[Training] Reflection

Alles was helemaal Foxdung geweest de afgelopen maanden. Winterpaw had zijn moeder ontmoet, wat hij aan niemand anders had verteld, Blazestar bleef maar dood gaan waardoor hij een andere mentor had gekregen, hij had geen vrienden en wilde eigenlijk alleen maar slapen. Nu was ook nog is het kamp ondergesneeuwd geraakt en was er iemand vermoord. En ohja, je raad het niet, maar Blazestar is weer eens dood gegaan. Het enige lichtpuntje leek de verbanning van de moordenaar te zijn, en het vertrek van Routnose. Maar toen ging het weer de verkeerde kant op toen Blazestar zijn training weer op wilde gaan pakken. Alsof er niets gebeurd was. Met zijn gedachtes totaal ergens anders was hij hem het territorium in gevolgd, en reageerde hij veel later dan normaal op zijn vraag. 'Oh,' zuchtte hij, waarna hij zijn schouders ophaalde. 'Niet veel, eigenlijk.'

Blazestar liet weten dat hij het er met Ripplestone over zou hebben. De kater in kwestie had niets verkeerd gedaan eigenlijk. Winter was zelf gewoon niet gemotiveerd geweest om te trainen. Waarom trainen als je ook in je nest kan blijven liggen slapen? Maar hij zei er niets over, want hij had geen zin om op z'n kop te krijgen. Om er een groot drama van te maken. 'Laten we dan maar kijken hoe je technieken en vaardigheden er bij staan de komende dagen,' mauwde de Leader. 'Leid de weg maar, we beginnen met jagen.' Winterpaw zuchtte en nam het voortouw. Hij had hier dus echt geen zin in, maar hij dacht dat hij wel ergens een vage geur van een konijn of zo opving. Met een schouderophaal en zonder iets te zeggen volgde hij het geurspoor.

De geur van konijn werd steeds sterker. Dat was tenminste iets wat Winterpaw goed had gedaan. Was hij nu geslaagd en kon hij zijn Warrior naam ontvangen? Dan was hij tenminste van deze trainingen af. Zo awkward. Blazestar wist er duidelijk zelf ook geen raad mee. Ach ja, het kon Winter niet zo boeien. Toen ze echter een hol van een tunnel tegen kwamen stopte hij. De geur ging overduidelijk het hol in, maar Winter zocht verwoed naar een geur dat er omheen ging. Ugh, stom. Met een zucht haalde hij zijn schouders op en draaide hij naar zijn mentor. 'De geur lijkt hier te stoppen.'

Winterpaw zwiepte geïrriteerd met het puntje van zijn staart. Ugh, waarom moest Blaze nou weer zo bijdehand doen? Kon hij het nou niet gewoon begrijpen. Zijn groene ogen knepen wat samen bij het laatste wat de Leader zei. 'Ja, over het algemeen. Dat dacht mijn vader ook.' Wat er precies gebeurd was met die strik in de tunnel wist Winterpaw even niet meer zo precies, maar het gebeurde in een tunnel, dus dat was bewijs genoeg voor hem. Blazestar ging hem echt niet daar naar binnen krijgen. 'Er zijn vast genoeg andere prooien hier,' miauwde hij, waarna hij opstond, hopend het gesprek afgekapt te hebben. Blaze moest maar z'n best gaan doen als hij hem die tunnel in wilde krijgen, er waren genoeg andere prooien, vond Winter.

Winter haalde diep adem en stopte toen de ander weer begon te spreken. Zijn oren draaide naar achter en zijn staart zwiepte geïrriteerd heen en weer. Hij wilde hier helemaal niet over nadenken. Hij draaide zijn kop wat naar hem toe maar gaf hem niet de energie om zich helemaal naar hem om te draaien. 'Laat mij dan maar opgeleid worden als moor runner, Blazestar. Als het gegarandeerd eten is kan je het vast ook prima zelf vangen. Tenminste, dat zou je wel verwachten van een Leader.' Zijn samengeknepen groene ogen boorden in die van de Leader. Het was niet zo eerlijk om zo te doen, niets wees er op dat hij een slechte jager zou zijn. Maar Winterpaw had een waas in zijn kop en het kon hem niets schelen op het moment.