who killed my mother !

Onderwerp: who killed my mother ! za 31 maa 2012 - 13:29

Op een droevige dag liep de jonge Snowfire door het bos .Hij wist dat zijn moeder niet meer terug kwam van het jagen .Hij was nu op zoek naar zijn moeder die ergens in het woud dood lag .Hij zag in de verte een wit gestalte .Hij piepte even toen hij zag dat het Snowstream was zijn moeder .Hij liep zo hard als hij kon door het woud naar Snowstream die roerloos op de grond lag.¨Nee !¨piepte hij luid.¨nee!¨.¨wie heeft dit gedaan¨zei hij duister .¨ik zal haar wreken ¨zei hij weer.Hij sleepte het lichaam naar een open plek in het bos .Toen hij Snowstream voortsleepte kon je zijn spieren zien onder zijn vacht .Ook al was hij heel jong je kon zien dat hij een sterke kat ging worden .Zijn gele ogen flitste naar de ene kant naar de andere alsof hij elk moment kon aangevallen worden .Van binnen was hij woedend.Hij zou als hij ouder was op zoek gaan naar wie zijn moeder heeft gedood .Maar hij wist niet dat zijn moeder gestorven is van de pijn en niet door een kat .Hij begroef Snowstream zonder zijn zussen .Ze zouden toch alleen maar piepen dacht hij .Ik zeg er niks van tegen mijn zussen dacht hij weer .En hij bleef nog even zitten .Toen de zon hoog in de lucht was was het tijd om te vertrekken .Dus pakte hij de muis die naast Snowstream lag en nam hem mee naar zijn zussen die waarschijnlijk hem al miste .Hij zei die morgend tegen zijn zussen dat hij op jacht ging .Ze zouden denken dat er iets gebeurd was .Hij strompelde verder hij was nog super klein en verloor soms zijn evenwicht door de dikke muis die hij droeg .Hij sloot even zijn ogen en dacht aan wat zijn moeder altijd zei tegen hem .Jij lijkt net op je vader sterk moedig en knap zei Snowstream altijd tegen hem en je zal een prachtige kat worden zij Snowstream ook .Maar zonder haar zal alles anders zijn dacht hij .Nooit meer haar zachte woorden of haar zachte vacht die hem warm houden .¨nooit meer ¨murmelde hij droevig met tranen in zijn ogen.

Graystorm zat rustig zijn vacht te likken toen hij een klein katje zag. Hij leek iets te zoeken. Graystorm besloot het kleine katje te volgen, maar wel ongemerkt. Je kon nooit weten dat e iemand bij was. Het kleine katje begon opeens naar een andere dode kat te rennen. De dode kat bleek zijn moedr te zijn, en Graystorm kreeg het even moeilijk. Een kitten die zijn moeder verliest is altijd triestig en pijnlijk. Maar Graystorm moest zich sterk houden, niet huilen als een kleine kitten. Er sterven zoveel katten, zijn ouders zijn ook gestorven. Het katje bleek toch nog wat spieren te hebben, aangezien dat hij zijn moeder alleen kon meeslepen en begraven. Had hij geen broers of zussen die er bij wouden zijn als hun moeder begraven werd? Wisten ze het al eigenlijk?

Toen Graystorm het kleine katje een muis zag pakken en ermee weglopen besloot hij naar het kleintje toe te gaan. Het wou misschien getroos worden en anders zou hij wel vragen of hij de muis mocht hebben. Het was een grote, je kon er goed van smullen. Graystorm sprong uit de struiken recht voor de kat. "Hallo, ik heb gezien hoe je je moeder begroef. Weet je hoe het gebeurd is? Kan ik je misschien helpen?" vroeg Graystorm. Hij was helemaal vergeten dat hij in onbekend gebied was en het kleine katje misschien andere vijandige katten kon halen. Waarschijnlijk zou hij het niet doen, maar je weet maar nooit...

¨wie ben jij ekn jij mijn moeder¨piepte hij maar je kon horen dat hij boos was.¨want als jij haar hebt gedood zal ik haar wreken ¨piepte hij weer.En hij wachtte niet eens op een antwoord maar liep gewoon door.Zijn ogen waren misschien wel troebel van verdriet maar je kon zien hoe woedend en kwaad hij was.¨en als je verwacht dat ik deze muis aan jou geef dan pech gehad die is voor mij en mijn zusjes ¨zei hij fier .Hij heeft heel veel moed ook al had hij het tegen een kater die veel groter en ouder was dan hem hij liet geen sprankje bangheid zien .Zo als hij al zei liep hij verder maar verloor even zijn evenwicht .Hij viel op de grond maar stond terug op en liep gewoon door met zijn staartje stijf in de lucht .

"Tsjielp!" het gelud van de vogel weerkaatste door het bos, maar tegelijk hoorde Spotkit stemmen, onder zichzelf en de boom waar ze in zat. Ze keek naar beneden en zag een kleine kitten en een grote kater, de kitten klonk boos, maar de kater vroeg alleen of hij kon helpen en dat hij gezien had hoe sterk en moedig het katje was.
Verbaast liet Spotkit de vogel die ze aan het vangen was met rust en klom naar beneden.
De kitten liep haar richting in met zijn staartje de lucht in.
"Hallo, wie ben jij?"vroeg Spotkit, vriendelijk, "Ik ben Spotkit."

¨Snowfire¨zei hij dan toch met tegen zin .Verbaasd van het enthousiasme van deze kitten werd hij wat vriendelijker.Hij bestudeerde de kitten goed.Deze kitten was al zeker ouder dan hem .Het was een meisjes kitten .Hij vroeg aan haar¨van waar kom jij ?¨.¨ik kom van ...eum mijn zusjes ik ben hun leider¨zei hij trots.En zijn ogen flikerde van trots en verdriet van zijn gestorven moeder.Maar hij wachtte alweer niet op een antwoord en liep weer gewoon door.Maar toen hij het hol bereikte van de oude dassen burcht waren zijn zusjes verdwenen !¨oh nee !¨piepte hij luid .¨eerst mijn mama en nu mijn zusjes¨ zei hij bedroefd .¨iedereen laat mij in de steek sebiet ben ik nog de enige kat op aarde ¨piepte hij met een boos en verdrietig stemmetje.Er kwamen tranen in zijn gele ogen .Hij schudde zijn hoofd en alle tranen wlogen weg in het rond.Nu was hij nog woedender en verdrietiger !

Graystorm wou de piepkleine kater tegenhouden tot er nog een andere kitten bijkwam. Goed zo, nog iemand anders. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Het kleine katje bleef zijn trots behouden ook al was het heel verdrietig. Omdat hij niet kon antwoorden wegens de andere kitten antwoordde hij nu dus: "Ik ken je moeder niet, maar ik heb haar zeker niet gedood. Ik denk dat ze niet vermoordt is. Ik hoorde geen enkel geluid de voorbije uren. Maar in welke clan zitten jullie?". Als hij met vreemden stonde te praten mocht niemand dat weten. Zeker niet als het vreemden waren uit een andere clan. Maar bij deze katten merkte hij geen vijandigheid, alleen bezorgdheid en verdriet. Hoe konden sommige katten zo slecht zijn? Graystorm volgde het kleine katje. Ze kwamen bij zijn hol aan en waarschijnlijk had hij nog zusjes. Zou hij een vader hebben? Want dit kleintje kan niet voor zichzelf zorgen, al was het nog zo dapper. En als je geen moeder had, dan had je een vader nodig. "Je zusjeszullen niet ver weg zijn. Zullen we ze gaan zoeken? Heb je eigenlijk een vader?". Als dit ktten een vader had zou Graystorm voorzichtig moeten zijn. De vader kon vijandig zijn en hem aanvallen, want waarschijnlijk waren deze katten niet van de Thunderclan. Dom ook om zomaar naar dit terrein te gaan. Het zou een lange terugweg worden naar zijn clan...

Snowfire kreeg nog meer tranen in zijn ogen en piepte¨hij is dood ik heb hem nooit gekend¨.Hij keek weg zo dat Graystorm zijn verdriet niet kon zien .Hij begon zijn poot te wassen .¨wat maakt het uit nu ik aleen ben hoef ik voor niemand te zorgen handig voor mij¨zei hij helemaal beheerst alsof er niets was gebeurd.Het maakte niets meer uit wat er met hem gebeurde al zou hij op gegeten worden door een vos het zou niemand uitmaken hij was toch maar een lastige kitten.Hij stapte verder in de hoop dat de grote kater hem met rust zou laten .Hij bleef even zitten onder een grote boom en staarde naar de lucht.Waar ben jij nu ben jij nu in de hemel dacht hij over Snowstream .

Het was duidelijk voor Graystorm: deze kitten had nood aan nieuwe ouders, pleegouders dus. Alleen kon dit katje niet overleven, en een kat minder was altijd erg. Er stierven genoeg katten, nog een sterfgeval kon hij missen als de pest. Onlangs stierven er nog meer katten, en niet alleen zijn vader en moeder... "Kom, we zullen je zusjes gaan zoeken, je mag ze niet alleen laten toch? Jij was toch hun leider? Nou, bewijs dat dan, en ga ze zoeken!". Deze poging om de kitten op te vrolijken was mislukt, maar misschien kreeg hij wat meer moed. "Je moet verder met je leven, ook al zijn je ouders dood. Mijn ouders zijn ook doodgegaan, maar ik geef niet op. Als je nu opgeeft, vergooi je misschien een prachtig leven! Wie weet wat je gaat missen...!". Hopelijk begreep de kitten de boodschap: zusjes zoeken en naar de toekomst kijken. Het is niet omdat je ouders dood zijn dat je geen plezier meer mag maken. Er wacht hem zeker nog een mooie toekomst. Graystorm maakte zich klaar om de zusjes van dit katje te zoeken, hopelijk ing hij mee. En ook Spotkit mocht mee. Graystorm was niet zoals de meeste katten, Graystorm had een hart en ging dit katje niet aan zijn lot overlaten.

¨ze zullen het wel halen zonder mij ¨siste hij .¨zij zijn het niet waard¨piepte hij woedend.Hij keek de grote kater aan met ogen die niets meer vertelde .¨ik vertrouw alleen wolfie zij is degene die er was toen ik geboren werd zij is mijn pleegmoedet¨zei hij nijdig alsof hij geen pleegmoeder wou.Hij bleef de grote kater aanstaren met een valse en ijskoude blik.Het hart van deze jonge kat was voorgoed verduistert .Alles waar hij om gaf was weg .Hij voelde zich eenzaam ook al waren ze zo dicht bij.Hij dacht alleen maar aan wraak.Het enigste wat hij tot nu toe in zijn leven had gezien was dood .Zij moeder was dood ,zijn vader was dood,en nu zijn zijn zusjes ook al verdwenen.Hij lette niet meer op de grote kat en stapte gewoon door .Het enigste waar hij nog aan dacht en zag was dood !

Ga je zusjes zoeken en wel nu meteen!Graystorm kon niet anders dan hem tegenhouden. Hij sprong voor hem en hield hem tegen met zijn poot. "Je was zo trots op je zusjes, dat jij de leider was. Waarschijnlijk hadden ze honger en zijn ze een eindje gaan stappen om eten te vinden. Als je daarom je zusjes laat vallen... Je kunt ruiken, je hebt een neus voor iets en je kent hun geur. In een paar minuutjes kun je ze vinden. Dat zal je zeker verblijden. Je gaat nu zoeken, en ik ga mee!". Hij had de kat nog steeds vast met zijn poot, en dat zou zo blijven tot als deze kater zou toegeven. Graystorm was te sterk voor hem dus hij kon niets anders dan toegeven. Een heel nest kittens betekende veel, en als ze doodgingen en 1 kitten het slechte pad opging, wat was er met de wereld gebeurd. Waarom al dat verraad? Waarom al die oorlogen en problemen? Graystorm ging zijn best doen dit katje te behoeden, ervoor zorgen dat deze kater het slechte pad niet opging. Hij zag in de ogen van de kitten dat hij alleen dood en slechte dingen zag. En aangezien hij later nog sterk ging worden ook, kon hij een gevaar betekenen voor alle katten in zijn buurt. "Ga je zusjes zoeken en nu meteen!".

¨beveel mij niet wat ik moet doen ¨siste hij .En hij zette zijn kleina maar vlijmscherpe tanden in graystorms poot.Hij bleef doorbijten tot dat graystorm zou loslaten.Tegelijkertijd dacht hij goed na .Wat zou hij zijn als hij het slechte pad op ging dan zou hij alleen maar meer dood tegen komen .Dat maakt mij helemaal niets uit dacht hij.Als dat mijn toekomst is dan laat het maar komen dacht hij nijdig.En hij beet nog dieper in graystorms poot .En zette ook zijn ongelofelijke lange klauwen voor zijn leeftijd in zijn poot en duwde door tot dat hij zou bloeden.En uiteindelijk kwam er bloed uit en hij liet los.En sprong behendig weg .¨eindelijk ¨siste hij.¨eindelijk bloed daar wachtte ik al lang op¨siste hij weer .Het leven van deze jonge kat was waarschijnlijk voorgoed verziekt en veduistert .

Graystorm was niet van plan op te geven. Hij trok dan wel zijn poot weg en likte het bloed weg, maar het katje maakte het alleen maar erger. Hij sprong op het katertje zodat hij niet meer kon bewegen en sprak "Ik ben familie, dus verwond me niet meer. En ik kan wel tegen wat meer dan dat! Goed, ik ben dus familie en nu ga je braafjes je zusjes gaan zoeken! Wie weet zorg ik wel voor jullie, als je dat wilt. En anders zal ik toch voor julie zorgen. Ik ben familie, dus dat is geen probleem, toch?". Graystorm had zich versproken, maar deze katjes hadden eenmaal verzorging nodig. Als ze dat niet kregen waren ze ten dode opgeschreven. Hij wist dat hij nog 2 zusjes had en hij kon zijn zusjes ook ruiken. "Ik ruik je zusjes, dus volg je of niet?". Al moest hij zijn leven geven, hij ging deze katjes een waardige toekomst geven.

Snowfire schrok even .Had hij noch nog familie .Hij wou vragen of hij hem wel kon geloven maar schrok toen de kat op hem sprong.¨laat me met rust stomme haarbla!¨piepte hij luid.Hij glipte weer behendig onder de kat vandaan en schudde zijn vacht.Hij ging zitten en begon zijn vacht te wassen.Hij antwoorde niet tot hij klaar was met zich te wassen.Hij stopte even met wassen en snuifde even wat frisse lucht op.¨ik ruik ze ook ¨zei hij tenslotte .¨maar wat kunne we doen wat als ze al dood zijn ¨vroeg hij beheerst.El het teken van vijandigheid was verdwenen toen de kater zei dat hij familie was.Hij keek in de ogen van de grote kater en keek even weg.Wat als zijn zusjes echt dood waren wat dan dacht hij .Hij zag zijn zusjes al dood voot hem liggen .Helemaal in de was stond hij op en strekte een voor een szijn poten.En zei dan toch maar ¨okee laten we ze dan maar gaan zoeken¨.En hij stapte naar voor op het geurspoor af.

Onderwerp: Re: who killed my mother !