Ivypaw keek met een zwaar gevoel in haar maag naar Ashkit. Fennelpaw was zo lelijk tegen hem geweest laatst! Met Loudkit nog wel, oké dan, maar alsnog. Ze twijfelde een moment, voordat ze naar de jongere kat liep. Ze bleef voor hem staan en schraapte kort haar keel.
‘Uhm.. hoi!’ probeerde ze zo vrolijk als ze kon hem te begroetten.
‘Sorry nog voor laatst, trouwens.. Fennelpaw was echt heel stom en uhm.. Jasminepaw is oké! Naja, dat had je vast al wel door gehad.. Maar, alsnog sorry!’ Ze begon aan één stuk door te ratelen. Ze kon het gewoon niet stoppen. Als ze eenmaal begon, was het dweilen met de kraan open.
& Ashkit eerst