all the stars have a reason

_{Het begon al donker te worden, maar Night was niet van plan al terug te keren naar het kamp. Ze had eindeloze nachten buiten de Nursery doorgebracht, genietend van het nachtleven, de sterren en de maan die het kamp verlichtte. Ze wist dat, als het echt donker werd, ze wel weer richting het kamp moest. Toch vroeg ze zich af of ze gemist zou worden. Ze had geen vrienden, en ze betwijfelde of iemand anders zoals haar mentor haar toch niet zou vergeten. Zoveel viel ze namelijk niet op. Mijmerend trippelde ze door het bos, zich niet volledig bewust van eventuele anderen in haar buurt.

Wolfblood}

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Met zachte pootstappen volgde ze haar schaduw. Haar lompe lijf was iets moeilijker stil te houden dan ze zachte, soepele stapjes van Mug, maar de jaren hadden haar meester gemaakt van zich op laten gaan in het donker. Knorrig volgde ze de ander, wachtend totdat ze zag dat het al donker werd en dan braafjes terug naar het kamp zou gaan. Dat deed ze niet. Natuurlijk. Wolfblood zuchtte mentaal. Waarom kon geen van die domme kinderen ooit eens een keertje naar haar luisteren? Hoeveel preken moest ze nog geven, zo moeilijk was dat toch niet? Ergens wist ze wel hoe hypocriet dat was voor haar om te zeggen, want wie was er nou tot 19 moons nog apprentice geweest? Maar voor alsnog, als zij haar al een tijdje zo kon volgen, dan kon de moordenaar van Slatefur dat ook. En ze weigerde nog meer katten waar ze om gaf te verliezen. Na een tijdje, echter, misplaatste ze haar poot en kraakte een takje, wat vast en zeker haar aanwezigheid bekend zou maken aan de scherpe oren van de poes die ze stiekem een beetje geadopteerd had. Wolfblood stapte uit de bosjes, haar gelaat in eerste instantie boos, zoals ze altijd was. Maar toen ze de blik van Nightpaw ontmoette, zuchtte ze. Van alle katten kreeg nou net dit muppie het voor elkaar dat Wolf nooit lang boos op d'r kon blijven. "Dus, wanneer was jij precies van plan om terug te gaan naar het kamp, jongedame?"

gemaakt door kiki

_{Haar oortje draaide instinctief op het afwijkende kraken van een takje. Ze draaide naar het geluid, waar de grote gedaante van Wolfblood uit de schaduwen stapte. Haar gezichtsuitdrukking stond zoals het normaal stond, dus erg onder de indruk was ze niet. 'Dus, wanneer was jij precies van plan om terug te gaan naar het kamp, jongedame?' Nightpaw keek haar onbewogen aan, haar amberen ogen onschuldig. 'Dat weet ik niet,' miauwde ze. Ze was er zelfs over aan het twijfelen om buiten te blijven. Het was een heldere nacht, en niet te koud. 'Als het echt donker wordt, misschien. Maar de maan is fel.' Haar blik ging naar boven, waar de maan door de takken scheen, alsof dat reden genoeg was om de nacht buiten door te brengen.}

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Irritatie borrelde in haar op. Waarom deed ze nou zo dom, Nightpaw had wel meer hersens in haar kop dan een figuur zoals Gavialpaw. En ze hadden het erover gehad, ze har haar koppie volgestopt met nare verhalen over Slatefur én Neritefur. Straks was zij Nightfur, en dan was ze net zo dood als de rest. Haar staart zwiepte van links naar rechts, maar de ogen van de ander stonden zo onschuldig, zo lief. Wolfblood rolde met haar eigen ogen en ze zuchtte alsof zij het kind was in deze situatie die haar zin niet kreeg. "Ja hallo, moet ik je nog eens herinneren aan wat Slatefur en Neritefur is overkomen, hm?" ze stapte wat door, waardoor ze naast de veel kleinere poes kwam te staan. "Als je er zo op gebrand bent om een pain in the ass te zijn, kunnen we dan op z'n minst afspreken dat je me laat weten als je dom gaat doen?" Kijk, ze deed zelfs aan compromissen. Peppermint zou zo trots op haar zijn. "Bovendien, we kunnen ook gewoon samen wandelen, Mug. Da's veel gezelliger," ze raakte kort haar rug aan met haar staart, een zeldzaam gebeaar. Det feit dat de ander wellicht even alleen wilde zijn, kwam niet in haar op.

gemaakt door kiki

_{Het jonge poesje richtte haar blik weer op Wolfblood toen ze begon te spreken. Slatefur en Neritefur? Oh ja, daar had ze over verteld. Ze waren vermoord in het territorium. Nightpaw kneedde wat ongemakkelijk de grond onder haar. 'Als je er zo op gebrand bent om een pain in the ass te zijn, kunnen we dan op z'n minst afspreken dat je me laat weten als je dom gaat doen?' Night keek haar vragend aan. Deed ze dom? Was het dom om er alleen op uit te gaan? 'Bovendien, we kunnen ook gewoon samen wandelen, Mug. Da's veel gezelliger.' Haar staart raakte haar rug, en Night zuchtte, haar ogen gleden langs de omgeving waar ze zich in bevonden. Was het echt zo gevaarlijk? Nightpaw voelde juist altijd een soort rust over haar heen komen in het donker. '..Sorry,' mompelde ze zachtjes. 'Ik ben graag buiten als het nacht is. En ik weet ook niet of jij altijd mee wilt...' Wolfblood had het namelijk ook druk, dacht ze.}

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Ze zuchtte, en Wolf kon zich voor de uitzondering eens precies inleven in iemand. Ze wist wat ze voelde. Wist hoe het was om je eigen, vertrouwde territorium in te kijken en geconfronteerd te moeten worden met het feit dat het niet veilig was. Dat er alsnog monsters tussen de kiertjes en gaatjes heen konden sluipen en je verdrinken in het moeras waar je zo van hield, waar je was opgegroeid. Dat je alleen veilig was wanneer je sterker was dan alle vijanden, iets wat het kleine meisje niet was. Voor het eerst wilde ze haar oppakken en omhelzen, maar dat verwarde haar. "Tuurlijk wil ik mee, Mug." dat was een leugen. Soms wilde ze niets liever dan in d'r nest kruipen en slapen, maar ze was toch al vaak 's nachts buiten te vinden na wat er met Slatefur was gebeurd. En ze was liever moe de volgende dag, dan dat ze Nightpaw op dezelfde manier aan zou treffen. Waarschijnlijk overdreef ze, geen andere warrior deed ze moeilijk over alleen het territorium in gaan als zij. Maar het beeld van haar beste vriendins grijze vacht beklad met bloed was op haar netvlies gebrand. "Hebben Peppermint en ik iniedergeval je naam goed gekozen, hm?" grapte ze met een scheve grijns naar het meisje.

gemaakt door kiki

_{'Tuurlijk wil ik mee, Mug.' Nightpaw keek op naar de grote poes naast haar en knikte. 'Oké,' mauwde ze zachtjes. Ze wist nu al dat ze haar niet elke keer mee zou gaan vragen, want soms kon ze haar ook niet vinden. En ze wilde ook graag alleen zijn. Ook al voelde ze zich wel fijn met Wolfblood in de buurt. Ze was toch degene die ze het meeste had gezien sinds haar geboorte. 'Hebben Peppermint en ik iniedergeval je naam goed gekozen, hm?' grapte Wolfblood. Night keek weer op en glimlachte terug. 'Ja,' zei ze met een knikje. Het maakte haar aan het denken. 'Je bent niet mijn echte mama toch?' miauwde ze, haar stem wat stiller dan normaal. Ze had allemaal kittens in de Nursery gezien, met mama's en papa's. Maar Nightpaw voelde nooit zo'n connectie met de poes die haar melk had gegeven. Wolfblood daarentegen, daar voelde ze zich veilig bij, maar ze wist ook hoe haar verleden was gegaan.}

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Oké. Wat wantrouwig keek ze naar de apprentice, maar besloot uiteindelijk dat ze het er maar mee moest doen. Haar Mug was geen deugniet, toch? Geen Ravenpaw die nergens naar luisterde, gewoon kleine, brave Mug. Wolf grapte over haar naam en liep in rustige tred met haar mee, de avond in zich opnemend. Het was fris, maar een perfecte temperatuur voor haar dikke vacht. Ze had altijd van de nacht gehouden, zoals iedere Shadowclanner. Het was alleen de laatste maanden dat die liefde wat eenzijdig had gevoeld.
De volgende vraag leek zo uit het niets te komen, dat een gesmoorde grinnik haar ontsnapte. "Neuh, ik wil geen kinderen," sprak ze simpeltjes. Ze had nooit geweten wat te doen met kittens, en Nightpaw was daar slechts een minuscule uitzondering van. Na de aanvaring met haar moeder en haar ingewikkelde gevoelens geloofde ze er niet echt meer in dat er een huisje boompje beestje in haar toekomst lag. Ze had het idee dat haar poten er alleen waren om dingen stuk te maken, niet om iets op te bouwen. Bovendien had ze niet bepaald een goed moederfiguur gehad die haar de kneepjes van het vak had kunnen leren. Toen ze echter naast zich keek in de oogjes van Nightpaw, besefte ze zich plots de implicaties van haar woorden. "Ik bedoel, ik wil geen kittens baren. Zwanger zijn lijkt me afschuwelijk," verbeterde ze zichzelf met een vlugge white lie. Nee, ze wilde geen kinderen, maar ze wilde wel Nightpaw. Precies zoals het nu was, zolang ze haar maar geen mama noemde en zij haar geen dochter. Dit was toch gewoon goed zo? Toch kreeg ze het idee iets verkeerds gezegd te hebben, en ze wist niet precies de mogelijke gevoelens van het gevlekte poesje te navigeren. Het was haar allemaal te complex, maar Peppermint had haar een trucje geleerd: er gewoon naar vragen. "...Vind je dat... Erg?"

gemaakt door kiki

_{'Neuh, ik wil geen kinderen,' sprak de poes naast haar simpeltjes, met een grinnik. Nightpaw knipperde met haar oogjes, en bleef voor zich uit kijken. Dat was... Logisch? Was het logisch? Eigenlijk vond ze het wel een beetje jammer, en voelde ze zich er een beetje verdrietig om. Waarom was dat? Wolfblood was toch niet haar echte mama? Wolfblood begon er weer over, waardoor Night haar toch weer van opzij aan keek. '"Ik bedoel, ik wil geen kittens baren. Zwanger zijn lijkt me afschuwelijk,' miauwde de grote poes. Nightpaw knikte. Ze begreep het alleen niet helemaal. Wat was zij dan voor Wolfblood? '...Vind je dat... Erg?' Het jonge poesje moest daar duidelijk even over nadenken. 'Uh... Dat weet ik eigenlijk.. Niet,' miauwde ze een beetje twijfelend. Was het erg dat ze het niet wist? Het was niet dat ze haar mama wilde noemen, al was het ergens misschien toch fijn geweest? 'Het is alleen dat... Veel andere kittens, en Apprentices, hebben wel papa's en mama's...'}

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Het was duidelijk dat Nightpaw hard over die vraag na moest denken, en Wolfblood begon stilletjes te wensen dat ze haar gewoon in stilte verder was gevolgd, zodat ze deze hele conversatie nooit zouden hebben gehad. Ze wist dat Peppermint vast wel weer gelijk had, dat het belangrijk was om je emoties te communiceren, maar bij Starclan wat was het irritant en ongemakkelijk. Dingen doorslikken en het eruit gooien in een gevecht klonk veel aantrekkelijker, maar voor Nightpaw wilde ze ondanks het onbehagen het wel proberen. Haar blik gleed naar het gevlekte poesje, die in de verste verte niet op haar leek. Een schamper lachje ontsnapte haar. "Geloof me, je bent beter af zonder ouders dan met slechte ouders," sprak ze bitter, en ze realiseerde zich dat ze eigenlijk geen idee had of Nightpaw van Sinclaw af wist. Zij had het haar zeker nooit verteld en het hele schouwspel had zich afgespeeld voordat ze überhaupt geboren was, maar verhalen en roddels gingen altijd snel de clan rond. "...Ik heb wel naar ze gezocht voor je," ze was een ongemakkelijk lange tijd stil, en het was duidelijk dat wat het ook was dat op haar tong lag, de poes héél veel moeite kostte. "Weet je, Mug. Misschien zijn jouw 'echte' ouders er niet, maar als er iets is... Of, uh, weet ik veel, als je gewoon wilt kletsen.." ze slikte een brok door en haar vacht prikte onbehagelijk, haar hele houding heel anders en een stuk kwetsbaarder dan zoals de grote deputy normaal gezien oogde. "Verdomme," vloekte ze zachtjes onder haar adem en knarste met haar tanden. "Wat ik wil zeggen is... Ik, geef om je. Ik ben niet je ma, maar als iemand een haar op je hoofd krengt, of wat dan ook, dan breek ik z'n nek. Capiche?"

gemaakt door kiki

_{Het bleef een tijdje stil, en Nightpaw richtte haar ogen maar weer voor haar uit. Ze nam het donker van het woud in zich op en vond er weer een stukje rust. Het nadenken over haar ouders en Wolfblood hadden alleen maar meer vraagtekens bezorgd, en heel eerlijk wist ze ook niet zo goed wat de antwoorden van de Deputy nou precies betekende. Haar echte ouders waren er dus niet meer, al wist niemand ook wie het waren. 'Wat ik wil zeggen is... Ik, geef om je. Ik ben niet je ma, maar als iemand een haar op je hoofd krengt, of wat dan ook, dan breek ik z'n nek. Capiche?' Sprak Wolfblood uiteindelijk. Night keek haar weer aan, haar gele ogen moeilijk te lezen. 'Oké... Maar, een nek breken hoeft niet hoor,' miauwde ze. Toch brak er een klein glimlachje door op haar snoetje. 'Je bent dus.. Soort van mijn mama?' vroeg ze, haar kopje vragend wat gekanteld.}

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Wolf wilde eigenlijk niets anders op dit moment dan volledig de andere kant op lopen. Ze deed dat niet, want zelfs door haar dikke schedel heen besefte ze zich wel dat het het meisje en stuk meer deed dan haar. Wolf vroeg zich af hoe ze zich zou voelen als zij Nightpaw was. Zou dat niet juist fijn zijn? Niemand zou ooit hebben geweten dat Sinclaw haar moeder was, ze zou nooit die opvoeding hebben gehad en nooit de band met haar zusjes zo hebben verbroken. Maar dat bracht een ander, nog veel naardere gedachte in haar op: wie was ze, zonder de opvoeding van haar moeder? Ieder deel van zichzelf leek gevormd te zijn aan wat ze had meegemaakt, en dat liet haar ongemakkelijk voelen tot aan haar tenen. Onwillekeurig schudde ze haar vacht en ze probeerde zich op Nightpaw te concentreren. "Oké, alleen een staart dan," geinde ze terug en gaf haar een zo zacht mogelijk duwtje, al was het nog wat ruw voor de kleine poes. Bij haar volgende woorden viel ze een tijd stil, overwegend wat dat betekende. Ze wilde eigenlijk echt geen kinderen, had helemaal niets met kittens en al dat jonge gut. Maar Nightpaw was anders. Night was zoals... Zoals een zusje? Zoals... Een dochter? Wolfblood keek haar aan, en wist niet precies wat ze moest voelen of zeggen, dus haalde ze na een tijd maar haar schouders op. Het liefst zou ze het nooit een naam geven, en het gewoon houden zoals het nu was. "Ik... Denk het?" het voelde ongemakkelijk. "Ik bedoel, ik heb je er niet uitgepoept... Maar als je me zo wilt zien, is dat wel oké, denk ik," pas toen ze het zei besefte ze zich wat ze zojuist had gezegd, en het maakte haar eigenlijk wat bang, al zou ze dat nooit toegeven. Haar broertjes en zusjes waren er ook niet goed af gekomen, wat als Night hetzelfde lot onder zou gaan? Dat wilde ze niet. Ze wilde haar voor altijd veilig en gelukkig zien, maar haar poten waren niet gemaakt voor zachte dingen. Die waren gemaakt om te slopen en om te doden. Wolf slikte. "Maar ik ben wel gewoon Wolf of Wolfblood, oké?" ze had het idee dat ze uitelkaar zou vallen als Night haar ooit mama zou noemen.

gemaakt door kiki

_{Wolfblood geinde dat ze in plaats van hun nek dan maar hun staart zou breken. Nightpaw wist niet zo goed of dat echt een verbetering was, maar het.. Was wel iets beter? Ze kreeg een duwtje van de grote poes en moest verstappen om niet om te vallen, maar glimlachte toch naar haar. Het bleef een tijdje stil toen ze de vraag had gesteld of ze haar mama was, soort van. Nightpaw richtte haar gouden oogjes naar de grond, een beetje bang dat Wolfblood dat juist toch niet wilde. Zou ze dan helemaal geen mama hebben? Wat was Wolfblood dan voor haar? Ze hief haar kopje weer op toen de Warrior begon te spreken. Ze vond het wel oké, dacht ze. Nightpaw knikte voorzichtig, nog niet helemaal zeker. 'Maar ik ben wel gewoon Wolf of Wolfblood, oké?' Night keek haar even aan en knikte toen. Ze moest haar dus geen mama noemen, maar.. Ze was toch wel haar mama. Soort van. Het was nog een beetje verwarrend voor het jonge poesje, maar ze vond het wel fijn dat er wat meer duidelijkheid was. Ze glimlachte en knikte. 'Oké. Wolf,' miauwde ze, haar oogjes twinkelend. Ze had nu in ieder geval wel een mama, dat vond ze fijn.}

Onderwerp: Re: all the stars have a reason