Sometimes I just need a light

Nu dat hij alweer één maan oud was, kon hij gelukkig wel wat meer dan wat onzinnige woorden brabbelen en wat zwakjes rondkruipen. Hij begon te groeien en zijn zintuigen begonnen zich te ontwikkelen. Zijn spraak begon erop vooruit te gaan en hij begon de wereld om zich heen steeds meer en meer te ontdekken. Zijn goudgele ogen keken nieuwsgierig om zich heen terwijl hij wat stapjes zette. Hij voelde zich nu in elk geval niet meer zo moe wanneer hij zijn eerste stapjes zette en had ook minder nood aan rust, al sliep hij wel nog steeds veel. Zijn blik gleed naar de ingang van de nursery toen dat een kat naar binnen kwam. Het was een jonge poes, maar wel een apprentice. Oakkit ging zitten en liet zijn blik op haar rusten, waarna hij een knikje gaf toen hun blikken elkaar ontmoetten. Het was nu al vrij duidelijk dat hij meer een rustig karakter had, iemand die orde in de chaos kon vinden. Dat was ook wat hij uitstraalde. Rust. Vertrouwen. Vastberadenheid.

@Skunkpaw'