I hate the game but I am a player

Voor de tweede keer sinds dat hij apprentice was geworden, had hij iets van voldoening door zijn lijf gevoeld. Nadat Nettleroot hem had laten stikken, had Eveningstar besloten om zijn training over te nemen. Eveningstar, de leader zelf. Blazepaw had niet het gevoel dat hij een betere mentor dan haar zou kunnen hebben en hij was er dan ook erg voldaan over. Het was aan de ene kant best wel irritant dat Thunderpaw ook door haar getraind werd zodat hij haar niet volledig voor zichzelf op kon eisen, maar aan de andere kant hoopte hij dat hij trainingen met Thunderpaw samen had zodat hij aan zijn vader kon laten zien dat hij beter dan haar was. En dat hij zijn vaders aandacht wél verdiende. De kater liep met een stevige tred door het woud. Hij had veel agressie in zijn lijf zitten die hij kwijt wilde en Eveningstar was op dit moment duidelijk niet beschikbaar om te gaan trainen met hem, dus moest hij zijn energie maar op een andere manier kwijt. Hij wist niet goed waarom, maar zijn poten besloten om hem helemaal naar the Highstones te brengen. Hij wist dat hij dat tripje pas kon maken wanneer hij warrior was, maar iets in hem wilde nú voelen hoe het was om dat tripje te maken. Het duurde best lang eer dat hij bij de plek aankwam en hij trok met zijn oortje toen hij een apprentice zag. Hij opende zijn bek en rook dat ze van WindClan was. Ze was aan het jagen op een haas en Blazepaw besloot om stilletjes te gaan zitten en haar jacht niet te dwarsbomen. Dat was niet zijn stijl.

Een vrij verwonderde blik kwam in zijn ogen toen hij zag dat ze niet alleen vol op haar bek ging, maar ook nog leek te schrikken toen de prooi waar zij eerder op aan het jagen was in haar richting kwam. Zijn oren bewogen heen en weer, gevolgd door zijn snorharen. Daarna begon hij te proesten. Misschien niet bepaald de meest volwassen houding die hij aan kon nemen, maar kom op. Dat was ze toch echt wel zelf schuld. Hij grinnikte nog wat na, waarna hij op stond en in haar richting wandelde. ”Ik heb nog nooit van mijn leven een apprentice gezien die opgejaagd werd door de prooi waar zijzelf op zat te jagen. Bedankt voor die leerrijke ervaring,” zei hij met een smalende grijns tegen haar. Daarna knikte hij naar haar poten. ”Heb je er vaker last van dat je zo weinig grip hebt met je poten?” Ze had geluk dat ze bij the Highstones was en dat hij de enige was die het had gezien. Hij kon zich voorstellen dat het nogal vernederend moest zijn als één van haar Clanmates haar zo op haar bek zou zien gaan. Niet dat hij haar hier niet mee ging pesten op de komende Gatherings als hij haar weer opnieuw zou zien, maar goed.

Blazepaw was duidelijk niet onder de indruk van haar woede en keek haar enkel smalend aan. ”Waarom zou ik mijn tijd met hazen verdoen als ik ook kan jagen op een lekkere sappige muis? Die zijn tenminste wél te vangen,” zei hij op een smalende toon tegen haar. Waarom maakte ze zichzelf zelfs belachelijk als ze wist dat het toch niet ging? Ergens kon hij het wel begrijpen. Misschien had ze thuis ook wel iemand die ze wanhopig wilde imponeren, net zoals hem. Want de waarheid was dat als zijn vader hem aandacht zou geven als hij thuis zou komen met een haas, dat hij hier ook zo veel mogelijk tijd zou verbrassen om dat voor elkaar te krijgen. Maar dat was een hopeloos scenario dat toch nooit voor zou vallen, dus waarom was hij er zelfs over aan het fantaseren? Het had geen zin. Zijn blik ging een tikkeltje verveeld naar het litteken op haar gezicht toen dat ze haar verhaal vertelde. ”Ik denk dat de kans vrij klein is dat wij in ons bebost gebied een haas tegenkomen, maar bedankt voor de waarschuwing,” zei hij op een droge toon tegen haar. Daarna knikte hij in de richting van waar de haas was verdwenen. ”En nu? Ga je het nu opgeven of ga je het nog eens proberen?” Zijn amberkleurige blik gleed haast uitdagend weer terug naar haar.

Een smalende grijns verscheen om zijn lippen toen dat ze haar woorden sprak. ”Dan moet je de prooi natuurlijk wel eerst te pakken zien te krijgen,” zei hij haast op een pesterige toon tegen haar. Ze kon zo veel opscheppen als dat ze wilde, maar aan het einde van de rit zou haar woord niks waard zijn als ze het niet voor elkaar zou krijgen om de haas te vangen. Dan kon ze beter op een prooi jagen die beter te vangen was. Blazepaw zou nooit toegeven dat hij waarschijnlijk hetzelfde zou hebben gedaan en dat hij wel respect op kon brengen voor haar vastberadenheid. Hij ging die konijnenvreters niet complimenteren. No way. Hij haalde zijn schouders op toen ze haar opmerking over de muizen maakte. ”Dat is dan pech,” zei hij op een toon waar geen medeleven uit klonk. ”In ThunderClan zijn ze vrij makkelijk te vangen. Eigenlijk kunnen wij op alle prooi wel goed jagen. We klimmen in bomen om aan de moeilijkste prooi te geraken en kunnen onze elders en kittens in Leafbare altijd goed voeden.” Dat was een flink portie opschepperij langs zijn kant uit, want prooi verschool zich tijdens Leafbare net zo goed in hun holen als dat ze bij WindClan zouden doen. Ze gaf aan dat ze niet zou opgeven en Blazepaw onderdrukte de neiging om haar een goedkeurend knikje te geven. ”Veel succes,” zei hij in plaats daarvan op een schampere toon. ”Als je hem de eerste keer niet te pakken krijgt, betwijfel ik dat het je de tweede keer wel gaat lukken.”