I am not a morning person

Een rustige blik was in haar ogen te zien terwijl ze zichzelf strekte vlak voor de uitgang van de warrior’s den. Haar spieren voelden nog warm aan van de patrouille van gisterenavond en ze had gerust wel wat langer in haar nest kunnen liggen, maar ze kon niet meer slapen. Dan deed ze liever iets nuttigs voor de Clan. Haar blik gleed rond en viel kort op Specklepaw. Ze keek over haar schouder, maar zag daar Cottonflower niet liggen. Cottonflower zou het vast niet erg vinden als ze Specklepaw mee op sleeptocht zou nemen, wel dan? De apprentice zag eruit alsof ze totaal geen zin had om niks te doen en in het kamp te zitten en Blossomhail kon wel wat hulp gebruiken. ”Goedemorgen, Specklepaw,” zei ze op een vriendelijke toon tegen de apprentice. Crystalstar had wel weer een goede combinatie gemaakt door de twee aan elkaar te koppelen als mentor en apprentice. Beiden hadden geen makkelijke karakters, dat was één ding dat zeker was. ”Ik vroeg me af of je het leuk zou vinden als je met mij vandaag het territorium in zou gaan. Het is nog steeds volop Leafbare en de Clan kan de extra poten wel gebruiken,” ging ze verder, haar blauwe kijkers naar Specklepaw richtend.

Blossomhail voelde haar snorharen licht geamuseerd trillen toen Specklepaw haar een antwoord gaf. Ze wist dat ze dit tactisch moest aanpakken om de apprentice zonder morren mee te krijgen. ”Dat mag jij kiezen,” antwoordde ze op een nonchalante toon. ”Al wil ik je wel eraan herinneren dat als het niks met de Clan te maken heeft, dat ik een taak voor je uitkies. Ik denk dat er vast nog wel wat muizengal ergens moet liggen om teken te verwijderen van de elders.” Ze sprak die woorden nonchalant uit terwijl ze net als Specklepaw snel haar tong over haar vacht haalde, al was dat meer om haar geamuseerde reactie te onderdrukken dan omdat ze zich echt zorgen maakte om de staat van haar vacht. Ze keek met een schuin oog naar Specklepaw, wachtend op welk antwoord ze ging krijgen.

Blossomhail kon haar geamuseerde reactie maar amper onderdrukken toen Specklepaw meteen op een verontwaardigde manier reageerde die Blossomhail al wel bij haar had verwacht. Ze hield zich echter stil zodat de apprentice zelf met een voorstel kon komen en was aangenaam verrast toen Specklepaw vroeg of ze konden gaan jagen op landprooi. ”Klinkt perfect,” zei ze, gevolgd door een knikje. ”Heel goed bedacht, Specklepaw,” complimenteerde ze de apprentice, waarna ze opstond en de apprentice wenkte met haar staart. Zichzelf uitgebreid wassen kon ze na de training ook wel doen. Ze zag er in Blossomhail’s ogen prima uit en ze had voor de rest niemand die onder de indruk moest zijn van haar gladde vacht, dus dat kon wel wachten. ”Heeft Cottonflower je al geleerd hoe je op landprooi moet jagen?” vroeg ze over haar schouder aan de apprentice. Ze dacht wel een ideale plek te weten om op landprooi te jagen. Ze was er namelijk zelf best wel vaardig in geworden met de rivier die dichtgevroren was. Op een gegeven moment moest je dan wel creatief zijn.

Blossomhail gaf een bedenkelijk knikje toen Specklepaw aangaf het wel geleerd te hebben, maar nog niet veel gevangen te hebben. ”Dan gaan we daar maar op oefenen,” besloot ze met een glimlach. Op de vraag waar dat ze naartoe gingen, had ze ook al een antwoord. ”Naar de stroom die langs the Small Forest door RiverClan territory stroomt. Daar zullen vast wel enkele waterratten zijn die we kunnen vangen,” zei ze. ”Nu verschuilen ze zich vooral in hun holen, maar als we geluk hebben, zijn er paar dom genoeg om te checken of de stroom al ontdooid is.” Dat was toch hoe dat zij haar prooien wist te vangen. ”En anders kunnen we altijd nog op vogels gaan jagen. Die moeten nu ook dichterbij de grond komen om ergens nog prooi te kunnen vinden.” Dat bespaarde hun weer een tripje boomklimmen. Het duurde niet lang om van het kamp naar de plek die Blossomhail in gedachten had te geraken en ze hield halt, waarna ze ging zitten. ”Wat is belangrijk waar je op let als je jaagt op landprooi, Specklepaw?” vroeg ze toen aan de apprentice, haar blik naar de poes gericht. Het was niet dat ze Specklepaw’s techniek in twijfel nam, maar opfrissen kon nooit kwaad.

Blossomhail gaf een goedkeurend knikje toen Specklepaw haar woorden sprak. ”Dat klopt. De dagen beginnen voelbaar warmer te worden, dus er is een grotere kans dat waterratten de rivier zullen checken. Goed opgemerkt, Specklepaw,” complimenteerde ze de apprentice. Ze vond dat de apprentice behoorlijk vindingrijk was, wat zeker zou helpen voor haar om haar training goed op gang te krijgen. Ze hoopte dat Cottonflower die kwaliteiten ook opmerkte en haar daar ook op aansprak, want Blossomhail had ergens het idee dat Specklepaw die bevestiging wel nodig had. Ze waren inmiddels aangekomen bij het punt waar Blossomhail wilde gaan jagen en de flame point luisterde naar de redenatie die Specklepaw gaf. ”Heel goed,” zei ze met een knikje. ”In tegenstelling tot bij vissen is het bij jagen op landprooi ook belangrijker dat je rekening houdt met de wind. Zorg dat de wind je geur niet mee kan nemen naar de prooi en houd jezelf altijd zo laag mogelijk zodat je goed verborgen blijft, zeker als je op muizen of ons geval waterratten gaat jagen.” Ze koos een plekje uit bij een struik en ging laag zitten. ”Een goede jachthouding betekent dat je je staart van de grond houdt, je achterpoten in een positie zodat je goed kunt springen en je voorpoten in een positie waarmee je kunt slaan. Je prooi benaderen doe je door je pootstappen licht te houden zodat je prooi je niet kan horen. En voor de rest is het gewoon een kwestie van geduld en wachten.” Dat was misschien nog wel het irritantste gedeelte.

Blossomhail merkte op dat Specklepaw echt wel goed aan het opletten was. Ze kon zich voorstellen hoe de trainingen tussen haar en Cottonflower gingen en dat vond ze ergens wel jammer. Ze dacht dat Cottonflower een prima mentor zou kunnen zijn als ze zich ertoe zou zetten, maar misschien was haar mindset nog iets te jong op dat vlak. En dat kon ten koste gaan van Specklepaw. Ze liet haar blik naar de apprentice glijden en gaf een knikje toen Specklepaw haar instructies opvolgde. ”Heel goed. Denk eraan om je staart goed van de grond te houden als je gaat bewegen,” lichtte ze nog toe, waarna ze stilletjes naast de apprentice ging zitten in dezelfde houding. ”En nu ga je je concentreren op de stilste tekenen van prooi. Het bewegen van een blaadje, het trillen van een struik, het schrapen van aarde,” fluisterde ze zachtjes. Ze hield zelf haar oren naar voren gericht en glimlachte toen ze niet veel later iets hoorde schuifelen over de grond. ”Hoor je dat?” murmelde ze zachtjes naar Specklepaw, de apprentice aankijkend vanuit haar ooghoeken.