We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Fronzend stapte ze de warrior den in zodra het zonnetje tot ver achter de horizon verdwenen was. Ze had weer een leuk mysterietje om zich mee bezig te houden. Momenteel was ze namelijk bezig met het onderzoeken van klaproosjes. De rode bloempjes waren weer volop in bloei rond de sunningrocks en het had har altijd gefascineerd hoe ze hun blaadjes leken te verliezen bij de zachtste aanraking. Andere planten deden dit vaak met hun zaadjes zodat deze op de wind werden meegedragen om ergens anders zichzelf in de grond te planten- maar klaproosjes verloren hun zaadjes niet wanneer de blaadjes los lieten dus wat was het nut? Alles in de natuur had een nut- pelzen waren er om je warm te houden- slangen waren giftig om hun prooi met gemak te vangen. Kikkers kregen veel kindjes zodat het niet uitmaaktte hoeveel er stierven, er zouden altijd een aantal overblijven om de voortgang van de soort te garanderen.
Maar klaprozen? Wat was het nu van het klap gedeelte? Haar theorie op het moment was één van zelfverdedeging- wellicht lieten ze de blaadjes los om aanvallers weg te lijden van de belangrijke zaadjes. Maar wat voor nut had dat? Als vruchten juist opgegeten wilde worden zodat diegene die ze aten hun zaadjes verspreidde? Starclan- wat een leuke uitdaging.
Met een glilmach liet ze zich zonder een waarschuwing in het nest van haar beste vriendin vallen. En met een diepe geeuw maakte ze zich comfortabel naast haar. Flintspark moest maar even op haar wachten. ''AAA- Wind" mauwde ze vreugdig waarna ze met haar poot de vacht op windblades kop door de war schudde "Wat een goede dag was het weer, ik had echt al mijn taken voor zon hoog al afgerond he!" mauwde ze met een trotse grijns. Jagen was haar specialiteit, al tijd al geweest- maar ze was nog steeds super trots iedere keer dat ze met een succesvolle jacht terug in het kamp kwam. "En ik ben begonnen aan een nieuw onderzoek naar klaprozen. Heb jij ze al gezien? Bij de sunningrocks?"
EVERY LEAF SPEAKS BLISS TO ME, FLUTTERING FROM THE AUTUMN TREE.
Windblade was bepaald geen angsthaas – integendeel. Het kostte nogal wat om haar van haar stuk te brengen; harde, plotselinge geluiden lieten haar koud, en zelfs onverwachte aanrakingen konden meestal geen schreeuw aan haar ontlokken. Maar een combinatie van die twee? Nee, dat was zelfs te veel voor haar. Een gil ontsnapte dan ook uit haar bek, al haar haren stonden recht overeind en haar hart bonkte bijna in haar keel. Met uitgeklapte nagels en ogen wijd open speurde ze de omgeving af naar de oorzaak van haar ruwe ontwaking. Haar ademhaling was snel en onregelmatig, adrenaline gierde door haar lichaam. Ze voelde haar spieren spannen, klaar om te vechten of te vluchten. Toen haar ogen uiteindelijk op Squirrelnose vielen, voelde ze alle spanning en adrenaline uit haar lichaam stromen. Het was geen monster of iets dergelijks. Het was slechts haar beste vriendin, Squirrelnose, die haar kennelijk had willen verrassen. Windblade slaakte een diepe zucht van opluchting en ontspanning terwijl ze weer in haar nest zakte, nu met haar vriendin naast zich. "Squilf," begon ze toen ze weer een beetje gekalmeerd was, haar stem nog wat trillerig van de schrik. "Wil je dat nooit meer doen?" Ze keek de ander even strak aan, haar groene ogen nog steeds wijd van de schrik, voordat ze begon te lachen. Ze kon het niet helpen; nu ze erover nadacht, was haar reactie best grappig geweest. Het beeld van zichzelf met alle haren overeind en ogen zo groot als schoteltjes bracht een glimlach op haar gezicht.
Squirrelnose begon onmiddellijk een stortvloed aan woorden uit te spuwen, haar stem geanimeerd en opgewonden. Windblade luisterde aandachtig, hoewel een kleine frons op haar gezicht verscheen toen Squirrelnose over klaprozen begon. "Heb jij de klaprozen al gezien bij de Sunningrocks?" vroeg ze, haar ogen groot van verwachting. "Oh? Zijn ze nu al in bloei?" antwoordde Windblade verbaasd. Ze had ze zelf nog niet gezien; maar heel vaak kwam ze dan ook niet bij de Sunningrocks. "Ik dacht dat dat pas later in de zomer altijd was?" Haar nieuwsgierigheid was gewekt. Ze herinnerde zich de felrode bloemen, een prachtig gezicht tegen de grijze rotsen. Misschien was het een goed idee om binnenkort eens een uitstapje te maken naar de Sunningrocks om zelf een kijkje te nemen. "Misschien moeten we samen eens gaan kijken," stelde ze voor, haar groene ogen twinkelend met een mix van nieuwsgierigheid en opwinding.
Lachend drukte ze zich dichter tegen haar beste vriendin aan toen ze haar vroeg nooit meer in de herhaling te vallen. Ze wisten allebei dat dat niet zou gebeuren- Squirrelnose genoot er te veel van haar bestie en andere te laten schrikken. Het was één van haar velen talenten- haar trademark, en ze wist echt wel dat Windblade er later over zou kunnen lachen. Kijk daar ging ze nu al! "Je houdt wel van me wind- zie je wel!" snorde de kleinere van de twee plezierig waarna ze overging op haar anekdote over de klaprozen.
"Ja dacht ik ook, maar ze zijn er al vroeg dit jaar..vandaar dat ik ze is goed ging bekijken" legde ze enthousiast uit waarna ze ietwat naar achter bewoog om de ander aan te kijken " en toen ging ik nadenken he- alles in de natuur heeft een reden, niks gebeurd zodat het gebuerd" legde de voornamelijk oranje gekleurde poes terwiijl ze zich op haar rug draaide in het nest van de ander waarna ze naar het zwakke zonlicht greep dat langzaam achter de horizon dreigde te verdwijnen "Bomen en gras laten pollen in de lucht los" speels greep ze naar een aantal van de pluisjes "Kastanjebomen laten hun nootjes vallen zodat eekhoorns ze opeten om zo hun zaadjes te verspreiden. BLoemen maken zich mooi om bijtjes aan te trekken...maar klaprozen gaan kapot als je ze aanraakt...das toch raar? Wat voor nu zou het hebben denk je?"
Onderwerp: Cherry wine 
za 1 jun 2024 - 19:04
