I fight this world

Hij was nog maar amper de medicine cat’s den uit. Hij begon dagelijks aan te sterken, maar er waren nog steeds taken die hem meer moeite kostten dan andere taken. Voor nu had hij zich beziggehouden met het verzorgen van de elders. Hij wilde nog steeds een voorbeeld geven aan andere leerlingen en hij was er niet klaar voor om zijn laatste maan als apprentice weg te rotten in de medicine cat’s den, áls Settledstar hem warrior zou laten worden that is. De hulstbessen hadden geen blijvende schade achtergelaten, behalve een zeer gekwelde trots. Foulpaw voelde zijn huid onder zijn pels nog altijd warm worden als hij de strenge blik van Settledstar voor zijn geest haalde en hij wierp een ongelukkige blik naar zijn poten. Hij had het echt wel goed voor zichzelf verpest. En een alliantie tussen RiverClan en ShadowClan misschien ook, al lag dat meer aan Mousepaw dan aan hemzelf. Zijn woede dreef hem het territorium in, in de richting van de grenzen. Hij wilde antwoorden hebben. Hij wilde Mousepaw zien. Hij wilde… hij wilde het haar betaald zetten. Hij hoopte dat er geen alliantie meer zou komen met RiverClan, want RiverClan was niet te vertrouwen. Hij had zijn ademhaling voor het eerst sinds tijden weer onder controle, maar toch was het nog steeds lastig om zichzelf voort te bewegen. Hij misrekende zijn sprong over een boom bijna verkeerd waardoor hij tegen de grond ging en hij moest regelmatig met zijn schouder tegen een boom leunen om op adem te komen, maar uiteindelijk had hij toch zijn weg naar de border gevonden. Alleen had de tocht hem zo moe gemaakt dat hij half zat te slapen op zijn poten.

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Met een sprong in haar stap liep de jonge kattin langs de grenzen. Ze had had net een succesvolle training gehad met haar mentor. Ze leerde allemaal nieuwe vechttechnieken, echt wild. Badgerpaw voelde zich echt een vechtersbaas op het moment. Ze had het gevoel dat ze de hele wereld aankon. Niet dat ze opzoek was naar ruzie of iets dergelijks! Dat was zeker niet waarom ze hier was. Zo zat ze simpel weg niet in elkaar. Maar het was meer; dat als het zo ver mocht komen dan kon ze wel een flinke klap verkopen. Met een twinkel in haar donker blauwe ogen keek ze toe hoe er een shadowclanner bijna half in elkaar geklapt aan de grenslijn zat. De kater was officieel gezien nog wel op zijn gebied maar sjonge! Hij was wel heel erg dicht bij de rand. Hij wilde het toch niet echter oversteken? Badgerpaw trippelde wat dichterbij. "Hey is alles okay? Je uh- ziet er niet helemaal tip top uit! Misschien, is het een goed idee om terug naar huis te gaan?"

Foulpaw vocht tegen de slaap terwijl een scherpe visgeur zijn neusgaten binnendrong, gevolgd door een stem die hij niet kon plaatsen. Mousepaw? Zijn ogen openden zich meteen en hij keek met een vijandige blik naar de overkant, waar een poes stond die erg op de poes leek die hij een tijdje eerder had ontmoet aan de borders en die hem had proberen te verleiden. Nee, hij had geen goede ervaringen met RiverClan poezen, dat was één ding dat zeker was. Haar woorden drongen maar nauwelijks tot hem binnen, maar toch probeerde Foulpaw zich erop te focussen. ”Wat kan jou het lot van een ShadowClanner schelen?” siste hij haar toe. ”Ga zelf naar huis. Je hebt hier niks te zoeken.” Mousepaw had geluk dat zij het niet was geweest die hij hier had aangetroffen. Hij dacht niet dat hij zichzelf in had kunnen houden als hij die stomme vissenkop ooit nog voor zich zou zien. Die schijnheilige, vuile visvreter. Hopelijk zou Settledstar actie ondernemen en zou Mousepaw boeten voor wat ze gedaan had.

Use whatever is at hand
be it friend or foe

Hey hey hey! Wat is deze gekke houding? Waarom zo agressief? Ze zei toch niks verkeerd? Nee! In tegendeel, ze was heel beleefd en vriendelijk naar hem toe geweest. En dan dit? Was hij met de been uit bed gestapt ofzo. "Nou ik weet niet of je ogen in je bollen kop hebt maar ik ben duidelijk de grenzen aan het controleren. Dus ik heb hier zeker wel wat te zoeken." De kattin onderdrukte de drang om haar tong naar de kater uit te steken. Maar dat was wel een beetje te. Dus in de plaats daarvan keek ze hem gewoon pisnijdig aan. Al zag ze er waarschijnlijk minder stoer uit dan ze hoopte.

Nee, RiverClanners en hij vibeden echt niet. Dat was één ding dat zeker was. De amberkleurige blik in zijn ogen werd donker toen dat ze haar woorden sprak en hij snoof op een spottende manier. ”Crystalstar die het toelaat om een apprentice die nog maar amper uit de nursery is alleen op patrouille te laten gaan? Laat me niet lachen,” sneerde hij naar haar. ”Ik denk dat je gewoon uit verveling het kamp uit bent gegaan omdat je geen zin had om voor de elders te zorgen. En het al slechts een mum van tijd zijn eer dat je betrapt wordt door een warrior of mentor in je Clan.” Hij bewoog met zijn oortjes. ”En bespaar me je neppe bezorgdheid. Ik heb het niet nodig.” Hij vernauwde zijn ogen net zo kwaad naar haar. Nee, als hij met één Clan voorlopig niks te maken wilde hebben, dan was het wel met die visvreters. Tenzij hij Mousepaw aan de grens tegen zou komen. Dan was het een ander verhaal.