who killed my mother ! part 2

Snowfire wachtte niet op Graystorm maar dacht aan de woorde die hij zei .Is hij echt familie ? Maar hoe komt het dat hij hem nooit heeft gekend ? En hoe komt het dat snowstream noot over hem heeft vertelt ? Hij had zo veel vragen maar geen tijd om er over na te denken.Hij besloot de vragen maar even weg te schuiven en op zoek te gaan naar zijn zusjes Lighttail en Silverstone.Waar kunnen die schepsels toch zijn ? vroeg hij zich af .Hij volgde het geurspoor tot aan het tweebeen hek.Oh nee muizendrol zeg me nu niet dat ze kittypets zijn geworden dacht hij .Hij spuwde¨laat ze dan maar stikken in dat tweebeen eten van ze !¨.Hij stapte terug naar graystorm en zei ¨ze zijn zo zielig geworden dat ze kittypets zijn ¨.Hij wierp een valse blik op graystorm .Hij wist maar al te goed dat zijn zusjes nooit kittypets werden .Maar hij dacht momenteel alleen maar aan negatieve dingen.Het is ook niet zo vreemd als jonge kat al zo veel dood mee maken .Hij shudde zijn rossige kopje en keek weer vals naar graystorm.

Eindelijk liep hij mee, was hij bijgedraaid. De zin over familie deed hem nadenken. Hij ging meehelpen de zusjes zoeken, maar al snel bleek dat de zusjes op een ander gebied zaten. o nee, nog meer problemen, dacht hij. Dat konden ze echt niet gebruiken. En waarschijnlijk gaf dit katje nu weer op. Wat hadden ze tegen Kittypets? O ja, ze deden niets anders dan anderen uitlachen en ze konden zelf niets. Zo waren de meeste Kittypets. Dan probeerden ze te vechten en ze konden het niet eens. Ze hadden het afgeleerd door de tweebenen, ze werden tam. Een woord dat haat opbracht. Je mocht nog zo goed zijn, het woord tam riep altijd haat op. Het kleine katje begon tegen hem te spreken, en toen ze gedaan had met spreken, vond hij deze kitten echt laf. "Ben je bang voor Kittypets? Dat denk ik niet. Kom mee en zoek verder! Of ik noem je voortaan opgever, in plaats van snowfire.". Kleine katjes wouden altijd stoer doen, deze kat ook. Deze uitspraak lokte hem wel. Graystrom sprong over het tweebeen hek, het was niet te hoog. Eigenlijk veel te makkelijk om door te kruipen. De gaten waren groot genoeg voor kittens, en het hek laag genoeg om over te springen. Tweebeners waren echt dom en nergens goed in, zelfs niet in het beschermen van hun gebied.

Snowfire was woedend om wat hij zei¨zoek ze maar zelf ze zijn het helemaal niet meer waard ¨zei hij nijdig En hij wierp een hatelijke blik op graystorm ¨het is gewoon de moeite niet waard¨zei hij weerHij schudde zijn hoofdje en dacht diep na Wat als ze in gevaar zijn ?Plots schoten zijn ogen wijd open ¨ik weet waar ze zijn ¨riep hij met een klein stemmetje .¨ze zijn bij de mooie bloemen ¨riep hij .En hij begon zo snel als zijn kleine pootjes hem konden dragen naar het tweebeen hek.Hij kon er nog niet op springen dus kroop hij erop.¨daar kijk ¨hij wees naar een hoopje fel gekleurde bloemen .En inderdaad daar zag je een hoopje vacht .¨Silverstone ! Lighttail ¨gilde hij blij .Hij sprong in een wip van het hek af en liep supersnel naar zijn zusjes toe .

Silverstone hoorde een stem en ze spitse haar grijze oortjes.Toen zag ze een rossig katertje .Pas toen ze het rossig katertje herkende gilde ze ¨SNOWFIRE !¨.Ze sprong van de fel gekleurde tros bloemen weg en schoot naar Snowfire toe .Ze was de snelste van allemaal .Ze spinde en drukte haar vacht tegen die van Firestone .Toenb zag ze op het hek een grijze kater zitten en stapte naar hem toe .¨wie ben jij heb jij mijn broer helpen zoeken ¨vroeg ze met een mooie stem.Ze keek hem aan met haar mooie glinsternde ogen van blijdschap.Ze begon te spinnen en schudde haar mooie hoofdje.

Deze kat was echt hopeloos, dacht Graystorm. Hij zei dat zijn zusjes het niet waard waren. Dan was hijzelf nog minder waard. En toen opeens wist hij waar ze waren en liep hij ernaartoe. Wat was er mis met deze kitten? Het ene moment zoekt hij, dan stopt hij en geeft hij het op, en dan zoekt hij opnieuw. Was dit familie van hem? Zal wel... Hij had nu andere zorgen, de zusjes hadden ze gevonden en eentje kwam al aanlopen. Zouden ze geen honger hebben? Gelukkig liep er een muis over het veld. Zonder te sluipen begon hij achter de muis te rennen, wetende dat dit moeilijk ging worden. Hij kreeg de muis uiteindelijk te pakken, gelukkig. Hij bracht de muis naar de zusjes en hopelijk gingen ze er van eten. Nu kwam het moeilijke moment. Ze waren zo blij nu, maar hun moeder was gestorven, en dat wisten ze nog niet. "Snowfire, vertel jij hen het nieuws over jullie moeder?". Het was aan hem om het te vertellen, niet aan Graystorm.

¨waarom ze hoeven het niet te weten het is voor hun eigen bestwil¨fluisterde hij in het oor van de grijze kater zo dat zijn zusjes hem niet konden horen .¨ze zouden dan toch alleen maar piepen en wenen ¨siste hij nijdig.Hij draaide zijn hoofd en liep weg.Hij riep nog over zijn schouder¨ik kan mijn eigen prooi wel vangen hoor¨¨.Ook al wist hij nog niet eens hoe het moet .Maar toen hij een muis zag wist hij precies wat hij moest doen.Hij liet zichzelf zakken in sluiphouding ook al was die nog niet goed .Zo sloop hij op het grijze diertje af.Toen hij 3 staartlengtes van het muisje af was sprong hij in de lucht en slaagde met zijn poot op het muisje en beet het snel dood.Toen hij terug wandelde riep hij tussen het muisje door¨zie je wel ik ben niet zo hulpeloos als je denkt ¨.

Hij fluisterde iets in zijn oor. Waarom mochten ze het niet weten? Dan zei Graystorm het zelf maar, maar eerst moest Lighttail nog komen. Die was nog altijd bezig met de bloemen. "Ik zeg het hun zelf wel. Anders komen ze het zelf te weten, en dan heb je zeker ruzie. Lighttail, kom hier!". Toen ging Snowfire opeens op jacht. Hij deed het beter dan Graystorm. Maar Graystorm kon niet sluipen want de muis had hem al gezien. Dus natuurlijk ging het beter. Hij ving de muis zelf, en Snowfire kon het al goed. Die kitten ging later een goede aanwinst zijn voor welke clan dan ook. "Ik ving de muis ook niet voor jou, maar voor je zusjes. Je kunt het al goed! Later kun jij de muizen vangen voor je zusjes!". Als hij maar niet overmoedig raakte, anders ging er van zijn jacht niet veel meer terechtkomen.

-Vraag aan Lighttail of ze ook komt posten!-

Snowfire negeerde zijn compliment totaal en ging zitten om zijn voorpoot te wassen.Onder het wassen door murmelde hij iets maar je kon niet horen wat.Hij keek naar zijn zusje Silverstone en zei iets tegen zichzelf .Hij keek daarna terug naar graystorm en zei¨je zegt het niet begrijp je me¨.Hij keek hem aan met uitdagende ogen .Hij draaide zich om en begon verder zijn voorpoot te wassen .¨trouwens wil jij ze horen piepen ?¨siste hij scherp.Hij bukte zich en liet een laag gegrom horen .Hij begon de muis op te eten en deelde niets met zijn zusje die daar hongerig naar de muis staarde.Hij negeerde Silverstone's blik en at verder de muis op.Toen de muis op was knaagde hij op een botje van de muis alsof het een snoepje was.Hij keek graystorm nog steeds uitdagend aan .

Waarom zou Graystorm het verzwijgen. Dit kitten kon niets tegen hem beginnen. Enkel nog een schrammetje op zijn poot. "Ik zeg het toch. Wat als ze achter hun moeder vragen? Ze zullen hun moeder toch willen zien. Ga je hun dan een begraafplaats tonen? Wat denk je? Dat ze dom zijn en geen verstand hebben? Ze zullen ook wel door hebben dat er iets met hun moeder is gebeurd! Je bent niet de enige slimme kat in deze wereld!" fluisterde hij. Lighttail, ben je er bijna, dacht hij. Snowfire was duidelijk geen goed persoon voor zijn zusjes naar hun pleegmoeder te brengen. Hij zou wel meegaan naar hun pleegmoeder, voordat de zusjes van honger of iets anders stierven. Hij zag de uitdagede blik in Snowfire's ogen. Maar de kitten zou ook wel moeten weten dat hij niets kon doen tegen een kater dat een paar keer groter was dan hij. Zijn zusjes zouden het te weten komen, hoe dan ook.

¨ik pak het niet meer ¨siste hij woedend.¨ik ga wel op mijn eentje leven jij bent zo als een teek in mijn oor ¨blaasde hij .En hij stapte woedend weg en riep over zijn schouder¨zeg het hun maar voor mijn part mogen ze stikken in hun eten ¨.Hij stapte naar het tweebeen hek en sprong er op.Hij keek niet naar achter om afscheid te nemen van zijn zusjes maar sprong er langs de andere kant weer af in een sprong.Hij stapte het woud in .Het woud slokte hem op en weg was hij .Je kon alleen nog maar zijn geur reuken voor de rest was hij weg het woud in om op zijn eentje te leven zonder hulp of wat dan ook.

"Snowfire, blijf hier!". Maar het was al te laat. Sowfire is al vertrokken. "Silverstone en Lighttail, ik moet julie iets vertellen. Jullie... Jullie moeder is gestorven. Snowfire denkt dat ze vermoord is. Gaan jullie mee jullie broer gaan halen? Of blijven jullie hier even bij mij?". De klap was hard aangekomen en ze zouden waarschijnlijk nog even willen uithuilen. Maar ze moesten Snowfire ook nog vinden. Waarom was Snowfire familie? Hij was zo een moeilijke kitten. Zijn zusjes waren weinig waard in zijn ogen...

Snowfire stapte helemaal alleen het woud in .¨nu kan ik eine)delijk rusten ¨zei hij zacht.Hij liet zichzelf vallen onder een boom en viel in slaap.Hij droomde dat hij samen met zijn moeder en vader aan het jagen was.¨oh snowstream ik mis je zo¨murmelde hij in zijn slaap.Hij likte zijn moeders witte vacht en begroef zijn snuit in haar flank .Opeens kwam een een bliksem uit de lucht recht op snowstream.¨nee ga niet weg mama !¨gilde Snowfire.Hij schoot wakker maar kon nog steeds de zoete geur van zijn mama ruiken.¨oh ik mis je zo ¨weende hij zachtjes .Hij keek naar de lucht maar er was geen wolkje te zien .Hij wou terug stappen naar graystorm maar gilde luid.Er stond een reuze grote vos voor hem.¨help ! MAMA HELP!!¨ gilde hij .Snowfire probeerde weg te lopen maar de vos had hem al vast in zijn nekvel.¨AAH ¨gilde snowfire weer.Hij krabde tevergeefs in de snuit van de vos maar jij liet niet los.Hij krabde wild wegs overal maar de vos liet hem niet los en liep met hem weg.¨HELP !!¨gilde snowfire weer.

Graystorm hoorde Snowfire gillen. Waarschijnlijk zou hij gewoon gedroomd hebben en nu om Snowstream roepen. Maar misschien was het ook wel erg. Ook Graystorm mistte Snowstream, hij was er immers familie van. " Silverstone en Lighttail, wacht hier. Ik ga naar jullie broer. Blijf hier!". Met kinderen had je soms niets dan last, maar Graystorm had het er voor over. Hij liep naar het bos, volgde het geluid en de geur. Hij zag tot zijn grote schrik dat een vos Snowfire bijna aan het opeten was. Hij sprong op de vos af en krabde in het gezicht van de vos. De vos liet Snowfire vallen en ging geschrokken achteruit. Maar hij gaf niet op. Graystorm ontwijkte de meeste aanvallen van de vos, maar werd soms toch geraakt. Graystorm maakte het gevecht af met een krab in de buik en een beet in de buik. De buik was nu hevig aan het bloeden en de vos liep weg. Graystorm hield er wel een beet in de flank aan over. Hij likte de beet schoon en spuugde het speeksel van de vos uit. " Gaat het, Snowfire?" vroeg hij.

Silverstone volgde ze en ze keek bang naar Snowfire die op de grond lag . ¨is hij dood ? ¨vroeg silverstone piepend . ¨ik heb honger ¨piepte ze daar achter .Ze begon haar zilvere pootje te wassen . En bekende dan iets ¨um ik moest dit al eerder zeggen maar ik wou niet ¨. ¨Lighttail is weg gelopen ze wou niet meer blijven ze had schrik en ...... ze liep weg ¨piepte ssilverstone luid . Ze keek met haar lichte groene oogjes naar graystorm . ¨wat nu ¨vroeg silverstone . Ze keek op haar pootjes neer en er kwam een traan over haar wang . ¨Ik mis mijn mama ¨weende ze luid . Haar oogjes waren troebel van verdriet .

"Nee, Snowfire is niet dood, denk ik toch.". Graystorm begon Snowfire heen en weer te schudden, hij kon niets beter bedenken. Hopelijk werd hij snel wakker. En lighttail was weggelopen, en Silverstone had honger... Graystorm had nu zin om gewoon weg te lopen en nooit meer terug te komen. Maar dat kon hij niet maken. "Ik zal straks iets voor je vangen, en Lighttail vinden we wel door haar geur.". Ondertussen zag Graystorm een muisje lopen. Hij probeerde op het muisje te springen, maar het mislukte. Toch kon hij het muisje inhalen en vangen. Hij liep weer terug naar de twee kittens met de muis in zijn bek. De muis legde hij voor Silverstone en hij begon Snowfire weer heen en weer te schudden. Hopelijk werd hij wakker, dat was dan weer een probleem minder. Dan kon Silverstone de muis opeten en gingen ze Lighttail zoeken. Snowstream kon hij spijtig genoeg niet terug halen, dus dat bleef een probleem. Hopelijk ging Silverstone nu niet wenen en blijven zitten, dat kon Graystorm nu echt wel missen.

Onderwerp: Re: who killed my mother ! part 2