Shackled for eternity

Onderwerp: Shackled for eternity zo 24 apr 2022 - 19:54

Nog nooit was ze zo ver afgereisd naar de grens. Ze had de rivier natuurlijk gezien tijdens haar tour, maar het voelde altijd zo illegaal om bij de grenzen te komen. Eveningstar had tijdens haar ceremonie al gesproken over oorlog en niet mogen praten met ShadowClan. Maar Ivypaw had het een beetje letterlijk genomen en niet durven spreken met iemand die ook maar niet ThunderClan was. Maar de rivier rook zo fris en oh, de zon scheen nu zo mooi, dus ze wilde zo graag de Sunningrocks voelen. Dus had ze drie keer links en rechts gekeken om te kijken of er echt niemand was, en was de stenen opgesprongen. Ze waren inderdaad warm. Alle verhalen begreep ze in één keer. Ze legde zich voorzichtig helemaal op één van de stenen en snorde tevreden, genietend van het zachte klotsen van de rivier tegen de stenen.

&Coldstreak eerst

Onderwerp: Re: Shackled for eternity di 26 apr 2022 - 13:35

Nadat de ceremonie was geweest, had het Coldstreak eraan herinnerd dat het niet slecht zou zijn als hij zelf een apprentice zou nemen. Hij had dan ook bij Eveningstar aangegeven klaar te zijn voor een apprentice. Hij zou later wel zien wat er uit zou komen, maar dan wist ze in elk geval dat hij interesse had. De afleiding zou wel goed zijn zodat hij zichzelf in elk geval niet kon verdwalen in bittere gedachten over zijn vader. Hij besloot om even naar the Sunningrocks te gaan zodat hij wat kon ontspannen voordat hij op jacht zou gaan. De aankomende oorlog met ShadowClan zorgde ervoor dat al zijn spieren op alert stonden en de Clan kon de energie die verse prooi met zich meebracht zeker gebruiken. Toen dat hij bij de Sunningrocks aankwam, zag hij dat die al bezet waren door een kat. Door Ivypaw, om precies te zijn. Coldstreak kon aan de voorzichtige manier waarop ze de stenen testte zien dat het haar eerste keer was en een zachte blik verscheen in zijn ogen toen ze ging liggen. ”Fijn zijn ze, hè?” bromde hij naar haar terwijl hij naast haar op de rotsen klom en ook ging liggen. ”Je moet hier zeker eens terugkomen als het volop Greenleaf is. Dan zou je zo in slaap kunnen vallen.” Over het feit dat ze alleen uit het kamp was zonder Smouldertongue zei hij maar even niks. Hij was nu bij haar, dus dan was ze sowieso al een stuk veiliger. En misschien kwam het ook wel omdat hij stiekem niet altijd zin had om de verantwoordelijke volwassene uit te hangen. Soms was iemand anders even niet op regels wijzen het meest ontspannende wat er kon zijn.