Yesterday you told me 'bout the blue blue sky

Soms gebeurden er bepaalde dingen in zijn leven waar hij niet meteen vat op had. Het ene moment was hij zonder kitten door het leven gegaan, het volgende moment had hij Hollykit geadopteerd. Hij had het niet over zijn hart kunnen krijgen om de kitten, wiens vader dood was en wiens moeder te ernstig aan het rouwen was om naar de kitten om te kijken, aan haar lot over te laten. En ze leek op hem, dus het was een leugen waar ze nu voor nu vrij makkelijk mee weg konden komen. Natuurlijk zou hij haar later wel de waarheid vertellen en misschien zou Hollykit’s moeder tegen dan de zorg wel weer op zich kunnen nemen, maar voor nu was het beter als ze het zo deden. De kitten had immers een ouderfiguur nodig in haar leven en Coldstreak had toch niet veel om poten. Dan kon hij net zo goed voor haar zorgen. En natuurlijk was er een groot deel in hem dat dat ook wel wilde. Hij had uit eigen ervaring wel opgemerkt hoe fijn dat het was als één van je ouders om je gaf en ondanks dat hij geen goede band had met zijn vader had hij dat wel altijd gehad met zijn moeder en daar had hij zich tot haar dood ook enorm aan opgetrokken. Coldstreak wilde niks liever dan dat door te geven aan Hollykit. Hij was dan ook de nursery ingegaan om haar op te zoeken, maar zo te zien lag te slapen en Coldstreak besloot om haar maar niet wakker te maken. Een andere kitten blokkeerde echter zijn pad toen dat hij naar buiten wilde gaan, een kitten die Coldstreak herkende als Ashkit. ”Dag Ashkit,” bromde hij terwijl hij een knikje gaf aan de kitten. Hij bleef even zitten voor de zekerheid. Misschien had de kitten wel iets te vertellen.

Met een zuchtje staarde hij vooruit. De laatste weken waren echt vreselijk. Elke keer deed iedereen weer gemeen tegen hem. Zijn siblings, moeder en Ivypaw gelukkig niet, maar ook al was hij best teruggetrokken, het deed toch wel een beetje zeer in zijn hartje. Misschien was hij soms wel wat te ver gegaan, maar ze toonden ook nooit vriendelijkheid of respect naar hem. Hij was niet zoals de rest druk, wild en speel. Hij was anders en had andere regeltjes. Hij was slim, maar niemand leek daarna te willen luisteren. Misschien was hij een tikkeltje arrogant, maar hij zei nooit hardop dat hij beter was dan een ander. Hij zei hooguit, in zijn eigen hoofd, dat hij slimmer was. Ashkit kon zo'n goede vriend zijn als je maar geduld had met hem. Als je maar respect toonde en begreep wat nee betekende. Maar ja, dat zat er niet in voor hem. Ashkit werd uit zijn gedachtes gerukt door Coldstreak. "Oh, ehm, hallo, miauwde hij terwijl hij eigenlijk nog een beetje in gedachtes was.

Coldstreak keek de kitten onderzoekend aan. Hij had een nogal ongelukkige sfeer om zich heen hangen, ook al deed hij zijn best om dat te onderdrukken. Een kitten op die leeftijd moest hier niet zo ongelukkig zitten. Dat gunde hij geen enkele kitten. ”Voel je je wel goed, Ashkit?” vroeg hij dan ook op een onderzoekende toon. ”Je ziet eruit alsof je ergens niet blij mee bent.” Misschien als Ashkit aan hem durfde toe te vertrouwen wat hem dwarszat, dat ze samen een oplossing konden zoeken. Coldstreak zag er misschien niet zo uit, maar hij was weldegelijk begaan met het lot van zijn Clanmates en wilde enkel het beste voor ze. Als één van de kittens gepest werd of zich om een andere reden niet gelukkig voelde, dan wilde hij dat wel graag weten. Zo kon hij misschien aan Eveningstar of Spottedrain rapporteren en dan konden ze samen voor een oplossing zoeken. Maar dan moest Ashkit natuurlijk wel vertellen wat er aan de poot was.