Stink

Remnantwolf was meestal maar korte tijden buiten de den te vinden. Zeker nu Branchpaw meer bij kennis was en ze hem dus moest helpen zijn eigen pad te vinden zonder zicht en met vergroeide poten. Dat betekende dan ook dat ze meestal door zou hebben als er ongenode gasten in haar den waren. Katten die er niet hoorde te zijn, de vaste regels waren vaak wel bekend. Niet zulke moeilijke regels, de aller belangrijkste, blijf van de kruiden af. Zijzelf had alle planten zorgvuldig hoog in haar den neer gelegd, zeker als ze van plan was een wat langere tijd weg te blijven waardoor grijpgrage poten er wat minder goed bij konden.

Dit keer betrapte ze niet een kitten, maar twee in haar den zonder haar toestemming en niet onder toezicht van een ander. Ze bleef een poosje in de schaduw staan terwijl Fennelkit op haar achterpoten ging staan in een poging de zeldzame kruiden te pakken. Leafbare was nooit vriendelijk op de voorraad dus dit was niet iets waar ze van was gediend. Toch stapte ze nog niet naar voren toe, Belladonnakit was erbij en hij leek verstandiger dan zijn zusje. Ze luisterde het gesprek af voordat ze besloot dat ze uit de schaduwen moest stappen en Fennelkit mee zou nemen naar Eveningstar.

'Fennelkit! Meekomen. NU!' Haar stem klonk ijzig van irritatie. Kittens waren leuk, ze was vriendelijk tegen elke kitten. Enkel was dit iets waar ze altijd boos om zou worden. Ook voor de veiligheid van die kitten, Mistgaze had ze toch vast wel geleerd dat ze zich hoorden te gedragen en niet bij de planten mochten komen. Dat ze soms speelden in haar den als ze weinig patiënten had was nog tot daar aan toe of dat ze een verhaaltje kwamen halen. 'Belladonnakit zou jij de rest van de kittens hier weg willen houden terwijl ik Fennelkit mee neem?' Vroeg ze kalm terwijl ze haar ogen vragend op de broer van de ander hield. Hij leek er niet in mee te gaan, kon ze hem vertrouwen? Wilde hij zich bewijzen? Daarna draaide ze zich naar Fennelkit. 'We gaan een bezoek brengen aan Eveningstar en géén gemaar.' Mauwde ze op haar schorre kalme toon. Dit betekende problemen, voor maar een kitten dit keer. Fennelkit.

Remnantwolf had nog gedacht dat de kittens van Mistgaze in ieder geval niet dom waren. Dat Mistgaze hen de juiste hoeveelheid respect zou hebben aangeleerd of in ieder geval zou hebben duidelijk gemaakt dat haar den niet voor spelletjes was. Belladonnakit en Fennelkit leken ruzie te maken, waarover maakte haar niet uit. Het belangrijkste was dat Belladonnakit niet naar haar kruiden leek te grijpen en Fennelkit wel. De kater leek haar vraag echter niet logisch te vinden. De grote mond deed haar de oren in haar nek drukken. Er was een ding als Newtspark haar zonder respect behandelde maar van een vijf Moons oude kitten was het heel iets anders. Respect had ze moeten verdienen voor de flamepoint die haar zoveel had proberen te leren; de flamepoint die nu ook kittens rond had lopen. Ze wist zeer zeker dat Newtspark als die een moeder was geweest de kittens nu al behoorlijk in de problemen waren. Dat die kittens dit niet eens in hun kop hadden gehaald. 'Doe het lekker zelf. Er mankeert toch niks aan je poten mag ik hopen?' Remnantwolf liet haar felle amberkleurige ogen op het zoontje van een van haar voorgangers rustten. 'Taal!' Mauwde ze enkel. 'Een, nee sorry was voldoende geweest.' Vervolgde ze, welke katten voedde hun kroost nog op? Ze draaide haar kop om toen Ivykit er ook bij kwam. Alleen Jasminekit miste ze nog en dat had ze het kwartet. 'Nee!' Riep de kitten voordat Remnantwolf verder kon praten. 'N-nee, Remnantwolf. Ik vroeg of ze kruiden voor me wilden halen ik ben-' Ivykit kuchte een paar keer al klonk het niet ernstig. -ziek.' Ivykit zag er alles behalve ziek uit. Ze had zieke kittens gezien, dit was er in haar ogen niet een van. Niet een die zo ernstig was dat een kitten zonder toezicht haar den in mocht. Daarnaast, hun moeder kon hen prima behandelen. Het was géén excuus. 'Dus het is mijn schuld, eigenlijk..' Vervolgde Ivykit waardoor Remnantwolf haar kop nadenkend schuin hield. Die drie kittens maakte het haar op een zogenaamd rustige dag ineens wel erg lastig. Belladonnakit mauwde naar Ivykit. 'Ja in je hoofd.' Remnantwolf zuchtte diep terwijl ze de drie kittens streng aan keek. Fennelkit leek bezorgd naar Ivykit alsof deze echt heel ernstig ziek was. 'J..ja Remantwolf' mauwde Fennelkit zachtjes, wel respectvol in dit geval. Remnantwolf was echter op oorlogspad. Zover een Medicine Cat dan kon. 'Ik wilde alleen maar mijn zusje helpen- Ze is al heel de ochtend aan het hoesten en ik kwam hier om jou te zoeken..maar je was er niet.' Ze zuchtte diep waardoor Remnantwolf haar ogen op Fennelkit hield. Toen leek de andere kitten te realiseren wat Belladonnakit had gezegd waardoor ze woest werd. Er was maar een kat die woest moest zijn en dat was Remnantwolf. 'Hou je bek Belladonna! Waarom moet je altijd zo gemeen doen,' Fennelkit snikte B-b-b-belladonna is al heel de tijd zo gemeen mevrouw medicine cat' ze liet haar tranerige blik op de medicine cat vallen waardoor Remnantwolf ongemakkelijk met een oortje trok. 'H-hij-hij kwam he-helemaal hier heen om mij te pesten terwijl ik Ivykit wilde helpen,' Remnantwolf haalde diep adem voordat ze de drie kittens een voor een aan keek. 'Als een van jullie mij niet kan vinden is je moeder altijd in staat om te helpen. Zij is Medicine Cat geweest. Wat als een van jullie een plant hadden gepakt die juist giftig was. Wat als jij Ivykit had gedood. Of als jullie mijn planten hadden vernield. Dan had ik niemand kunnen helpen. Jullie blijven van de planten af. Ivykit ziet er prima uit en als ze echt last heeft van hoesten dan houdt ik haar in mijn den. Ik zal eerst wel moeten zien wat haar klachten zijn. Voor nu, voor nu gaan jullie allemaal naar Eveningstar toe met mij. Want het lijkt erop dat jullie blijkbaar nog heel wat te leren hebben over de Warrior Code en over respect.' Mauwde ze terwijl ze haar rauwe stem zo hard en streng mogelijk deed klinken. 'Hup, hup, opschieten mijn kleine pups.' Een kleine grimas trok over haar gezicht voordat ze een gevaarlijke grijns toonde, in de hoop dat de kittens voldoende zouden schrikken om met z'n drieën direct naar de den van de Leader te rennen.

Remnantwolf wist niet wat er erger was, Bloodclan of kittens. Deze kittens waren een grote nachtmerrie. Haar poten jeukten om ze buiten het kamp alle gevaren te laten zien, om ze te tonen dat ze haar nodig hadden. Zeker als er ook maar een wondje was, of een ziekte die hen tegenhield het werk te doen. Een Medicine Cat was belangrijk, en dat Belladonnakit respectloos was over haar rang. Haatte hij zijn moeder dan ook? Die was immers Elder geworden nadat ze Medicine Cat was geweest. 'Hou je mond!' Gilde Belladonnakit kwaad toen Fennelkit wat zielig sprak. Remnantwolf wiebelde haar ogen. Ze had gedacht dat de rust terug zou keren nadat ze Newtspark had weg gestuurd maar nu verlangde ze naar de wat engere flamepoint die zou immers de kittens met een blik de den uit gebounjoured hebben. Zijzelf was niet eng genoeg, ze was te jong om respect te krijgen. Zelfs van de kittens onder haar, ze wierp haar oren verder in haar nek en een zacht gesis borrelde op uit haar keel.

Ze probeerde de kittens mee te krijgen en noemde ze pups. Wellicht omdat ze hen wilde tonen dat zij de wolf was, de beschermer. De helper. De hoeder.  'Vind je het gek dat je een medicine cat moet zijn. Niemand zou die rare raarheid van je kunnen handelen als je de hele dag rondliep als warrior.' Remnantwolf hield haar den goed op orde. Hoewel er af en toe een beetje stof lag, ruimde ze dat om de dag met wat nat mos altijd op. Vind je het gek dat je een medicine cat moet zijn. Niemand zou die rare raarheid van je kunnen handelen als je de hele dag rondliep als warrior.' De woorden staken, ze had eerst altijd verwacht om een Warrior te worden. Het was niet haar droom geweest om hier te staan en toch deed ze het. Haar respect naar Starclan was groots. Groot genoeg om te doen wat ze van haar vroegen en ergens, ergens paste de rang bij haar. Ze was anders, ze was gevormd door haar ervaringen. Een kleine etterbak als Belladonnakit zou dat niet veranderen. Toch deed het zeer. 'Als Ivy dood was gegaan was dat haar eigen schuld geweest, of nee, die van jou, Remnantwolf.' Spuugde hij nog steeds boos. Elke kitten wist dat ze niet alleen in haar deel van de den mochten komen. De woede was in het gezicht van de Medicine Cat te lezen. 'Het is jouw taak om op te letten in dit lelijke hol van je, maar blijkbaar is dat al te moeilijk.' Ze was alleen, iemand moest planten halen, iemand moest op drie plekken tegelijk zijn. Ze kon niet eens haar den voor een seconde achter laten en kittens haalden het overhoop. Ze brieste zachtjes. 'Jullie zijn vijf Moons in Starclan's naam. Elke kitten weet dat ze niet in mijn den mogen komen. En Belladonnakit als jij ooit ligt te sterven zal jij smeken om mijn hulp. Bedenk dan dat een Medicine Cat de enige manier is om jouw leven te redden. Wellicht zou je dan wel anders praten. Jouw leven is net begonnen. Jij moet je nog bewijzen tegenover iedereen.' Haar stem klonk kalm, ijzig voordat haar blik op Ivykit viel. 'Belladonna... laten we gewoon met zijn drietjes terug naar mama gaan, oké?' Mauwde de kitten die duidelijk beschaamd raakte van haar broer. Langzaam draaide Remnantwolf zich naar Ivykit toe om haar een zachte lik achter diens oor te geven. Ze kon gaan, zolang ze beloofde zich te gedragen. 'Je kunt gaan, als je beloofd nooit meer zonder mijn toezicht in dit deel van de den te komen.' Murmelde ze zacht.

Toen begon Fennelkit te krijsen. Te schreeuwen. Dit was bijna nog erger dan Belladonnakit. Nee, het was veel erger. Eveningstar wist dat ze door Stagtine was aangewezen als Medicine Cat Apprentice. Ze was geaccepteerd door Starclan en had ook het bewijs dat ze de link vanaf het begin al had gehad. Wellicht dat ze de enige goede keuze was geweest die Stagtine had gemaakt. Echter waren de woorden van Fennelkit heftig. Te heftig. 'Waarom heb jij eigenlijk Giftige plante hier liggen? Remantwolf?!' blafte Fennelkit terwijl ze haar kop kantelde en wat dichterbij stapte. Remnantwolf wilde haar uitleggen dat sommige planten giftig waren voor kittens of in combinatie met elkaar. De doodsbessen had ze verstopt, voor een uitzonderlijk geval dat ze een kat uit diens leiden moest verlossen.  'Alleen moordenaars hebben dodelijke planten nodig!' de kitten vernauwde haar ogen terwijl Remnantwolf haar haren steeds verder op zette en haar blik steeds bozer, steeds wanhopiger werd. 'Ik denk dat jij onS naar Eveningstar moet volgen vuile gore moordenaar!' ze hief haar kin op haar woorden waren bedelft in een lading gif. 'Die gaat jou vermoorden, zoals je verdient. Net als Stag,' Tranen sprankelden in de ogen van de Medicine Cat terwijl ze haar nagels over de grond schraapte. Fennelkit rende toen haar den uit en even wilde ze opgelucht adem halen. 'Remantwolf is een MOORDENAAR!' krijste ze zo luid als ze kon door heel het kamp heen. Remnantwolf hapte naar adem terwijl ze haar staart gevaarlijk heen en weer zwiepte. 'Ze heeft giftige planten! Ze is een moordenaar! Haal Eveningstar, We hebben een STINK MOORDENAAR in het kamp!' Gilde de kitten verder. Belladonnakit besloot zijn zusje te helpen. 'Moordenaar!' Gilde hij luid. 'Moordenaar!' Ondertussen was hij naar haar planten gelopen en at hij de eerste beste kruiden en zaden op.

'Wat is er aan de poot, Remnantwolf?' Vroeg de bekende stem van Eveningstar. Ze draaide zich niet om naar haar Leader terwijl ze Belladonnakit woest blazend hem aan keek. 'JIJ BENT EEN MOORDENAAR BELLADONAKIT. DIE KRUIDEN WAREN VOOR GREENCOUGH. VERDWIJN UIT MIJN OGEN.' Haar stem klonk fel, woest. Elk woord was zo'n beetje uitgespuugd. De zaden waren papaverzaden dus de combinatie kon geen kwaad. Het betekende wel schade in haar voorraad. 'Ik heb nu niet meer voldoende als er GREENCOUGH uitbreekt Eveningstar. Dankzij deze kittens die besloten dat mijn den een uitstapje is en dat van kruiden snoepen een goed idee is.' Haar stem klonk kil, woest. 'Ik kom pas weer terug als die rotkinderen respect kennen. Ik werk niet in mijn eentje voor de Clan. Als ik niet eens planten kan zoeken, wat doe ik hier dan nog?' Blafte ze terwijl de tranen over haar wangen liepen.  Haar stem klonk aan het einde van de zin zwakker. 'Ik kan niet op twintig plekken tegelijk zijn. Eveningstar ik heb het gehad met kittens die mijn den als speelgoed behandelen. Als jij er geen stop toe dwingt. Zal ik uiteindelijk gedwongen worden ze hardpotig te verwijderen. Voor hun veiligheid en die van onze Clan. Elke kitten weet dat er planten zijn die gevaarlijk kunnen zijn in combinatie of gewoon. Ik weet hoe ik ze moet gebruiken maar dat doen kittens niet. Daarom mogen ze ook niet in mijn deel van de den komen. Dat weet elke kat.' Mauwde ze kalmer, beheerster maar ook duidelijk nog steeds woest. 'En nu iedereen behalve Eveningstar mijn den uit!' Siste ze haar poten trillend van woede en onmacht.