Stories of Old

Een zachte miezerregen viel uit de grauwe hemel op de rotsen van hier. Haar vacht was inmiddels al behoorlijk vochtig aan het worden, maar nog niet direct doorweekt. Met een bedenkelijk blik keek ze over het terrein uit. Zoals vaak was ze diep in gedachtes verzonken, haar concentratie deze keer bij de huidige plaats. Hilda kwam eens een keer in een blauwe maan hier, al kende ze natuurlijk de betekenis en verhalen genoeg. Voor wat ze had meegekregen in de afgelopen seizoenen van haar leven. Het mocht de achterliggende reden zijn voor haar om dit gebied te respecteren en niet al te vaak te betreden met poten van een Rogue. Ze zat dan ook meer beneden, vlak aan de Thunderpath, de scheiding tussen haar en de heides van Windclan. Daardoor was het voor haar niet heel verbazingwekkend om door redelijke rustige wind heen een stem te horen. Hilda knipperde eens kort met haar ogen waarna ze zich omdraaide zodat ze de eigenaar van de stem kon zien. Ze wist niet zeker wat hij precies gezegd had en hoopte dat hij zo vriendelijk was om het te kunnen herhalen. Al kon ze nu al merken aan deze Windclanner hoe hij niet al te happig leek te zijn. Ze had in haar bestaan al verschillende katten tegengekomen, ook vanuit de clans. Hoe ze reageerden op haar was hoe ze leerde met wie ze het beste een gesprekje kon aanknopen soms.

-Eerste post Thawrage

Soms had Thawrage even genoeg van zijn Clan en ging hij er op uit om van ze af te zijn. Hij was niet het type dat graag omringd werd door te sociale katten en zonderde zich meer dan eens af om niet uit te barsten tegen bepaalde dwazen die duidelijk dachten dat ze het beter wisten. En dan het excuus gebruikte dat hij nog jong was en dat hij zo’n toon niet tegen ze op moest zetten. Hij was volwassen genoeg om zelf wel uit te maken wat voor toon hij tegen wie gebruikte, daar had hij één of andere kat met een laag IQ en te veel zelfvertrouwen niet voor nodig. Maar hij bedankte ze allemaal hartelijk voor hun bezorgdheid. Not. Maar goed, de kater liep dus in de richting van de Highstones, waar hij algauw een geur rook dat hier niet thuishoorde. Zijn blik viel op een oudere kat die zich in de buurt van de Highstones bevond. Wat dacht ze soms? Dat the Moonstone zou oplichten voor haar en haar op magische wijze leader zou maken? Hij snoof door zijn neusgaten terwijl ze hem vragend aankeek. ”Als je een gezellig theekletsje wilt hebben, verzoek ik je om een bezoekje te brengen aan de kittypets. En ik weet zeker dat zij je fantastische, wilde verhalen te vertellen hebben,” zei hij op een kille toon tegen haar, zijn gouden blik strak naar haar gericht.

Men mocht denken dat ze allemaal hetzelfde waren in de clans, met elke clan hun eigenschappen waaraan elke kat zich hield, maar Hilda wist immers wel beter. Deze kater hier was geen goed nieuws, zijn houding was al direct onnodig agressief tegenover haar. De toon waarop hij sprak tegen haar bracht deze ontmoeting niet bepaald tot betere ervaringen. Zelf had ze haar mond nog niet eens open gedaan, dus hij bepaalde blijkbaar voor haar wat ze wou. Hilda liet niet echt iets merken van haar irritatie naar deze Windclanner toe en in plaats daarvan glimlachte ze enkel. "Kittypets hebben een rijke fantasie''zei ze vriendelijk tegen hem, waarna de bijna volledige zwarte poes zich weer op de rotsen richten. "Misschien moet ik ze inderdaad weer eens opzoeken''bedacht ze hardop

Misschien kwam het door zijn grootste – letterlijk en figuurlijk – houding, misschien omdat het in haar aard zat om aardig te doen, maar ze vatte zijn opmerking in elk geval niet slecht op en reageerde er zelfs vriendelijk op. Hij snoof ongeduldig. ”Ik denk dat als ik de hele dag binnen zou zitten en van die stinkbrokjes moest eten dat mijn fantasie op een gegeven moment ook wel rijk zou zijn,” zei hij op een kille toon. Nee, hij kon echt niet begrijpen hoe een kat tevreden kon zijn met dat soort leven. En dan ook nog aanhankelijk zijn aan die vreselijke Twolegs, die katten altijd al pijn hadden gedaan in het verleden. Dat gedeelte begreep hij al helemaal niet. ”Ga je gang. Daar zul je meer gastvrijheid ontvangen dan hier,” zei hij op een kille toon tegen haar, waarna hij met zijn oortje draaide. Ging ze dan nu weg? Ze had hier niks te zoeken.