I'm going to take a leap of faith

Nu dat hij wist hoe dat hij zijn pootjes kon bewegen, maakte Oakkit daar handig gebruik van door zo nu en dan eens weg te kruipen bij zijn moeder. Het werkte niet altijd: als zijn moeder wakker was, lag hij binnen de kortste keren weer terug tegen haar aan. Het leek er echter op dat ze deze keer niet wakker was. Oakkit duwde zichzelf onhandig wat met zijn kleine pootjes, in een andere richting. Zijn goudgele ogen namen de omgeving in hem op, maar hij zag niet veel omdat hij nog maar klein was. Hij had de lichte verhoging tussen het nest en de rest van de nursery echter niet verwacht en rolde redelijk komisch van het nestje af, waarbij hij met een plofje op het zachte mos terechtkwam. Een piepje ontsnapte zijn bek, maar voor de rest bleef hij stil. Zijn blik gleed gedesoriënteerd om hem heen en hij merkte dat hij zijn mama niet meer zag. Huh. Toch vulde het hem niet met angst, maar eerder met nieuwsgierigheid. Het katertje begon dan ook volop te kruipen door de nursery, nieuwsgierig zijnde naar deze nieuwe wereld om hem heen.

@Bluejay