Hide behind that baby face

Onderwerp: Hide behind that baby face di 5 apr 2022 - 23:40

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Eén van de eerste dingen die hij had verplicht toen hij terug was gekomen van de Moonstone, was dat de ThunderClan grens geen moment van de dag onbewaakt mocht zijn. Hij had het Wolfblood direct lastig gemaakt, maar het was noodzakelijk. Hij vertrouwde Eveningstar voor geen moment. En zij hem niet, dus dat kwam goed uit. Maar zodra er ook maar iets bijzonders gebeurde hier, dan werden de alarmbellen direct gerinkeld. Hij was ook vaker dan hij wilde hier te vinden, ploeterend door sneeuw en modder. Ergens hoopte hij Eveningstar nog eens te zien om haar flink uit te lokken. Hij zag wel eens patrouilles aan de andere kant en maakte er een punt van om ze dan ook te groeten. Maar voor nu bleef het rustig, op het gerommel van de gebruikelijke monsters na.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf was langzaam in de richting van de grenzen gelopen. Ze moest het doen, ze moest spreken met Settleddust. Hem in ieder geval bedanken, zelfs al had ze het niet echt goed gehad onder de tutelage van Newtspark. Zelfs al was ze her vaak niet eens geweest met haar Mentor. Het was beter een Mentor te hebben waaraan ze zich irriteerde dan helemaal geen Mentor. Zeker in haar vak. Daarnaast was wat ze van Bluejay had gehoord over de dood van Newtspark behoorlijk heftig geweest. Heftig genoeg dat de jonge kattin zich schoorvoetend bij de grens had neer gezet. Veel van haar Clangenoten hadden verteld dat het hevig gepatrouilleerd werd. De kans dat ze Settleddust, die ondertussen Settledstar was zonder dat zijzelf dat wist, er was. Die kans had ze gepakt. Ze had geen van haar Clangenoten verteld dat ze Settleddust wilde spreken, dat ze hier heen was gegaan in de hoop hem te vinden. Als ze haar geurspoor volgden zouden ze wellicht nog iets kunnen vinden maar ze was slim genoeg geweest te rollen in vossenstront. Het stonk maar haar geur was verborgen. Als alles goed ging, misschien dat ze dan een oorlog kon voorkomen. 'Settleddust!' Haar stem klonk niet vijandig en haar ogen stonden kalm. 'Zou ik u mogen benaderen voor een kort, niet vijandig gesprek?' Vroeg ze terwijl ze haar stem gecontroleerd hield. Ze stapte dichter naar het donderpad toe maar stak nog niet over voordat ze zijn goedkeuring had.

❅

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settledstar hoorde iemand naderen en het was niemand anders dan de ThunderClan medicine cat haarzelf. Hij vertrouwde haar niet. Voor geen haar op zijn pels. Hij wist van Newtspark het één en het andere. En hij wist inmiddels dat Newtspark ook wellicht een dubbele agenda had gehad. Maar deze grijze poes was ook lang niet zo onschuldig als ze leek. Bovendien leek ze haar verhalen door elkaar te halen, zoals Bluejay bij hem had bevestigd. Ze begroette hem als Settleddust. ‘Settledstar,’ corrigeerde hij haar. En toen ze het lef had om te vragen om de grens over te steken, schudde hij zijn kop direct. ‘Nee.’ Geen haar op zijn pels die eraan dacht om ook maar één Thunderclanner een poot op zijn territorium te laten zetten. Hij keek de poes streng aan en zei verder geen woord. Dit ging over principe. En trots.

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf had gehoopt dat zijzelf als Medicine Cat buiten de ruzie's en onenigheden van haar Leader zou staan. Ze sloot haar ogen, maar natuurlijk kon ze niet op zoek naar planten op Shadowclan gebied en het was ook al verpest op Riverclan gebied. en haalde diep adem, alles omdat ze de verkeerde Mentor had gehad. Want als Newtspark haar mentor niet was geweest dan hadden ze wellicht een groot deel van dit gekibbel niet gehad. 'Settledstar.' Corrigeerde hij haar waardoor ze ongemakkelijk met een oortje trok. 'Excuses, Settledstar.' Mauwde ze omdat ze oprecht vergeten was dat hij benoemd was tot Leader. 'Nee,' Ze keek hem vanaf de grens aan en hield haar kop rustig schuin. 'Settledstar. Ik heb een inschattingsfout gemaakt en zou daarvoor mijn excuses aan willen bieden. Hoe de waarheid voor ons er uit zag lijkt niet geheel de waarheid te zijn.' Haar stem klonk kalm, volwassen en haar houding zag er kalm en trots uit. Het was duidelijk dat ze om haar eigen reden gekomen was. 'Hoewel ik het niet altijd eens was met Newtspark heb ik in ieder geval dankzij haar mijn plantenkennis ontwikkeld. Bedankt voor hetgeen dat het jullie heeft gekost.' Ze keek de kater aan waarna ze haar staart zwiepte. Haar ogen stonden eerlijk maar ook kalm. Ze hield haar blik op hem gericht. 'Ik ben enkel bang dat ik mijn Clan niet achter mij heb staan. Ik sta hierbuiten. Het enige wat ik kan beloven is dat ik het pad dat Starclan aan mij als Medicine Cat heeft gegeven zo goed mogelijk zal lopen en dat ik nooit een kat zal doden tenzij het uit diens lijden moet worden verlost.' Beloofde ze plechtig waarna ze zich omdraaide. 'D-dan ga ik maar weer.' Stotterde ze.

❅

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settledstar was verwonderd dat zijn aanpak werkte. De poes begon te spreken en ze sprak meer dan ze waarschijnlijk zou moeten. Hij luisterde aandachtig toen ze sprak over Newtspark, haar dankbaarheid uitte en sprak dat de clan niet achter haar stond. Een onzichtbare glimlach vormde zich over zijn lippen. Daar had hij haar waar ze hebben wilde. En toen ze sprak dat ze weer zou gaan, hief hij zijn kop iets. ‘Nee, Remnantwolf, stop.’ Hij wilde nog steeds haar niet op zijn grond hebben. Maar het spreken ging zo vrij eenvoudig. Hij wachtte tot een monster hem passeerde, en keek de grijze poes aan. ‘Vertel me dan de waarheid en de hele waarheid. Waarom vertrok Newtspark uit ThunderClan?’

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf draaide zich om toen Settledstar haar naam riep, haar oortjes gespitst en haar kop verward schuin. 'Nee, Remnantwolf, stop.' De kattin bleef even duidelijk twijfelend staan voordat een zachte zucht haar mond verliet en ze hem met brandende amberkleurige ogen aan keek. Een monster passeerde hen, waardoor de kattin als aan de grond genageld bleef staan, monsters. Ze waren doodeng. 'Vertel me dan de waarheid en de hele waarheid. Waarom vertrok Newtspark uit ThunderClan?' Remnantwolf zuchtte nu wat luider voordat ze Settledstar bedachtzaam aan keek. Het was duidelijk dat ze niet ging liegen, ze was er bijna zeker van dat Settledstar het zou doorzien. 'Ik ben niet geheel zeker Settledstar. Ik kan je zeggen wat er is gebeurd maar aangezien tussen elke gebeurtenis zoveel tijd zat...' Ze keek hem met nadenkende ogen aan alsof ze de ervaringen weer voor de geest haalde, ze knipperde langzaam met haar ogen. 'Je hebt waarschijnlijk van Newtspark gehoord dat wij niet goed samen konden. Dat wij als vuur en water waren.' Ze wist dat de kans dat Newtspark gesproken zou hebben groot was dus wat ze nu deelde was waarschijnlijk al wat hij zou weten. 'Ik was het niet altijd eens met haar gedrag, en zij niet met dat van mij. Maar ze was enorm hecht met Eveningstar en Spottedrain en hun geboden haar te blijven. Zelfs toen ik zei dat ze haar eigen pad moest gaan vinden waarop zij gelukkig zou zijn .... Zelfs toen bleef ze nog erg lang in onze Clan hangen. Toen verdween ze en was ze plotseling dood.' Haar ogen gleden naar haar poten voordat ze hem weer aan keek. 'Ze was te koppig om door mij weg gestuurd te worden Settledstar en ze verdween ook als uit het niets. Wat haar uiteindelijk de keuze heeft doen maken, dat weet ik niet.' Haar stem was kalm, beheerst. 'Wat ik wel weet is dat zij geen oorlog waard is.' Mauwde ze krachtig. Haar ogen fel en zelfverzekerd.

❅

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Helaas geloofde hij geen woord wat uit de bek van de ThunderClan medicine cat kwam. Hij vreesde dat hij haar op een dwaalspoor wilde zetten en.. wel dat zou niet lukken. Remnantwolf had zich al vaker onbetrouwbaar bewezen. Enkel haar laatste opmerking was hij het erover eens: Newtspark was geen oorlog waard. Ze zat verdomme onder de grond en daar zou het bij moeten blijven. Ze zou vergeten moeten worden en dan kon iedereen vredig door met hun leven. Alleen Eveningstar was erop gebrand om hem dwars te zitten door een opmerking van een Dark Forest wicht. Zijn ogen gingen weer naar de grijze medicine cat. ‘Waarom hoor ik dan van één van mijn warriors dat je Newtspark zelf weg hebt gestuurd. En toen hij vervolgens pushte dat de verhalen niet samengingen, je een ander verhaal begon te spinnen.’ Hij kantelde zijn kop. ‘En nu krijg ik weer een andere versie te horen.’ Hij priemde zijn ogen in de hare. ‘Verdacht, hm?’ sprak hij haar uitdagend toe. Gut, ze was nog maar een kind. Gedwongen te snel op te groeien, maar hij zou haar bang genoeg kunnen maken. ‘Ik weet dat jullie je zaken in je clan niet voor elkaar hebben. Ik weet dat Eveningstar niets anders wil dan problemen. Shadowclan heeft niets verkeerd gedaan, enkel wat is beloofd: Jij hebt je training gehad en geen één dankbaar woord heeft mijn oren bereikt.’

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf keek de Leader van Shadowclan aan. Ze wist dat het beter was hem aan te kijken dan zenuwachtig om zich heen te draaien. Eveningstar zou wellicht niet blij zijn met het gesprek maar ze wilde vrede, ze had niet het idee dat Shadowclan de gevaren mee droeg dat Bloodclan was geweest en daarnaast wist hij wellicht meer dan hij liet blijken. Newtspark was vast en zeker niet geheel stil geweest. 'Waarom hoor ik dan van één van mijn warriors dat je Newtspark zelf weg hebt gestuurd. En toen hij vervolgens pushte dat de verhalen niet samengingen, je een ander verhaal begon te spinnen.' Hij kantelde zijn kop. 'En nu krijg ik weer een andere versie te horen.' Hij priemde zijn ogen in de hare terwijl ze hem aan bleef kijken, niet angstig, niet bang. Wellicht zelfs kalm. 'Verdacht, hm?' sprak hij haar uitdagend toe. Remnantwolf keek hem aan terwijl ze haar staart heel langzaam over de grond trok. 'Ik weet dat jullie je zaken in je clan niet voor elkaar hebben. Ik weet dat Eveningstar niets anders wil dan problemen. Shadowclan heeft niets verkeerd gedaan, enkel wat is beloofd: Jij hebt je training gehad en geen één dankbaar woord heeft mijn oren bereikt.' Vervolgde hij waardoor Remnantwolf langzaam knikte en haar amberkleurige ogen feller blonken terwijl ze heel kalm, beheerst haar volgende woorden uitsprak. 'Ik weet zelf niet alles wat er is gebeurd. Elke keer als ik probeer te snappen wat er is gebeurd komen er andere details in mij op.' Ze was eerlijk, elke keer herinnerde ze meer en dus veranderde de waarheid ook mee.

Haar stem had kalm geklonken voordat ze Settledstar aan keek met een warme blik. 'Ik probeerde je net te bedanken Settledstar.' Mauwde ze zacht, het was wellicht niet hetzelfde als Eveningstar maar het was alsnog wat ze had geprobeerd. 'Ik verwacht dat Newtspark heeft verteld dat Eveningstar een kat genaamd Stagtine heeft vermoord. Wellicht heeft ze niet gedeeld dat diezelfde kat de kittens van Eveningstar en hem ontvoerd heeft laten worden naar Bloodclan zodat hij aan de macht kon komen en vervolgens een gevaar was voor alle vier de Clans. Ze besloot dat enkel verbanning niet de veiligheid zou kunnen garanderen.' Haar stem klonk kalm voordat ze haar blik scherper op Settledstar richtte. 'Ze zal heftiger reageren als ze in haar hoofd haalt verraden te worden, hij was de vader of pleegvader van haar kittens.... Dat is mij niet helemaal duidelijk... Zij denkt dat ze verraden is.' Haar stem klonk zachter maar helder terwijl ze duidelijk peinzend de ander aan keek.

'In de afgelopen Moons is zoveel gebeurd Settledstar dat ik moeite heb het allemaal zo duidelijk mogelijk te vermelden. Laat ik je nog een ding zeggen. Newtspark besloot richting het einde van de training dat ze Riverclan kon uitdagen over het feit dat ze trots was een Riverclanner te hebben vermoord. Ze werd aangevallen en ik werd gedwongen om haar te verzorgen. Als zij Riverclan zo kan behandelen, wie zegt dat ze Thunderclan niet op dezelfde manier zou behandelen? Ze draaide door en ik vertrouwde haar niet. Dus ik stuurde haar weg. Alleen ze was niet direct weg. En dat laatste detail, omdat rond die tijd zoveel gebeurde.... Dat verward mij. Wat de daadwerkelijke waarheid is... Dat moet ik nog snappen Settledstar.' Haar stem klonk helder en duidelijk terwijl ze hem aan keek. 'Jij weet net zo goed als ik dat ik weinig meer ben dan een kind in een rang die veeleisend is. Ik kan enkel beloven dat ik ga proberen Eveningstar te doen kalmeren. Probeer tot die tijd alsjeblieft haar niet te veel uit te dagen.' Mauwde ze zachtjes en eerlijk voordat ze haar kop neeg.

❅

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Nog steeds geen dankjewel, maar het kwam dichtbij genoeg. Hij knikte stijfjes. Wat hij interessanter vond, was dat hij haar zodoende uit te tent had weten te lokken, dat ze begon met praten. En ze sprak en sprak en sprak, en hij wist dat Eveningstar haar zou vellen als ze wist wat ze allemaal tegen hem opbiechtte. Settledstar wist al van Stagtine, maar de details rond de kittens waren nieuw voor hem. Bovendien vertelde ze hem weer een misdaad van Newtspark, die wel lekker bij het lijstje kon. Dat maakte niet meer uit, Newtspark was geregeld. ‘Dus je geeft toe dat Eveningstar in geen staat is om nu te leiden.’ Hij snoof schamper. Ze leek op Acornstar. Achterdochtig, ze zat ernaast, en ze begon een lied te zingen die al eens eerder was gezongen. Maar hij keek woest naar de medicine cat toen ze sprak dat hij zich koest moest houden. ‘Zeg dat maar tegen je leidster. Lijn je blaffende hond aan, want zij daagt ShadowClan constant uit.’ Hij zette een stap op het donderpad, wetende dat er nu geen monsters aankwamen. De trillingen bleven uit. ‘Ik ben erg geduldig geweest. Ik heb niets anders dan gratie getoond. Zodoende dat mijn eigen clan onrustig wordt.’ Zijn blik stond op onweer. ‘Vertel haar maar dat als ze wil vechten, wij zullen vechten. En wij zullen winnen. Kijk hoe RiverClan is geëindigd toen ze ShadowClan uitdaagden. ShadowClan doet niets anders dan zichzelf beschermen.’ En met een ruk draaide hij zich om en verdween terug in de schaduwen van zijn thuis.

- Settled topic uit

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf had soms meer koppijn na het spreken met een Leader dan ze toe wilde geven. Het was diplomatiek niet echt het makkelijkste zeker als ze wist dat ze eigenlijk niet met de ander mocht spreken. Hij wist waarschijnlijk niet hoe groot risico ze nam in de hoop dat ze beide Clans uit een oorlog kon houden. Was het het risico waard? Dat zou pas later blijken. 'Dus je geeft toe dat Eveningstar in geen staat is om nu te leiden,' Remnantwolf keek de andere Leader kalm aan terwijl ze haar staart ontspannen liet hangen. 'Ik geef toe dat ik als Medicine Cat van Thunderclan van mening ben dat ze overhaast beslist omdat ze mentaal enkele zware klappen heeft gehad.' Mauwde de jonge kattin, zo diplomatiek en eerlijk mogelijk. 'Zeg dat maar tegen je leidster. Lijn je blaffende hond aan, want zij daagt ShadowClan constant uit.' Hij zette een stap op het donderpad, wetende dat er nu geen monsters aankwamen. De trillingen bleven uit. Remnantwolf keek hem met een begripvolle blik aan. 'Ik ben erg geduldig geweest. Ik heb niets anders dan gratie getoond. Zodoende dat mijn eigen clan onrustig wordt.' Zijn blik stond op onweer. Remnantwolf haar blik bleef kalm onder zijn woede, beheerst zoals haar Mentor nooit was geweest. 'Vertel haar maar dat als ze wil vechten, wij zullen vechten. En wij zullen winnen. Kijk hoe RiverClan is geëindigd toen ze ShadowClan uitdaagden. ShadowClan doet niets anders dan zichzelf beschermen.' Remnantwolf wilde nog iets zeggen maar Settledstar draaide zich al woest om. Hij verdween in de schaduwen waardoor ze zich met een diepe zucht omdraaide. Ze wist niet of het beter of slechter ging als ze had verwacht. Zij zou ook terug keren naar haar Clan en hopen dat ze door zou dringen tot tenminste een Leader. 'Geef mij alsjeblieft een paar dagen om te proberen tot haar door te dringen. Jij wilt net zoals ik geen oorlog als het niet hoeft Settledstar anders had je al lang een oorlog begonnen.' Mauwde ze hard genoeg zodat hij het ondanks het feit dat hij verdwenen was het kon horen voordat zijzelf ook in de schaduwen aan haar kant van het territorium verdween en richting haar kamp stapte. Het was aan hem en Eveningstar nu. Zij had haar taak als Medicine Cat, als vredebewaarder gedaan.

❅

Onderwerp: Re: Hide behind that baby face