riverclans territorium had verwoest. Dat was wat ze kregen van het proberen van hun te stelen. Dus paradeerde Sundance zich heerlijk over de stenen, in de felle greenleaf zon. Haar vacht straalde letterlijk als de zon in zulke situaties, en ze baadde zich dankbaar in diens warmte. Ze lag languit op haar zij, totdat ze opeens een bekende geur herkende. Tallfright! Haar ex-mentor inmiddels kwam langs en ze wist het meteen. Ze rolde op haar buik en haar mondhoeken kropen onwillekeurig omhoog. Hij was één van de weinige katten die ze écht mocht. Die ze respecteerde en waarna ze opkeek. Hij had haar goed getraind, beter dan wat een andere had gedaan. En ze was er gewoon dankbaar voor. En.. nou ja. Hij kende haar. ‘Mis je me nu al?’ riep ze naar hem toe toen hij dichterbij kwam. Ze bracht een poot onder haar kin en leunde erop, terwijl ze zijn blik niet van hem af liet gaan.

& Tallfright</sub>

Hij was er alleen op uitgetrokken, zoals hij de laatste tijd wel vaker had gedaan. Nu hij geen apprentice meer had, moest hij zijn tijd anders opvullen. Door de grenzen af te gaan, had hij zijn bezigheid. Maar nu hij niet veel meer om handen had, zaten zijn gedachten niet altijd op de juiste plek. Sinclaw dwaalde door zijn dromen en hielden hem weg uit de warriorsden. Nu hij op patrouille was, kon hij gelukkig alles weer naar achteren schuiven. Hij moest zich gewoon bezig houden, wat een heel simpel alternatief leek te zijn. Nu was de kater aangekomen bij de Sunningrocks en zag hij door de struiken door een welgekend gedaante op haar zij liggen. Hij liet zijn kopje wat zakken om haar beter te kunnen zien. De zon had vrij spel de laatste dagen en had zich laten vallen op de rossige poes, wat haar vacht liet stralen. Langzaam draaide de zachte bries en zorgde ervoor dat hij niet langer hier kon staan zonder opgemerkt te worden. Sundance draaide zich als reactie tot op haar buik en Tallfright reageerde door zich eerst wat rechter te zetten, waarna hij door de struiken heen stapte. Zijn aanwezigheid was meteen heel duidelijk. "Sundance," begroette hij de poes kort en haalde even zijn mondhoek op. Zij was recent tot warrior benoemd, iets waar hij mede-verantwoordelijk voor was en hij was toch wel trots bij die gedachte. ‘Mis je me nu al?’ Hij stapte dichterbij en greens bij de woorden van de poes. "Uiteraard," mauwde hij. "Er was dan ook geen enkele apprentice die aan jouw kon tippen." De uitspraak werd gevolgd door een kleine knipoog. Hij zette nog een laatste stap dichterbij en sprong vervolgens op de platte steen, naast de jonge warrior. De grijze oppervlakte was aangenaam warm en was duidelijk voelbaar onder zijn dikkere vacht.

well behaved women
seldom make history

_{Sundance zag zijn lachje onder zijn ernstige gelaat. Ze dacht graag dat zij één van de weinige was die hem kon doen laten lachen. Haar blauwe ogen volgden hem en ze snorde ook tevreden toen hij miauwde dat niemand aan haar kon tippen. En die knipoog. Het deed haar hartje stiekem één keer wat sneller slaan. Ze giechelde zachtjes. Een verschrikkelijk, meisjesachtig geluid wat niet bij haar paste, maar hij kon het uit haar krijgen. Ze knipperde langzaam toen hij dichterbij kwam. ‘Ik weet het,’ kaatste ze uitdagend terug. Hij kwam bij haar op de steen en ze streek haar pluizige staart uitnodigend op de ruimte naast haar. ‘Er is ruimte voor twee,’ miauwde ze kalm. Ze had geen gêne en was niet bang om tegen de oudere warrior misschien wat uitdagende opmerkingen te zeggen. Hij was haar mentor en ze zag hem ergens als een vriend. ‘Ik heb je ook gemist, trouwens,’ voegde ze er een tikkeltje ongemakkelijk aan toe. Ze richtte haar blauwe ogen op hem en glimlachte voorzichtig.}

Hij had een korte knipoog getoond, iets wat normaal gezien niet snel zou doen. De laatste keer dat hij zoiets had gedaan, had ervoor gezorgd dat hij onder zijn voeten kreeg. Zijn moeder was nooit gesteld geweest op hij die wat closer was met een poes. Het was een afleiding voor grotere doeleinden. Voor hij het wist was de knipoog gemaakt en ergens gaf het hem een dubbel gevoel, alsof Sinclaw hem elk moment een trap onder zijn kont kon geven. Sundance giechelde zachtjes als reactie, waardoor Tallfright kort met zijn oortje trok. Met dat hij dichterbij kwam, hield hij zijn blik op haar gericht. Even leek alles in slow-motion te gaan, dat gevoel had hij toch toen ze langzaam knipperde. Daar was dat gekke gevoel weer. De kater draaide kort zijn kopje weg, schudde met zijn kop om het 'stof' uit zijn vacht te schudden. ‘Ik weet het,’ Zijn mondhoek schoot weer even omhoog bij haar opmerking. Natuurlijk wist ze dat. Het was één van zijn doelen geweest om haar op een bepaald niveau te krijgen en het haar ook te laten weten. Ze mocht trots zijn op wat ze had bereikt, hij mocht trots zijn. ‘Er is ruimte voor twee,’ Even ging zijn blik naar de lege plek naast Sundance, waarna deze terug naar haar ging bij de volgende woorden die ze uitsprak. ‘Ik heb je ook gemist, trouwens,’ Was er maar iemand geweest die hem had kunnen voorbereiden op zoiets als dit. Over vechttechnieken wist hij alles, maar dit, hier was hij nooit op getraind geweest. Kon dit überhaupt getraind worden? Misschien moest hij starten met naast haar te gaan zitten, zoals ze eerder had aangegeven. Babysteps, toch? "Dan zet ik me hier," mauwde hij na een korte denkpauze. Hij klonk vol zelfvertrouwen, zoals hij goed kon laten uitstralen, maar vanbinnen ging het toch niet zo gemakkelijk. De laatste opmerking liet hij niet al te subtiel aan zich voorbijgaan, met de reden dan hij gewoon niet goed wist wat hij erop moest zeggen. De kater zette zich netjes naast haar neer, zodat hun vachten elkaar net konden aanraken.

well behaved women
seldom make history

_{Sundance trok haar blik voor geen moment van de kater voor haar af. Het duurde even, de stilte was ondragelijk, en even was ze bang dat hij haar zou afwijzen. Maar dat deed hij niet. Natuurlijk niet, niemand zei nee tegen haar. Toch had ze het moment van onzekerheid gehaat, het maakte haar misselijk. Het paste niet bij haar. Ze was niet bang, nooit. En voor hem hoefde ze al helemaal niet bang te zijn, maar hij deed haar dingen voelen die ze niet hoorde te voelen. Haar mondhoeken krulden omhoog toen hij naast haar kwam zitten. Ze kon alles krijgen wat ze maar wilde, daar moest ze zichzelf aan herinneren. En toen haar blauwe ogen weer naar hem gingen, naar de curve van zijn snuit en de lengte van zijn snorharen. ‘Ik heb je nooit bedankt dat je me uit dat gat hebt getrokken toen tijdens dat gevecht. Dankzij jou heb ik die Bloodclan teef helemaal de grond in gewerkt.’ Ze giechelde weer, al was het dit keer meer om plezier van haar overwinning. ‘En dankzij al je wijze lessen, natuurlijk.’ Ze had de poes moeten vermoordden, maar helaas was het gevecht al over voordat het zover had kunnen komen. Jammer. ‘Heb jij wel eens iemand.. permanent geëindigd, Tall?’ miauwde ze daarna wat zachter. Hij had haar geleerd hoe ze het moest doen, maar nooit verteld of hij het ook echt had gedaan.}

Hij had zich naast haar neer gezet zodat de puntjes van hun vacht elkaar net wisten aan te raken. Het was een bewuste keuze geweest, al was hij niet de kat die dat luidkeels zou toegeven. Ergens in zijn achterhoofd zat Sinclaw die hem vertelde dat een relatie, eender welke relatie, alleen maar voor problemen zorgde. Zelfs na haar dood had zijn moeder greep op hem. ‘Ik heb je nooit bedankt dat je me uit dat gat hebt getrokken toen tijdens dat gevecht. Dankzij jou heb ik die Bloodclan teef helemaal de grond in gewerkt.’ Een giechel langs haar kant volgde. ‘En dankzij al je wijze lessen, natuurlijk.’ Die extra lessen die hij haar had gegeven waren iets dat hij achter iedereen zijn rug had gedaan. Het waren dan ook geen lessen die in Thunderclan, of eender welke clan, werden toegelaten. Hij moest dan ook even glimlachen bij de bedanking en even knikte hij naar haar waarna ze nog een laatste uitspraak langs haar lippen liet rollen. Het was een vraag, een gewaagde vraag met een gewaagd antwoord. ‘Heb jij wel eens iemand.. permanent geëindigd, Tall?’ Hij hield haar blik op haar gericht. "Enkele," zei hij uiteindelijk na een korte stilte. Zoals gewoonlijk heel vaag maar met een grote betekenis.