Six feet tall and super strong

De pijn in zijn schouder begon af te nemen, StarClan zij dank. Misschien kwam het door de warmte, misschien kwam het omdat hij het de afgelopen dagen verplicht rustiger aan had moeten doen, maar hij lag in elk geval niet meer zo wakker van de pijn. Dat spaarde hem weer een tripje uit naar de medicine cat’s den. Hij had zichzelf daar nu niet een paar dagen zien liggen, niet nadat hij bij Blazestar had aangegeven klaar te zijn voor een nieuwe apprentice. Dat was simpelweg niet zijn stijl. Het leek erop dat WindClan binnenkort nieuwe apprentices zou gaan krijgen, al kon het ook nog enkele manen duren. Die opdonders van Lightstep waren immers nog niet oud genoeg om de nursery al te verlaten. Thawrage was zoals elke brave warrior even gaan kijken – meer omdat hij prooi moest brengen naar de queen dan uit eigen beweging, maar goed, dat waren simpele details die over het hoofd gezien konden worden – en van die kleine haarballen vond hij Sootkit wel de meest belovende uitzien, al was de kitten veel te nieuwsgierig. Alsof de queen zijn gedachten kon lezen, maakte ze zich kenbaar. Thawrage draaide zijn kop zodat hij Lightstep aan kon kijken en hij draaide kort met zijn oortje. ”Werd je moe van je eigen luiheid?” vroeg hij kil aan haar, waarmee hij indirect aan haar vroeg hoe het met haar ging. Thawrage nam echter liever altijd een omweg als het ging om vragen naar het welzijn van zijn Clanmates.

@Lightstep