I've got a plan for you and I

Ze zou zich straks wel op de training van Berrypaw storten, maar voor nu wilde ze samen met Hyenafang zijn. Ze kon zich nog perfect herinneren hoe ze na een stoeipartijtje tegen elkaar aan waren gaan liggen in het territorium en hoewel het haar een warme huid bezorgde, bracht het ook een glimlach op haar snoet. Ze vond het fijn om samen met hem te zijn, maar er waren ook dingen die ze graag met hem wilde bespreken. Een daarvan was zijn reactie op Berrypaw daarnet. ”Hyenafang,” sprak ze op een zachte toon om zijn aandacht te trekken. ”Waarom betrok je gezicht daarnet zo toen het over Berrypaw ging? Gaat het niet goed tussen jullie?” Het zou haar eerlijk gezegd niet verbazen als dat het geval was. Berrypaw was zeker geen gemakkelijke kat en Blossomhail had haar aanwezigheid niet bepaald op prijs gesteld toen bleek dat Brittleshell dood was, maar ze had het afgedaan als onwetendheid en de apprentice er voor de rest niet meer verantwoordelijk voor gehouden. Dat maakte haar echter juist nieuwsgierig naar wat er speelde tussen Hyenafang en haar nieuwe apprentice.

Hyenafang hield van haar aanwezigheid. Dat ze nu mentor was van Berrypaw zal daar niets aan veranderen. Het zou wel moeilijker worden om vaker bij haar te zijn, maar hij zou zijn uiterste best doen om haar zoveel mogelijk aandacht te geven. Om zoveel mogelijk haar te steunen. Welke beslissing ze ook maakte. Toen de poes vroeg of er iets tussen hem en Berrypaw was, betrok zijn gezicht gelijk. De snow bengal knikte. "Dat kind kan ik niet uitstaan. Ik kom binnen om met de kittens bezig te zijn, beveelt zij mij om weg te gaan." Hyenafang schudde zijn kop. "Dat ging ik dus niet doen en uiteindelijk naar wat gedoe riep ze er ook nog eens Carrioncough bij met wie ik het niet erg goed kan vinden," miauwde de kater. Het was een hele domme ruzie geweest, maar zelfs nadat Hyenafang zijn excuses had aangeboden, leek de deputy nog een spuughekel aan hem te hebben. Helaas. "Ze verpestte de enige plek waar ik me nog kon ontspannen," Maar dat was de laatste tijd niet erg meer geweest. Hij had zich ook kunnen ontspannen bij Blossomhail.

Blossomhail trok kort met haar oortjes terwijl ze luisterde naar het verhaal. Tja… wat kon ze zeggen? Ze vond Berrypaw zelf ook geen gemakkelijke kat. Ze wist natuurlijk niet wat er gebeurd was in de nursery, maar twee volwassen katten die woorden met elkaar hadden gehad in bijzijn van een kitten… Ze had wel meer van Carrioncough verwacht. En eigenlijk van Hyenafang ook wel. ”Denk je niet dat het tijd wordt dat je dat achter je laat? Ze is nu uit de nursery, dus je kunt er gerust weer naartoe gaan,” sprak ze op een rustige toon tegen de kater. ”En Carrioncough is door Crystalstar benoemd als onze deputy. Om eerlijk te zijn, kan ik het ook niet altijd goed met het vinden, maar jullie zijn nog altijd twee volwassen katten en we leven nog altijd samen in een Clan. Probeer op zijn minst om een beetje verdraagzaam tegenover elkaar te zijn.” Dat zou hij hopelijk wel leren naarmate hij ouder zou worden. Hij was immers ook nog best jong, ook al was hij al een half jaar warrior. Om haar woorden wat te ontwapenen, gaf ze hem speels een slag met haar staart tegen zijn wang. Ze wilde immers geen ruzie met hem hebben over dit, maar ze wilde wel subtiel laten weten dat het allemaal wel wat volwassener dan dit kon.

Hyenafang luisterde geduldig naar de woorden van Blossomhail. Hij zag het niet als aanvallend ofzo. De kater kon het wel appreciëren. De kater likte liefdevol het oor van de poes nadat hij een speelse slag van haar staart tegen zijn wang aan had gekregen. "Ik heb ook wel mijn excuses aan Carrioncough aangeboden. Wat hij er mee gaat doen, is aan hem, want ik heb jou die mij steunt," miauwde de kater zachtjes waarna hij haar met zijn hoopvolle, blauwe ogen aankeek. Hij had gelijk, toch? "Ik zal er wel mee leren leven," miauwde de snow bengal dramatisch waarna hij grinnikte. Hij bleef niet graag te lang hangen op dat soort onderwerpen. Het leven ging gewoon door en het liefste vergat hij het gewoon. En dat lukte nu een beetje. Door Blossomhail.

Haar hart sloeg een slag over toen hij haar een lik over haar oor gaf. Het was een duidelijk teken van affectie en een warme blik verscheen in haar ogen terwijl ze hem aankeek. Ondanks dat ze gewoon haar zegje had gedaan, was ze ergens wel blij dat hij het niet aanvallend op had gepakt. Het was van groot belang dat ze gewoon hun mening tegen elkaar konden zeggen en Blossomhail was er vrij zeker van dat zij ook niet alles perfect zou doen en dat hij haar ook wel eens terecht kon wijzen in de toekomst. Maar ze waren er om elkaar te helpen, toch? ”Dat is de juiste instelling. De bal ligt nu in het kamp van Carrioncough en als hij er niet op een volwassen manier mee om kan gaan, dan is dat zijn probleem,” zei ze tegen hem. Dat hij haar steun had, zou hij hopelijk wel al moeten weten. Ze rolde met haar ogen toen hij op een dramatische toon sprak en grinnikte. ”Je zal wel moeten. Zoals het er nu naar uitziet, zal ze nog wel even mijn apprentice blijven. Maar dat betekent niet dat ik geen tijd meer voor jou heb, hoor.” Ze kwam wat dichterbij en duwde haar wang tegen de zijne aan. ”Mijn avonden houd ik wel gereserveerd voor jou,” fluisterde ze. Na een drukke dag terug komen in het kamp en haar avondmaal met hem delen terwijl ze lekker tegen hem aangekropen zat… ze keek er nu al naar uit.

Hij was blij dat hij op haar steun kon rekenen. Die zou hij zeker nodig hebben. Altijd. Hij was niet de stoerste van de Clan en hij was ook niet de wijste van de Clan. Hij had iemand nodig voor als hij fouten maakte of als hij problemen had. Hij had natuurlijk zijn beste vriend Earthbound en Icecream mocht hij ook graag, maar bij Blossomhail had hij het meeste het gevoel dat hij welkom was met zijn problemen. Toen de poes fluisterde dat ze de avonden voor hem gereserveerd hield, drukte hij zijn kop liefdevol tegen haar wang. "Dan kijk ik uit naar elke avond," miauwde Hyenafang warm. "Misschien moeten we eens over ons praten," miauwde hij daarna zachtjes met een warme blik in zijn ogen. Hij wilde weten of hij de enige was die zo graag bij haar in de buurt was. Of hij de enige was die de warmte door zijn lichaam voelde stromen als ze fysiekcontact hadden.

Blossomhail kon haar gesnor niet onderdrukken toen dat Hyenafang zijn kopje tegen haar wang aanduwde. Ze sloot kort haar ogen en genoot van het tintelende gevoel dat zich door haar lichaam verspreidde, dat haar eraan herinnerde hoe blij het was met de aanwezigheid en de aanrakingen van de kater. Haar hart klopte ietsje sneller dan dat het zou moeten en ze voelde de adrenaline door haar lichaam gieren toen hij zijn woorden sprak. Voordat ze antwoord kon geven, drong een vieze geur zich in haar neusgaten en Blossomhail bewoog geïrriteerd met haar oortjes. Waarom juist weer op dit moment? ”Ruik jij dat ook? Volgens mij komt het van de rivier,” zei ze met tegenzin tegen hem. Ze was zo klaar geweest om de woorden die ze wilde zeggen tegen hem te zeggen, dus dat kwam haar eigenlijk niet goed uit. En bijna had ze zin om zich ervan af te keren en te hopen dat andere Clanmates er wel op af zouden gaan, maar dat zou niet de juiste instelling zijn. De Clan kwam immers voor. En met een spijtige blik in zijn richting begon ze in de richting van de rivier te lopen. Ze zouden dat gesprek nog wel hebben. Hopelijk vandaag nog.

Hij wachtte gespannen op wat de poes zou zeggen. Zou zij hetzelfde voelen? Hetzelfde denken? Of lag het gewoon aan hem die overgevoelig was? Hij wist dat hij soms dom reageerde, omdat zijn gevoelens de leiding nemen. Dat was bij hem meestal het probleem. De kater reageerde soms meer via gevoelens dan logisch en/of slim denkwerk. Helaas. Echter kon Blossomhail geen antwoord geven, omdat ze verstoord werden door een vreemde, vieze geur. StarClan verdomme! De kater klemde zijn kaken op elkaar, maar in zijn ogen kon je zien dat hier niet blij mee was. De kater knikte bij haar woorden. Ja hij rook het ook. Tuurlijk rook hij het ook. Verdomme, waarom ging nooit eens alles goed? De kater zuchtte diep waarna hij de poes in de richting van de rivier volgde. Oh hij was vervloekt... Durft hij eindelijk een begin te maken, wordt het weer verpest... Vervloekt.