White sun for your cold heart honey

Het water kwam met bakken uit de hemel. Het was een heuse newleaf wolkbreuk en het water kletterde luid om de grond. Ze was slippend het kamp binnen komen rennen toen de regen was begonnen, en wilde niet iedereen in de warriors den verstoren door met haar druipende vacht binnen te komen. Dus had ze een plekje gevonden onder de high rock, waar ze net droog bleef. Nou ja, droog, ze was toch al tot op het bot nat. Ze rilde een beetje, terwijl ze haar vacht uitschudde. Clovercloud was nu al een aantal manen in een slecht humeur. Ze at weinig, maar nog net genoeg dat er geen vragen gesteld zouden worden. Het knaagde gewoon aan haar. Ze wilde de waarheid weten wat er tussen haar  ouders was gebeurd. En met natuurlijk Spottedrain. Maar nee, zij zaten mooi hoog en droog in hun kasteeltje, zo verliefd. Om misselijk van te worden. Gefrustreerd begon Clovercloud haar vacht droog te likken, hopend zo weer warmte in haar lijf te krijgen.

&Foxpaw eerst

Natuurlijk had zij weer het geluk toen ze even kon ontsnappen aan die irritante katten in haar Clan dat het bewolkt begon te worden. Ze had de eerste seinen van aankomende regen genegeerd, ook al had ze de regenbui praktisch kunnen ruiken. En nu was ze geïrriteerd omdat ze gevangen werd in de stortbui. Ze rende slippend het kamp binnen en koos de eerste beste plek uit om te drogen, wat toevallig onder de High Rock naast Clovercloud was. De poes besloot op dat moment met haar vacht te schudden en Foxpaw keek haar geërgerd aan. ”Houd daarmee op,” zei ze snibbig. ”Jij bent niet de enige die het warm probeert te krijgen, weet je.” Ze was verkleumd tot op het bot, maar weigerde om dichterbij Clovercloud te gaan staan. Daar was ze te trots voor. Met haar tong raspte ze over haar vacht heen, de warrior naast haar negerend. Het was ook enkel om te schuilen tegen de regen dat ze hier kwam staan, anders zou het niet eens in haar opkomen om vrijwillig interactie te hebben met een Clanmate. No way.

Echt, ze kon niet eens gewoon uitschudden, voordat een bijdehante apprentice er een opmerking over moest maken. Bij de sterren, ze kon niet even drie seconden ademhalen leek het wel op. ‘Hou je bek,’ snauwde ze simpelweg terug naar de apprentice. Ze keurde haar een blik waardig. Dat gespuis was nauwelijks uit de nursery gekropen. Ze duwde zichzelf stevig tegen de richel aan en keek naar de onophoudende regen. Ze haalde geïrriteerd haar neus op en schudde haar pootjes uit, toen die in een plas kwamen te staan die zich voor haar poten creëerde. Gatverdamme, straks zou het hier ook nog te nat worden. Ze was geen RiverClanner. Ze had er een hekel aan.

Foxpaw legde haar oren in haar nek en een giftige blik ontstond in haar kristalblauwe ogen toen de warrior naar haar snauwde dat ze haar bek moest houden. Ze kende de kat niet en ze was er nu zeker niet zo happig op. In plaats van dat ze antwoordde, richtte ze haar blik naar de plas water waar de poes zich van wegduwde. Payback time. Ze ging haar energie dus écht niet verspillen aan dit kreng en bovendien waren er betere plekken om te schuilen dan dit. Ze maakte er dan ook een punt van om langs de kattin te wandelen, waarbij ze hard met haar achterpoten bij de plas naar achteren trapte. Zo werden haar achterpoten wel nat, maar ach. Het merendeel zou op die bitch achter haar terechtkomen. ”Kreng,” zei ze op een ijskoude toon over haar schouder tegen de poes, om duidelijk te maken dat ze het opzettelijk had gedaan. Alhoewel… als die poes mentaal een beetje capabel was, zou ze daar ook al wel zo achter gekomen zijn zonder dat Foxpaw het duidelijk had moeten maken. Zo dom waren die ThunderClan warriors nog niet, wel dan?