No matter the fear

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust had eigenlijk nooit zijn kop weer te zien aan de grenzen. Hij was hem eigenlijk vergeten. Dus toen hij de grens half aan het checken was en zijn kop zag, was de verrassing er vanaf te lezen. Zijn lippen waren lichtjes uit elkaar en een diepe frons was in zijn kop gekerfd. ‘Flutterpaw?’ miauwde hij. Hij herstelde zich snel rechtte zijn schouders en een strenge blik verscheen op zijn kop. Flutterpaw had veel meegemaakt en.. Newtspark had hem verteld over Flutterpaw. Dat ze hem weggejaagd had. StarClan, waarom was de reden ook alweer? Maar ze hadden hun medicine cat vertrouwd over de apprentice en hem weggestuurd. Die drama leek al een leven geleden. En nu was hij weer hier. ‘Je hebt veel lef om terug te komen. Na alles,’ bromde hij pissig. Hij kon dit écht niet gebruiken. Newtspark was verleden tijd. Hij wilde geen oude koeien uit de sloot halen.

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Flutterpaw begon met spreken. En toen hij het woord alleen gelaten gebruikte, kon Settleddust niets anders dan schamper snuiven. Als hij probeerde zijn zaak sterk te maken, dan deed hij het niet goed. Maar kennelijk vond hij dat ze zijn vriend hadden meegenomen. Gestolen? Het was allemaal op vrijwillige basis gebeurd en hij keek de jonge kater met medelijden in zijn ogen aan en hij schudde zijn kop eenmaal. ‘Ik wil je er niet aan herinneren dat het jij was die besloot om weg te gaan Flutterpaw. Bovendien heb je een medicine cat aangevallen.’ Zijn groene ogen flikkerden terwijl de kater zijn hoofd boog en.. tsja, wat vroeg hij aan hem. Of hij terug mocht komen? De clan in kon komen? Nee. Dat kon niet. Ze zouden hem alleen maar herinneren aan Newtspark en Bluejay wist dat er een luchtje aan het hele verhaal zat. Katten zouden misschien in het verleden gaan graven, een verleden waar hij zoveel voor had gegeven om te begraven. ‘Het spijt me, Flutterpaw. Ik ben geen leider en ik ben bang dat Acornstar niet van gedachten is veranderd.’ Het speet hem echt. Flutterpaw was slachtoffer geworden van een verschrikkelijk monster en hij kon niets doen om hem te helpen. Want dat zou hem en zijn positie in de clan mogelijk kunnen comprimeren. En hij had teveel gedaan om zo'n risico te nemen. ‘Ik ben bang dat je reis verspilde moeite was.’

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Oh, bij de sterren. Het kind leek geen hint te kunnen begrijpen. Een diepe zucht rolde over zijn lippen toen hij weer begon te spreken. Hij leek kwaad. Ja. Dat zou hij ook zijn als iemand niet de waarheid tegen je verkocht. Maar dit was hoe het verhaal ging in Shadowclan en dat boek was afgesloten. ‘De clan gelooft het,’ miauwde hij terug op zijn eerste argument. En dan nog, hij kon niets veranderen zolang Acornstar er nog was. En hij was bang dat Acornstar überhaupt Flutterpaw niet meer zou herinneren. Maar toen het joch hem ook nog eens begon te beledigen en hij zichzelf omhoog begon te praten, zette de deputy een stap dichterbij. ‘Nee, het is jij die niet inziet in wat je hebt veroorzaakt. Wat er ook afgespeeld heeft tussen jou en Newtspark, het was niets meer dan onraad. Deze rechtszaak is al geweest, het oordeel ligt al, Flutterpaw. Ik had verdomme WindClanners in mijn kamp door jouw gepruts.’ Hij schudde zijn kop. ‘Zoals ik zei, het spijt me. Maar ik kan niets voor je betekenen. En wat betreft je vriend, hij is in orde. Acornstar heeft plannen voor hem en wel.. Dat is het.’