There Was a Way Out [open]

Onhandig beet doodde ze een muisje. Het was een wonder dat het haar gelukt was, want het leren had ze nooit echt gedaan. Het was ook erg stuntelig geweest en vooral geluk. Ze deed een klein gebedje. De Tribe of Endless hunting zou haar hier toch wel geholpen hebben? Die zouden haar toch wel kunnen zien? Het idee dat dat niet zo was, zorgde ervoor dat ze haarzelf nog zwakker voelde. Alle het energie uit het jonge lichaam was eruit. Ze was mager en haar mooie zwarte vacht was nu vies en dof. Haar blauwe ogen die altijd vrolijk straalden, waren verdrietig en moe. Hongerig nam ze een hap van de muis. Het was misschien niet veel, maar ze genoot er enorm van. Feather had geen idee dat ze op ThunderClan territorium zat. Ze had heus wel eens over de Clans gehoord en wat territorium is, maar hoe moest ze weten waar de Clans waren? En bij de Tribe mochten vreemdelingen zelfs hun cave in! Feather was dan ook zonder moeite doorgelopen toen ze de onbekende geur had geroken. Als het bij de Tribe zo was, was het hier misschien toch ook zo?

- Open <3

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat trok haar neus op bij de geur van een onbekende kat en die van een dode muis. Haar oren gleden in haar nek, Leafbare was niet mild geweest en elke prooi zou een kitten of Elder kunnen voedden. Daarnaast stonden ze bijna te wachtten op een oorlog en was er te weinig tijd om aan te sterken. Haar amberkleurige ogen brandden dan ook toen ze met opgezette vacht naar de desbetreffende Rogue stapte. Het was wellicht niet veel meer dan een kind, maar wel een kind dat weg moest en een prooi die naar Thunderclan gebracht moest worden. 'Dat is onze prooi dat je nu op eet. Prooi die de kittens, de zieke, de Warriors en Queens nodig hebben. Zeker na Leafbare. Wat doe jij hier Rogue?' Ze was niet iemand die aan zou vallen, daar was ze geen Medicine Cat voor geworden maar haar toon klonk wel streng terwijl ze de kattin weg probeerde te kijken.

❅

Lang bleef ze niet alleen. Ze had nog maar haar hapje doorgeslikt of er kwam een sterke, verse geur haar neus binnen. Maar er zat ook een merkwaardige geur tussen: kruiden. Het was wel gemixt met andere geuren, maar het voelde zo vertrouwt. Het gaf haar herinneringen aan de ene keer toen ze Shine had bezocht in de cave of pointed stones om hem een veer te geven. Toen was hij nog welkom geweest in de Tribe. Het was een grijze kattin. Ouder dan haar. 'Dat is onze prooi dat je nu op eet. Prooi die de kittens, de zieke, de Warriors en Queens nodig hebben. Zeker na Leafbare. Wat doe jij hier Rogue?' De zwarte poes slikte even. Of het nou kwam doordat het zo streng klonk of doordat ze rogue werd genoemd. Maar het was een feit. Ze hoorde niet meer bij de Tribe. Ze hoorde nergens meer. "H- het spijt me mevrouw, maar ik heb zolang geen echt voedsel meer gehad! Ik heb nooit de kans gehad om te leren jagen," miauwde Feather. Voorzichtig zette de magere poes een stap naar achter, maar haar ogen keken verlangend naar de muis. "Ik weet niet of je er nog wat aan hebt," mompelde ze. Ze had er immers al een hap uit genomen. ”Leven hier de Clans?” Waarom zou ze anders het eten zelf niet mogen houden? Ze had gehoord dat de Clans het voedsel graag voor hun eigen Clan hielden. In de Tribe mocht iedereen er van eten zolang de Tribe maar genoeg voedsel overhield. Waarom zou dat hier anders niet mogen?

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat wist weinig van de Tribe. Voldoende om te snappen dat ze anders leefden maar ze kon niet plaatsen dat de jonge kat van de Tribe afkomstig was. Er waren geen fysieke kenmerken die een Tribe kat konden beschrijven. Niet zoals Windclan bijvoorbeeld voornamelijk kleine slanke katten ahdden die enorm snel was en Thunderclan grotere katten die gebouwd waren om te klimmen of de waterdichte vacht van Riverclan. De zwarte kattin slikte moeizaam voordat ze sprak. 'H- het spijt me mevrouw, maar ik heb zolang geen echt voedsel meer gehad! Ik heb nooit de kans gehad om te leren jagen,' Mauwde de jongere kattin waardoor Remnantwolf haar kop verward schuin hield. De meeste Rogues vormden samen groepen, kleinere groepen dan Clans en alleen de sterkste en dapperste overleefden. De magere kattin zag er meelijwekkend uit. Zwak, uitgehongerd en een goede Medicine Cat zou geen Starclan spelen. Verlangend keek de ander na de muis. 'Ik weet niet of je er nog wat aan hebt,' Mompelde de ander waardoor Remnantwolf haar schouders liet zakken en haar opstaande vacht voorzichtig naar beneden likte. 'Leven hier de Clans?' Vroeg de jongere kattin waardoor Remnantwolf knikte. 'Ik ben de Medicine Cat van Thunderclan.' Haar stem klonk kalmer, warmer. Ze zuchtte diep voordat ze de uitgehongerde kattin voorzichtig benaderde. 'Volg mij maar, ik kan moeilijk een kat nauwelijks ouder dan een kitten dood laten gaan. Niet waar. Neem de muis mee,' Mauwde ze standvastig. Wellicht was Eveningstar niet geheel in balans maar die zou hier vast geen al te groot probleem van maken. Immers was Rascal ook een Tribe kat geweest en een Rogue. Daarnaast zou wellicht wat informatie duidelijk worden. Hoe dan ook, Remnantwolf wilde niet een zwakheid tonen na de onbekende kant maar haar sterke hart kon het niet verdragen om de ander alleen in een onbekend gebied achter te laten. 'Wanneer is de laatste keer dat je je vacht gewassen hebt? Ben je gewond?' Mauwde ze terwijl ze haar passen rustig hield maar wel alert haar aandacht op de jonge kattin richtte.

❅

In het berggebied kon je Tribekatten misschien wel herkennen met hun modderige vacht, maar zonder de modder leken ze op ieder andere kat. Dan leken ze waarschijnlijk gewoon op een rogue. 'Ik ben de Medicine Cat van Thunderclan,' beantwoordde de grijze poes haar vraag. ThunderClan klonk cool en de rang medicine cat gaf al wel aan waarom de poes zo naar kruiden rook. Zou het hetzelfde zijn als een healer? Of was het echt alleen maar helen? De poes benaderde haar voorzichtig. De blauwe ogen van Feather hielden de poes goed in de gaten. Zelf was Feather niet van plan om wat uit te spoken, maar ze had geen idee wat deze poes van plan was. Ze had immers al geleerd dat niet elke kat zou vriendelijk was als ze dacht. 'Volg mij maar, ik kan moeilijk een kat nauwelijks ouder dan een kitten dood laten gaan. Niet waar. Neem de muis mee,' Feather knipperde verbaasd. Mocht ze mee? De verbaasde blik veranderde in een dankbare waarna ze de muis oppakte zoals de grijze ThunderClanner had gezegd. Ze volgde de poes voorzichtig. 'Wanneer is de laatste keer dat je je vacht gewassen hebt? Ben je gewond?' De zwarte poes schudde haar kop. "Een paar dagen geleden had ik mijn vacht voor het laatst gewassen," beantwoordde ze de eerste vraag. Feather was vooral bezig geweest met voedsel vinden en veilige plekken. Het had geen nut gehad om haar vacht te wassen, want die werd dan toch weer in no time vies. "Ik ben niet gewond. Ik ben alleen moe en mijn poten doen zeer," Telkens als ze iets vreemds zag had ze haarzelf verstopt of had ze gevlucht. In de cave was ze altijd nieuwsgierig geweest. Nooit bang. Maar nu ze alleen was, was ze banger dan ooit. "Mag ik u wat vragen, mevrouw?" Ze behoorde niet meer tot de Tribe, maar nu ze bij de Clans was, kon ze misschien wel wat meer over haar familie achter komen. Misschien kwam haar moeder inderdaad bij de Clans vandaan zoals sommigen zeiden.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat had het vermoeden dat de jonge kat wellicht niet altijd Rogue was geweest. Dat er iets was gebeurd dat haar alleen rond deed trekken en de kattin was er duidelijk niet sterk genoeg voor. Ze was niet ervaren en leek wel van de Clans gehoord te hebben maar er wellicht nog niet geleefd. Als Medicine Cat kon ze niet toekijken terwijl een kat zou lijden, zeker als die kat nauwelijks ouder dan een kitten was en nog veilig thuis hoorde te zijn. Veilig tussen vertrouwde poten. Zijzelf was misschien die leeftijd geweest toen alles was veranderd maar zelfs al hadden haar Clangenoten nauwelijks naar haar om gekeken, dan nog wat ze niet alleen geweest. De ander leek verbaasd toen ze zij dat ze mee moest komen, ze kon haar niet beloven om een thuis te krijgen, dat was iets dat Eveningstar moest besluiten maar wellicht dat diens broer Rascal kon helpen. Dat die misschien de ander kende, want ze wist dat Tribe katten veel vrede met zich mee leken te willen dragen. Ze vielen niet aan zoals een standaard Rogue. Ze gaven hun prooi op en dat was iets dat Remnantwolf had verbaasd, de jonge kattin was hongerig, het sterven wellicht nabij door de honger, en nog steeds luisterde ze. 'Een paar dagen geleden had ik mijn vacht voor het laatst gewassen,' Remnantwolf knikte langzaam, wassen was belangrijk voor een kat om gezond te blijven. De vacht moest ook onderhouden worden maar als de jonge kattin nog nauwelijks kon overleven zou die inderdaad geen tijd verspillen aan het onderhouden van een vacht. 'Ik ben niet gewond. Ik ben alleen moe en mijn poten doen zeer,' Mauwde de onbekende kattin waardoor Remnantwolf haar kop schuin hield. 'Zijn je poot kussens gescheurd?' Vroeg ze zachtjes, want als de kattin veel had gelopen of meer had gedaan dan haar lichaam gewend was kon dat natuurlijk wel gebeuren. 'Mag ik u wat vragen, Mevrouw?' Remnantwolf knikte terwijl ze haar zachte blik op de onbekende kattin hield. 'Ja, mijn naam is Remnantwolf trouwens.' Mauwde ze warm. Haar amberkleurige ogen stonden kalm terwijl ze haar kop kantelde. 'Ken jij toevallig Rascal?' Mauwde ze zachtjes, om direct meer te weten te komen. Anders zou ze eerst kijken waar de kater was. Hij zou vast dan kunnen helpen. Wellicht dat Eveningstar dan ook meer na zou denken. De laatste tijd was haar Leader nogal onrustig.

❅

'Zijn je poot kussens gescheurd?' Feather had om eerlijk te zijn geen idee. Ze had nooit echt problemen gehad, omdat ze altijd veilig bij haar moeder was geweest. Ze had heus wel een idee wat wonden en dood waren, maar helemaal precies niet. Ze tilde haar rechterpoot op, die het meest zeer deed, en voor wat zij wist zag ze enkel een snee. Zou de poes dat bedoelen? Feather had geen flauw idee, want ze had nog nooit een gescheurd zoolkussentje gezien. "Ik weet het niet precies, maar ik heb sowieso een sneetje?" De zwarte poes had geen enkele kennis. Het was moeilijk om ineens alles zelf te moeten doen terwijl er altijd voor je gezorgd was. Terwijl je moeder je altijd voor de enge dingen beschermde. 'Ja, mijn naam is Remnantwolf trouwens.' Remnantwolf? Wat een aparte naam zeg! Zouden haar ouders misschien ook zo'n naam hebben gehad? Feather moest wel toegeven dat de Tribenamen ook een hele mond vol waren, maar ze kortten het altijd af tot een woord. Zouden haar ouders ook zulke namen hebben gehad? "Ik ben Feather Floa-" Ze maakte haar zin niet af. Was ze wel echt Feather Floating on Water? Ze hoorde immers niet meer bij de Tribe. Maar het was wel de naam die Twinkel haar geschonken had en dat telde. "Feather Floating on Water, maar Feather mag ook natuurlijk," maakte ze haar zin af. Het klonk niet trots zoals ze altijd was geweest over haar naam. Het was meer onzeker, want ze had geen idee meer of het nou helemaal juist was. "Is hier, een lange tijd geleden, ooit een poes verdwenen of vertrokken?" stelde Feather haar vraag. "Ik kom van de Tribe en daar gingen geruchten rond dat ze hier vandaan kwam. Of het waar is weten we niet, want toen ze mijn moeder vonden, nog voor mijn geboorte, was ze haar geheugen kwijt. Ze heeft een witte langharige vacht en haar ogen zijn geel. Oh en ze heeft drie donkere vlekjes onder haar ogen," Dat laatste was best wel bijzonder. Er konden onmogelijk veel katten zijn die er zo uitzagen. Rain had dat ook, maar zij niet. Feather leek totaal niet op haar moeder en daarbij concludeerde ze dan ook dat ze op haar vader moest lijken, die nog altijd onbekend voor haar is. 'Ken jij toevallig Rascal?' Rascal... Feaher dacht diep na. De naam klonk bekend in haar oren, maar een beeld? Nee. "Ik heb de naam wel eens gehoord," miauwde ze uiteindelijk. Misschien was het een kat voor haar geboorte waar sommige Tribers een keer over gepraat hadden toen zij al geboren was. Of het was iemand die ze gewoon niet meer herinnerde. Geen idee.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat keek de jonge kattin geduldig aan, ook zij had momenten dat ze als geduld op kon brengen. Zeldzaam als die soms leken in de nabijheid van andere katten. Het lag ook echt wel aan de kat die haar nodig had, sommigen verdienden haar geduld en anderen kregen eerder de opvliegende kant van haar mee. 'Ik weet het niet precies, maar ik heb sowieso een sneetje?' Mauwde de kattin waardoor Remnantwolf even met een kleine frons de ander aan keek. Een snee kon best hevig ontsteken als het diep was en klein, wellicht dat ze Eveningstar zou moeten vragen of ze de kattin mocht behandelen. Zelfs al waren de kruiden niet altijd even veel aanwezig. 'Ik ben Feather Floa-' begon de ander maar ze maakte de zin niet af. Het klonk als een naam vanuit de Tribe, die hadden langere namen dan Clankatten en kortte deze volgens de verhalen dikwijls af. 'Feather Floating on Water, maar Feather mag ook natuurlijk,' Remnantwolf knikte langzaam, waarna ze haar blik in de richting van het redelijk verborgen kamp liet glijden. 'Is hier, een lange tijd geleden, ooit een poes verdwenen of vertrokken?' stelde Feather haar vraag. 'Ik kom van de Tribe en daar gingen geruchten rond dat ze hier vandaan kwam. Of het waar is weten we niet, want toen ze mijn moeder vonden, nog voor mijn geboorte, was ze haar geheugen kwijt. Ze heeft een witte langharige vacht en haar ogen zijn geel. Oh en ze heeft drie donkere vlekjes onder haar ogen,' Remnantwolf maakte een nadenkend geluid. 'Ik ben nog te jong om dat te weten. Ik kan een van de Elders vragen of die kat bekend voorkomt.' Mauwde ze warm en zacht. Waarna ze naar Rascal vroeg, gewoon ter controle. Immers was Rascal ook een tijd in de Tribe geweest. 'Ik heb de naam wel eens gehoord,' Mauwde de ander waardoor Remnantwolf knikte. 'Hij woont nu hier. Kom volg mij, dan gaan wij op zoek naar Eveningstar, zij is de Leader. Zou je haar kunnen vertellen waarom je hier bent. Wat er is gebeurd?' Mauwde ze zacht, want geen enkele jonge kat die niet kon jagen zou zomaar vertrekken.

❅

'Ik ben nog te jong om dat te weten. Ik kan een van de Elders vragen of die kat bekend voorkomt,' Feather knikte half teleurgesteld en half dankbaar. Het liefst wilde ze zo snel mogelijk antwoorden, maar als iemand die gewoon niet had, dan kon dat gewoon niet. Ze vond het al fijn dat Remnantwolf haar probeerde te helpen, want niet elke kat wilde dat. Onderweg was ze heus wel eens andere katten tegengekomen, maar die wilden meestal niet met haar te maken hebben. 'Hij woont nu hier. Kom volg mij, dan gaan wij op zoek naar Eveningstar, zij is de Leader. Zou je haar kunnen vertellen waarom je hier bent. Wat er is gebeurd?' Feather slikte even, maar knikte al gauw. "Ik denk dat ik dat wel kan," miauwde de zwarte poes zacht. Het lag haar nog steeds wel gevoelig, want ze had haar hele leven bij de Tribe gewoond. Ze was in de bergen geboren. Toen ze haar familie achterliet, wilde ze zelf het geluk zoeken. Ze hadden haar niet nodig en ze had dan alleen maar een last voor hen zijn geweest. Maar echt geluk had ze niet gevonden. Alleen maar angst, gevaar en hoe hard het leven kon zijn. Gelukkig kreeg ze een beetje hoop door Remnantwolf. Als Rascal misschien bij ThunderClan mocht komen, mocht zij dat misschien ook. Er was zelfs kans dat ze Clanbloed had, maar wel klein. De wereld was enorm. Wie weet wat voor bloed Twinkel wel niet had.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De Medicine Cat had wellicht haar band met Eveningstar wel meerdere keren een beetje op de proef gesteld. Ze vertrouwde haar Leader en daarom was ze ook eerlijk, dat wist zijzelf en dat wist Eveningstar ook. Ze kreeg wat ze zag. Feather leek moeite te hebben met haar vraag, maar het was de enige manier waarop ze de jonge kattin kon proberen te helpen, ze wist dat de zwarte kattin anders nooit kon overleven. Het enige dat ze dan kon doen was wellicht kijken of er Twolegs waren die de kitten in leven konden houden; alleen wenste ze niemand toe om de vrijheid in te leveren. Echter was het misschien beter dan dood gaan. De ander knikte. 'Ik denk dat ik dat wel kan,' Mauwde ze zacht waarna Remnantwolf haar een warm bemoedigend glimlachje toonde en haar passen verlengde. Als ze geluk had kon ze Eveningstar nog vinden.

Het kamp kwam in het zicht waardoor Remnantwolf haar adem opgelucht uit blies. Ze wenkte de jongere kat mee het kamp in, door de doorntunnel heen voordat ze haar gebaarde het muisje op de prooistapel te leggen, ongeacht het feit dat er een hap uit genomen was. Dit om respect te tonen aan de Clan waar ze momenteel op bezoek was. 'Leg het muisje daar maar neer. Dit zal de anderen aantonen dat je geen vijand bent.' Murmelde ze in het oor van de jonge kat voordat ze rondkeek. 'Eveningstar!' Haar stem galmde helder over het kamp heen terwijl ze haar kop kalm omhoog hield. Trots en sterk was de houding van de Medicine Cat. Voordat ze Feather mee loodste na de zilveren Leader. 'Dit is Feather, ze is van de Tribe. Ze heeft waarschijnlijk een ouder die oorspronkelijk uit een van de Clans komt. Daarnaast heeft ze beloofd vragen te beantwoorden die wij hebben.' Mauwde ze kalm en beheerst terwijl ze duidelijk de jonge kattin leek te beschermen. In dit soort situaties bewees ze zichzelf met het goede, warme hart waarna ze genoemd was. De beschermende wolf die niet onderschat moest worden en de verborgen wolf van Thunderclan die zonder twijfel haar Leader zou volgen nadat ze alle kennis tot zich genomen had. Ze accepteerde de keuzes van Eveningstar zolang ze wist dat deze gemaakt waren omdat het niet anders kon, of omdat het paste bij hun realiteit.

❅

Onderwerp: Re: There Was a Way Out [open]