Big bad boss

Nu hij net wat ouder werd en zijn pootjes iets beter naar hem luisterden, durfde hij voor het eerst iets verder te gaan dan zijn eigen nestje. Het kleine katertje misdroeg zich zelden, dus zelfs met een van de queen op de wacht had hij weinig ogen op zich. Vandaag won zijn nieuwsgierige aard echter, waardoor hij toch de grote tocht waagde naar het aparte hol waar hij eerder een kat in had zien verdwijnen. Zijn pootjes tintelden om naar binnen te gaan, maar hij had zo het idee dat dat niet echt netjes was. Hij wilde de queens niet boos maken, zeker niet zijn mama. Dus ging hij keurig zitten, zijn witte staartje stilletjes over zijn pootjes geslagen en met grote ogen gericht op het enorme hol voor hem.

&Blazestar

by Starclan, hij kon d'r niet eens bedanken voor de energie waarmee hij zichzelf het nest uit tillen kon. Het advies van de oude medicine cat had hij de avond ervoor gevolgd en hij moest toegeven dat hij in tijden niet zo goed geslapen had. Natuurlijk, de pijn was nog aanwezig, de bewegingsruimte die zijn ribben toelieten was nog steeds nihil. Maar de extra diepe slaap hielp hem er beter door heen te kunnen bijten. Maar ja, ze was weg. Vertrokken. Opzoek naar zingeving buiten windclan. Zuchtend stapte de leader het vroege lente licht tegemoet, vervelend brandde het op zijn gezicht. En nog voor hij zijn dag begonnen kon, werd zijn weg al bruut versperd. Een kitten, als hij het zich goed herinnerde was dit Lovekit. Ongemakkelijk trok de leader aan zijn rechter oor. Hij was vader, maar die 6 manen hadden hem nog altijd niet geleerd hoe je het beste met de kleine opdonders om kon gaan. Je eigen kinderen, dat was toch echt net wat anders. "Oh, Lovekit...is er iets?"

Wow. Zijn mond was een beetje opengevallen bij het zien van de kater, zijn blauwe ogen groot als schoteltjes. Blazestar was wellicht niet zo groot, maar zijn lichaam was getekend met littekens en stiekem vond Lovekit hem een stuk enger dan hij had gedacht. Zijn ogen gingen nerveus naar zijn gebogen poot en vroeg zich af hoe dat was gekomen. Een gevecht? Had hij daarin iemand misschien wel vermoord? Hoe kwam hij anders aan al die spieren? Lovekit zijn mond ging open en dicht als een goudvis, maar er kwamen geen woorden uit. Als versteend keek hij zonder te knipperen naar de leader.

Ja maar verdorie. Waarom zei het nou niks? Kittens praten te veel, dat is wat ze horen te doen. Ze belaagde je met vragen, liepen voor je poten en rende in het rond. Verbaasd keek de leader neer op het toch al wel grote bolletje wit, versteend en compleet op zijn bekje gevallen. Het leek wel alsof hij naar zijn eigen weerspiegeling keek. Althans, zo had het geleken. De leader brak de stilte met een schrapen van zijn keel, nagejaagd door een knik. "Okeee- Ik zie dat als een neeee. Waarom ga je niet like- spelen met je vriendjes ofzo?" een hoopvolle glimlach trok aan de mondhoeken van de leader.