Ivypaw was al snel tot de ontdekking gekomen dat het woud ontdekken het meest spannende was wat ze maar kon doen. Terwijl ze eigenlijk best nerveus was, was het wonderbaarlijk. In elk hoekje en tunneltje, was wel iets te zien. Een opkomend bloemetje, vroege lentebloemen, vogelzang die ze nog niet had gehoord, geritsel in het kreupelhout. Het weer was net zo veranderlijk. Soms joeg nog een koude wind door hun territorium, soms scheen de zon fel, en het andere moment was het een miezerregen. En vandaag was ze op jacht op haar eerste hert. Ze
moest er één zien, na alles wat ze had gehoord. En.. nou ja, Tallpines was al een beetje een ander bos als de rest van hun woud. En in de rest had ze nog geen hert gezien. Misschien hier dan wel!
& Bella eerst