Shatteredice had nooit gedacht dat ze ooit een apprentice zou trainen in Riverclan maar toch stond ze werkelijk met haar derde apprentice hier vandaag. Ze was zo blij geweest toen ze voor het eerst mentor was geworden hier in Riverclan, dat ze zelfs een tweede had getraind en nu doorging aan een derde.. dat maakte haar zowel trots als gelukkig. Ze voelde zich hierdoor volledig onderdeel van de clan die haar opgevangen had vele moons geleden. Haar eerste apprentice hier was blind geweest; zij had zijn mentor mogen worden omdat ze al vele ervaringen had om slechtziende en zelfs volledig blinde katten op te leidde. Haar werk had ze zo goed gedaan dat ze daarna Greyfox had mogen trainen. Een 'normale' apprentice in de volksmond. Nu was Greyfox een warrior en was Shatteredice weer gevraagd. Ze had eigenlijk aangegeven niet perse weer mentor te willen worden, omdat ze toch het gevoel had dat ze een deel van cultuur bij Riverclan nog niet goed kon overbrengen dan natuurlijke een volledige Riverclanner. Maar Crystal had iemand speciaal voor haar, iemand die een beetje in het zelfde schuitje had gezeten zoals haar eerste apprentice. Zo iemand zou ze altijd helpen. Het hielp ook dat Brittleshell al wat ouder was, dus de geschiedenissen van Riverclan et cetera hoefde ze haar natuurlijk niet meer over te brengen.

Allebei de she-cats waren blind aan één oog. Hoe dat bij Brittleshell was gebeurd wist ze nog niet. Dat zou ze ook zo dadelijk aan haar vragen als ze elkaar wat beter gingen leren kennen. Het was hopelijk geen zwaar onderwerp voor Brittle, ze kon dat maar al te goed begrijpen als dat wel zo was. Shattered zelf was haar oog verloren veel later in haar leven, op een erg traumatische manier. Daar zat natuurlijk veel meer verschil in met katten die al vanaf jongs af aan een slechte zicht hadden. De twee she-cats kwamen tot stilstand op een heuvel. Ondertussen hadden ze wat geklets terwijl Shattered hen hierheen had geleid. Ze wou eerst nog even praten over bepaalde onderwerpen voor ze dan echt gingen trainen. Shatteredice deed dat altijd, want ze vond het belangrijk om ook emotioneel sterk met haar apprentice te starten. De gesproette she-cat keek Brittle aan met haar oogje en wou net haar mondje openen toen de rode (ex) Elder al begon te spreken. Shattered lippen hadden een klein o-vormpje. Het klonk als iets serieus. ''Natuurlijk Brittle, ik ben een al oor.'' Mauwde ze geruststellend terug. Haar stem warm en zacht. Ze hield haar blik belangstellend vast. En daar kwam het, het 'probleem'. Probleem was natuurlijk een erg grof woord, want kittens waren altijd een blessing in de ogen van Shatteredice. Het was echter wel een wegblokkade voor Brittle's trainingen. Ze zocht naar een goeie reactie, want hoewel Shattered altijd lief en zorgelijk was ook zij kon soms eventjes op blok staan. Dit was immers geen dagelijkse situatie. ''Ogh lieverd toch, waarom zeg je dat zo beschaamd?'' Vroeg ze haar toen vriendelijk. ''Daar is toch helemaal niks ergs aan? Ben je niet gelukkig met dit nieuws?'' Was Brittleshell zelf wellicht niet blij met de komst van dit nestje?