Het bleef voor een paar momenten stil, de mosbal roerloos tussen hen in. Het puntje van Sorrelkit's staart bewoog met korte rukjes terwijl ze afwachtend keek naar haar zusje. Toen leek haar zusje te snappen wat zijzelf had gesuggereerd, een voorzichtige tik tegen de mosbal werd gegeven en ze schoof door haar voorpoten heen met een grimas op haar lippen. Ja, lekker spelen! Maar haar zusje wilde nog wat zeggen,
''Wij sterk!''. Haar zusje keek toen naar haar broertjes en Sorrelkit voelde even een aarzeling in haar kleine zwarte lijfje. Haar broertje Oakkit was een geweldige broer. Ze waren toch als familie sterk?
"Fwamhielhie" piepte ze een beetje verontwaardigd.