Who writes your story?

Onderwerp: Who writes your story? za 12 jun 2021 - 14:03

_{Een moment van rust kwam zelden wanneer je deze nodig had. Maar vandaag leek hij het geluk getroffen te hebben. Met een kalme pas stapte hij de helling af, keek naar de glinsterende velden en voelde zich voor even terug tussen de sterren. Een kleine glimlach sierde zijn kop terwijl hij het water oppervlak bereikte, boog zijn kop rustig naar beneden en leste zijn dorst in een kort durende rust. Maar heerlijk was het even geweest. De leader hief zijn kop pas op toen de pootvallen naast hem stopte, hij wist dat ze veel hadden om over te spreken. Wist dat de jonge kater naast hem veel te verduren had gehad en hij als zijn mentor en leader er voor hem moest zijn. "Winterpaw" mauwde hij kalm, wierp een blik op de jonge knaap.}

MONTY

Hij had geen spijt van zijn acties. Winterpaw vond het geheel terecht, hoe hij gereageerd had. Maar toch was het spannend om de Leader, zijn mentor en de vader van de kittens onder ogen te komen. Winterpaw had nog nooit zo'n uithaal gedaan, maar de dood van zijn vader had hem ertoe gemaakt. Winter had van te voren al besloten geen sorry te zeggen, maar spannend vond hij het wel. De kater had geen reactie gegeven op hem toen het gebeurde, maar of dat een goed teken was wist hij niet. Maar dat niet alleen maakte dit spannend. Winterpaw vroeg zich natuurlijk af of hij zijn vader gezien had, en met hem gesproken had. Hij slikte toen Blazestar hem aansprak. Winter keek hem kort aan voor zijn groene ogen zich naar het meer richtte. 'Gefeliciteerd,' mompelde hij zachtjes, zijn stem was haast een fluistering. Gefeliciteerd dat mijn vader dood is, en jij in zijn plaats kon gaan staan.

_{Blazestar glimlachte zwakjes bij het krijgen van een zachte felicitatie. Hij wist dat er voor Winterpaw geen geluk in zat, dat hij het enkel deed uit beleefdheid. Dat hij nu Blazestar was ging ten kostte van zijn vaders leven. En hoewel de kleine tabby er moeite mee had te rouwen om het leven van de somali kater, wist hij dat Winterpaw hem enkel kende als een vader. Een vader nog altijd beter dan pebaalde andere vaders. Blazestar slikte en wierp een blik op het water, het stond nog altijd rustig. Maar zijn gedachtes waren verre van kalm. "Het spijt me van je vader, Winter" hij wierp een zorgzame blik op zijn apprentice. Waren dit de juiste woorden?}

MONTY

Zijn blik bleef naar het meer gericht, maar echt kijken deed hij niet. Een waas kwam voor zijn niet gefocuste ogen terwijl zijn oortje naar de kater naast hem draaide. Hij vond het vervelend om zich zo te voelen, de kater naast hem was nog steeds hoger in rang. Nu zelfs hoger dan eerder. Winterpaw had hem ontweken, maar dat kon hij niet voor eeuwig blijven doen. Zeker niet als de trainingen weer door gezet moesten worden. 'Het spijt me van je vader, Winter.' Hij voelde de oranje ogen van de ander op zijn vacht, maar zijn blik bleef vooruit gericht. Een lichte inademing volgde. 'Heb je met hem gesproken? Tijdens je levens halen,' miauwde hij zachtjes. Had zijn vader er vrede mee? Ging het goed met hem? Miste hij hun?

_{Het was een godsgegeven dat zijn lbik van de apprentice af was toen hij zijn vraag stelde. Één zo logisch maar zo lastige vraag. Blazestar zag zijn ogen vergroten in zijn reflectie op het kleine meertje. Wat moest hij hier nou weer op zeggen? Hij kon lastig zeggen dat zijn vader aan het wegrotte was in Darkforest. Kon moeilijk beweren dat de kater door pijn en onmogelijkheid heen was gevochten om hem en vele andere de dood toe te wensen. Sterker nog, niemand zou hem geloven. De realisatie trof hem hard, Blazestar slikte. Voor iedereen was het nog altijd Wolfstar, domme Wolfstar. Wolfstar de zachtaardige die zijn moordenaar vrij uit gaf. Blazestar zou bijna denken dat hij zelf vergif in zijn eten had gedaan. Wie weet was starclan gewoon kwaad om de leugens die hij gezegd had over hun, maar dat zou niet heel eerlijk zijn. Zeker niet na alle keren dat hij vuil over de sterren had gegooid. Hoe naar hij ook over ze gesproken had, de heides hadden daarboven nog altijd mooi gekleurd. Ze hadden hem nog altijd levens gegeven.

Hij knikte "dat deed it" zijn blik viel op zijn leerling. "...ik mag er verder niks over zeggen, Winterpaw" een spijtige blik viel op de jonge kater. Het was vreemd, voor een kater die gewoonlijk zijn emoties verborg, lagen ze nu open en bloot. Het voelde enkel juist, Winterpaw deed hetzelfde naam hem toe. "Het, het spijt me Gewoonlijk was hij niet iemand die waarde hechtte aan regels, maar wanneer het hem uitkwam?}

MONTY

Winterpaw zag hem knikken in het reflecterende water. Hij draaide echter nog steeds niet naar hem toe, en als Blazestar hem wel aan wilde kijken vermeed hij snel zijn blik. 'Dat deed ik.' Winter zuchtte zachtjes, nog altijd strak vooruit kijkend. '...Ik mag er verder niks over zeggen, Winterpaw.' Zijn kaken verstrakte wat, en zijn blik werd nu toch naar de kater naast hem gericht. Verwarring en pijn tekende zijn gezicht. 'Het, het spijt me,' miauwde Blazestar, maar Winter schudde zijn kop, zijn sorry niet accepterend. Nog niet. 'Hoezo niet? Het is toch niet geheim, die hele.. Ceremonie?' Waarom kon hij er niets over zeggen? Doe het in ieder geval omdat je Apprentice de zoon van de overleden Leader is. Wat was dit voor muizenstront.

_{Verwarring, pijn. Je hoefde geen expert te zijn om de uitdrukking op de apprentice zijn bolle koppie te kunnen lezen. De leader beet op zijn wang, het was beter zo. Niet weten zou de kater minder pijn doen dan de waarheid. Een waarheid die zo wie zo beter af was in geheimhouding. Winterpaw bleef helaas niet lang stil, Blazestar had gehoopt op stilte. Had gehoopt dat de apprentice het er bij zou later maar ook hij wist dat dit niet gebeuren ging. Toch was hij verslagen toen de vraag kwam. Blazestar boog zijn blik van zijn apprentice af "Ik mag het alleen met een medicine cat bespreken, Winterpaw." Hij sprak de waarheid maar toch voelde het verkeerd. Rot opties. Rot Wofheart en Rot leven. Alle keuzes, waren verkeerde keuzes tegenwoordig.}

MONTY

Winter wist heus wel een beetje hoe de regels in elkaar staken, maar toch vond hij het onzin. Het ging hier om zijn vader. Waarom zou dat een geheim moeten zijn? 'Ik mag het alleen met een medicine cat bespreken, Winterpaw,' luidde Blazestars antwoord. Winter snoof, zijn oren naar achter draaiend. Bullshit. De jonge kater keek weer uit over het water. Zijn kaken klemden op elkaar. 'Hoe ging het met hem?' vroeg hij uiteindelijk.

Hoe het met hem ging? Blazestar woog zijn woorden voorzichtig af. Hij iwlde niet tegen de jonge man liegen, maar zag ook niet bepaald een manier waarop hij die droom waar kon maken zonder hem pijn te doen. Het ging niet goed met zijn vader, ook al had hij staan lachen. Staan tieren. Blazestar kon zich niet voorstellen dat dit uit een vreugde voortgekomen was. "Hij had het moeilijk met zijn dood" mauwde hij uiteindelijk met een kleine bezwaarde zucht. Het was geen leugen die hij hier vertelde, maar hoezo voelde hij zich dan nog steeds schuldig?

♔ nickdiazfan

Onderwerp: Re: Who writes your story?