We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Left behind or forgotten ma 25 apr 2022 - 21:03
Het was nacht, maar Whitelip sliep niet. Nee, hij had dringend nieuws wat hij aan zijn grote zus Wolfblood moest vertellen. Die was deputy geworden, daarom was het nog belangrijker dat ze dit wist.. Maar hij vertrouwde alleen haar ermee. Daarom wilde hij haar 's nachts spreken, maar dan moest hij haar eerst uit de warriors den zien te halen met alle anderen die om haar heen lagen. Met een opgehitste blik in zijn ogen tikte hij haar aan in haar slaap. "Wolf!" siste hij, duidelijk licht geagiteerd. "Kom, kom, ik moet je wat laten zien," sprak hij met urgentie. Ze moesten snel zijn, heel snel. Anders zou het allemaal verkeerd gaan. Gegiechel deed zijn oren doen draaien. Hij keek om, maar iedereen sliep nog. Zijn blik focuste weer op zijn zus die hij opnieuw porde. - Wolfblood
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Onderwerp: Re: Left behind or forgotten di 26 apr 2022 - 23:27
when i need to
I'll bare my bloody fangs
WOLF-BLOOD
Haar ogen schoten open, en even waren er overal vijanden die haar en Shadowclan zouden pakken. Met een ruk hief ze haar kop op, maar de laatste restanten van een woelige slaap verlieten haar gedachtes en het hele kamp was ijzig stil. De vermoeidheid kroop terug naarmate adrenaline haar lichaam verliet, en haar geërgerde blik viel op de culprit. Ugh. Het was maar Worm, waarom moest haar gestuurde broertje ook haar altijd hebben. Ze wuifde hem weg met haar poot. "Rot op, White. 'T kan tot morgen wachten," bromde ze vermoeid en sloeg haar staart weer over haar neus. Misschien als ze hem lang genoeg negeerde dat hij weg zou gaan, maar ze had er weinig vertrouwen in. Ugh.