Riverclan Ceremony [04-05]

De wonden waren gesloten, maar de littekens zouden haar lichaam niet snel verlaten. Crystalstar voelde de rauwe huid op haar wang en keel. Over de sneeën was geen vacht terug gegroeid, en ze waren nog perfect zichtbaar. Ze hoopte maar dat het haar er fiers uit liet zien, ook al wist niemand waar de krassen vandaan waren gekomen, waaronder zij. Aan het einde zou ze er iets over moeten zeggen. Nu nog niet, ze zou niet de schijn van de jonge katten wegtrekken.

”Berrykit, kom naar voren.” Mauwde ze luid, toen ze de clan bij elkaar had geroepen. Het zou een korte ceremonie worden, bedacht Crystalstar, terwijl de jonge kat naderde. Vanaf de verhoging keek de leader op Berrykit neer, en knikte. ”Jij hebt de leeftijd van zes moons bereikt, wat betekend dat je klaar bent op apprentice te worden. Vanaf vandaag zal je bekend staan als Berrypaw. Je mentor zal Blossomhail zijn.” Haar ogen gingen de menigte af, ze vond de jonge warrior en knikte goedkeurend. Die zouden het goed doen, samen. ”Daarnaast zal Stormpaw getraind worden door Stoatfur.”

Toen Berrypaw en haar mentor zich weer bij de rest hadden gevoegd, riep Crystalstar Mizzlepaw, Drizzlepaw en Kiwipaw naar voren. Een scherpe herinnering aan Blueflower stak haar, en ze zuchtte binnensmonds. Waarom kon haar deputy, of voormalige deputy, er nou niet bij zijn? Ze verdiende het om haar kinderen hun Warriornaam aan te zien nemen. Maar zo mocht het niet zijn, Blueflower was ver van hier, en waarschijnlijk dood, ze moest de zachtaardige kattin loslaten. ”Jullie hebben je bewezen als vaardige en gevorderde apprentices, en zijn klaar om warriors te worden.” Verkondigde ze, waarna ze van haar heuvel sprong om de drie onderaan de verhoging te ontmoeten. ”Hierbij roep ik Starclan aan, en vraag ik mijn voorouders neer te kijken op deze drie apprentices. Zij hebben hun training voltooit, en zijn klaar om samen tot Warrior verheven te worden.” Ze tuurde naar de lucht, helder en blauw, voordat ze neerkeek op de drie siblings. ”Mizzlepaw, Kiwipaw, Drizzlepaw. Zweren jullie dat jullie de Warrior’s code altijd in ere zullen houden en zullen volgen? Zweren jullie dat jullie Riverclan altijd zullen beschermen, zelfs als het jullie leven kan kosten? Zweren jullie mij, en mijn opvolgers, altijd en volledig trouw te zijn?” Toen alle drie hun akkoord hadden gegeven sloot Crystalstar haar zeegroene ogen. ”Dan benoem ik jullie hierbij tot Mizzlecloud, Drizzlefall en Kiwifruit. Sta op, en ga terug naar jullie clangenoten, als Warriors.”

Zij waren echter niet de enigen die vandaag warrior werden, maar Crystalstar had het gepast gevonden om de drie samen te benoemen.  Het betekende echter wel dat Amberpaw er in haar eentje zou staan, haar broer was immers al warrior. Crystalstar keek neer op de dochter van Settleddust. Ze was gezegend, met zo weinig van haar echte vader in haar uiterlijk, niemand zou veel te verdenken hebben. Destijds had ze de apprentice aan Arcticwolf toevertrouwd, hopend dat die elk mogelijke korreltje onzekerheid over haar loyaliteit eruit zou trainen, en dat hun vader-dochter band zo sterk mogelijk zou zijn. Nu twijfelde Crystalstar over dat besluit. Maar ach, er was wel meer om over te twijfelen, alles bijvoorbeeld. Toen Amberpaw voor haar stond glimlachte de leader kort. Ze had een zwak voor Seamist, en probeerde diens kittens apart te houden van de twee katers die zich haar mate hadden genoemd. Opnieuw riep Crystalstar Starclan aan, en vroeg hen om toestemming om een warrior te benoemen. ”Amberpaw, zweer jij Riverclan, en mij, voor altijd en met alles te dienen, zelfs als dat je je leven zou kunnen kosten? Zweer je Starclan’s wetten en lessen altijd te volgen en in ere te houden?” Een korte stilte, en toen: ”Dan benoem ik je tot Ambersand, gefeliciteerd.’ Met een soort verdrietige trots keek ze toe hoe Ambersand terug liep naar haar clangenoten. Crystalstar knikte, en draaide zich vermoeid om naar haar den. Bijna vergat ze de belangrijke woorden:

”May the River provide.”

Lijstje:

Blossomhail liep naar de rots toe toen dat Crystalstar de Clan samen riep. De flame point ging zitten en richtte haar blik naar boven. Als eerste werd Berrykit benoemd als Berrypaw en Blossomhail’s mondhoeken gingen omhoog toen zij benoemd werd als haar mentor. Ze wist dat Berrypaw een sterk karakter had, maar dat had hijzelf ook. Ze waren aan elkaar gewaagd en Blossomhail was er zeker van dat ze het goed ging doen. Ze liep de apprentice dan ook met zelfvertrouwen tegemoet zodat ze haar neus tegen die van de apprentice kon duwen. Crystalstar ging inmiddels over om de nieuwe warriors te benoemen en Blossomhail’s ogen glommen van trots toen dat Hyenafang’s apprentices benoemd werden als warriors. Er werd afgesloten met de benoeming van Amberpaw als Ambersand en Blossomhail zag wel dat haar leader er vermoeid uitzag, maar besloot om haar niet te storen. Er waren andere dingen die ze eerst wilde doen en ze dacht dat haar leader het toch niet op prijs zou stellen als ze er nu iets van zou zeggen. Zo hecht was hun band nu ook weer niet. ”Berrypaw, neem deze dag om nog even uit te rusten en dan gaan we morgen aan de slag,” zei Blossomhail met een knikje, waarna ze haar neusje tegen de wang van de apprentice duwde en vervolgens doorliep naar Hyenafang. ”Gefeliciteerd met je geslaagde mentorschap. Je zal wel barsten van trots,” zei ze en snorrend duwde ze haar lichaam tegen het zijne aan, wat voor een warm gevoel onder haar pels zorgde. Haar ogen ontmoetten die van de kater en haar glimlach werd merkbaar wat breder.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Dit was een grote dag voor haar familie. Niet voor haarzelf. Nee, ze voelde zich opeens verschrikkelijk oud en emotioneel. Ze moest juist zo trots en blij zijn! En ze was ook trots, echt waar, maar ergens wilde ze gewoon dat de tijd stil kon blijven staan. Dat haar kleine broertje en zusjes ook daadwerkelijk klein zouden blijven. Maar nee, opeens waren ze klaar om warrior te worden. Waar was de tijd heen gegaan? Zou mama ook toekijken? Vast wel. Een blik ging naar de wolkeloze hemel en ze stelde zich voor dat daar boven ergens een sterretje van haar twinkelde.

Toen ze dan ook naar voren werden geroepen, zat ze eersterangs erbij. Normaal boeide het haar eerlijk gezegd niet zoveel, maar het was nu hun tijd om te glanzen. Crystalstars woordkeuze zinde haar niet helemaal, hun dwingen te zweren om loyaal te zijn aan haar. Natuurlijk zouden ze ja zeggen, ze wilden warrior worden! Maar ze nam aan dat leiders dan al generaties deden. Ze had vast zoiets soortgelijks gezworen. RiverClan was nog altijd haar thuis, maar haar bek open trekken deed ze zeker. Gut, er waren wel meer regels waar ze zich niet aan hield. Was was één belofte breken daarnaast. De jonge warrior duwde de gedachte weg en juichte de nieuwe namen van haar siblings luidkeels mee. Een trotse lach op haar gezicht. Vervolgens werd ook Amberpaw warrior, wat Cottonflower een lichte kortsluiting gaf. Het was raar om vrienden te zijn met iemand die op dezelfde dag warrior werd als haar siblings. Al had Amberpaw, nee Ambersand nu, wat achterstand. Ach, ze zou later wel met haar spreken. Nu moest ze een spotlicht schijnen op haar familie.

Ze snelde zich dan ook door de katten heen toen de ceremonie opbrak en probeerde ze zo snel mogelijk te vinden. Een waterige glimlach stond op haar gezicht. Ze werd hier toch wel emotioneel van. Ze zouden hier immers met hun hele familie moeten staan. Alleen zij was over. ‘Ik ben zo trots op jullie!’ miauwde ze met een brok in haar keel. Een giechel rolde over haar lippen. ‘Wanneer zijn jullie zo groot geworden, hou op met me,’ probeerde ze de sfeer luchtig te houden. Yuk, ze leek wel een snotterige queen zo!</sub>

Stormpaw trippelde enthousiast over het kamp toen er een ceremonie werd aangekondigd. Ze zou een nieuwe mentor krijgen. Haar vorige mentor had zich moeten terugtrekken van het hele mentor gebeuren nadat hij was verongelukt. Ze was dus de afgelopen manen getraind door tig verschillende warriors en had steeds mee moeten gaan met andere leerlingen. En als er iets was wat ze haatte dan waren het andere leerlingen die zich extreem uitsloofde voor hun mentor en constant hun bek voorbij praatte. Nee, Stormpaw was niet zo'n slijmbal. Natuurlijk wou ze maar al te graag krijger worden, maar dat zou net zo prima lukken als ze gewoon haar best deed en zich niet zo extreem uitsloofde. De jonge kattin ging zitten aan de rand van de menigte en sloeg haar pluizige staat netjes over haar witte voorpootjes heen. Haar gele ogen waren geprikt op haar leider. Als eerst werd Berrykit tot apprentice benoemd. Geweldig. dacht ze in zichzelf. Nog een jonge leerling die bang is voor alles. Net benoemde leerlingen waren het ergst... ”Daarnaast zal Stormpaw getraind worden door Stoatfur.” kondigde Crystalstar aan. Stormpaw ging iets rechter op zitten. Haar voorpootjes kneedde de grond onder haar terwijl ze de menigte door keek, zoekend naar haar nieuwe mentor. Stoatfur was nog een jonge krijger, maar Stormpaw kon er mee leven. Al snel vond ze hem tussen haar andere clangenoten in. Met haar staart zwier in de lucht trippelde ze zijn richting op. Ze ging voorzichtig naast hem zitten en stak haar kin in de lucht. "Wanneer beginnen we?" vroeg ze direct terwijl ze hem strak aankeek. Ze had geen zin in spelletjes en getreuzel.

@Stoatfur

Pfft, er was weer een ceremonie. Eigenlijk had hij er totaal geen zin in, maar wie weet kreeg hij nog wat interessants te horen. De kater had dan ook erg verveeld naar de ceremonie zitten luisteren totdat hij zijn naam te horen kreeg. Uhh wat? Wat moest hij doen? Chips, hij had weer eens wat gemist! Ach ja, daar komt hij vast wel achter. Daarna was het de beurt aan een hele boel katten om warrior te worden, maar dat maakte hem niks uit. Het ging niet over hem, dus boeien. Het enige wat er ging gebeuren, was een enorme drukte in de warriors den. Awesome.
Nadat de ceremonie was afgesloten bleef hij rustig tussen de katten zitten. Waarom was hij ook al weer genoemd? Ah ja, hij had geen idee! De kater stond op, klaar om weg te lopen, toen er een poes op hem af kwam lopen. Hoe heette ze ook al weer? 'Wanneer beginnen we?' Huh? Beginnen? Met wat...? "Wat?" miauwde Stoatfur iets wat afwezig, maar terwijl hij dat zei, viel het kwartje. Hij had een apprentice gekregen! Zijn eerste apprentice! Kom op, Stoatfur, niet zo dom gaan staan! De bruine kater maakte zichzelf iets wat groter. "Wanneer wil je beginnen, kiddo?" vroeg hij aan haar. Het boeide hem niks wanneer eigenlijk. Hij was niet de beste mentor, maar dat zou hij natuurlijk nooit toegeven. Zeker niet met poezen in zijn buurt.

Toen Stormpaw haar nieuwe mentor de vraag stelde keek hij haar verbaasd aan. "Wat?" mauwde hij afwezig. Stormpaw rolde met haar ogen. Wat voor muizenbrein had ze nu weer voorzich? Als dit maar goed zou komen. Ze had gehoopt een mentor met iets meer verstand dan dit. Elke krijger wist toch wel beter dan niet opletten tijdens een ceremonie... "Wat denk je?" snauwde ze en ze keek de kater strak aan. De realisatie leek tot hem door te dringen. Hij maakt zich wat groter. "Wanneer wil je beginnen, kiddo?" vroeg hij haar. Stormpaw stak haar kin nog verder de lucht in. "Zo snel mogelijk." zei ze meteen. Ze was al 11 manen oud. Het zou niet lang duren voor ze tot krijger benoemd zou worden. Voor haar kon het niet snel genoeg meer zijn. Als ze haar best zou doen bij haar nieuwe mentor en hem zou laten zien dat ze er klaar voor was dan zou het alleen maar sneller zijn. Het leek er op dat ze de eerste leerling voor de jonge krijger zou zijn. Het zal niet moeilijk worden hem onder te indruk te brengen.

Een ceremonie. Een bijzondere ceremonie. Niet voor hem, maar wel voor zijn twee apprentices die het hartstikke verdienden. Toen Crystalstar de Clan bijeen had geroepen, had Hyenafang even naar zijn vriendin gezocht, maar die leek al tussen de menigte in te zitten dus zocht hij maar een ander plekje. Ergens baalde hij er wel van, maar ach, elke Clangenoot was prima. Allereerst werd Berrykit een apprentice. Hyenafang had geen idee hoe hij zich moest voelen. Helemaal niet toen Blossomhail de mentor werd van dat monster. Hij kon nu wel rustig de nursery in zonder op haar te hoeven letten, maar nu liep ze overal rond. Zelfs in het territorium zal hij niet meer veilig zijn! Wat als hij met dat monster op een patrouille moest? Wat als Blossomhail hem om hulp zou vragen? Hij kon dat toch niet afwijzen, maar dan zou hij bij Berrypaw in de buurt moeten komen! Yuck! Nadat Stormpaw een nieuwe mentor had gekregen, was het de beurt aan zijn apprentices om samen met Kiwipaw warriors te worden. De jonkies die hij net uit de nursery had gekregen, waren nu vol trainde warriors. Klaar om hun Clan te verdedigen. "Mizzlecloud! Drizzlefall! Kiwifruit!" riep hij de namen hard en vol trots mee. Daarna werd ook Amberpaw tot Ambersand benoemd waarna de ceremonie was afgelopen. De snow bengal stond op met het plan om de gloednieuwe warriors te feliciteren. Echter was Cottonflower al bij hen en was hij niet van plan ze te storen. Familie was belangrijker en her feliciteren kon later nog. Gelukkig kwam Blossomhail al naar hem toe. De kater kon het niet laten om haar een glimlach te schenken. "Ik ben zeker trots, maar denk wel dat ik nu even een break neem," grapte Hyenafang. "Ook nog succes met Berrypaw." miauwde hij daarna serieuzer met een bittere ondertoon. Hij had een hekel aan dat kind. De kater draaide zich om, richting de uitgang, maar keek nog over zijn schouder. "Zou je mee willen met jagen? Ik bedoel, ik heb nu genoeg tijd?"

Dit was een bitterzoet moment. Ja, natuurlijk was hij ontzettend blij, ontzettend trots, zowel op zichzelf als op zijn siblings, toen ze naar voren geroepen werden en aan Crystalstar zworen dat ze de clan trouw zouden zijn. Maar er was een groot gapend gat in zijn hart op de plek die opgevuld had moeten worden door zijn moeder, en haar afwezigheid stak op zo'n groots moment nog harder dan normaal. Een deel van hem geloofde dat hij het niet verdiende om warrior te worden, niet na de ontzettend grote fout die hij toen gemaakt had, niet nadat hij Blueflower ten dode opgeschreven had, en niet nadat hij de medicine cat had laten liegen over een teken. Hoewel zijn geheugen over die hele situatie sowieso vaag en vol gaten was. Mizzlepaw keek op naar de leider met zijn tweekleurige blik. Hij werd benoemd tot Mizzlecloud, en de clan scandeerde hun namen. Zo veel bekende stemmen. Je merkte bijna niet dat er eentje in ontbrak. Nadat de ceremonie afgelopen was, kwam Cottonflower op hen af. Mizzlecloud voelde zich raar; een beetje alsof hij in een droom was. Zijn hoofd in de wolken, ha. Ergens wel, misschien. Zijn grote zus vroeg wanneer ze zo groot geworden waren, maar de kleine kater kon enkel zijn schouders ophalen. Hij voelde zich nog niet groot. Hij was slechts een kind, hij wist nog niks, en hij wist niet of hij ooit wel iets zou weten. Maar hij leerde elke dag, hij trainde hard, en hij hield zowel zichzelf als alle anderen aan hoge standaarden. Zodat hij ooit misschien hopelijk het goed zou kunnen maken.

Tag: Cottonflower, (Drizzlefall & Kiwifruit impliciet)

De poes stond voor in de ingang van haar den. Met een ijzige blik keek ze toe hoe haar moeder de ceremonie van de maand afhandelde. Normaal gesproken keek ze nooit om naar dat soort dingen, het ging haar toch niet aan. De enige die haar een stap hoger in de rangorde kan zetten was Starclan. Maar het bleek maar dat ze het nog niet nodig vonden om de kattin haar volledige naam te schenken. En ja; dat deed wel pijn. Iedereen om haar heen leek vooruit te gaan, maar zij bleef stilstaan. Voor altijd Mousepaw. De grijze kattin schudde met haar kop, in een poging die nare gedachtes uit haar kop te halen. Ze moest immers straks de vrolijkheid zelf spelen. Want vandaag kregen een heel bijzonder groepje hun nieuwe rank; de kinderen van Blueflower. Het was dan ook de reden dat ze dit keer wel kwam kijken. Alleen voor hun. Toen alles klaar en gezegd was, kwam Cottonflower al snel naar haar jongere verwanten persoonlijk te feliciteren. De grijze poes wachtte dan ook even; om de familie een paar momenten voor hun zelf te geven. Maar uiteindelijk duwde ze haar lichaam ook hun kant op. "En natuurlijk ook alle felicitaties van mij!" Lachte ze geforceerd. "Als jullie willen kunnen we dit wel vieren met wat speciale kruiden?"

Tag: De hele fam (?)

Blossomhail grinnikte toen Hyenfang zijn woorden sprak. Ja, ze kon zich voorstellen dat hij dat wel even nodig had na twee apprentices op te hebben geleid. Ze miste de bittere ondertoon niet toen hij het over Berrypaw had, maar ze wist wel beter dan dat nu te gaan vragen. ”Klinkt goed. Ik ben van plan om morgen pas met Berrypaw’s training te beginnen, dus we hebben deze middag en van de avond alle tijd,” zei ze tegen hem, waarna ze zachtjes snorde en haar lichaam kort tegen de zijne drukte voordat ze de tunnel door ging. Ze miste de warmte die kort door onder haar pels door haar huid heen schoot niet en draaide verward met haar oortje, maar besloot om er verder niet op te reageren. Ze had andere dingen aan haar kopje straks en de jacht met Hyenafang zou een perfecte afleiding zijn van de zorgen die ze had om Berrypaw’s training en het verdriet dat ze nog steeds voelde omwille van Brittleshell’s dood.

Hij kon de glimlach niet tegenhouden toen ze zei dat ze alle tijd had. Hyenafang snorde zachtjes. Hij had eigenlijk best wel wat behoefte aan een jacht met Blossomhail. Hij voelde zich altijd warm worden wanneer hij haar zag. Opgewekt vooral. Hyenafang bloosde ook onder zijn pels toen de poes haar lichaam kort tegen de zijne aan drukte. De snow bengal knipperde even verbaasd door de warmte die hij zeker niet had kunnen missen. De kater liep achter haar aan de tunnel uit. Hij gaf haar een plagerig duwtje tegen haar schouder. "Wie het eerst bij de rivier is!" miauwde Hyenafang waarna hij er vandoor ging op weg naar de rivier.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Mizzlecloud haalde onverschillig zijn schouders op en bleef verder stil. Cottonflower keek hem onderzoekend aan en fronste. ‘Het is oké om blij te zijn, Mizz,’ sprak ze bemoedigend toe. En ze haatte het dat het zo moest zijn sinds hun moeder overleden was. Het was één grote shitshow geworden, waar ze gewoon geen houden aan had. Ze kon de gebeurtenissen niet temmen en was alles behalve gekwalificeerd om het hoofd van de familie te zijn. Ze kon niet lang Mizzlecloud streng aan blijven kijken, want Mousepaw kwam ook tussen hen in. Ze feliciteerde haar broertje en zusjes, en Cottonflowers zorgen op haar gezicht wist ze te vervangen door een brede glimlach, waarna ze verontwaardigd een por tegen haar vriendin haar schouder gaf toen ze wat bijzonders voorstelde. ‘Mouse! Dat kan echt niet!’ Toch kon ze een giechel niet onderdrukken, en in haar ogen stonden pretlichtjes. Ze beet een keer op haar onderlip en boog vervolgens haar kop dichter naar de medicine cat apprentice. ‘Maar ik ben bij,’ fluisterde ze opgetogen. Een beetje lol konden ze allemaal wel gebruiken.}

<sub>Vandaag was het haar dag. Vandaag was de dag waar ze al zo lang ongeduldig op gewacht had, en eindelijk was het moment hier. Ze zou een apprentice worden en was dan 1 stap dichter bij haar opperleider Berrystarstar plan. Met een trotse grijns stapte ze dan ook naar voren toen dat Crystalstar haar naam uitsprak maar dat veranderde al snel in een serieus gezicht toen ze hoorde wie haar mentor was. Blossomhail? Serieus? Ze was bijna net zo erg als Hyenafang – ook zo vredig en goedhartig en daar kon Berrypaw echt niet tegen. Ze zuchtte stilletjes en wachtte tot de ceremonie voorbij was zodat ze dan haar mentor eens echt kon ‘ontmoeten’. Natuurlijk betekende het niet dat ze aardig zou doen tegen haar mentor. Nee, ze zou het een levende hell voor haar maken. ‘Berrypaw, neem deze dag om nog even uit te rusten en dan gaan we morgen aan de slag’, zei de kattin voor ze haar neusje tegen haar wang aanduwde. Nee, dit had ze niet nodig. Ze volgde haar nieuwe mentor toen deze van haar wegging zodat ze nog even kon protesteren. “Ja ja heel lief enzo, maar ik wilde nog even zeggen dat ik geen rust nodig heb”, miauwde ze fel terwijl haar blik vijandig naar haar mentor staarde. “Ik ben de almachtige Berrypaw! Ik ben niet zwak, ik wil NU beginnen!” Pfft, rust? Niet voor haar!



+ Blossomhail (indirect Hyenafang)</sub>

Natuurlijk was Berrypaw het er niet mee eens. Blossomhail gaf teken naar Hyenafang dat ze direct achter hem aan zou komen en draaide zich om. ”En als je zo doorgaat, zal ik een gesprekje met Crystalstar doen zodat je al snel weer de almachtige Berrykit wordt,” merkte ze koeltjes op, haar blauwe ogen strak naar de apprentice gericht. Ze was over het algemeen wel een lieve kattin, maar je moest haar niet pushen. Ze liet immers niet over zich heen lopen. ”We beginnen morgen en daar is de discussie mee geëindigd. Of je gaat naar de apprentice’s den en je zoekt een nest uit, of je gaat de elders helpen verzorgen, maar vandaag blijf je in het kamp totdat ik aangeef dat we gaan trainen en voor nu is dat morgenvroeg. De keuze is aan jou.” Ze keek haar apprentice strak aan. Ze wist dat Berrypaw een pootvol ging worden, maar daar kon ze wel mee omgaan. Het ging immers niet ten kostte van haar als Berrypaw langer apprentice zou blijven door haar eigen gedrag. Zij kon de training van een tweede apprentice wel op zich nemen als dat zou moeten en dan zou het juist des te meer confronterend zijn als iemand jonger dan haar warrior zou worden terwijl ze ongeveer op hetzelfde moment waren gestart met hun training of haar tweede apprentice zelfs nog later.

Cottonflower zag haar plannetje wel zitten, want natuurlijk zag ze dat. De gore dedegenerate die ze er was. Altijd de plezier achterna rennen. Zoekend naar de volgende hit. Mousepaw kon haarzelf er wel in vinden, al deed zij het wel voor een goed doel. Zoals een profeet van Starclan hoorde te doen. Mousepaw lachte om de woorden van de bruine kattin. Ze was wel echt leuk, heel amuserend. Niet zoals haar half-broer; Icecream. Hij keek haar aan alsof ze een moord had gepleegd. En de poes haatte het; ze verachtte het. Hoe durfde hij zo haar aan te staren? Alsof ze iets verkeerds had gedaan. Ze bood haar vrienden enkel een goede tijd aan, niks meer niks minder. Het waren verdomme haar kruiden, ze mocht er mee doen wat ze wilde. De cream gekleurde kater liep weg. En de poes kon het niet laten om hem zomaar te laten gaan. "Waarom loop je nou weg broer? Je kan wel wat snuiven als je wilt? Weetje ik denk dat het je wat goed zou doen; dan gedraag je je tenminste niet meer als een heilige maria!" Schreeuwde ze hem na.

@Cottonflower @Icecream vooral xoxo