We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
De avond begon te vallen. Voor de verandering was het een heldere avond, vannacht leek er tenminste geen sneeuw meer op komst, iets waar Wolf maar al te dankbaar voor was. Het gevolg was dat de oranje zonnenstralen door het bladerdek heen braken en de wereld een gouden gloed gaven. In de avondgloren leek ze bijna rood, en haar ogen te branden. Wolfblood vond het voornamelijk irritant omdat de lage zon dan altijd in haar ogen scheen, zeker nu het ervoor zorgde dat ze maar met moeite de overkant van de grens in de gaten kon houden. Ze had haar training met Alligatorpaw en Howlingpaw afgerond, waarna ze hen samen terug had gestuurd en zelf nog een ommetje was gaan doen langs de Thunderclan grens. De zwarte strook stinkend Thunderpath scheidde hun van elkaar, maar Wolfblood had er weinig vertrouwen in dat die eekhoorneters die grens ook maar een beetje respecteerden. Dat had Evening al eerder duidelijk gemaakt.
Soms had ze het nodig. Om even alleen te zijn. Geen rumoer om haar heen. Gewoon stilte. Dat kon je het beste vinden wanneer de avond viel, of wanneer de dag net begon. Dan waren het enkel de laatste vogels, of de eersten die je hoorde. Soms een prooidier die nog actief was, maar verder was het stil in het woud. Heerlijk vond ze dat. Ook nu viel de oranje gloed op haar zilveren pels. Het leek haar felgele ogen letterlijk in vuur en vlam te zetten. Laaide op, iets wat nooit verdween. Haar vechtlust, haar levensenergie. Iets wat haar op haar poten hield. Langzaamaan werd haar kop wat leger, vond alles hun plekje. Natuurlijk er waren altijd dingen die zouden blijven sluimeren, maar ze was in ieder geval rustiger. Dus stopte ze met lopen en staarde in de verte. Ze kon nog even de grens controleren, de grens die ze op het moment het scherpst in de gaten hield. Door alles wat er was gebeurd. Het had een reden gehad, dat er gebeurd was wat er was gebeurd. Alleen ze wist zeker dat ThunderClan een andere mening had over de reden, dan ShadowClan dat had. Dus verruilde ze de rust voor het thunderpath. Al viel het om dit tijdstip nog mee hoe erg druk het er was met monsters. Tenminste de monsters van de twolegs dan.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Beweging aan de verkeerde kant van de grens trok haar aandacht. Alert schoten haar oren overeind, en snel genoeg kon ze een figuur uitmaken aan de overkant. Het duurde even voordat ze haar herkende, nu de zon haar vacht bijna rood maakte. Maar die gele ogen verraadden haar. De grote poes kwam tot stilstand en hield wantrouwig de ander in de gaten. Maar ze leek alleen te zijn, en enkel de grens te controleren, precies zoals zij deed. Alsnog vertrouwde ze het voor geen meter. Een monster scheurde voorbij, en Wolfblood schraapte haar keel. "Eveningstar." Sprak ze haar naam en maakte ze haar eigen aanwezigheid bekend, voordat ze het in haar hoofd haalde streken uit te halen.
Er raasde toch nog een monster voorbij. Ze legde haar oren plat om het geluid wat te tempen. Niet dat het heel veel nut had. Dat lawaai zou een dove kat zijn gedachten nog raken. Dat wist ze zeker. Dat lawaai dreef overal doorheen. Nadat het monster voorbij was klonk er een stem. Als door een adder gebeten draaide ze haar kop en keek de deputy van ShadowClan recht in haar ogen aan. Even leek er iets van vergif door haar felgele ogen te schieten, maar ze verdoezelde het snel weer. In haar ogen waren inmiddels alle ShadowClanners gelijk. Hoe heette deze kattin ook alweer? Volgens mij had ze haar naam wel eens horen vallen op een gathering. “Wolfblood.” Vervolgde ze kalmpjes en koel terug. Ja, dat was het. Wolfblood heette ze. Meer woorden maakte ze er ook niet aan vuil en ging rustig door met waar ze mee bezig was geweest.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
De sterke geur van het monster prikkelde haar neus en ze moest haar best doen om niet te niezen. Ondanks dat ze hier al zo vaak was geweest, zo vaak van ver of dichtbij monsters had gezien, bleef het een onprettige ervaring. Er was iets zo onnatuurlijks aan die verblindende ogen zonder enige emotie erin, en de manier hoe ze altijd hun pad volgden, de tweebenen opgeslokt in hun buik, volgens verhalen. Wolfblood probeerde niet afgeleid te raken, haar ogen vastgeketend aan de leader aan de overkant. Zij was waarschijnlijk het grotere gevaar hier, want anders dan de monsters bleef zij niet waar ze hoorde te zijn. Wolf was nog niet vergeten hoe ze doodleuk hun gebied was binnen gewandeld met een hele patrouille. Toen ze op keek was haar blik dan ook niet bepaald vriendelijk, maar dat was de hare ook niet. Wat haar wel verbaasde was dat ze haar naam wist. Ging het woord daadwerkelijk zo snel? Argwanend keek ze haar aan, terwijl de schoft deed alsof ze niet bestond en gewoon door liep. Geërgerd knarste ze met haar tanden. Was arrogantie iets wat alle leaders plots deelden? "Waarom heb je zo de pik op Shadowclan?" vroeg ze recht voor haar raap. Ze had verhalen over Newtspark meegekregen, en natuurlijk de gathering, maar ze vroeg zich af wat er nou gebeurd was. Misschien was Eveningstar wel gewoon van 't lotje getikt, het zou haar niet verbazen. Maar de pootstappen van Slatefurs moordenaar hadden nog altijd naar thunderclan gewezen, dat zou Wolf niet vergeten.
De ander vroeg waarom ze zo de pik op ShadowClan had. Ze lachte schamper. “Dat heb je dan toch verkeerd begrepen, of het is je verkeerd verteld.” Dat laatste leek haar ook wel een reële optie eigenlijk. Daar zag ze Settledstar inmiddels wel voor aan. “Ik heb niet meer de pik op ShadowClan, dan ik heb op elke andere Clan.” Ze had het niet zo op andere Clans, maar dat was een feit. Dat was geen geheim geweest op elke gathering die er al plaats had gevonden. “Ik heb enkel de pik op de verraderlijke ratten die jullie Clan rijk is.” Dat was hij namelijk, een vuile verrader. Hij loog iedereen voor, zelfs zijn eigen Clan. Daar had ze dus een bloedhekel aan. Aan leugenaars. Zij had ook fouten begaan, zeer zeker. Alleen dat had ze nooit voor haar gehouden. Ze was er altijd open en eerlijk over geweest. Had haar keuzes laten zien aan de gehele Clan, want dat wilde ze. Dat ze konden zien wat ze deed en daar een oordeel over velen. Zonder achter hun rug om geniepige dingen te doen, die het daglicht niet konden verdragen.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Een frons rimpelde haar gelaat. Nou. Ze was vrij zeker dat ze het niet zomaar even had bedacht in haar slaap, want wie was het nou die schijnbaar een clangenoot had geëxecuteerd en Settledstar had aangevallen? Tenzij hij daarover had gelogen fluisterde een stemmetje in haar achterhoofd, maar deze sloeg ze weg als een irritante mug. Ze zou eerder het woord van haar arrogante leader geloven dan dat van een andere clan. Wolfblood liet een dreigende grauw horen, waarbij haar staart dominant overeind stond. "Let op je woorden, eekhoornvreter," grauwde ze. "Zo ver ik weet was jij de rat die mijn leader aanviel terwijl hij ziek zwak en misselijk was van z'n levens. Niet perse wat ik eervol zou noemen. " snoof ze met een zwiep van haar staart. Dat zo'n een klein, zacht figuur als Newtspark zoveel onzin tussen hun clans had kunnen veroorzaken. Wie had dat verwacht.
Ze liet zich niet meer van de wijs brengen. Niet meer door ShadowClan. Die hadden al genoeg leugens de wereld in gepraat. “Heb jij je nooit afgevraagd hoe Newtspark is gestorven?” Miauwde ze. Haar blik nu op de andere kattin gericht. Als Settledstar blijkbaar alles gewoon zijn Clan in smeet, dan ging zij dat ook doen. “Keur jij het goed dat jullie geloof in StarClan verwaterd?” Vervolgde ze kalm. Met hun kiezel en gescheld in StarClan. Ze was er klaar mee, met ShadowClan. Met Settledstar die haar neerzette als de boevrouw. Terwijl zij altijd open een eerlijk was, duidelijk naar haar Clan. Welke acties ze deed. Bij Settledstar twijfelde ze daar wel eens over, zeker met dat ego van hem. Die kwam haar strot uit. Hij leek alleen aan zichzelf te denken en dan schoot zij direct in de verdediging. Zulke katten had ze eerder meegemaakt, eentje in het bijzonder. “Een aanval is nooit zonder reden.” Zeker niet bij haar.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Wat een vervelend wijf was dit zeg. Ze wist niet welke parasiet zich in haar hoofd had genesteld, maar ze klonk gevaarlijk veel als Acornstar. "Nee, want dat weet ik. Ze is dood gegaan bij de bevalling. Tragisch, maar het gebeurd,"had ze maar niet zwanger moeten worden als medicine cat jengde een stemmetje in haar achterhoofd. Haar volgende woorden schoten echter nog meer het verkeerde keelgat in en zorgden ervoor dat ze gevaarlijk haar vacht overeind liet komen. Vroeger had het haar een donswolkje gemaakt, nu was ze een imposante kat. "Je moeder je op je kop laten vallen als kit, Eveningstar? Jij was de debiel die een leader aanviel die net z'n levens had gehad. Denk niet dat Settled echt de puf had om dat gevecht te starten," ze hief haar kop op. "Ik weet niet bij welke warriorcode jij leeft, en welke starclan jij volgt, maar ik ben vrij zeker dat een kat executeren in je kamp niet echt de wil van de sterren is,"spuugde ze haar kant op. En jij dan? Sinclaw? Howl? jammerde hetzelfde stemmetje van eerder, maar die legde ze het zwijgen heel snel op. Dat was anders, dat was uit zelf verdediging. Dat was noodzakelijk. Ze was niet zoals Eveningstar.
Ze vertelde wat iedereen vertelde, het verhaal wat niet helemaal de waarheid kon zijn. Daar was ze zeker van. Settledstar schoot veel te snel in de verdediging als het op dat onderwerp aankwam, maar wat had het voor zin om daar tegen in te gaan. Hij had al zijn ShadowClan katten toch al om zijn pootjes gewonden, daar kon ze niks meer aan doen. Ze kon ze enkel de waarheid vertellen en dat was wat ze keer op keer deed. Wie weet zou het ooit doordringen dat haar woorden nooit gelogen waren. In tegenstelling tot de woorden van hun zelfvoldane leader. “Ze had er de tijd niet voor om mij op mijn kop te laten vallen. Toen was ze al spoorloos verdwenen.” Miauwde ze koeltjes. “Als jij mij debiel vind moet je dat vooral vinden, dat doet er niet toe.” Het interesseerde haar niet wat katten van andere Clans van haar vonden. “Het was zelfverdediging. Hij ging niet stoppen. Niet totdat hij alles had wat hij wilde hebben. Hij had elke kat in ThunderClan vermoord als hij de kans had gehad. Als dat de wil van StarClan wel was geweest, dan heeft een warrior code voor geen enkele kat in het woud zin of wel?” Vervolgde ze kalm. Uit zelfverdediging mocht je handelen. Daarnaast had ze haar straf al gehad daarvoor, iets wat niet iedere kat kreeg. Want dan waren er al veel meer katten dood neergevallen niet? Dan was Settledstar al neergevallen voordat hij zijn levens had kunnen ontvangen, dat was niet gebeurd. Dus hoe zuiver, hoe puur. Was alles dan. Zij had er voor betaald en dat had ze geaccepteerd, ze had het gerespecteerd. Zou elke kat dat doen? Zij volgde StarClan in ieder geval, met heel haar hart.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Met een zucht rolde ze haar ogen, het laatste wat ze wilde weten was de leaders dramatische jeugdverhaal. Waar ze ergens wel respect voor had was de manier waarop ze haar opmerkingen van zich af liet glijden, als water van een riverclanners pels. Wolfblood trok met haar snorharen en keek de ander strak aan, in de hoop de scheuren in diens masker te zien. maar ondanks haar pogingen leek ze niets anders dan oprechtheid te kunnen spotten in de mooie, gele ogen van de ander. Het verwarde haar enkel nog meer, samen met de woorden die ze sprak. Een lange tijd was Wolf stil, de zure herinneringen van enkele maanden vers op haar netvlies. Sinclaw was ook uit zelfverdediging geweest. Dat stond de warrior code toe, dat maakte haar geen verdoemeling. Maar een executie klonk weinig als zelfverdediging, of was dat weer een van Settledstar's mooie babels geweest? Ze schudde haar kop. Ugh, ze haatte het hoe de ander onder haar huid leek te komen. "Dan alsnog luister je naar de woorden van een Dark forest kat, niet?" siste ze, waarna ze haar rug rechtte en fel oogcontact maakte. "Ik ben de nieuwe deputy van Shadowclan."
Waarom was het toch zo belangrijk dat het Dark Forest was geweest. Wat maakte het uit hoe ze aan de informatie kwam? Als het de waarheid was, wat deed dat er dan toch toe. Waarom was dat hetgeen wat iedereen wilde weten. Het was vermoeiend en irritant. Toch ging de ShadowClanner niet verder tegen haar woorden in. Zag ze het? Zag ze dat ze gelijk had. Ergens was dat een opluchting. Niemand zag het. Niemand leek haar te begrijpen, leek het te zien. Datgeen wat zij zo duidelijk voor ogen had. “Ik luister enkel naar woorden die leugenaars aan het licht brengen. Waar die informatie dan vandaan komt, dat maakt voor mij geen verschil. Voor jou wel?” Toen zei de ander de nieuwe deputy van ShadowClan te zijn. Dus dit was de nieuwe rechterpoot van Settledstar. “Gefeliciteerd Wolfblood.” Vervolgde ze kalm. Ze had geen haat naar Wolfblood, waarom zou ze? Het was enkel Settledstar, maar het probleem was. Dat hij een Clan achter zich had. ThunderClan had zich weer naar haar gericht, waardoor Stagtine dat voordeel niet meer had gehad. In dit geval lag het anders en maakte het in haar ogen enkel maar gevaarlijker.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Haar nekharen kwamen overeind. "Imbeciel, natuurlijk maakt dat uit!" blafte ze wellicht meer aangedaan dan ze zou moeten zijn. "Dark Forest misbruikt je alleen, alles wat ze je zeggen is voor hun eigen doeleinden en niets meer dan dat!" nachtmerries aan haar moeder kwamen op, terwijl ze niet alleen de andere maar ook zichzelf van die woorden probeerde te overtuigen. Ze weigerde te luisteren naar wat ze had gezegd, naar wat ze had geïmpliceerd. Het kon niet. Het mocht niet. Wolf brieste en dwong zichzelf te kalmeren door tot tien te tellen, een trucje dat ze initieel ontzettende onzin had gevonden, maar waar ze sinds haar benoeming bijna dagelijks gebruik van maakte.
Ze begon tegen haar te schreeuwen. Dan vonden ze dat zij een temperament had. Nou die ShadowClanners konden er anders ook wat van. Ze bleef haar kalm aankijken, een onderzoekende blik in haar felgele ogen. “Mag ik vragen.” Begon ze toen. “Hoe jij dat zo zeker weet?” Waarom praatte ze zo over Dark Forest. Had ze er ervaring mee? Was zijzelf niet de enige die Dark Forest soms naar zich toe riep. Waarom zei Wolfblood dat anders op deze manier, wie probeerde ze nu het meeste te overtuigen. Had deze net benoemde deputy misschien ook meer op haar kerfstok dan dat ze vertelde. Wat was dat in ShadowClan? Was alles daar dan corrupt.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
Toen ze haar blik zag, wist Wolf al dat ze zichzelf in de vingers gesneden. Haar mond duidelijk weer voorbij gepraat, en ze vervloekte zichzelf terwijl ze in haar hoofd de stem van haar moeder hoorde sneren. Met een schuldig gevoel bedacht ze zich hoeveel makkelijker het was toen haar woorden nog voor haar uitgekozen werden, en het enige wat ze hoefde te doen volgen was. De poes viel even stil en probeerde te bedenken wat Settledstar zou zeggen, met zij vlotte babbel. "Omdat ik weet wat voor soort katten daar terecht komen," bromde ze uiteindelijk, tevreden met haar antwoord. Ze zou niet liegen tegen de ander, maar om Eveningstar nou te vertellen dat haar mama nog regelmatig langs kwam was niet iets dat ze graag deed. "En dat zijn geen katten die het beste met je voor hebben,"
Ze had gelijk. Ze zag het aan haar. Zij was niet de enige die banden had in Dark Forest. “Iedereen weet wat voor katten daar terecht komen, wat voor intentie die katten hebben. Alleen dan nog hoeft het niet zo te zijn dat het de waarheid niet is. Zeker niet als diegene waar je het tot de man af aan hebt gevraagd er alsmaar omheen blijft draaien.” Miauwde ze toen. “Dat maakt de daad die dan verricht is er niet anders op wel? Wat de intentie van de dode ook mag zijn.” Vervolgde ze tegen Wolfblood.
Wolfblood
Deputy
Kip 1108 Actief ➳ I wasn't born to be soft and quiet, I was born to make the world shatter and shake at my fingertips
De waarheid was de waarheid, was het niet? Was dat niet het hele ding met 'waarheden', dat je ze niet kon verdraaien of verkeerd verwoorden, want dan waren ze toch geen waarheden meer? Wolfblood knarste met haar tanden en dacht aan de woorden van haar moeder. Die klonken altijd als waarheden, maar in werkelijkheid waren het enkel leugens verkleed in een leuk jasje. Toch? Ze verachtte die stem achterin haar kop, dat verdomde stemmetje van een Wolfpaw uit het verleden dat nog geloofde dat haar moeder de waarheid sprak, dat zich afvroeg of zij haar plan in de soep had laten lopen omdat ze te laf was geweest haar rol op zich te nemen. Of ze gelukkiger zou zijn als ze naar haar woorden zou leven, naar haar zou luisteren wanneer ze haar dromen kwam teisteren. Als iedereen bang voor haar was, zouden ze wellicht luisteren en haar accepteren als deputy, niet? Het waren giftige gedachtes die ze met man en macht de grond in wilde drukken, maar dat bleek nog altijd slecht te lukken. De poes schudde haar massieve kop en keek de ander giftig aan. Zelfs al bleven de gedachtes hangen, er was teveel gebeurd om er nog aan in te geven."Niets maakt uit als je dom genoeg bent om ze te geloven," over haar volgende woorden dacht ze kort na. "Ik ben geen leugenaar, Eveningstar, dat is iets wat ik je kan beloven op de verdomde sterren. En ik zeg je hé, die mormels pakken misschien flarden van waarheden en wikkelen die in leugens, zodat je ze gelooft en je precies doet wat ze van je willen." Het was exact wat haar moeder deed. Exact wat haar hele jeugd had ontnomen, en welke realisatie haar volledige leven over hoop had gehaald. "Wat wil Newtspark van jou?"
Ze bekeek de ander rustig. Zag de woede in haar houding, of was het onmacht? Soms zou het wel interessant zijn. Om in iemands kop te kunnen kijken. Om te zien waaraan diegene eigenlijk dacht, wat daar toch allemaal rond ging. Waren het dilemma’s, onverwerkte trauma’s, moedeloze gedachten of juist sprankjes van hoop. Hoop dat als je die ene actie deed, alles beter zou worden. Daar had zij namelijk ook wel eens last van. Die hoop. Die hoop die elke keer weer zo doodleuk de grond in werd geboord over tegen haar kop werd gemept. In haar ogen gewreven door anderen die haar voor gek verklaarden, die haar niet geloofden. Ooit zouden ze allemaal zien dat zij gelijk had gehad. Niet dat ze haar gelijk zo graag wilde bewijzen, nee. Ze wilde de waarheid boven water, ze wilde het woud beschermen. Ze wilde ThunderClan beschermen, maar bovenal haar kittens behoeden. Behoeden voor nog meer leugens, nog meer pijn. Nog meer verdomde valstrikken. Ze was geen leugenaar. Ooh nee, dat dacht ze ook niet. Er was iets aan haar. Iets wat Settledstar niet was. Ze had meer geloof in deze Wolfblood dan in diegene die boven haar zo interessant probeerde te doen. Zij was geen leugenaar, maar dat was zijzelf ook niet. “Ik ook niet. Ik ben ook geen leugenaar. Ik probeer die wikkels te ontbinden en te kijken naar die kern, die waarheid. Die er wel degelijk binnenin zit.” Miauwde ze toen kalm. “Newtspark wil dat ik weet wie er met haar dood te maken heeft gehad. Ze greep een rat en beet daar de staart deels van af. Hoe duidelijk wil je het hebben Wolfblood?” Settledstar miste een deel van zijn staart. Het kon niet anders, het moest hem wel zijn. “En wat wil die kat van jou Wolfblood? Over wie zit jij zo te piekeren?” Ze zag het echt wel. Want hoe de ander ook probeerde te beweren dat ze dom was, dom te geloven in wat Newtspark haar probeerde te laten zien. Was ze alles behalve dom, ze analyseerde alles. Er ontging haar weinig.
Onderwerp: Rattenjager 
ma 11 apr 2022 - 21:14
