Now I know what I believe inside

Hij wist dat met de dreiging van Shadowclan het misschien verstandiger was om al vroeg te beginnen aan vechttraining. Om Foxpaw in ieder geval verdedigingstechnieken te leren. Daarna zouden ze verder nog wat kunnen gaan jagen, maar er waren dingen die nu prioriteiten hadden ten opzichte van andere dingen. Dus zat hij rustig te wachten bij de Sandy Hollow tot Foxpaw er zou zijn. Hij zou haar de keuze geven wat ze eerst wilde doen, maar hij was van plan om in ieder geval allebei een deel vandaag te doen.

[Foxpaw]

Met een zucht kwam Foxpaw naar buiten. Ze nam de tijd om haar vacht uitgebreid te likken en een kleine grijns gleed om haar lippen bij het idee dat haar mentor al op haar zat te wachten. Zoals een trouwe prins dat hoorde te doen! Nee, ze ging écht niet sneller haar vacht likken omdat ze aan die stomme training moest beginnen. En als Dustspirit daar iets op tegen had, moest hij maar klagen bij Eveningstar. Het boeide haar immers niet of ze langer apprentice moest blijven of niet. Ze dacht sowieso niet dat dat het geval ging zijn: er hing een dreigende oorlog met ShadowClan in de lucht en Foxpaw was er vrij zeker van dat ThunderClan alle apprentices nodig had die het kon gebruiken. Dat kwam voor haar weer goed uit, want dan kon ze weer wat meer flikken. De poes liep op haar gemakje het territorium in, waarna ze zich naar the Sandy Hollow begaf. ”Vechttraining?” gokte ze toen dat ze haar mentor middenin de kuil zag zitten. Ze besloot expres niks te zeggen over het feit dat ze op zich had laten wachten en een licht uitdagende blik verscheen in haar ogen terwijl ze naar Dustspirit keek, afwachtend of hij er wél iets over ging zeggen.