What?! you say i am stupid?! Look at yourself!

Summernight werd wakker in het kamp. Ze liep al dagen heen en weer te lopen. Ze liep naar de leaders den en keek naar Duststar. hij sliep. Ze siste een paar woorden. ''Vaarwel o grote leader of de Skyclan. Mijn wraak is zoet.'' Ze haalde haar klauw uit en krabte het hoofd van de leader en beet daarna in zijn nek. Ze had dit vaker bij de leader gedaan en dit was zijn laatste leven. Ze sprintte naar buiten en ze stopte toen er een kat uit de warrior den uitkwam. Summernight deed alsof ze net naar binnen ging en gaf een gil. ''Duststar is vermoord!'' riep ze uit. oh wat was haar wraak zoet.

Summernight werd weer eens wakker buiten het kamp. Ze voelde zich buiten gesloten. Zelfs Duststar negeerde haar dagelijks. Ze was het zat. Helemaal zat. ze dacht terug aan haar droom. Misschien zou ze dat ooit doen. Ze stond op en rekte zich uit. Ze rende naar de grenslijnen. Ze ving al snel 3 muizen en begroef ze. Ze keek dromerig voor haar uit. toen hoorde ze gekraak uit de bosjes. haar haren rezen overeind en begon te blazen. Door vele gevechten die ze gewonnen had had ze een paar littekens op haar lichaam. Maar ze was niet van plan om zich omtekopen. Ze wist vrijwel zeker dat dit geen Skyclan kat was.

Geruisloos trippelde de knappe poes door het gras, haar gele ogen straalden de kilte uit die zich in haar borstkas bevond. De poes had geen hart meer, nee het was eerder een zwart gat dat zich in de borstkas van de poes huisde. Haar klauwen waren vlijmscherp, net zoals haar tanden. Haar ogen straalde kilte uit, en haar gehele uiterlijk echter onschuldigheid. Terwijl dat in een keer kon omslaan naar een angstaanjagend uiterlijk. Haar specialiteit bleef het verwarren van haar tegenstanders door haar onschuldigheid op te zetten en dan in een klap om te slaan. Dat was dan ook het leukste om te doen, op het afslachten van een tegenstander na. Nu was ze opnieuw terug in clanterritoria, op de plek van die misbaksels die je niet eens katten kon noemen. Een grijns ontstond op haar snuit toen ze dacht hoeveel onrust ze kon stoken door simpelweg hier te wandelen. Maar dat deerde haar niet, ze had geen vrees meer. Fear is the mindkiller. I will face my fear and let it pass through me, and only I will remain. Zo herhaalde ze het zinnetje keer op keer in haar hoofd als ze voor iets groots stond. Zo kon ze blijven zoals ze was en had ze niks te vrezen. In de verte zag ze een onbekende kat staan en grinnikte. ''It's time for a game.'' Fluisterde ze zacht en zette haar onschuldigste uiterlijk op. Ze hoorde de onbekende poes blazen en trippelde onschuldig naar haar toe. Ze liet haar oren gespeeld schuw zakken en keek de poes aan. ''Is er iets aan de hand?'' Vroeg ze met een hele zachte stem en keek de poes schuw aan. Onopvallend peilde ze de poes even en merkte dat deze al meer gevechten had meegemaakt. Dit kon je zien door de littekens, bij haar werden die verborgen onder haar dikke en pluizige vacht.

Ze liet haar oren gespeeld schuw zakken en keek de poes aan. ''Is er iets aan de hand?'' Vroeg de poes met een hele zachte stem en keek de poes schuw aan. ''Wat doe jij op Skyclan gebied?'' siste ze. Ze had geen zin in spelletjes. Ondertussen had ze wel geleerd dat iedereen haar bedroog en dan haar aavalt. En dat zijn die littekens. Die worden nooit meer bij haar weggehaald. ''What do you want enemy!'' galmde door haar hoofd maar ze hield het voor zich. Ze haalde haar nagels al uit haar poten en keek de poes Kwaad aan. ''Hoe DURF je op ons territorium te komen misbaksel.'' beledigte ze de poes. Ze is altijd al kwaad geweest op de katten. ''Het is of een Rogue of een Bloodclan kat.'' dacht ze. Maar Bloodclanner of niet ze moest de poes hier weghalen. Ze blaasde niet meer maar bleef met haar haren overeind staan. Ze Zou hoe dan ook die poes uitschakelen of tenminste uit de Skyclan territory laten verdwijnen. Ze ontblootte haar tanden en keek de poes kwaad aan. De poes zag er schuw uit maar ze laatte zich niet foppen en wachtte rustig op de antwoorden af van de poes. ''Komt er nog wat van?'' siste de poes. Ze was behoorlijk nijdig, ze had namelijk nog steeds geen Apprentice.

''Wat doe jij op Skyclan gebied?'' siste de andere poes en Escada keek haar onschuldig aan. Ze merkte op dat de onbekende Clanpoes haar nagels uitsloeg en Escada zuchtte in stilte. Dit ging geen leuk spelletje worden voor haar. ''Hoe DURF je op ons territorium te komen misbaksel.'' beledigde de poes haar en Escada lachtte ineens heel helder en gooide haar kop even omhoog. Het viel haar op dat de poes haar vacht nog altijd had opgezet, maar Escada trok zich er niks van aan. Ze was niet bang voor anderen, dat was ze nooit. Dat zou ze nooit worden ook. Ook nu de andere poes haar tanden liet zien bleef Escada kalm zitten. Haar onschuld zakte weg tot een doodse kalmte en ze bleef de poes aankijken zonder het oogcontact te onderbreken. ''Komt er nog wat van?'' siste de poes. ''tut-tut.'' Sprak de kleine gestreepte poes afkeurend. ''Wat een taalgebruik toch, en dat tegenover mij nog wel.'' Ze grinnikte nu en stond op. Meteen daarna trok ze haar lip op, sloeg haar vlijmscherpe klauwen uit en zette haar vacht vol op.''Je daagt de verkeerde kat uit liefje, ik ben daarvoor toch iets te gevaarlijk. Maar waarom blijf je trouwens bij die afschuwelijke Clan als ze je zo kwaad maken?'' Ze grinnikte. Ze had die blik in de ogen van de poes gezien. ''Kom met mij mee, dan mag je misschien zelfs aan mijn zijde lopen.'' Ze grinnikte en wist bijna zeker dat deze poes niet ging instemmen maar het deed haar niks. Geduldig wachtte ze af, maar spande toch wel haar spieren. Ze was klaar voor alles.

''tut-tut.'' Sprak de kleine gestreepte poes afkeurend. ''Wat een taalgebruik toch, en dat tegenover mij nog wel.'' Ze grinnikte nu en stond op. Meteen daarna trok ze haar lip op, sloeg haar vlijmscherpe klauwen uit en zette haar vacht vol op.''Je daagt de verkeerde kat uit liefje, ik ben daarvoor toch iets te gevaarlijk. Maar waarom blijf je trouwens bij die afschuwelijke Clan als ze je zo kwaad maken?'' Ze grinnikte. Ze had die blik in de ogen van de poes gezien. ''Kom met mij mee, dan mag je misschien zelfs aan mijn zijde lopen.'' Ze grinnikte. Daar spitste haar oren van. Zou ze echt meemogen? nee. ze ging niet of wel? ze wist het niet. ''Kan ik denken over je aanzoek?'' snauwde ze. ze wist het gewoon niet. Ze wilt wel maar iets vanbinnen zegt haar. Nee je mag niet! ze schudde even met haar kop. ''wat ik wel wil zeggen is dat je een goede leider hebt...... Scourge is het niet?'' grinnekte ze. In haar ogen zag je duisternis en woede. Ook zag je bewondering voor de grote Kater Scourge. Ze bleef op de poes gericht.

Daar spitste haar oren van en Escada voelde de triomf door haar suizen. Ze had haar van haar stuk geslagen, en ze twijfelde duidelijk. ''Kan ik denken over je aanzoek?'' snauwde ze. Escada grinnikte en zwaaide met haar staart. ''Je mag er de tijd voor nemen op een voorwaarde,'' Ze keek de poes strak aan. ''Ik wil je naam weten, zodat ik de anderen misschien kan voorbereiden.'' Maar dat was niet echt haar reden, ze wilde altijd andermans naam weten. En als ze nee zou zeggen dan wilde ze wel de naam van haar slachtoffer weten. Anders was er voor haar niks aan, en bovendien kon ze die Clangenoten van dat kreng ten minste stangen als ze de naam van haar slachtoffer wist. De poes schudde even met haar kop. ''wat ik wel wil zeggen is dat je een goede leider hebt...... Scourge is het niet?'' grinnekte ze. In haar ogen zag je duisternis en woede. Ook zag je bewondering voor de grote Kater Scourge. Ze bleef op de poes gericht. Escada grinnikte heel even. Die blik van de poes beviel haar wel. ''Wel, als bloed moet vloeien zal hij niet twijfelen om dat te laten gebeuren. Bovendien, als je iemand vermoord word je daar niet voor gestraft. Zelfs binnen de zogezegd Clan niet, je bent dan gewoon sterker en beter.'' Escada grinnikte weer en zwiepte vrolijk met haar staart. ''Niet dat ik ooit toestemming ga vragen om iets te doen, dat hoef ik niet. Wij allen hebben alle vrijheid die we ons kunnen wensen. Geen echte verplichtingen, je leeft toch nog voor jezelf.'' Ze grinnikte duister en bleef de poes aankijken. ''Bevalt dat je niet?'' Vroeg ze tenslotte en ging maar weer zitten, totaal relaxed. Althans zo leek het, maar haar spieren bleven gespannen.