You Can be the Best

Ze had dit een best mooi plekje gevonden, maar lang kon ze hier niet blijven. Soms was er wel prooi te vinden, maar echt jagen kon ze niet. Ze had nooit de kans gehad om het te leren en dat was misschien ook wel een beetje haar eigen fout. Dat ze geen Tribebloed had, was natuurlijk niet haar schuld, maar als ze bij haar familie was gebleven, had Twinkel het haar misschien kunnen leren. De poes snuffelde aan een struikje met besjes. Ze had er eerder al naar zitten kijken, maar dat was ook alles. Ze was misschien niet in een goede conditie, maar dood wilde ze zeker niet. De poes plukte een besje en rolde het verveelt tussen haar voorpoten heen en weer. Feather had te weinig energie om verder te lopen en van jagen kwam toch niks.

Soms wilde Coldstreak heel even alleen zijn en aangezien dat in zijn territorium amper ging, besloot hij om richting Fourtrees te trekken. Hij liep dan misschien wel de kans dat hij een kat van een andere Clan tegen zou komen, maar die hadden daar buiten de Gathering toch niks te zoeken bij Fourtrees. Net zoals hijzelf, eigenlijk. Ach ja, dat waren details. De kater versnelde zijn pas en verliet zijn territorium, waarna hij niet veel later de grote eiken van Fourtrees op zag doemen. Een korte frons verscheen over zijn gelaat toen hij een kat, leeftijd van een apprentice nog maar amper uit de nursery, rond zag neuzen. Hij opende zijn bek, maar geen van de bekende Clangeuren kwam hem tegemoet. Een rogue? Zo jong en alleen? ”Waar zijn je ouders, kleintje?” bromde hij zonder begroeting, zichzelf door het struikgewas duwend totdat hij zich kenbaar maakte. Hij zag dat hij een aantal koppen groter was dan haar en dat ze écht nog maar jong was. Wat deed een kat die amper uit de nursery was hier alleen?

Feather schrok zich rot toen ze een iemand hoorde brommen. Het besje rolde weg terwijl zij alleen maar geschrokken keek naar de zwarte kater die uit het struikgewas kwam. Waar haar ouders waren? Nou ehm, dat was lastig. "Geen idee, meneer," miauwde Feather zachtjes. Waar haar moeder en siblings waren, had ze geen idee van. Haar biologische vader kende ze ook niet. Ze had hem zelfs nooit gezien. Het grootste probleem daarvan was waarschijnlijk dat haar moeder het niet meer wist. In de Tribe was er niemand die haar als zijn liefde beschouwde dus een Tribekater was het zeker niet. Nou ja, misschien eentje die haar moeder niet lief had, maar aangezien zij totaal niet op haar moeder leek, moest ze wel op haar vader lijken. Er waren niet echt veel katten in de Tribe die op haar leken. Bijna geen.

Coldstreak merkte de gespannen houding van de poes op en trok kort met zijn oortje. ”Relax, rogue. Ik doe je niks,” bromde hij. Hij kon alleen niet voor anderen spreken. Als er een BloodClanner zou komen op dit terrein had ze misschien wel wat minder geluk. But then again… geen enkele rationele BloodClanner zou zich hier laten zien. Niet op de heilige gronden van StarClan, waar regelmatig katten van andere Clans rondliepen. Als ze ergens veilig was, dan was het hier wel. Hij fronste toen ze aangaf dat ze geen idee had waar haar ouders waren. ”Maar je hebt toch wel iemand die voor je kan zorgen?” drong hij aan. Een kat van de leeftijd van een apprentice, nog maar net uit de nursery zijnde, hoorde hier niet alleen rond te lopen. Maar Coldstreak wist ook goed genoeg dat hij haar niet mee kon nemen naar de Clan, al was dat bijna wel de enige oplossing die hij zag als ze nu zou zeggen dat er echt niemand in haar leven was die voor haar kon zorgen. Zou Eveningstar het hem kwalijk nemen als hij dat zou doen?