Blessed, brilliant, burdened

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settledstar had nog nauwelijks een moment gehad om alleen erop uit te gaan, na alle chaos van het veranderen van de rangorde. En hij stond nu op het hoogste stapje. Hij moest iedereen spreken. Iedereen verdiende zijn persoonlijke aandacht. De clan was nu echt zijn familie en hij zorgde voor elk individu alsof het zijn kind was en probeerde iedereen trots te maken alsof het zijn ouders waren. Hij had een aantal lange, lange levens te gaan om dat te bewijzen. Maar nu was hij alleen. Met de geur van dennen in zijn neus en de wind voelde warmer door zijn vacht dan het dagen had gedaan. Newleaf liet lang op zich wachten, maar hij merkte dat het nu echt dichtbij was. Hij was afgedwaald naar zijn favoriete plek. Het donkere woud deed hem veilig voelen en hij had het gemist. Een glimlachje sierde zijn lippen. Even was alles normaal.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit