I'd make a deal with God

Er was vrede, voor het moment. Crystalstar wist dat het niet voor altijd zou duren, dat ze haar clan uiteindelijk weer zou moeten leiden, een dodelijk gevecht in. Ze had geen idee wanneer, of tegen wie ze zouden strijden, maar ze wist dat het niet mooi zou zijn. Haar hart was verkild door de manen van leiden, maar dat betekende niet dat ze oorlog een pretje vond, zelfs als het nodig was. De grijze kattin keek uit over het Thunderclanterritorium, wachtend. Ze had hier met Spottedrain afgesproken. De deputy was vatbaar voor haar aanwezigheid, en zou wellicht een interessante zijn om mee te werken. De pas geheelde wonden trokken toen ze even opstond om haar koude poten te strekken. Dat zou Spottedrain direct opvallen: De snee over haar wang, door haar keel, langs haar zijden. Ach, misschien zou het niet zo slecht zijn als ze die zag, dan zou de small talk in ieder geval achterwege blijven.

[Spotted]

Met een rustige draf bewoog ze zich richting de Steppingstones. Het voelde verkeerd om dit soort ontmoetingen achter Eveningstar's rug om te doen, maar het was belangrijk dat ze zelf connecties legde. Bovendien gedroeg haar leader zich de laatste tijd steeds.. labieler. Spottedrain kon niet eens een goed antwoord bedenken op de vraag waarom er spanningen waren met ShadowClan. Alles was persoonlijk, viel buiten het belang van de clan. En hoewel dit niet betekende dat ze de poes niet bij elke stap zou steunen, begon ze steeds meer aan haar leader te twijfelen. Ze wilde meer zijn dan enkel haar deputy, en daar had ze een reputatie voor nodig.

Bij aankomst viel haar meteen op hoe gehavend Crystalstar eruit zag. De snee door haar keel suggereerde dat er meer had plaatsgevonden dan een simpel conflict. Met haar wenkbrauwen licht opgetrokken stapte ze op de leader af. "Mag ik vragen hoe je bent gestorven, of zullen we doen alsof er niks is gebeurd?" Opende ze het gesprek. Inmiddels had ze wel door hoe dit soort conversaties werkten. Het had geen zin om tijd en energie te verspillen aan onnodige beleefdheden.

Een sardonische glimlach trok Crystalstar's lippen omhoof toen Spottedrain haar vraag stelde. "Als ik het je kon vertellen, zou ik dat nog steeds niet doen, Spottedrain. Ondertussen weet je dat toch wel van me? Informatie is nooit gratis." In werkelijkheid wist ze zelf niet eens hoe ze was gestorven, alleen dat ze wakker was geworden met deze wonden. Die gedachte was erger dan het feit dat ze een leven had verloren. Ze had totaal geen idee wie het gedaan kon hebben. Ze was midden in het territorium gevonden, dus iemand was erg ver over de grens gekomen, of het was een lid van haar eigen clan geweest.

"Een vogeltje fluisterde pas in mijn oor dat Shadowclan en Thunderclan elkaar de laatste tijd niet meer zo aardig vinden." Vervolgde ze, en de glimlach passeerde weer. "En nu kan ik niet zeggen dat ík zo enorm van Shadowclan houdt. Dus, praat met me, wat gebeurd er?"

Een zwakke grijns tekende haar gelaat. Oké Crystal. Vooruit dan maar. Ze had het in ieder geval geprobeerd. De leader leek er verder niet meer over te willen spreken, waar Spottedrain een mentale notitie van maakte. Als op de volgende gathering niet duidelijk werd dat RiverClan in conflict was gekomen met een andere clan, dan kon er weleens iets behoorlijks aan de hand zijn. Een ongemakkelijke grinnik verliet haar bek als gevolg van Crystals gewaagde vraag. Ze had kunnen verwachten dat de grijze kattin al op de hoogte was. "Om eerlijk te zijn, Crystalstar, is er vrij weinig gebeurd." Begon ze, haar blik op het kabbelende water gericht. "Maar als men ergens maar hard genoeg in gelooft, dan zijn de gevolgen echt." Ze begreep waar de oudere poes op doelde: een mogelijke samenwerking, maar dat betekende nog niet dat ze direct alles zou vrijgeven.

Die omschrijving paste bij ongeveer elk conflict dat de clans ooit gehad hadden, en omschreef bijzonder goed haar eigen oorlog met Shadowclan. Kortom, Spottedrain had haar minder dan een hint gegeven. Crystalstar snoof ongeduldig, en trok met haar oren. "Kom op, Spottedrain. Ik ben oud, mijn botten raken vermoeid van lang wachten, schiet op met je verhaal." Nu waren de glimlachen op, en bleef er slechts een harde, zakelijke blik achter. "Wie deelde de eerste klap uit, die van jou, of die van hun?" Stelde ze het, zo simpel mogelijk.

Crystalstar deed niet subtiel over haar ergernis, evenals Spottedrain, die er niet van hield om zo gecommandeerd te worden. Geprikkeld zwiepte ze met haar staart over de gladde rots onder haar poten. "Als ik mag geloven wat Eveningstar mij heeft verteld, dan waren zij het." Zuchtte ze, waarna haar blik naar die van de grijze kattin zocht. Naarmate de tijd verstreek, voelde ze zich steeds groter tegenover de ander. "Maar vertel mij, Crystalstar. Wat haal ik hier uit? Je begrijpt vast dat ik je niet enkel kan vertrouwen omdat ik je zo'n sympathieke poes vind." Dat laatste had een ietwat uitdagende, maar humoristische ondertoon.

Het was niet alsof ze niet kon geloven dat Settledstar en Shadowclan het eerste schot hadden gelost, maar de manier waarop Spottedrain 'als ik Eveningstar moet geloven zei, deed Crystalstar toch twijfelen. Er zat dus een stuk meer achter dan een gewone ruzie tussen clans. Ze rolde met haar ogen toen Spottedrain benadrukte dat ze haar niet bijzonder sympathiek vond. "Wat haal ik hier uit? Ik ben leader, Spottedrain. Het is mijn taak om te weten wat er in het woud omgaat, ook als ik er niet direct mee te maken heb. Als deze kleine ruzie van jullie een echte oorlog wordt, wordt Riverclan er misschien bij betrokken. Ik zie mijn clan graag aan de winnende kant staan." Niet aan de juiste kant, zoals velen dat misschien gezegd zouden hebben. Moraliteit was weinig waard als je verloor.

Oké. Nu wist ze zeker dat de leader doelde op een mogelijke samenwerking. Het woordje winnende ontging haar niet, noch verbaasde het haar. Crystalstar leek haar een opportunist: iets waar ze begrip voor kon opbrengen. "Goed." Begon ze, gerustgesteld door Crystal's verduidelijking. "Als het daar ooit op neerkomt, dan zie ik zo'n samenwerking wel zitten. En andersom geldt hetzelfde. In overleg met Eveningstar sta ik er ook voor open om RiverClan te hulp te schieten." Hoe erg was het dat ze dit soort beloftes deed zonder de toestemming van haar leader? De kattin wuifde de gedachte weg. ThunderClan ging hier alleen maar van vooruit. Het volgende dat ze vertelde zou niet datzelfde effect hebben. "Maar om eerlijk te zijn, Crystalstar, zie ik het als een onnodig persoonlijk conflict. Een oorlog starten lijkt mij totaal gestoord." Van Eveningstar. Zij was de bron van dit probleem.

In overleg met Eveningstar, onnodig persoonlijk conflict. Het waren interessante termen voor een deputy. Eveningglow had Crystalstar nooit de meest opvallende verschijning geleken. Eigenlijk had ze nooit tijd gehad om de huidige leader van Thunderclan goed te bestuderen, voordat die leader was geworden. Ze was altijd een beetje weggevallen in de schaduw van Thornstar, en Stagtine. Blijkbaar was ze er nu niet meer helemaal bij. Maar ja, datzelfde zouden veel katten waarschijnlijk over háár zeggen. "Maar totaal gestoord houd leaders met fantasiën niet altijd tegen. Ik zou op je hoede zijn, Spottedrain. Instabiele leaders houden niet van opstandige deputies. Jij bent zo vervangen." Een vervaarlijk glimlachje speelde rond haar lippen, alsof ze een stout geheim deelde. "Dat de code zegt dat je dient tot je dood zal haar niet tegenhouden, zodra je tekenen van desertie begint te vertonen."

Pas toen de woorden haar mond hadden verlaten, besefte ze dat ze teveel had gezegd. "Ik heb nooit gezegd dat Eveningstar instabiel is, noch ben ik van plan om haar te verraden. Je hebt geen idee wat ik al voor haar heb gegeven." Bries ze. Crystalstar dacht dat ze alles doorzag. En ze zag ook veel, maar absoluut niet alles. Nee, Spottedrain ging de ThunderClan leader rede inpraten, deze waanideeën uit haar kop trekken. Daar had ze geen opstandigheid voor nodig. Haar ogen knepen tot spleetjes. "Is dat hoe je je deputies angst inpraat?"

Er was niets wat een beschuldiging zo bewees dan zo'n vurige ontkenning van de beschuldigde. Crystalstar was verre van achterlijk, en ze wist best wanneer iemand vond dat ze wat té dichtbij de waarheid was gekomen. De waarheid was iets wat velen niet aankonden, velen inclusief Spottedrain, zo scheen het. De vraag was bijna lachwekkend. "Nee. Ik hou mijn deputies in het gareel met liefde, had je dat niet verwacht?" Vroeg ze, haar stem overlopend met sarcasme. "Wees voorzichtig, Spottedrain, meer kan ik je niet zeggen."

Schaamte en frustratie bekropen de jonge deputy. Crystalstar leek te denken dat ze alles maar doorzag, en dat was behoorlijk irritant. "Dat was een retorische vraag, Crystalstar." Sprak ze stijfjes, waarna ze het oogcontact verbrak en haar ogen weer over het zacht stromende, gladde water liet glijden. Ze moest zich niet gek laten maken. Het laatste wat ze wilde, was nóg zo'n typisch persoonlijk conflict. "Het is chaos in ShadowClan, en met Settledstar lijkt het niet goed te gaan. De vorige keer dat ik hem zag was hij gewond." Sprak ze zonder de ander aan te kijken, terwijl haar blik werd gegrepen door een eenzame vis die tussen de stenen doorzwom. Dat die verwondingen te danken waren aan Eveningstar, hoefde de ander niet te weten. "En hun medicine cat, Newtspark, heeft kinderen gebaard voordat ze op mysterieuze wijze stierf." Haar kop draaide mee met de trage beweging van de vis.

Chaos in Shadowclan, dat kon Crystalstar wel voorstellen. Ze hadden daar nogal wat doorgemaakt, met Tallstar, Acornstar en nu Settledstar als allemaal verdelende karakters op hun eigen manier, niet te vergeten Newtspark. Die kleine aal had Acornstar toegefluisterd dat Starclan dat Riverclan niet meer in het woud thuishoorde. Crystalstar kon niet zeggen dat ze een traan had gelaten toen ze van de dood van de jonge medicine cat had gehoord. "Newtspark is geen natuurlijk dood gestorven." Mauwde ze, ietwat afwezig. Het was geen suggestie, het was een statement. Natuurlijk had Crystalstar verder geen bewijs, maar de meeste medicine cats stierven niet plotseling, zeker niet als ze nog zo jong waren. "Maar goed, je hebt gelijk, Shadowclan is instabiel. Ga je er gebruik van maken? Verdelen en vernietigen, niet?" Vroeg ze testend, terwijl ze de reactie van de ander peilde.

Hoe Newtspark was gestorven wist Spottedrain niet, maar ze begreep dat het inderdaad niet op natuurlijke wijze was gegaan. Ze was immers zo jong, zo gezond en wilskrachtig. Een rilling ging door haar lijf. Was er misschien iets wat Eveningstar voor zichzelf hield? Haar kop schoot omhoog toen de grijze kattin weer begon te praten, wat de vis alarmeerde van hun aanwezigheid. "Zie me voor de naïeve deputy die je wilt zien, maar ik zal geen onnodige oorlog uitlokken." Sprak ze koeltjes, een stuk minder fel dan eerder. Haar ogen gleden weer over het water. De vis was inmiddels al verdwenen. Vervolgens sloot haar blik in die van de grijze leader. "Kan ik op RiverClan rekenen, mocht het erop aankomen?" De gevlekte kattin verwachtte geen volledige 'ja'. Alles had immers een prijs.

Dit was haar kans, haar eerste kans op een échte bondgenoot van buiten haar clan, een die ook echt iets teweeg zou kunnen brengen als het nodig was. De prijs was echter hoog: Riverclan een oorlog in brengen waar ze eigenlijk niets mee te maken hadden. Het zou haar onpopulair maken, en Crystalstar dacht toch al niet dat dit haar beste periode was in de ogen van haar clan. Dus, met een zwaar hart, en toch iets van verontschuldiging in haar zeegroene ogen, schudde de diepgrijze kattin haar kop. Momenten geleden was ze nog gevuld geweest met vuur, nu leek dat gevoel uitgedoofd te zijn, een bekende ommekeer, één die ze als leader vaker en vaker had gevoeld. "Niet voor een oorlog die mij niets aangaat. Als Riverclan geprovoceerd wordt zal ik met kracht terugslaan, maar mijn clan zal me niet volgen als ik verkondig dat we Thunderclan gaan beschermen." Ze zuchtte, en was een een keer in de verlegenheid gebracht. "Ik kan je één ding beloven: Settledstar's kant zal ik nooit kiezen." Maar terwijl ze het zei, wist ze dat ze hetzelfde net zo makkelijk tegen Shadowclan's jonge leader zou zeggen.

Na het antwoord even te hebben verwerkt, knikte de poes langzaam. "Daar kan ik mee leven." Mauwde ze bedachtzaam. Zij zou waarschijnlijk hetzelfde hebben gezegd. Misschien was het alleen maar een goed teken dat de leader haar clan niet zomaar in een conflict liet mengen. Zo'n bondgenoot had ze immers niet kunnen vertrouwen. "Hetzelfde kan voor ThunderClan worden gezegd - als het aan mij ligt tenminste." Tijdens dit soort gesprekken vergat ze dat er daadwerkelijk nog iemand boven haar stond.